Τα εκ βαθέων προτάγματα των εκλογών

Εν όψει & της εκλογικής αναμέτρησης, βεβαίως, των εκλογών, της Κυριακής, στις 21-5-2023, τα -εκ βαθέων- προτάγματα μας παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα, όπως ήταν κι όταν συγγράφαμε την πραγματεία μας, με τα επτά της μέρη, για την αξιολόγηση των Μνημονίων. Με το γενικό τίτλο: “Στη ζώνη του λυκόφωτος των μνημονίων: αξιολόγηση και απολογισμός”, όπως δίνουν και οι σύνδεσμοι, που αμέσως εδώ επικολλούμε και ξεδιπλώνονται, αποκαλυπτόμενοι:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2144894268881320&id=100000823047236

&

Πάντως, για τη χρεοκοπία μας, δεν φταίει το κακό το ριζικό μας ή -ίσως ακόμα- κι η συμμορία των συνταξιούχων, όπως ψευδώς, ισχυρίστηκαν ορισμένοι, ακόμα και σήμερα…

Αλλά αντίθετα. Χρειαζόμαστε ακόμα, τη ορθή διάγνωση. Μια διάγνωση, που να στηρίζεται στην πραγματικότητα, των όσων αποκαλύφθηκαν στο μεταξύ. Και η ορθή αυτή διάγνωση, αποτελεί την απαραίτητη πρώτη προϋπόθεση, για να υπάρξουν κι οι ελπίδες και να ξεκινήσει ο αγώνας για την επιβίωσής μας και για την έξοδο απ’ την κρίση, που εξακολουθεί να μας απειλεί θανάσιμα…

Όσοι όμως αποδίδουν, την τεράστια κι αιμοβόρα κοινωνικοοικονομική κρίση, που εξακολουθεί να ταλανίζει τη χώρα, σε αυτή τη “συμμορία, με την ευθύνη της, έως & στο 80% του δημόσιου χρέους μας, να οφείλεται στην μη έγκαιρη αναμόρφωση του Κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος, αυτοί είναι και οι μακρυά νυχτωμένοι. Δείχνουν, έτσι, μια στρουθοκαμηλοειδή περιφρόνηση, στον αντικειμενικό προσδιορισμό συσχέτισης, των γνήσιων όρων, για βιωσιμότητα του συστήματος της Κοινωνικής μας Ασφάλισης. Με συσχέτισή της, ιδίως, με τη γενικότερη οικονομική μας κατάσταση, ως χώρας, αλλά και με άλλους παράγοντες, όπως: η γήρανση του πληθυσμού, οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες, καθώς και οι συγκυρίες, που μας περιβάλλουν και σε μεγάλο βαθμό, μας καθορίζουν. Όμως, ούτε κι αυτοί, οι υποστηρικτές του θεωρήματος της συμμορίας, μας λένε την αλήθεια. Κι αποκρύπτουν, σκόπιμα και συστηματικά, ίσως, τις πραγματικές αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Όταν, αυθαίρετα και εξ απαλοιφής τους, άλλων αιτιών, συμπεραίνουν πως: στη χρεοκοπία της Ελλάδας, δεν φταίει, τόσο πολύ, η πολιτική διαφθορά. Δεν φταίνε τα “καρτέλ”, Εθνικών εργολάβων & προμηθευτών (εγχώριων και αλλοδαπών). Δεν φταίει, πια, ούτε και η διαπλοκή των ΜΜΕ, με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Δεν φταίνε οι τεράστιες θεσμικές ελλείψεις της χώρας. Δεν φταίει τόσο, μήτε η φοροδιαφυγή κι ο διαλυμένος ελεγκτικός μηχανισμός του δημοσίου. Κι ούτε που υπάρχει, κάπου, κανένας “αθέμιτος ανταγωνισμός”, όπως της Γερμανίας, π.χ. ακόμα κι εντός Ευρωζώνης (μερκαντιλισμός). Μήτε και η φοροαποφυγή των ελίτ, διαφαίνεται πουθενά, ότι υπήρξε -όπως λένε- στα προγράμματά τους. Μια φοροαποφυγή, που, τη διευκόλυνε, πάντως, περισσότερο απ’ όλους, η κυβέρνηση του 2009. Η οποία και μας εξευτέλισε διεθνώς, ως Ελλάδα, με τα λεγόμενα Greece statistics. Μηδέ κι η επόμενη Κυβέρνηση, που μας έφερε -μοιραία- και το ΔΝΤ. Όπως και όλες όσες, άλλες Κυβερνήσεις, ακολούθησαν, σε όλα τα αλλόκοτα σχήματά τους. Ουδέ, ακόμα και οι τοκογλυφικές αγορές, που εκτόξευσαν, στα ύψη, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας μας, το 2010. Αλλά και τα Μνημόνια, της Τρόικας, που ακολούθησαν & που, με τις επώδυνες συνέπειές τους, να ισχύουν ακόμα και μετά την λήξη τους, δεν φαίνεται να τους έκαναν ακόμα σοφότερους. Και συνεπώς, επιδείνωσαν την κατάσταση, με τις λαθεμένες τους συνταγές που εφάρμοσαν, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά & σε ορθρολογισμό…

Κατ’ αυτούς, έφταιγε, μόνο, η “συμμορία των συνταξιούχων”, όπως μας έλεγαν;;:

-Μπράβο τους, λοιπόν, να μας το περνάνε, ως μια ακόμα άποψη, που πρέπει να κατανοήσουμε και εμείς οι απροσάρμοστοι, προς μια κανονικότητα που αγνοούμε πως μπορεί να υπάρξει ακόμα !!!

Οπότε, εμείς είμαστε, όλοι μας, οι υπεύθυνοι, κατ’ αυτούς, για το κατάντημα, το δικό μας και της χώρας. Άρα, εμείς πρέπει, να πληρώσουμε το μάρμαρο και το λογαριασμό!!!

Ωστόσο, αν αναζητήσουμε, προσωποποιημένα και τους υπεύθυνους, για τη δημοσιονομική εκτροπή και στην οικονομική διαχείριση της χώρας, ο πρώτος που αναδεικνύεται και με ασυναγώνιστη επίδοση, ως ο πιο χαρακτηριστικά υπεύθυνος, του δημοσιονομικού μας εκτροχιασμού, -και με απόλυτη διαφορά προήγησής του, απ’ όλους τους άλλους- είναι ο Κωστάκης, ο Καραμανλής!!!

Αυτός μας εξώθησε, πρωταρχικά, στο γκρεμό της οικονομικής κρίσης, της ελεύθερης πτώσης και της συνεπαγόμενης, μεγάλης πτωτικής μας περιδίνησης, που επέρχεται τώρα, στη συνέχεια και για περισσότερο από μια γενιά…

Αφού, όπως είναι γνωστό, με βάση και τους επίσημους οικονομικούς δείκτες της Eurostat του 2009, ο μικρότερος Καραμανλής και τότε Πρωθυπουργός μας, κατάφερε να πετύχει το μεγαλύτερο, σε όλη την υφήλιο, Δημοσιονομικό Έλλειμμα. Έλλειμμα ρεκόρ, όλων των εποχών, με: -15,7% του ΑΕΠ. Ενώ & το δίδυμο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, προσέγγιζε κι αυτό, το: 15% του ΑΕΠ, επίσης.

(Συγκριτικά, πάντως, θα μπορούσαμε να πούμε και να θυμηθούμε πως: όταν, το 1986, ο Ανδρέας Παπανδρέου, οδηγήθηκε -με την πολιτική των παροχών του- σε ένα δημόσιο έλλειμμα, ύψους στο 6,5%, του ΑΕΠ της χώρας, αναδιπλώθηκε και εφάρμοσε μια πολύ αυστηρή πολιτική λιτότητας, ώστε να συμμαζέψει κάπως τα πράγματα τότε.)

Το έλλειμμα, λοιπόν, αυτό, του 2009, εκτόξευσε το Δημόσιο Χρέος μας, πάνω από το 120%, του ΑΕΠ (όριο που -για τη χώρα μας- που καθιστούσε, τότε, το Χρέος αυτό, ανεξέλεγκτα αυξητικό) και έφθασε στο 129% (το 2009). Ενώ, φλερτάρει έως και με το 200%, ήδη…

Πρέπει να σημειώσουμε, επίσης, ότι, πιθανότατα, τα ποσοστιαία αυτά μεγέθη των ελλειμμάτων εκείνων, θα πρέπει να ήταν και υποτιμημένα, για τους εξής, κυρίως, δυο λόγους:

α)το καταγεγραμμένο κολοσσιαίο Δημοσιονομικό έλλειμμα -του 15,7% του ΑΕΠ- υποεκτιμήθηκε απ’ το γεγονός, τεχνικής αύξησης του παρανομαστή του κλάσματος, απ’ τον κ. Αλογοσκούφη & κατά 9,6% του ΑΕΠ (είχε ζητήσει αύξηση στο ΑΕΠ, κατά: 25%, για την ενσωμάτωση, σε αυτό, της παραοικονομίας. Πράγμα που του επέτρεψαν -τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε.- αλλά μόνο με το 9,6%, ως αύξηση στο ΑΕΠ μας…). Γεγονός που μείωνε το ονομαστικό ποσοστό του Δημοσιονομικού μας Ελλείμματος.

β) Ο κ. Αλογοσκούφης, επίσης, άλλαξε και πάλι τον υπολογισμό των Δημόσιων δαπανών και μετέθετε την καταχώρηση των δαπανών των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όχι στους χρόνους παραλαβής ή αποπληρωμής τους, αλλά στους χρόνους παραγγελίας τους (χρόνους των κ.κ. Τζοχατζόπουλου και Παπαντωνίου). Για τους ίδιους λόγους, τεχνικής μείωσης του εμφανιζόμενου Ελλείμματος…

Για να μην πούμε, επίσης, ότι, στην εποχή του μικρού Καραμανλή, έσπασαν όλα τα κοντέρ, των αθρόων προσλήψεων στο Δημόσιο -με τις μονιμοποιήσεις εποχιακών κ.λπ., υπέρ των 350 χιλιάδων- στο Δημόσιο στους ΟΤΑ και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα…

“Πετάνε την μπάλα στην εξέδρα”, όσοι διαχέουν, ισοπεδωτικά και αδιάκριτα, τις διαχρονικές μας ευθύνες, για το δημόσιο χρέος. Αδιαμφισβήτητο παραμένει και το γεγονός, που είναι πασίγνωστο, πως: «Στη διαχείριση κρατικών οικονομικών υποθέσεων, ο ελεγχόμενος δανεισμός, είναι -συνηθέστετα- στοιχείο μόχλευσης επενδύσεων και ανάπτυξης της οικονομίας. Με εξαίρεση, μόνη, τον απερίσκεπτο κρατικό υπερδανεισμό -τοκογλυφικό ή μη- ο οποίος όταν ξεπερνά τα εσκαμμένα, “ξεχειλίζει το ποτήρι” του ελέγχου του, υπερβαίνει τα “κράσπεδα” ασφάλειάς του και οδηγεί, στην ελεύθερη πτωτική περιδίνηση μας και στο βάραθρο οικονομικού & κοινωνικού χάους, τη χώρας». Και προφανώς, αυτός που έσπασε όλα τα ρεκόρ, τα όρια κι όλες τις ζώνες προστασίας, σχετικά με το χρέος κι αδιαφόρησε πλήρως παρ’ όλες τις σχετικές προειδοποιήσεις, ήταν ο Κωστάκης, ο κουρασμένος. Συνυπεύθυνοι ήταν κι όλοι, οι κυριότεροι συνεργάτες του. Ένας εκ των οποίων, επιβραβεύτηκε κιόλας, με το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Ενώ, κάποιοι άλλοι, περιμένουν στον προθάλαμο και απολαμβάνουν της αμνηστίας και των περιποιήσεων, που ήδη τυγχάνουν, προς όλους τους αναξιοπαθούντες!!!

ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΙ ΌΡΟΙ & ΠΡΟΫΠΟΘΈΣΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΈΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΤΙΘΑΣΕΥΤΗΣ ΚΙ ΑΙΜΟΒΌΡΑΣ ΚΡΊΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΑ.

Βασική και κυρίαρχη αιτία των αρνητικών μας προοπτικών, ως χώρα, είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις δημιουργίας του τεράστιου και ανεξέλεγκτου Δημόσιου και Ιδιωτικού Χρέους της χώρας μας. Καθώς και το ατιθάσευτο, πια, μέγεθός του, που το καθιστούν απολύτως μη βιώσιμο…

Αυτό το “Χρέος”, λοιπόν -που την τελευταία τετραετία, αυξήθηκε έως και 50 δις €, ως παροχή ενισχύσεων για την πανδημία, σε δρώντες του “τουρ επιχειρείν”, με επιστρεπτέες και μη, προκαταβολές τους, αύξησαν ως και τις καταθέσεις των ημετέρων, όπως φαίνεται από πλήθος στοιχείων- διπλασιάστηκε, σε απόλυτους αριθμούς, αλλά και ως ποσοστό του Α.Ε.Π., μέσα στην 7ετία των Μνημονίων… [Το Δημόσιο και το Ιδιωτικό Χρέος μας, ξεπερνά, ήδη τα: 500 δις €…]. (Ούτε ο “Σώρρας” δεν μας σώζει πια -σικ!).

Όμως, ακόμη κι αν, όλοι οι “Συνταξιούχοι” ριχνόντουσαν στον “Καιάδα”, Όλοι. Ή, όλοι τους, ακολουθούσαν -μαζικά και χωρίς εξαίρεση- τον “δρόμο” και την απενεννοημένη “διαδρομή του μακαρίτη Λιαντίνη”, είναι σίγουρο πως, δεν θα μας ξέμενε καμιά άλλη “ατραπός”, για “Σωτηρία”.

Και όπως σε ανάλογη περίπτωση, η οποία ήδη εξελίσσεται στις Η.Π.Α., με τις πρόσφατες χρεοκοπίες τραπεζών της. Όταν δηλώθηκε και εκεί, επίσημα, ότι: Θα λογοδοτήσουν στην Αμερικανική Δικαιοσύνη, η διοίκηση και τα ανώτατα στελέχη της Τράπεζας, First Republic, επειδή χρεοκόπησε, από κακοδιαχείριση. Με 103,9 δις $, καταθέσεις & 229,1 δις $, περιουσία.

Όμως, για τη χώρα μας που χρεοκόπησε, από το 2010 και ακόμα πασχίζει να επιβιώσει, γιατί δεν λογοδότησε, Κανείς μέχρι σήμερα;;;

Και πως συνεχίζουμε για τις εκλογές, της: στις 21/5/2023, χωρίς καμία διάγνωση. Τι, άραγε, μας έφταιξε. Ώστε να γνωρίζουμε καλύτερα, τι θα πρέπει, τουλάχιστον, να αποφεύγουμε στο εξής, αν χρειαστούμε μια ακόμα διάσωση;;;

Η πολιτική ηγεσία, αγέρωχα και με έπαρση, φαίνεται σαν να μας δηλώνει, υπεύθυνα:

– “ΚΑΛΏΣ”.

– “ΠΆΜΕ ΓΙ’ ΆΛΛΑ”.

– “ΠΆΜΕ ΚΙ ΌΠΟΥ ΒΓΕΊ”. Ή “…ΚΙ ΌΠΟΥ ΜΠΕΙ”…

– – Ενώ, υπαινικτικά, μας λέει κι ο γείτονας:

– “Μάθανε ότι ξαπλώνουμε & …πλακώσανε κι οι ΡΟΜΆ”!!!

Κατόπιν όλων αυτών, όμως. Και μπροστά κι απ’ τις επερχόμενες εκλογές, προβληματιστήκαμε εξαντλητικά, προκειμένου να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα, με τον πλέον γόνιμο και παραγωγικό τρόπο. Τον τρόπο, που να έρχεται, με συνέχεια και σε συνέπεια, με όσα, αμέσως εδώ, προεκτέθηκαν, να μας κάνει πολιτικά και δημοκρατικά, χρήσιμους. Στα πλαίσια αυτής της προβληματική μας, συνεπώς, συνέταξα κι εγώ, το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο New-economy, με τον τίτλο: <<Πενήντα αποχρώσεις του γκρί>> και το οποίο επικολλώ εδώ, με τον σύνδεσμο που έπεται.

Ως καταληκτικό συμπέρασμα κι ως πρόταση εξόδου μας, από την παρατεταμένη και εντεινόμενη αιμοβόρα κρίση -που μας αφανίζει, με μαθηματική ακρίβεια- θεωρούμε πως:

Πρέπει να συγκροτήσουμε -και να κυριαρχήσει- ένα ευρύ και ρωμαλαίο κίνημα, Εθνικής και Συλλογικής Αυτεπίγνωσης, της τραγικής κατάστασης που βιώνουμε, εξακολουθητικά, επιθανατίως και αναπόδραστα ήδη.

Και ακολούθως, να συνταχθεί, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα επαναστατικών αλλαγών, με έμφαση στην κοινωνία αξιών, ήθους και προκοπής, που απουσιάζει σήμερα, ως πολιτικός σχηματισμός, απ’ όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας μας. Ένα πρόγραμμα, δηλαδή, που περιλαμβάνει όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, σε μέγιστο βάθος εξυγίανσης, παραδειγματικής κάθαρσης και υποδειγματικής εκπαίδευσης, όλων των βαθμίδων και ανάπτυξης κοινωνίας και οικονομίας. Αλλά κι ολόπλευρης αναβάθμισης της παραγωγικής ανασυγκρότησης, με την κατάλληλη αλλαγή σε βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, όπως και κυρίως, του φυσικού αερίου. Κάτω από το βάρος μιας υπαρξιακής αναγκαιότητας, απ’ την ορατή απειλή απορρόφησής μας, που συνιστά, ο εντεινόμενος επεκτατικός νεο-οθωμανισμός, που δείχνει να αγριεύει στη γειτονική χώρα, απ’ τους ασίγαστους “γκρίζους λύκους”… Αφού, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν θα μπορούσαμε να υπάρξουμε για πολύ, στο σύγχρονο γεωπολιτικό στερέωμα, αν εμείς, δεν εξοπλιστούμε μ’ εκείνη την ανάλογη αποφασιστικότητα, που επιδεικνύει το Ισραήλ στα δικά του πολιτικά προτάγματα. Μα ούτε, ακόμα και ως οικόπεδο, ελεύθερο βαρών, προς εκποίηση, θα είναι δυνατόν να είμαστε ποτέ διαθέσιμοι, πλέον, για το μέλλον. Αλλά μόνο, ως η χωματερή, για κακές υγειονομικές πρακτικές, των τρίτων, κάτι που θα μπορούσε να έχει ως τύχη, ο τόπος μας. Για να πορεύεται και η χώρα μας, χωρίς σκοπό και χωρίς καμιά άλλη ελπίδα, για τη σωτηρία της. Και γιατί όχι και για την ανάπτυξή του, αύριο!!!