Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ, του ελληνικού τουρισμού και της γερμανικής TUI;(μέρος δεύτερο)
του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου
ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΆ ΤΟΥ ΚΑΡΤΕΛ
Με το παρόν κείμενό μας, επιδιώκουμε να ιχνογραφήσουμε και να διατυπώσουμε τους μακροοικονομικούς: όρους, δείκτες ή και παράγοντες και να εκθέσουμε τα δεδομένα, με τα οποία εντοπίζεται και λειτουργεί -εναρμονισμένα, ως προς όλους τους συμπράττοντες- ο “μηχανισμός” του ασκούμενου “αθέμιτου ανταγωνισμού” και των “αντιανταγωνιστικών πρακτικών“, που μας ασκεί, συστηματικά, η TUI, κυρίως…
Διαδικασίες, δηλαδή, που εφαρμόζονται στην ελληνική τουριστική αγορά και λειτουργούν, πιέζοντας πτωτικά, ιδίως τις τιμές των τουριστικών μας πακέτων. Σε τιμές που φτάνουν στις πολύ αρνητικές τους αποδόσεις, ως κάτω και του κόστους παραγωγής τους.
Με συνολικό απολογιστικό τους αποτέλεσμα, να συμβάλει στην οικονομική αποδυνάμωση της χώρας και στην ακύρωση οποιωνδήποτε αναπτυξιακών της προοπτικών. Όπως δείχνει άλλωστε και η εξέταση τριμηνιαίων ρυθμών ανάπτυξης, ιδίως του πρώτου εξαμήνου του 2021, χωρίς τουριστική κίνηση, ως γνωστό. Και την ανάσχεση των ρυμθών ανάπτυξης της χώρας, αμέσως μετά την τουριστική μας επανεκκίνηση, που ακολούθησε. Όπως αυτό διαφαίνεται και στο άρθρο μας, που επικολλώ αμέσως εδώ:
https://new-economy.gr/2021/09/18/i-epiria-tou-tourismou/
Κι ο “μηχανισμός“, του ασκούμενου “αθέμιτου ανταγωνισμού“, των “αντιανταγωνιστικών πρακτικών” και των άλλων παραβατικών οικονομικών συμπεριφορών, εφαρμόζονται -άλλοτε από “καρτέλ” εταιριών, στο οποίο πρωτοστατεί η TUI, κι άλλοτε, από μια και μόνη εταιρία, όπως είναι μια, απ’ τις μεγάλες, με τη δεσπόζουσα θέση της στην ελληνική τουριστική αγορά, αλλά και διεθνώς, την TUI και πάλι- είναι εύκολα ορατός, αν επιμείνει να τον παρατηρήσει κανείς.
Ο ασκούμενος αυτός -σε ολόκληρη σειρά ετών- “αθέμιτος ανταγωνισμός“, της πολυσχιδούς και πολυπλόκαμης TUI, είναι εκείνος που δημιουργεί, σωρευτικά, μια υπεβάλουσα δυσαναλογία. Μια δυσαναλογία, ανάμεσα: στο κόστος παραγωγής του προσφερόμενου τουριστικού μας προϊόντος, από τη μια πλευρά και της τιμής πώλησής του, απ’ την άλλη άκρη της πλάστιγγας, η οποία και διαμορφώνει το επίπεδο τιμών στην αγορά του ελληνικού τουρισμού. Είναι μια υπερχειλίζουσα ανισορροπία, δηλαδή, του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος, λόγω της προδιαγεγραμμένης -και παθητικά ανεκτής- ζημίας των τουριστικών μας εκμεταλλεύσεων, στη συνολική τους επισκόπηση. Κατά την οποία, απουσιάζει, παντελώς, η διάσταση και το ανύπαρκτο αποτύπωμα κάποιου “περιθωρίου κέρδους”, για το “επιχειρείν, στον ελληνικό τουρισμό και στο τουριστικό μας προϊόν”. Μια ανισορροπία, που αντισταθμίζεται και αντικαθίσταται, κάπως, απ’ την ιδιαίτερα αγχώδη κι αγωνιώδη αναζήτηση, μιας πρόσκαιρης -έστω- ταμιακής ρευστότητας των τουριστικών επιχειρήσεων. Με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιαδήποτε πηγή άντλησης των ρευστών διαθεσίμων και των κεφαλαίων κίνησής τους…
Μια εγκαθιδρυμένη κατάσταση, ακριβώς, κατά την οποία πολύ εύκολα διολισθαίνουν οι συνεργαζόμενοι στον τουρισμό, με συμπράξεις σε “αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές“, από οπουδήποτε κι αν εκπορεύονται. Όπως, συμβαίνει ήδη κι απ’ την TUI και όλους τους συμπράττοντες μαζί της. Ειδικά με όσα -επί πολλά χρόνια- εκτυλίσσονται στη χώρα μας, στην περίπτωση της παγίδευσης του ελληνικού τουρισμού, απ’ τις μεθοδεύσεις της TUI. Με τις πολύμορφες κι εκτεταμένες -οριζόντιας ή και κάθετης μορφής- αθέμιτες συμπράξεις της, γνωστές και από την ιστορία των οικονομικών θεωριών, ως “οικονομικές δράσεις των ΚΑΡΤΈΛ“…
Ακολουθώντας μεθόδους δράσης, αλλά και πρακτικές επιχειρηματικής λειτουργίας, ανισότιμης και μονομερούς επιβολής των ετεροβαρών συμφωνιών της συνεργασίας της, με τους Έλληνες ξενοδόχους. Συνεργασίες, οι οποίες επιβάλλονται από εκείνη την Tour Operator, που κατέχει την πλέον δεσπόζουσα θέση στην τουριστική μας αγορά, μα και διεθνώς. Ενώ, την ίδια στιγμή, οι συνεργάτες της, μπορούν να επωφελούνται, το ίδιο ή και λιγότερο ή μπορεί και να ζημιώνονται κιόλας, όσοι παρακολουθούν ή μένουν αμέτοχοι ή και εντάσσονται, παθητικά, στο διαμορφωμένο, απ’ την TUI, επιχειρησιακό περιβάλλον της οικονομίας του τουρισμού…
Και συγκεκριμένα. Τα προαναφερόμενα αυτά, συντελούνται με την κατάλληλη επιβολή μιας πολύ καταχρηστικής υποτιμολόγησης των προσφερόμενων τιμών, των τουριστικών μας πακέτων, επ’ ωφελεία εταιρίας -και άλλων εταιριών του τουριστικού κλάδου και συνεργατών της, με “καρτέλ“- και η οποία, κατέχει τη δεσπόζουσα θέση στην αγορά του τουριστικού προϊόντος. Για την πρόσκτηση προϊόντων και υπηρεσιών τουρισμού, σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Πολύ κάτω και από μια αναμενόμενη -με βάση τις φυσιολογικές συνθήκες της τουριστικής μας αγοράς- “τιμή ισορροπίας” τους. Για την αγορά τουριστικών προϊόντων, δυσανάλογα μεγαλύτερης αξίας, από την πράγματι καταβαλλόμενη, τιμή αγοράς τους. Σε επιβεβαίωση, όμως, των αρνητικών αυτών επιπτώσεων, καθώς και των λοιπών φαινομένων που συνυφαίνονται με τις “Αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές” και με τις πολύ χαμηλές τιμές του τουριστικού μας προϊόντος -κάτω και του κόστους παραγωγής του και για πολλά χρόνια τώρα- δεν αρκεί να γίνει η επισκόπησή τους, μόνο από εκείνη την “μακρο-οικονομική” μας σκοπιά, την οποία, εμείς εδώ, επιχειρούμε να αναδείξουμε. Αλλά, πλέον αυτής, απαιτείται και εκκρεμεί, η “μικρο-οικονομική” θεμελίωσή της και η επαρκής, ειδική καταγραφή της και η ειδική πιστοποίηση. Για την οποία, χρειάζεται και απαιτείται, επίσης, η εξέταση του ζητήματος αυτού και “από τα κάτω”… Απ’ τη βάση, δηλαδή, της τουριστικής μας αγοράς. Χρειάζεται, ακριβώς, η έρευνα και ο επιστάμενος οικονομικός έλεγχος, των κατά περίπτωση δρώντων οικονομικών μονάδων του τουρισμού και για σειρά πολλών χρόνων πριν. Ώστε, να καταδειχθεί και να καταστεί δυνατόν, να στοιχειοθετηθούν όλα τα δεδομένα, οι επεξεργασίες και τα εξαγόμενά τους και οι τελικές διαπιστώσεις, που συνεπάγονται και την αδιάσειστη πιστοποίηση της ευθείας παράβασης του “Δίκαιου του Ανταγωνισμού” και των παραβιάσεων των σχετικών του διατάξεων. Και έτσι, να επιμερισθούν οι ευθύνες κι οι υπεύθυνοι. Και να δρομολογηθεί η επιβολή των αναλογουσών κυρώσεων, σε κάθε υπόλογο και υπεύθυνο για αυτές τις παραβάσεις και παραβιάσεις τους…
Όμως, για την τελευταία αυτή προσέγγιση, της απαιτούμενης “μικρο-οικονομικής” θεώρησης, εμείς, δεν έχουμε καμιά αρμοδιότητα και κανένα δικαίωμα να προβούμε σε καμιά και οποιαδήποτε ειδική, σχετική ενέργεια, ώστε, να ήταν ποτέ δυνατόν, να μπορούσαμε να ερευνήσουμε εμείς την οικονομική διαχείριση των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Με τις εξειδικευμένες εκείνες έρευνες; που απαιτούνται, όπως θα ήταν -π.χ.- η εξέταση: του βάρους, της ποιότητας και του κύρους, των “Ισολογισμών”, των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Προς εξαγωγή και πρόκτηση τεκμηρίων για τη στοιχειοθέτηση των αντι-ανταγωνιστικών πειστηρίων και συναφών ευρημάτων. Καθώς και η διεξαγωγή των οποιωνδήποτε άλλων σχετικών ερευνών, οι οποίες θα κριθούν χρήσιμες…
Αρμόδια, για τις τελευταίες αυτές, ελεγκτικές διαδικασίες είναι μόνο, η Ανεξάρτητη Αρχή, της “Επιτροπής Ανταγωνισμού“! Προς την οποία έχουμε ήδη προσφύγει, από το 2015, με τις τρεις σχετικές μας Αναφορές, μέχρι και σήμερα. Και μάλιστα, έχοντας τον αριθμό πρωτοκόλλου, από 27-11-2015… Αλλά και με μια, τελευταία, αυτοπρόσωπη παρουσίαση του θέματος, των παραβάσεων του “Δικαίου του Ανταγωνισμού“, στον κλάδο της οικονομίας του ελληνικού τουρισμού. Την οποία και μπορέσαμε να αναπτύξουμε, προς τη Διοίκηση (τη σύσσωμη τη διοίκηση της “Επιτροπής” και μάλιστα, με την παρουσία του Πρόεδρου της, κ. Γιάννη Λιανού), την 5η-1ου-2022, στα γραφεία της έδρας της Επιτροπής, στην Αθήνα… Ιδού κι ο σχετικός σύνδεσμος της φωτογραφίας που αμέσως επικολούμε εδώ:
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3119808938301953&id=100008186318870
Απ’ την “μικρο-οικονομική” αυτή, ελεγκτική, προσέγγιση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που προδιαγράψαμε, δύναται να προκύψει και να πιστοποιηθεί,
-η επιδιωχθείσα, κοστολογικά, κοινή στάθμη, των πολύ χαμηλών τιμών των τουριστικών μας πακέτων. Με τις χαρακτηριστικά καταχρηστικές και τις εξαιρετικά ζημιογόνες -για περισσότερες από μία- οικονομικές χρήσεις. Και πλέον της χρήσης του 2019, που αποτέλεσε την κορύφωση, με την μεγαλύτερη τουριστική κίνηση που σημειώθηκε ποτέ στη χώρα μας, τη τελευταία εικοσαετία, τουλάχιστον. Την κορυφαία, στις αφίξεις τουριστών, από όλες τις τουριστικές σεζόν (ή περιόδους), όπου παρατηρήθηκαν οι αρνητικοί εθνικολογιστικοί λογαριασμοί και δείκτες, όσον αφορά τα αποτέλεσμα της στοχευμένης αυτής υποτιμολόγησης των προσφερθεισών τιμών του τουριστικού μας προϊόντος. Όπως τα δεδομένα αυτά κατάληξαν με τις τόσο ελλειμματικές λειτουργίες των ξενοδοχειακών μας επιχειρήσεων και με τη μεγάλη διόγκωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των εξωτερικών μας συναλλαγών, λόγω υπεραυξημένων αναγκών φιλοξενίας των αυξημένων τουριστικών ροών…
Δύναται, επίσης, να διαπιστωθεί,
-η εκτεταμένη άσκηση κοινής πολιτικής, στη διευκόλυνση της χρηματοδότησης των επεκτατικών επενδύσεων, ξενοδοχειακών μονάδων, για αύξηση της δυναμικότητας των ξενοδοχειακών κλινών τους. Κι αυτό, παρά την αδυναμία να το δικαιολογήσουν και να το στηρίξουν, από ίδια κεφάλαια ή την “Καθαρή Θέση”, των “Ισολογισμών” τους. Μα και από το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο της χώρας μας, η οποία στερείται κάποιας επενδυτικής βαθμίδας, ακόμα…
-η δευτερογενής αξιοποίηση των συμφωνιών εξόφλησης δόσεων, με τις προαναφερθείσες -κι υπογείως χορηγηθείσες- χρηματοδοτήσεις των επενδύσεων σε ξενοδοχεία, μέσα κι από το συμψηφιστικό αντιστάθμισμα των μελλοντικών τιμών της φιλοξενίας των τουριστών και πελατών τους. Με τιμές, που ήταν χαρακτηριστικά χαμηλότερες, από το κόστος παραγωγής του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος μας…
Αλλά και
-η επιπρόσθετη, παράπλευρη -συστηματική όμως- αξιοποίηση, των προαναφερόμενων συμφωνιών και συμβολαίων εξόφλησης του είδους των χρηματοδοτήσεων αυτών, με το αντιστάθμισμα της αξίας των μελλοντικών φιλοξενιών, των πελατών, που αποστέλνουν οι Tour Operators, αποτελεί και τον οδηγό της τουριστικής αγοράς, για την προσομοίωση των τιμών πώλησης του τουριστικού μας προϊόντος, ακόμα και τους μη εξαρτόμενους, από τις επενδυτικές αυτές, χρηματοδοτήσεις των εξαρτόμενων ξενοδόχων…
Δύναται, ακόμα, να διαπιστωθούν,
-οι μονίμως προκλητικές, μεροληπτικές -και συχνά- καταχρηστικές, ευνοϊκές πολιτικές, ενίσχυσης του τουριστικού κλάδου της οικονομίας, παρά τις μακροχρόνιες αρνητικές οικονομικές του αποδόσεις…
Εύκολα, εξάλλου, μπορούν να διαπιστωθούν,
-οι ανισόρροπες προτιμήσεις, στη χορήγηση δανείων των Τραπεζών, σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι οποίες δείχνουν να είναι διαφορετικές και ξένες, προς τα ισχύοντα τραπεζικά κριτήρια χορηγήσεων δανείων…
Ιδιαίτερα χρήσιμη θα ειναι και η αξιολόγηση της ύπαρξης κοινής πολιτικής, στις συμφωνίες για την εξόφληση των δανείων αυτών, σε τράπεζες και Tour Operators. Με ρυθμίσεις και όρους, πολύ ασυνήθιστους ή και κρυφούς, από τους άλλους ανταγωνιστές τους. Αλλά και σε σύγκριση, προς τους αντίστοιχους όρους, που επικρατούν στην ευρύτερη πιστωτική μας αγορά…
(Αξιοσημείωτη παρατήρησή μου, στο σημείο αυτό, είναι και η αδικαιολόγητη αποφυγή μας, από τη διεκδίκηση αποζημιώσεών μας, για τα οφειλόμενα, σε Έλληνες ξενοδόχους, απ’ τη χρεοκοπία της αγγλικής Tour Operators, της Tomas Cook. Πιθανολογώ δε, με μεγάλη την πιθανότητα να έχω καλή πρόβλεψη, σχετικά, πως: η αποφυγή της διεκδίκησης αυτής, από την περιουσία της Tomas Cook -με τα 100 AirBus αεροπλάνα της, π.χ.- έγινε ώστε: να μην χρειαστεί να αποκαλυφθούν οι προηγηθείσες συμφωνίες, των υπόγειων χρηματοδοτήσεων, της εταιρίας αυτής, προς τους ξενοδόχους εκείνους, τους οποίους, άφησε απλήρωτους η χρεοκοπία της αγγλικής αυτής εταιρίας. Με συμφωνίες, οι οποίες, θα αποκάλυπταν τους επελθόντες και πάντως, ανομολόγητους, συμψηφισμούς τους… Για τις οικονομικές τακτοποιήσεις των συναλλαγών τους, από άτυπες συμφωνίες εξόφλησης των χορηγήσεών τους -για επέκταση της δυναμικότητας των συνεργαζόμενων, μαζί της, ξενοδοχείων- με κρυφούς και άδηλους αλληλοσυμψηφισμούς τους. Δείτε σχετικά και την ειδική αρθρογραφία μου -στις αρχές του Οκτώβρη του 2019- την οποία επικολλώ εδώ, στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
https://new-economy.gr/…/ex-onixos-ton-aggliko-leonta…/…).
Μια ακόμα εναρμονισμένη σύμπραξη, στις άτυπες -και πάντως παράτυπες- οριζόντιες και κάθετες, συνέργειες, στις πολιτικές αυτές των “καρτέλ” που εφαρμόζουν, συνιστά και η δημιουργία και επιβολή της FRAPORT. Μια δημιουργία, που αποσκοπούσε να αποκτήσει τον αποκλειστικό έλεγχο της στρόφιγγας των αεροπορικών τουριστικών ροών προς τη χώρα μας. Ροών, δηλαδή, που αφορούν, περισσότερο από το 90% της εισερχόμενης τουριστικής μας κίνησης. Και αφορά, τον έλεγχο των τουριστικών ροών, ο οποίος είναι σε θέση να επηρεάσει την “ισοδυναμία”, “προσφοράς” και “ζήτησης”. Και να μεταθέσει το “σημείο ισορροπίας” των τιμών, στο τουριστικό μας προϊόν, προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση των δυνάμεων και συμφερόντων, είτε της προσφοράς, είτε της ζήτησης του τουριστικού μας προϊόντος. Μέσα από την τροποποίηση του προγραμματισμού των τουριστικών μας ροών, που είναι σε θέση να ασκήσει πια η FRAPORT, απ’ την αρχή της λειτουργίας της στην Ελλάδα, το 2016. Επιδρώντας αποφασιστικά στη διαμόρφωση των τιμών του τουριστικού προϊόντος, κατά τους χρόνους, έναρξης και λήξης, στη σύναψη και στο κλείσιμο των συμψωνιών. Συμφωνιών, δηλαδή, που αφορούν, στην αύξηση, στη διατήρηση ή και στην μείωση των τιμών των τουριστικών μας πακέτων. Μια μεθόδευση, ακριβώς, που υλοποιήθηκε με την πώληση, από το ελληνικό δημόσιο, των 14 ελληνικών αεροδρομείων. Προκειμένου να ενταχθούν κι αυτά, στην υπηρεσία των “υπεραναπτυξιακών” τουριστικών προγραμμάτων των μεγάλων Tour Operarors. Με τις ίδιες αποσκοπήσεις τους και με κεντρικό “ΑΝ.ΣΚ.” (αντικειμενικό σκοπό) τους: την τιμολογιακή υπόταξη των Ελλήνων ξενοδόχων. Μέσα από τρόπους διευκόλυνσης της αποπληρωμής, των χορηγηθεισών χρηματοδοτήσεων τους. Για τις ασυνήθιστα μεγάλες επεκτατικές -και συνεχιζόμενες, επί πολλά έτη- αναπτυξιακές τους τουριστικές επενδύσεις…
Κι όλα αυτά, οδηγούσαν -πέρα από την βαριά οικονομική αφαίμαξη των ξενοδόχων μας και της οικονομίας της χώρας- σε ακραία, και ραγδαία, αρνητικά φαινόμενα, όπως:
-σε ανεπάρκεια της υφιστάμενης “φερουσας ικανότητας” -που σε πολλές περιπτώσεις, έχει ξεπεράσει το ανώτατο όριο αντοχής, στις περιοχές της δραστηριότητάς τους- να μπορέσει να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες ικανοποίησης των νέων τουριστικών ροών. Αφού, άλλωστε, ως μόνο στόχο τους είχαν, τη φιλοξενία, του, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερου αριθμού τουριστών,
-σε εμφάνιση πολλαπλών, άλλων αρνητικών φαινομένων, όπως και νέων προβλημάτων που σχετίζονται με τον “υπερτουρισμό”, που συναντά, πλέον κανείς, σε πολλές περιφέρειες της χώρας και
-σε διολίσθισή μας, σε μια ανισόρροπη και στρεβλή παραγωγική διάρθρωση της χώρας, έως και σε μια διαδικασία παραγωγικής αποσάρθωσης, η οποία μπορεί να φτάνει, ως και σε πλήρη αποδιάρθρωση του καχεκτικού μας παραγωγικού μοντέλου. Και σε ισοπεδωτική επικράτηση, στον τουριστικό κλάδο, όλου του φάσματος των προβλημάτων της εφιαλτικής “μονοκαλλιέργειας” του και της καταλυτικής κυριαρχίας του, στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Αλλά και με δευτερογενή συνέπειά του, την ακόμα μεγαλύτερη εξάρτησή μας, από τις εισαγωγές, με ότι αυτές συνεπάγονται στην υπονόμευση της οικονομικής μας ευρρωστίας και της ίδιας της χώρας μας.
Ιδιαίτερα αποκαλυπτική εδώ, μπορεί να θεωρηθεί και η παλαιότερη σχετική αρθρογραφία μου:
https://new-economy.gr/2020/12/03/i-thavmatourgos-pandimia/
Αλλά τα φαινόμενα του “υπερτουρισμού” και της υπέρβασης των αντοχών της φέρουσας ικανότητας, καταφαίνονται, επίσης και στο παλαιότερο άρθρο μου, με τίτλο:
“Ορατότης μηδέν”, το οποίο και επικολλώ αμέσως εδώ:
https://new-economy.gr/…/kampanaki-apo-evropaiki…/
Η συνέχεια στο 3ο μέρος.
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.
