Ο Τουρισμός, μας αφορά όλους, αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια! (Β)

(Πραγματεία ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΕΡΏΝ…

Μια πραγματεία, με θέμα: Την κατάβασή μας, ως τον “κάδο της ιστορίας του μη χειρότερα”, απ’ τα Ρεκόρ του μοντέλου της γερμανικής TUI.)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.

Μ Ε Ρ Ο Σ Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο (Β) :

Συμπληρώνοντας & παραφράζοντας -αβίαστα κι επί τω αληθέστερω- το αναγνωριστικό σλόγκαν της -πρόσφατης- 11ης Γενικής Συνέλευσης του Ξ.Ε.Ε. (Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας), φτάνουμε να λέμε κι εμείς, πως: <<Ο Τουρισμός μας αφορά όλους. Αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια!>>. Ενώ και το μοντέλο υπερανάπτυξης του μαζικού τουρισμού της γερμανικής TUI, που διακονούμε, μας στέλνει, ασυνόδευτους, όλους, προς το γκρεμό του: “μη χειρότερα”…

Έτσι, με την ίδια αυτή εισαγωγή του δεύτερου, ξεκινούσε και η εισαγωγή του πρώτου Μέρους της παρούσας πραγματείας, που ολοκληρώνουμε εδώ. Επικολλώντας, αμέσως, το σύνδεσμο του (Α) Μέρους:

4) ΟΙ ΣΤΡΕΒΛΏΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΤΟΥΡΙΣΜΟΎ

Ο Τουρισμός, είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, με πολλές διαστάσεις και το οποίο, δεν μπορεί εύκολα, να το αναδείξει κάνεις. Αλλά επιδέχεται ευελιξίες και προσαρμογές. Ωστόσο, εάν υπάρχει μια ανελαστική διάστασή του, αυτή σχετίζεται με τα όρια των βιώσιμων μεγεθών του, που, μέσα στην κρίση των Μνημονίων και των Success Stories, σ’ αφίξεις τουριστών, τα έχουμε υπερβεί! Και τα Πενταπλά Ρεκόρ του 2023, που είχαμε αναφέρει στο Α’ μέρος της παρούσας, έφτασαν να επισφραγισθούν κι όλας, με τη δημοσιοποίηση των Ρεκόρ του εκρηκτικού Δημογραφικού μας Ελλείμματος. Όσα ακολούθησαν την ανακοίνωση της ΕΛ.ΣΤΑΤ, με τα δημογραφικά στοιχεία του 2022, να έχουν δυσμενοποιηθεί στο 2023. Κι όχι μόνο, με την προβολή της αρνητικής εξέλιξής τους, αλλά κι απ’ το γεγονός της συντριβής, της ελληνικής νεότητας, στο ασύλληπτα θανατερό και άφατα απάνθρωπο δυστύχημα, των τρένων στα Τέμπη, το Φλεβάρη του 2023…

Στο μεταξύ, η εξελισσόμενη πορεία τ’ ελληνικού τουρισμού -όπως διαγράφεται ήδη και από τις τμηματικές δημοσιοποιήσεις της κίνησής του 2023, με ανακοινώσεις απ’ την Τ.τ.Ε.- αναφορικά με την αποδοτικότητά μας στο τουρισμό,, φτάνει να αποβαίνει, ολοένα, από κακή, σε χείριστη!

Και ενώ καθαρογράφαμε το δεύτερο αυτό μέρος της πραγματείας -λίγο μετά κι απ’ τη δημοσίευση του Α’ μέρους, στο New-economy- δημοσιεύτηκαν τα νεότερα στοιχεία της Τ.τ.Ε.. Με επιδόσεις της τουριστικής κίνησης, του Οκτώβρη 2023 και της ενσωμάτωσης τους, στο 10μήνο (Ιανουαρίου έως Οκτωβρίου). Επιδόσεις, οι οποίες επέτειναν την υπενθύμιση: “μιας Οδύσσειας”, των ματαιωμένων προσδοκιών, με ακύρωση οικονομικών στόχων, απ’ την υλοποίηση υποτιμολογημένου μοντέλου τ’ ελληνικού τουρισμού της γερμανικής TUI, που ασκούμε. Με επίσημα, πλέον, στοιχεία, που μας έδειχναν, την ακόμα δυσμενέστερη εξέλιξη των τουριστικών αποδόσεων & τον Οκτώβρη 2023 & στο 10μηνο του έτους. Κι όπου, η αποδοτικότητα του τουρισμού -στις ονομαστικές της τιμές- στο 10μηνο 2023, φάνηκε να είναι κατώτερη, ακόμα κι απ’ το 10μηνο του ’19. Παρ’ ότι επιτεύχθηκε η κατάρριψη των Ιστορικών Ρεκόρ, στα απόλυτα μεγέθη τους. Ιδίως, στις Αφίξεις τουριστών, με αύξησή τους, στο: 17%. Και με τα Ρεκόρ, επίσης, στα Έσοδά τους, μα με μικρότερη αύξησή τους, στο: 14,6%, μόνο! Πιο συγκεκριμένα. Οι Αφίξεις τουριστών, στο 10μηνο του 2023, έφτασαν σε: 30.933.600 τουρίστες. Ενώ, τα τουριστικά μας Έσοδα, έφτασαν τα:: 19,6124 δισ. €. Ώστε να μπορεί και να αναστοχάζεται κανείς πως: “Ότι λάμπει, δεν είναι πάντα χρυσός”! Ενώ ο χρυσός κι ως ο θησαυρός των τουριστικών μας Αφίξεων -σ’ αντιπαραβολή του με τα Έσοδα- αποδεικνύεται κι ως: “Άνθρακες ο θησαυρός”!!! Ιδίως αν: η Μ.Δ.Τ. (Μέση Δαπάνη ανά Τουρίστα), η οποία στο 9μηνο 2023 ήταν: 644 €, μόλις. Στο 10μηνο, του ίδιου έτους κατρακύλησε ακόμα χαμηλότερα, σε: 634 €/τουρίστα (ή και σε: 616 €/τουρίστα, σύμφωνα με υπολογισμούς κάποιων άλλων). Με τη τιμή του τουριστικού δείκτη, να δείχνει -ακόμα και σε ονομαστικές τιμές- ότι υπολείπεται έως & 15 €/τουρίστα, κάτω απ’ τη Μ.Δ.Τ. του 2019. Μια τιμή, δηλαδή, που δεν είναι απογοητευτική, απλά, αλλά και απολύτως απαράδεκτη. Αφού, με τον συνυπολογισμό και της αύξησης, απ’ το κόστος της παραγωγής του τουριστικού προϊόντος, στην περίοδο, απ’ το 2019, ως το 2023 -που ξεπερνάει και το: +40%- το αποτέλεσμα των τουριστικών μας εσόδων, στο 10μηνο 2023, δίκαια θεωρείται κι ως απολύτως ολέθριο! Όταν, οι τιμές αυτές, υπολείπονται ακόμα κι απ’ τις ζημιογόνες του 2023, της 9μηνης περιόδου, π’ εξετάσαμε στο Α’ μέρους της παρούσας. Εξάλλου, η υπερεπέκταση της τουριστικής ανάπτυξης -ή οποία & σήμερα συνεχίζεται ασταμάτητα- οδήγησε & σε μεγάλες στρεβλώσεις, ήδη, όπως επέβαλε το τουριστικό μοντέλο της γερμανικής TUI. Με στρεβλώσεις της, όπως είναι κι αυτές που καταχωρίζουμε ως:

(α) Η Τουριστική υπερεπέκταση. Με προήγηση των κοστοβόρων -Επενδυτικά & Λειτουργικά- 5άστερων Hotels. Σε συνδυασμό και με την πολύ μεγάλη, πλέον, εξάπλωση & των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τύπου Airbnb, το μέγεθος των οποίων, αγνοεί κι η Α.Α.Δ.Ε.. Και χωρίς τήρηση, συχνά, της νομιμότητας που θα παρεμπόδιζε, στην πράξη, την αυθαίρετη δόμηση, η οποία και αποτελεί σημαντικό ποσοστό των τουριστικών καταλυμάτων. Των υπεράριθμων τουριστικών καταλυμάτων που οδηγούν, ήδη, στη τουριστική “μονοκαλλιέργεια”, του παραγωγικού μοντέλου.

(β) Η Εγκατάληψη & καχεξία παραγωγικών μας δραστηριοτήτων & σε πορεία ερημοποίησης της χώρας. Με σμίκρυνση και καχεξία, πολλών άλλων κλάδων και τομέων της οικονομίας. Εξ αιτίας, ιδίως, της διαχειριστικής δυσπραγίας του “μονοκαλλιεργητικού” μοντέλου, που επέβαλε η τουριστική υπερανάπτυξη, απ’ τη γερμανική TUI, Μιας πολύ μεγάλης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ασθένειας, που, ως νεα “Πανδημία” -αντίστοιχη προς την ιστορική Μεγαλη Πανώλη- οδήγησε σε μετανάστευση, πάνω από: 500.000 νέους, υπό συνθήκες, που συνεχίζονται…

(γ) Τα Φαινόμενα υπερτουρισμού & “τουριστικής ελεφαντίασης”, μα & υστέρησης των υποδομών & “φέρουσας ικανότητας”, εξυπηρέτησης αναγκών φιλοξενίας τουριστών αρκετών προορισμών,

(δ) Την πολύ θολή και παρασιτική λειτουργία του κλάδου. Ιδίως στις βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Air bnb, που αυξάνονται κι αυτές, ραγδαία, συναγωνιζόμενες σε αριθμό κλινών, ακόμα & τα ξενοδοχεία. Διογκώνοντας, τα προβλήματα,, τις ανισορροπίες & την παρασιτική λειτουργία του κλάδου. Κι αυξάνοντας υπέρμετρα την προσφορά μας στο προϊόν, που μειώνει τις τιμές του, στη τουριστική αγορά…

(ε) Τη στενότατη τουριστική μας περίοδο, με την υψηλή εποχικότητα π’ εμφανίζει στο 3ο τρίμηνο της μονοθεματικής ενότητας, του: “Ήλιος και Θάλασσα”. Μια θεματική ενότητα , που φτάνει να συγκεντρώνει ως 90% της τουριστικής κίνησης!

(στ) Τη μικρή εγχώρια προστιθέμενη αξία, πλέον, στους συντελεστές παραγωγής του & τη μεγάλη εξάρτηση, του προϊόντος, απ’ τις εισαγωγές του, που εντείνονται, διευρύνοντας υπέρμετρα, το ελλειμματικό μας Εμπορικό Ισοζύγιο. Αυτό που μας θέτει στην κορυφή της σχετικής λίστας, της κατάταξης των χωρών – μελών του ΟΟΣΑ. Καθώς η παραγωγή τουριστικού προϊόντος, προαπαιτεί εισαγωγές, αξίας άνω των: 3/4, σε συντελεστές παραγωγής. Ένα ακόμα στοιχείο, που τινάζει στον αέρα το θεώρημα του: “πολλαπλασιαστή τουριστικής ανάπτυξης”! Ο οποίος, αντί του “3”, που κατείχε παλιότερα, ως συντελεστής, να καταλήγει υποπολλαπλάσιος & της μονάδας. Και η συμβολή του τουρισμού στο Α.Ε.Π., να γίνεται υποπολλαπλάσια του: 9%, που αντιπροσωπεύουν τα έσοδά του στο Α.Ε.Π.. Αν κι οι πολύ χαμηλές τιμές του, σε συνδυασμό με τη στενή τουριστική του περίοδο, φλερτάρουν με τη μηδενική του συμβολή στην οικονομία.

(ζ) Τέλος, χαρακτηρίζεται κι απ’ τη συνεισφορά του κλάδου, στο Α.Ε.Π., μα & στο παραγωγικό μας μοντέλο. Ως το ελλειμματικό, αντιπαραγωγικό & μοιραία, παρασιτικό τουριστικό μοντέλο. Εκείνο που είναι βαθιά παγιδευμένο, απ’ τον -διαχρονικά ήδη, ασκούμενο- αθέμιτο ανταγωνισμό της TUI. Και σε ευρύτερη αξιολογική θεώρηση, λέμε πως: Η Εθνική απόδοση του τουρισμού -παρά και τα αντιθέτως θρυλούμενα- δείχνει την υφιστάμενη απόδοσή του -κρινόμενη κι επιστημονικά- ως Απολύτως Αρνητική. Ώστε, τεκμηριωμένα, πια, παρά τα Success Story, σε τουριστικές αφίξεις, να μην συμβάλει -έστω και ελάχιστα- στη λύση των οικονομικών προβλημάτων μας. Αλλά, σε μεγιστοποίηση τους. Ενώ, ως κλάδος, σήμερα, ευθύνεται για την πολύπλευρη αποδυνάμωση της χώρας. Η οποία κι οδηγείται, πλέον, προς τη νέα της χρεοκοπία. Και χωρίς καν, την αφορμή ή υποβοήθηση, της Lehman Brothers, δεδομένης & της διεθνούς, αστάθειας και αβεβαιότητας που επικρατούν, ιδίως στην ταραγμένη μας περιοχή.

5) Η ΣΥΓΧΡΟΝΊΑ, ΜΝΗΜΟΝΊΩΝ & ΡΕΚΌΡ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΏΝ ΑΦΊΞΕΩΝ, ΦΑΝΕΡΏΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΈΝΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΈΣ ΤΩΝ ΑΙΜΟΒΌΡΩΝ ΚΑΡΤΈΛ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI.

Εαν είναι γεγονός ότι, η χρεοκοπία του 2009 κι η επιβολή του 1ου Μνημονίου, το 2010, μας βρήκε, ως τον αδύναμο κρίκο της διεθνούς οικονομίας κι ως παράδειγμα, μιας παράπλευρης απώλειας χώρας, που χρεοκόπησε, με αφορμή αυτή, της Lehman Brothers; Τότε, η κρίση χρέους, δεν θά είχε αποτραπεί, κάτω απ’ την ατμόσφαιρα της περιρρέουσας Διαφθοράς και απ’ το καθεστώς της παρασιτικής λειτουργίας των οικονομικών μονάδων & της χώρας -όταν, διέτρεξαν, στον τόπο, τόσο μεγάλες ζημιές κι ελλείμματα- εάν θα μας έλλειπε & η παρόξυνση της χρεοκοπίας της Lehman Brothers, η οποία και προηγήθηκε απ’ τη δική μας. Η χρεοκοπία μας θα ήταν αναπόφευκτη & χωρίς την αφορμή της Lehman Brothers. Πάντα θα βρίσκονταν μια άλλη αφορμή, ως αιτία, για να εκδηλωθεί. Αφού, απουσίαζε, τότε, η βασική μας προϋπόθεση, για τη διασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας. Κ’ η απουσία των προϋποθέσεων, οφείλετο στην έλλειψη προβλέψεων πολιτικής και εφαρμοστικών Νόμων, που θα αποτρέπαν τη λειτουργία και τις συνέπειες, της περιρρέουσας Διαφθοράς. Καθώς & των όρων ή προϋποθέσεων που θα απέτρεπαν παρασιτικές λειτουργίες των οικονομικών μονάδων κι όλης της χώρας. Μια ανάγκη που ‘χε καταστεί προφανής στον καθένα. Έτσι, μείναμε απροστάτευτα έρμαια, της κάθετης (του πελατειασμού) και οριζόντιας (διαπλοκής), διαφθοράς, που μας έφτασαν έως τη χρεοκοπία του 1ου, απ’ τα Μνημόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στην αρνητική οικονομική πορεία μας, απ’ την ένταξη στην Ε.Ο.Κ. & μέχρι το 2014, υπήρξε κι η αναποτελεσματικότητα διαχείρισης των: 200 δισ. €, που εισέρρευσαν στη χώρα, την 35ετία, του: 1980 ως 2014, σε τιμές εκταμίευσης. Αφορούσαν δε ποσά αξίας προγραμμάτων: 300 δισ. €, με την εθνική μας συγχρηματοδότηση. Το αποτύπωμα, διαχείρισης των κονδυλίων, όμως, κατέδειξε κι ένα τεράστιο διαχρονικό σκάνδαλο. Ένα άλλο τραγέλαφο, ζημιών & ελλειμμάτων, για περισσότερα από:: 80, έως & 100 δισ. €. Κι αυτό, είναι στοιχείο που ερμηνεύει -λόγω & της τάξης μεγέθους π’ αντιπροσωπεύει- το είδος συμβολής των ελλειμμάτων αυτών, τόσο στη χρεοκοπία της χώρας, το 2009, όσο στην υπαγωγή μας, σε Μνημόνιο, το 2010. Ιδίως όταν, στο όνομα της απορροφητικότητσς των κονδυλίων, της Ε.Ε., αμβλήθηκαν όλες οι ανεπαρκείς ελεγκτικές μας διαδικασίες. Και η διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, κατέληξε σε εκτεταμένη λεηλασία κοινοτικών πόρων. Λεηλασία, που αύξησε, τόσο την ελλειμματικότητα δημόσιων οικονομικών, όσο & τις καταθέσεις Ελλήνων, στο εξωτερικό. Ώστε, οι κοινοτικές αυτές ενισχύσεις, αντί, ως αντίκτυπο, να μας παράσχουν ωφέλεια -όπως προσδοκούσαμε- εξελίχθηκαν σε μια τεράστια πληγή και βρόγχο, για την οικονομία και για το δυσθεώρητο Δημόσιο Χρέος. Όπως εκδηλώθηκε & με’ τις αναληφθείσες υποχρεώσεις του 1ου Μνημόνιου! Υπήρξε η σχετική αρθρογραφία, μας, στο θέμα , την οποία επισυνάπτουμε εδώ, με την επικόλληση συνδέσμου, στο άρθρο π’ ακολουθεί, με τίτλο: “Ο πακτωλός κοινοτικών ενισχύσεων και η εξ αυτού οικονομική μας αιμορραγία”:

Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο για όλους. Αλλά, οι πολύ αυξημένες αφίξεις τουριστών, στη χώρα, καθώς & τα Success Story που τις πλαισιώνουν πανηγυρικά, συνδέονται & με τα αιματηρά μας Μνημόνια. Ιδίως δε, με όσα ακολούθησαν το 1ο Μνημόνιο και τις Success Stories, στις αφίξεις τουριστών. Αποτέλεσαν -τα Ρεκόρ των αφίξεων- και τη μοναδική αιτία που δικαιολογούσε την παραμονή μας σε Μνημόνια. Όταν κι οι χώρες, που μπήκαν σε Μνημόνιο,, στην ίδια περίοδο, εξήλθαν, με μιας, απ’ αυτό! Στην περίπτωσή μας όμως, τα Ρεκόρ, διψήφιων ποσοστών, αυξήσεων, σε τουριστικές αφίξεις, εμφάνιζαν μια εντελώς αφύσικη συνεχή αύξηση τουριστικής κίνησης και μια ασυνήθιστη υπεραύξηση των τουριστικών μας Επενδύσεων. Οι οποίες, πάντα, προετοίμαζαν υπερκάλυψη των επερχόμενων υπεραυξημένων αφίξεων. Ενώ ταυτόχρονα, σημειώναμε & μια διαρκή καταβύθιση, σε πολλούς οικονομικούς δείκτες, όπως, της ανταγωνιστικότητας κι αποδοτικότητας, της οικονομίας. Με, όρους & προϋποθέσεις, ευθέως ανάλογες μ’ εκείνες που μας οδήγησαν στο 1ο Μνημόνιο. Έτσι ώστε, να ακολουθήσουν & τα επόμενα Μνημόνια. Όπως κι όλες οι άλλες “Χρονοσειρές”, των συναφών στοιχείων και δεδομένων, στο τουρισμό, αυτά καταδείχνουν. Και οι σχετικοί δείκτες -της τελευταίας 12ετίας, τουλάχιστον- αυτά ακριβώς μαρτυρούν κι αποκαλύπτουν. Ότι, δηλαδή, ενώ “καίγαμε όλο το κάρβουνο”, για επαύξηση του παραγόμενου τουριστικού προϊόντος -με τις τουριστικές υπερΕπενδύσεις & τις παντοειδείς ενισχύσεις- δεν μπορούσαμε να βγάλουμε και το ψωμί του τουρισμού και ν’ αναθερμάνουμε την οικονομία. Μήτε το παραγωγικό μοντέλο, μπορεί ν’ ανθήσει για να καταστεί γόνιμο! Απεναντίας, γίνεται πιο λειψό, δυσλειτουργικό κι ολοένα και περισσότερο ελλειμματικό & πάντως παρασιτικό έως κι αντιοικονομικό, στη συνάφειά του, προς άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Φτάσαμε δε, να υποσιτίζονται, οι ξενοδοχοϋπάλληλοί μας, μέχρι εξόντωσης τους. Ακριβώς αυτοί. οι οποίοι παρήγαγαν το τουριστικό μας προϊόν. Εξ αιτίας της βαριάς υποτιμολόγησης και της ζημιογόνου διαχείρισης και λειτουργίας, του τουριστικού προϊόντος. Κατάσταση που συνιστούσε το νέο διαχρονικό κι ανομολόγητο σκάνδαλο, το οποίο υποθάλψαμε, στη μνημονιακή περίοδο, υπό την εύηχη επικάλυψη των “Success Stories”, στον τουρισμό! Αυτά, παρέτειναν & την παραμονή μας στα Μνημόνια. Καθιστώντας, τα Success Story, πάντα εφικτά, αλλά μόνο στη θεματική ενότητα του: ” Ήλιος & Θάλασσα”. Με υποδοχή τ’ -ολοένα αυξανόμενου- τουριστικού ρεύματος, μόνο στην ιδιαίτερα στενή τουριστική περίοδο π’ ασκούμε. Ώστε, η ελλειμματική τουριστική αποδοτικότητά μας, να εμποδίζει την επίτευξη των οικονομικών & μνημονιακών στόχων & προβλέψεων. Μοιραία κι η κατάληξη, της παραμονής μας σε Μνημόνια -κατ’ εξαίρεση άλλης χώρας- απ’ τη σκανδαλώδη & ζημιογόνα διαχείριση, ιδίως, του τουριστικού προϊόντος. Μια διαχείριση που επισφραγίστηκε με την εξαιρετικά ζημιογόνα παγίδευση μας, στα Καρτέλ της γερμανικής TUI. Καθώς,τα Success Story των αφίξεων τουριστών, δεν ήρθαν τυχαία. Αλλά, από τη μόχλευση ανύπαρτων τουριστικών Επενδύσεων κι απ’ το πουθενά, της αγοράς! Οι οποίες, έπληξαν τον υγιή ανταγωνισμό, αύξησαν τα διαχειριστικά μας ελλείμματα & στρέβλωναν, πιο πολύ, το ασθενικό μας παραγωγικό μοντέλο & πρόσθετες ζημίες κι ελλείμματα, στη συνολική οικονομία και στα Δημόσια οικονομικά. Τα οποία μας εξώκυλαν σε τραχείς βαλτότοπους, και σε δυσπροσπέλαστο έδαφος αρνητικών αποδόσεων Π’ οδήγησαν, σε κλιμακούμενες συσσωρευμένες ζημίες, πολλών ετών, απ’ το υποτιμολογημένο τουριστικό προϊόν, εγκαταλελημένης χώρας, που βαδίζει προς την ερημοποίηση & αφανισμό της. Απ’ την πολιτική αβελτηρία των Ταγών της, που την κατέστησαν υπότροπη σε νέα Μνημόνια! Η ελλειμματικότητά μας, στα τουριστικά έσοδα, ήταν τόσο μεγάλη, που αδυνατούσε να καλύψει τις δαπάνες φιλοξενίας τουριστών, σε όλη τη Μνημονιακή περίοδο. Και τα Success Story, σε αφίξεις τουριστών, με την εισπρακτική τους αποτυχία και τις τεράστιες ζημίες, στο τουρισμό και στα οικονομικά μας, δεν μας αποστέρησαν κι απ’ τους επίβουλους υπονομευτές μας. Με τη συστηματική κι αδικαιολόγητη χρηματοδότηση, προς τις σκόπιμα προωθούμενες τουριστικές υπερΕπενδύσεις μας, στην περίοδο Μνημονίων κι Αποεπένδυσης. Αυτή έστησε κι εμπέδωσε την παγίδευση μας, στο μοντέλο της γερμανικής TUI & της τουριστικής υπερανάπτυξής μσςI!!.

Και με την υπέρβαση, κάθε ορθολογικής διαχείρισης & πρόβλεψης βιωσιμότητας να προχωρούν, επί μια δωδεκαετία, στ’ ασύλληπτό τους ανουσιούργημα: Της επίμονης υλοποίησης μονοκαλλιέργειας του τουρισμού στη χώρα! Άλλωστε, οι τουριστικές αυτές Επενδύσεις, έκαναν δυνατή & την κάλυψη των αυξημένων αναγκών φιλοξενίας, σε κλίνες και καταλύματα, για εξυπηρέτηση των αφύσικων αφίξεων τουριστών. Με υλοποίηση Επενδύσεων π’ έφτασαν να ξεπερνούν -κατ’ έτος- το: 10%, του συνολικού όγκου καταλυμάτων. Με έκρηξη και των οικοδομικών κατασκευών, αλλά μόνο στον τουρισμό. Αφού, η αφύσικη αυτή τουριστική μας Επενδυτική έκρηξη, έφτασε, σε αξία, το απίθανο ποσοστό του: 25%, των ετήσιων τουριστικών μας εσόδων. Γεγονός π’ αναπόδραστα, οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος υπερχρέωσης του κλάδου φιλοξενίας. Με Επενδύσεις που τον αναβιβάζουν, ως κλάδο, σε σημείο π’ υπερβαίνει & το Μισό των συνολικών Εθνικών Επενδύσεων. Οι οποίες, εξακολουθούσαν να είναι κατώτερες των Αποσβέσεων. Τα δε τουριστικά έσοδα, όχι μόνο δεν πλεόναζαν, στην περίοδο αυτή, αλλά αντίθετα, μόνο κατά ένα μέρος τους, μπορούσαν να καλύψουν δαπάνες λειτουργίας ξενοδοχείων. Πόσο μάλλον, να φτάσουν και να περισσεύσουν, για τις μεγάλες & τις συνεχείς υπερΕπενδύσεις που υλοποιήθηκαν στον κλάδο. Με συνέπεια, να παράγουν μόνο ζημιές και ελλείμματα, συνεχώς. Άλλωστε, πως θα μπορούσαν να είχαν επιτρέψει -τα έσοδά τους αυτά- τις θηριώδεις Επενδύσεις, από κέρδη που δεν είδαν ποτέ. Από Επενδύσεις που καλύφθηκαν με υπόγειες συναλλαγές των Τ.Ο., από τις αθέμιτες αντιπαροχές των Καρτέλ του τουρισμού, προς τους Έλληνες ξενοδόχους. Μεσολαβώντας & στις Τράπεζες, με τα γνωστά θαλασσοδάνεια. Δάνεια, που υποχρέωσαν στην “Ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, από το Δημόσιο, με τα: 46 δισ. €! Παρά την απόκλιση -& σήμερα, ακόμα- στα spreads Τραπεζών, μεταξύ, επιτοκίων: καταθέσεων και χορηγήσεων (απ’ το 0,5%, στο 6,25%, σήμερα). Αλλ’ όμως, η απόκλιση αυτή, δεν αφορούσε την πλειονότητα δανείων. Κι οι δανειακές χορηγήσεις τους, στα ξενοδοχεία, ήταν πάντοτε, σε άλλο, ευνοϊκότερο καθεστώς, του συνήθους επιτοκίου Τραπεζών. Κι ιδιαίτερα χαριστική, για τον τουρισμό, την υπόδειξη της πολιτείας, στις Τράπεζες. Έτσι κι η πλειονότητα των δανείων, με τα εκπτωτικά επιτόκια, είχαν, για προορισμό, τις τουριστικές Επενδύσεις, που προωθούσε το “κύκλωμα της διαπλοκής” των Μνημονίων & των Καρτέλ της γερμανικής TUI. Μέσα κι απ’ τη γαλαντομία των αναπτυξιακών μας Νόμων, που κινητροδοτούσαν, προκλητικά κι επίμονα, τον τουρισμό! Αλλά με ξένα κόλυβα… Αφού κατέληγαν σε διαχειριστικές ζημίες, των Τραπεζών & του Δημοσίου, μα & σε υπερχρέωση του τουριστικού κλάδου, που εκτονώθηκαν με τις διογκωμένες μνημονιακές και δανειακές μας συμβάσεις… Γεγονότα τα οποία συνέβαλαν στην επιβάρυνση & των συνθηκών που μας οδήγησαν στην οικονομική μας αναποτελεσματικότητα και σε νέα Μνημόνια. Το δε ποσό, των: 46 δισ. €, της Ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών, αφορούσε, στην πλειονότητά του, τις τραπεζικές ζημίες, από τις χορηγήσεις δανείων, ανέγερσης ξενοδοχειακών μονάδων! Με τρόπους, χαριστικών επιτοκίων κι ρυθμίσεων, στα ανεξόφλητα δάνεια, τα οποία και προδιαγράφει ο: “δρόμος του Χρήματος” ή & “του αίματος” -αν θέλετε- που μας οδηγεί στο θλιβερό μονοπάτι, του οικονομικού γκρεμού, που έχουμε, ήδη περιπέσει. Με διαρκή επαύξηση, Δημόσιου Χρέους μας, στα απόλυτα μεγέθη του! Ωστόσο, οι τουριστικές Επενδύσεις, το 2019, ξεπέρασαν τα: 4 δις €, απορροφώντας κάθε πιθανή και άδηλη πηγή χρηματοδότησής τους. Ενώ, οι Επενδύσεις αυτές, συνεχίστηκαν & στην περίοδο πανδημίας, με τους ίδιους ρυθμούς! Και το κολοσσιαίο αυτό επενδυτικό “Θαύμα” -ή & Σκάνδαλο, αν προτιμάτε- δείχνει ότι, θέλει να εκδηλώνεται -μόνο και κατ’ αποκλειστικότητα- στον τουρισμό! Αφού, μόνο ως “Θαύμα” λογίζεται και μας προϊδεάζει για την ύπαρξη, μιας Θείας κι Ανώτερης Δύναμης, ώστε, να δικαιολογηθεί & ερμηνευτεί, για να λειτουργεί αδιάλειπτα, επί τόσο καιρό! Και σε μια χρονική περίοδο, μάλιστα, που προκλήθηκε κι η απότομη αρνητική καμπή: στην ανάπτυξη, στην ανεργία., στην απασχόληση, στη μετανάστευση των νέων, στο εξωτερικό, στις επενδύσεις & εισοδήματα!!! Λόγω των Μνημονίων, μα και από τις αρνητικές αποδόσεις του Τουρισμού των Success Story. Με αύξηση της ΑποΕπένδυσης & ΑποΑνάπτυξης, σ’ όλους τους άλλους Κλάδους & Τομείς, πλην του Τουρισμού. Και μόνο ο κλάδος του Τουρισμού, απολάμβανε τη ξεχωριστή εύνοια του Κράτους, συνεχώς. Όσον αφορά & στην απότομη αρνητική καμπή, στο Δημογραφικό μας Ζήτημα. Η καμπή αυτή, παροξύνθηκε -καθόλου τυχαία- μέσα στην κρίση των Μνημονίων και των Success Story, με τις τουριστικές αφίξεις. Και με τον αριθμό των θανάτων, να υπερβαίνει, στο διπλάσιο, αυτόν των γεννήσεων. Με μικρό αριθμό υπέρβασης, στην αρχή των Μνημονίων και στο διπλάσιο, σήμερα. Το δε Δημογραφικό Ζήτημα, να διογκώνεται κι απ’ τη μετανάστευση των, 500.000 νέων μας -επιστημόνων, στην πλειονότητά τους- απ’ τις χαμηλές αμοιβές εργασίας, ιδίως στον τουρισμό. Επαυξάνοντας την ελλειμματικότητα & του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, χάριν του τουρισμού & υποασφάλισης του -απομειωμένου λογιστικά- χρόνου ασφάλισης των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Ενώ κι οι απασχολούμενοι, σε διπλοβάρδιες, στα ξενοδοχεία, με εργασία, λίγων μηνών, κατ’ έτος, να απορροφούν το: 90%, των επιδομάτων ανεργίας της χώρας. Παρ’ ότι, ως κλάδος εργαζομένων,, αποτελούν το: 1/5 του εργατικού δυναμικού. Παρεμπιπτόντως, όμως, το εργατικό δυναμικό, ως ποσοστό, στο γενικό πληθυσμό, είναι απ’ τα χαμηλότερα, παγκόσμια. Λόγω & της στρεβλής δημογραφικής πυραμίδας & της μετανάστευσης των νέων μας, ένεκα & της μακροχρόνιας έλλειψης Επενδύσεων στη χώρα, πλήν εκείνων που απορρόφησε ο Τουρισμός. Ενώ & πάλι, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, πνέει τα λίσθια, από τη ζημιογόνα επίδραση του τουρισμού και απ’ τη συνεχιζόμενη οικονομική μας διολίσθηση. Κι η Θεία, κι Ανώτερη αυτή, Δύναμη.-που εστιάσαμε- ως Μεγάλη Υπεύθυνη της ολέθριας τουριστικής μας ανάπτυξης- δεν μπορούσε να αφορά άλλη T.O., πέρα απ’ τη TUI & τα Καρτέλ της. Όπως περιγράφονται κι απ’ τα οικονομικά συγγράμματα. Ιδίως στα Κεφάλαια, τ’ αθέμιτου ανταγωνισμού & μη υγιούς οικονομικού ανταγωνισμού! Εδώ, αφορούν στην TUI, που, με τη δεσπόζουσα θέση της στη τουριστική αγορά & σε δυο όχθες του Νόμου Ζήτησης & Προσφοράς, μπορεί & παίζει με τιμές. Είτε ως ολιγοψώνιο, είτε ως ολιγοπώλιο, ταυτόχρονα. Και να μπορεί να δραστηριοποιείται, πάνω στο τουριστικό μας προϊόν, εγχωρίως και διεθνώς. Μόνο η Τ.Ο., TUI, μπορούσε να ωθήσει -κι εξώθησε, τελικά- στην υπερμόχλευση των τουριστικών Επενδύσεων, εφάρμόζοντας κάθε είδος διαπλοκής, από τις εναρμονισμένες πρακτικές που άσκησε, για τη διευκόλυνσή τους. Κατά παράβαση του Δίκαιου του Ανταγωνισμού! Ζήτημα για το οποίο, έχςι το λόγο, η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ώστε αυτή, να αναζητήσει τους λόγους που κατακρημνίζονται κι οι τιμές, επί δωδεκαετία τουλάχιστον. Καθώς, με τις άδηλές χρηματοδοτήσεις, των άκαιρων κι ανεπίκαιρων ληστρικών Επενδύσεων τουρισμού, να στοχοποιείται η χώρα, απ’ τα Καρτέλ της TUI, & Τραπεζικών ενεργούμενων. Μέσω των άτυπων και παράτυπων -ανομολόγητων όμως- μεθόδων & συμβολαίων, από τις παράνομες προκρατήσεις κι αδιαφανείς συναλλαγές. Και με εξόφληση των δανείακών χρηματοδοτήσεων, της τουριστικής επέκτασης, με δόσεις σε μελλοντικές σεζόν… Αλλά, σε εξευτελιστικές τιμές, τις οποίες και τις προορίζουν στο τουριστικό προϊόν του παρόντος & μέλλοντος. Κσι με τιμές που”ακολουθούν ως κι οι μη συμβαλλόμένοι μαζί τους. Με στοχευμένες Επενδύσεις, κυρίως. στα 5άστερα ξενοδοχεία, με το υψηλό κόστος λειτουργίας τους. Επειδή, τα ξενοδοχεία αυτής της κατηγορίας, αποτελούν & “οδηγούς προσομοίωσης”, στις χαμηλές τιμές… Μέσω της υποκλιμάκωσης των τιμών, αναλογικά προς όλες τις άλλες κατηγορίες καταλυμάτων. Και με τα τουριστικά μας έσοδα να διαφεύγουν συστηματικά. Συγκριτικά, με τα τουριστικά έσοδα που πραγματοποίησαν άλλες χώρες -που είναι εφάμιλλες, τουριστικά, με εμάς- υστερούμε χαρακτηριστικά, κάτω και απ’ το μισό των τιμών που αυτές απολαμβάνουν. Όπου, στην καλύτερη χρονιά -όπως θεωρείται- τ’ελληνικού τουρισμού, το 2019, σημειώθηκαν ετήσιες απώλειες εσόδων της τάξης των: 10 δισ. €. Ή έως 5,5% του Α.Ε.Π. μας. Για την αξιολόγηση των επιδόσεων αυτών, και του τεράστιου “Τ”, της γερμανικής TUI, ήδη, έχουμε προβεί. σε σχετικές εκτιμήσεις, με ένα παλαιότερο άρθρο μας, με τίτλο: 《Να κι ένα άλλο τεράστιο “Τ”》, που επικολλούμε αμέσως, προς επαλήθευση:

Κι οι απώλειες αυτές -στα τουριστικά έσοδα και την Εθνική μας Οικονομία- δεν πρέπει να ήταν, μόνο, για το 2019. Ανάλογες ήταν και για όλα τα προηγούμενα μνημονιακά μας χρόνια. Ώστε, αν το 3,5% του Α.Ε.Π., των πρωτογενών πλεονασμάτων εθεωρείτο -και ήταν- μη βιώσιμο, κατά μείζονα λόγο, τότε και το: 5,5%, του Α.Ε.Π., ως ποσό που μας λείπει, απ’ τις ετήσιες απώλειες της χώρας, στα τουριστικά μας έσοδα, μπορούσε να είναι η ικανή κι αναγκαία, μολυσματική αιτία, ώστε να προκαλέσει την υποτροπή μας σε νέα Μνημόνια, όπως κι εδώ υπαινιχθήκαμε. (Αντίστοιχες με τη γερμανική TUI μεθόδους είχε ασκήσει & η Tomas Cooke, πριν τη χρεοκοπία της, το 2019. Γεγονός π’ ερμηνεύει, επίσης, το απίθανο συμβάν, της μη διεκδίκησης των αποζημιώσεων, απ’ το στόλο των 100 Air Bus, της εταιρίας, για αποπληρωμή δεδουλευμένων, & μη εισπραχθεισών,, οφειλών της εταιρίας, προς τους ξενοδόχους μας.) Με τις εναρμονισμένες πρακτικές των Tour Operators, επιδιώχθηκε η μείωση τιμών στο τουριστικό μας προϊόν, σε επίπεδα, μάλιστα, ως κάτω & του κόστους φιλοξενίας των τουριστών. Ώστε, να καταστεί, η χώρα μας, κέντρο επηρεασμού, για τις -χαμηλού κόστους- τιμές & ανάσχεση τους, στις άλλες χώρες της βόρειας Μεσογειακής μας λεκάνης. Με υποβοήθηση, στο σχέδιο αυτό, την εκχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων & λειτουργίας τους, με ευθύνη της γερμανικής, επίσης, FRAPORT, απ’ το: 2016. Η οποία, με τον έλεγχο, στη στρόφιγγα των τουριστικών ροών, θα επηρέαζε τις τουριστικές τιμές, σε κρίσιμους χρόνους & προορισμούς, προκρατήσεων και της συμφωνίας τιμών. Και τα Καρτέλ της TUI, που έδρασαν στη χώρα μας, αφορούσαν, όχι μόνο την εταιρία αυτή, αλλά και τις άλλες, συμπράττουσες μαζί της T. O.. Ωστόσο, δεν θα μπορούσαν, ποτέ, να δράσουν, ως Καρτέλ, αν θα έλειπε η TUI. Με τη δεσπόζουσα θέση της στη τουριστική αγορά -αλλά & διεθνώς- που έχει κι εμπεδωμένη την επιρροή της, στη διαπλοκή, με τις εξουσίες στη χώρα. Ενώ, έχει επιβάλλει την ισχυρή βούληση και τη σφραγίδα της, τόσο στη ζήτηση, όσο και στην προσφορά του τουριστικού μας προϊόντος. Κι οι ανεπαρκείς μισθολογικές μας δαπάνες, σε μεγάλο βαθμό, ήταν το αποκύημα των χαμηλών τιμών πώλησης του τουριστικού προϊόντος, που μας επέβαλαν τα Καρτέλ της γερμανικής TUI. Οι τιμές, όμως, αυτές, δεν μπορούσαν να καλύψουν βιώσιμες & δίκαιες αποδοχές των εργαζομένων του κλάδου. Και καταλήγουν -με την ισχνότητα των αμοιβών που διατίθενται σε εργαζόμενους- σε νέο είδος των σύγχρονων κρεματόριων, ζωής Ανθρώπων, που μόνο ως οικονομικοί μετανάστες μπορούσαν να ελπίζουν σε επιβίωση. Αντί για να εργάζονται εδώ, στον μόνο κλάδο που δύναται να παράσχει εργασία -μερική & υποαμοιβόμενη- τον τουρισμό. Ως μερικώς εργαζόμενοι, για πολλές σεζόν,, δεν θα είχαν πιθανότητα ν’ αποκτήσουν σπίτι, δικό τους και οικογένεια. Και εάν κάποιοι -με τη βοήθεια της ευρύτερης οικογένειας- το κατάφερναν; Τότε, είτε δεν αποκτούσαν παιδιά, είτε θα αποκτούσαν ένα μόνο & όχι περισσότερα. Παγιδευμένοι σε επάγγελμα, χωρίς προοπτικές. Ετεροαπασχολούμενοι, μα και υποαμοιβόμενοι, επίσης, π’ εργάστηκαν στο τουρισμό κι απόφυγαν να εργαστούν ξανά σε αυτόν, εξωθούμενοι στη μετανάστευση. Κι οι 500.000 νέοι του Brain Drain, πρέπει να ήταν λίγοι, αν ο Νόμος προσφοράς & ζήτησης είχε λειτουργήσει καλύτερα. Άλλωστε, η φτηνή εργασία ήταν πάντα η βάση, στο μοντέλο της γερμανικής TUI,, όπως εφαρμόστηκε στη χώρα, της τουριστικής υπερεπέκτασης και του μοντέλου, που εξακολουθούν να υπερασπίζονται, οι ελίτ της ξενοκρατούμενης χώρας μας. Αφού και η υποτιμημένη μισθωτή εργασία, κατέστησε εφικτή την επίτευξη υπερεπενδύσεων στον τουρισμό, στις οποίες επιδίωξε την υλοποίησή τους, μέσω των χαμηλών δαπανών μισθοδοσίας. Κι επειδή ο τουριστικός κλάδος λογίζεται κι ως “κλάδος εντάσεως εργασίας”- η πλειονότητα των δαπανών λειτουργίας του, πρέπει ν’ απορροφούν οι δαπάνες μισθοδοσίας του. Όπως συμβαίνει, άλλωστε, & παντού αλλού στον πλανήτη,, πλην της χώρας μας! Εξαιρετικά, όμως, στην Ελλάδα, η αντίφαση: των ελλειμματικών τουριστικών μας εσόδων,, απ’ τη μια και το ακόρεστο των τουριστικών μας επενδύσεων, απ’ την άλλη, με την υποδαύλιση της γερμανικής TUI, σφράγισαν και τις εξελίξεις. Με συνθήκες, που απέτρεψαν, σε εργαζόμενους στο τουρισμό, να απολαύσουν την αξία του μόχθου τους & να τους εκχωρηθεί, ως αποζημίωση της εργασίας τους, το: μερίδιο του: :50% plus, των δαπανών λειτουργίας των Hotels, που τους αναλογεί. Όταν κι οι αμοιβές στο προσωπικό των ξενοδοχείων, σήμερα,, δεν ξεπερνούν το 35% ως 38%, των λειτουργικών τους δαπανών. Και οι πιέσεις, για μετανάστευσή τους, να συνεχίζονται ακατάπαυστα. Και την ίδια στιγμή, το υπόλοιπο παραγωγικό μας μοντέλο, να γινεται ολοένα & πιο καχεκτικό! Με ανάσχεση & της αναπτυξιακής διαδικασίας, με δυσκαμψίες στην οικονομία, με αγκυλώσεις μεταρρυθμίσεων, με αύξηση Δημόσιου & Ιδιωτικού Χρέους και την προοπτική μιας νέας μας χρεοκοπίας…

Τότε είναι π’ αναστοχάζεται, ακόμη περισσότερο, κανείς, ΈΣΤΩ ΚΙ ΩΣ ΣΧΉΜΑ ΛΌΓΟΥ, για την ανάγκη, αποτροπής της κατηφορικής και καταστροφικής μας πορείας. Με απόκρουση της καταχρηστικής άσκησης των ασκούμενων -προ πολλού- πολιτικών. Των πολιτικών του Αθέμιτου Ανταγωνισμού των παράνομων Καρτέλ της γερμανικής TUI, που λειτουργούν σε βάρος του τουρισμού, των εργαζομένων, της οικονομίας & της χώρας όλης…

– Και για όσους ενημερώνονται από ΚΔ. (Κοινωνικά Δίκτυα), τους ρωτάμε: Αρκεί, άραγε, ένα Υπουργικό Συμβούλιο, των 63 μελών, σήμερα -χωρίς μια σοβαρή & Αξιόπιστη, Αντιπολίτευση- να μπορεί να περισώσει ότι, θα μπορούσε, ακόμα, να διασωθεί;;; Μήπως, μπροστά στους μεγάλους επαπειλούμενους υπαρξιακούς μας κινδύνους, υπάρχουν και Εθνικοί λόγοι, που απαιτούν, άμεσα πια, τη δημιουργία μιας άλλης Κυβέρνησης, “Εθνικής Ενότητας”;;;

Κι αυτήν. Με την προσθήκη, τεσσάρων, μόλις, Υπουργών & Πανεπιστημιακών Καθηγητών, στο υπερμεγέθες, ήδη, Υπουργικό Συμβούλιο: Με την προσθήκη των κ.κ. Καθηγητών:

Αντώνη Φώσκολου & Αβραάμ Ζελελίδη, για τα Υπουργεία Οικονομικής Ανάπτυξης και Εξόρυξης των ενεργειακών Πηγών. Καθώς και των, επίσης, Καθηγητών,

Γιάννη Μανιάτη και Γιώργου Καραμπελιά, για τα Υπουργεία, Εξωτερικών και Εθνικής Παιδείας, αντίστοιχα…

– – Κι εδώ, εγώ, μόνο κάποιες νύξεις κάνω!!!

Δεν έχω όμως & την απόλυτα καθαρή απάντησή μου, σ’ αυτά…

Κάποιες επί πλέον διαστάσεις στο προβληματικό φαινόμενου τ’ ελληνικού τουρισμού, αναδεικνύει και το καλοκαιριάτικο άρθρο μου, με τον τίτλο: <<ΑΥΤΟΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΏΡΑ>>, που επικολλούμε αμέσως εδώ, με τον σύνδεσμο που ακολουθεί:

* Συνεχίζεται με το 3ο & τελευταίο μέρος…

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.