Επιστημονικές εργασίες-Εργαλεία κατά παραγγελία της TUI
του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, Οικονομολόγου
Η εργασία αυτή του ΙΝΣΕΤΕ, που προβάλλεται με την παρούσα ανάρτηση -ως το προχθεσινό δημοσίευμα του “Οικονομικού Ταχυδρόμου”, της 14ης/2ου/2022, με τίτλο: “Ελλάδα-Ισπανία: Ποια χωρα προσελκύει τους πλουσιότερους τουρίστες;”
https://www.ot.gr/…/ellada-ispania-poia-xora…/
δείχνει να είναι, περισσότερο, ένα εργαλείο συγκάλυψης, της χαμηλής αποδοτικότητας του ελληνικού τουρισμού και μια επιδιωκόμενη προσπάθεια για την κάλυψη του τεράστιου χάσματος υστέρησης, της “Μέσης, κατά κεφαλή, Δαπάνης” (ΜΚΔ) τουριστών, μεταξύ Ελλάδας & Ισπανίας, παρά αποκάλυψης των στρεβλώσεων στη διαχείριση του τουριστικού μας προϊόντος. Όμως, η αντιπαράθεση των στοιχείων του 2020, που αξιοποιείται στην εργασία αυτή του ΙΝΣΕΤΕ, δεν είναι χρήσιμη, αφού δεν μπορεί να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ή συγκριτικό στοιχείο αναφοράς, λόγω της πανδημίας του Covid-19. Οι ισχυρισμοί της εργασίας τους, εξάλλου, παρά τις εύλογες -θετικές ή αρνητικές, εκατέροθεν- σταθμίσεις επί των συγκριτικών μας τιμών, για τη ΜΚΔ των τουριστών, δεν καθίστανται καθόλου πειστικοί κι ούτε μπορούν συνεισφέρουν στην αποσαφήνιση του πεδίου της έρευνάς τους. Αφού, οι ισχυρισμοί τους αυτοί, αφορούν τις μειοψηφικές επιδράσεις των παραγόντων υπολογισμού του κόστους, στην οριστική διαμόρφωση των δαπανών αυτών. Με κυριότερη παραπλάνηση τους, να αναφέρεται στην συμπερίληψη, στην τουριστική δαπάνη στην Ισπανία, του αεροπορικού εισιτηρίου των τουριστών της. Και στο βαθμό που αυτό μπορεί να συμβαίνει, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, μπορεί να αφορά, μόνο στην μειοψηφική -και ποσοστιαία, μονοψήφια- συμμετοχή των εισιτηρίων, των αεροπορικών εταιρειών της Ισπανίας, στη συνολική διακίνηση του τουρισμού της. Άλλωστε, δεν είναι, ποτέ, δυνατόν, οι “σταθμίσεις” κι οι προσαρμογές αυτές, του ΙΝΣΕΤΕ, για τον ακριβέστερο προσδιορισμό της ταξιδιωτικής δαπάνης στην Ισπανία, να μπορούν να ανατρέψουν τα ήδη δημοσιευμένα και γνωστά συγκριτικά μεγέθη των δημοσιευμένων βασικών στοιχείων. Και να μπορέσουν να αντιστρέφουν, έτσι, τη σχέση της ΜΚΔ τουριστών, μεταξύ Ελλάδας & Ισπανίας. Η οποία -στη γενική επισκόπησή της- είναι μια σχέση, του: 1 προς 2. Και σε βαθμό, μάλιστα, που να γίνεται κατορθωτή -με την εργασία αυτή του ΙΝΣΕΤΕ- η πλήρης εξίσωση ή και αντιστροφή, ακόμα και του διπλάσιου της μεταξύ τους απόστασης. Προσπερνώντας -στρουθοκαμηλοειδώς- όλη την εξέλιξη των σχετικών επιδόσεων της τουριστικής κίνησης των δυο χωρών, Ελλάδας και Ισπανίας, που ήδη καταγράφηκαν -για μια ολόκληρη σειρά χρόνων- από αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, στις εκθέσεις των σχετικών τους στοιχείων και δεδομένων για τον τουρισμό, η οποία είναι κοινώς γνωστή και αδιαμφισβήτητη.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν, ακόμα και με τα δημοσιευμένα στοιχεία της “Διεθνούς Τράπεζας”, για την τουριστική κίνηση του 2017 -και με σταθμισμένα, τα διεθνή πρότυπα καταγραφών των μεγεθών τους- η Ισπανία, εμφανίζεται στη 4η θέση -παγκοσμίως- στον αριθμό αφίξεων των τουριστών. Και φαίνεται, ταυτόχρονα, να τοποθετείται στη 2η (!) θέση, στη σειρά κατάταξης του ύψους των εσόδων της απ’ τον τουρισμό. Ενώ η χώρα μας, την ίδια αυτή χρονιά, εμφανίζεται -από τα στοιχεία της “Διεθνούς Τράπεζας” και πάλι- στη 13η θέση -παγκοσμίως- σε αφίξεις τουριστών. Και περιπίπτει στην 21η (!) θέση -παγκοσμίως επίσης- η ίδια, στις εισπράξεις που αναφέρονται στα τουριστικά της έσοδα…
Αλλά το ακόμα χειρότερο, δεν είναι ότι, η χώρα μας, προσελκύει τους φτωχότερους, του μαζικού τουρισμού, τουρίστες. Του μοντέλου που διακονούμε και μας επέβαλε η γερμανική TUI.
Αυτό λοιπόν -το πολύ χειρότερο- είναι το γεγονός ότι: οι τιμές πώλησης του τουριστικού μας προϊόντος, βρίσκονται, χαρακτηριστικά, κάτω κι από το κόστος της παραγωγής του!!!
Και συνεπώς, μια τέτοιου θέματος, μεγέθους και αξίας -αξιόπιστη (μικροοικονομική και μακροοικονομική) επιστημονική μελέτη τους- για την οικονομική και την ευρύτερη -“θετική”, πάντως- αποδοτικότητα του ελληνικού τουρισμού, δεν βρίσκουν ούτε το χρόνο, μήτε έχουν και τη διάθεση, να μας την προσφέρουν -εκτελώντας την- οι Επιστήμονες αυτοί του ΙΝΣΕΤΕ…
– Κατόπιν αυτών. Θα μπορούσε να αναφωνήσει -δικαίως- κανείς, το:
«Άξιος ο μισθός τους!»
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.