Το “δίκαιο του ισχυρότερου” κι ο Πούτιν, ως ο Πολ Ποτ των διανοουμένων μας

του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

“Η εισβολή στην Ουκρανία, το “δίκαιο του ισχυρότερου” κι ο Πούτιν, ως ο άλλος Πολ Ποτ, των διανοούμενων μας”, θα ήταν ο πλήρης τίτλος του παρόντος άρθρου.

Με τον Πούτιν, όμως, μου ήρθε πρώτα στο νου μου, η γνωστή ρήση:

«Γνώρισα τους Ανθρώπους κι αγάπησα τους “Δεινόσαυρους“»(?)…

Αλλά, όχι, όχι.

Δεν μας έφερε -ο Πούτιν- το πάρκο με τους δεινόσαυρους στην εποχή μας…

Εμάς, μας έστειλε -αιφνιδιαστικά- στην εποχή των δεινοσαύρων. Μαζί με την ολοκληρωτικά αυταρχική και ξεκάθαρα φασιστική -στις μεθόδους και στις δράσεις της- πράξη της εισβολής του στην -αιματοβαμμένη και μαρτυρική, πλέον- Ουκρανία, με τα χιλιάδες αθώα θύματα και την κολοσσιαία Ανθρώπινη καταστροφή, στο κέντρο της Ευρώπης μας…

Είκοσι δύο μέρες μετά, από τη θρασύτατη φασιστική κι απάνθρωπα εγκληματική (με εγκλήματα πολέμου), θηριωδία: της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, δεν έχουμε ούτε την ελπίδα της λήξης της τραγωδίας αυτής, μήτε τον ορίζοντα του τέλους της, στο συντελούμενο όλεθρο της Ανθρώπινης υπόστασής μας, υπό την επαπειλούμενη υπόμνηση του Πυρηνικού Π.Π., στον προμνημονευόμενο, από όλους πλέον, Γ’Π.Π..

Και η εδώ πλειονότητα των εκπροσώπων του πνευματικού κόσμου της χώρας, εξακολουθεί να παραμένει, εκωφαντικά σιωπηλή ή και αποσβολωμένη και σε πλήρη πνευματική νωθρότητα ή και σε μια απαράδεκτη -για τη φύση της και την οφειλόμενη θέση της- κυριολεκτική της, όμως, αβελτηρία!!!

Μια στάση και συμπεριφορά, των διανοουμένων μας, που δείχνει να είναι παγωμένη και κλειδωμένη, σε βάσιμες ιστορικές αιτίες και στιγμές μας. Οι οποίες όμως, παρ’ ότι, μπορεί μας ενώνουν αδιατάραχτα, σε ηθικό και συναισθηματικό επίπεδο, με το ρωσικό Λαό, δεν επιτρέπεται όμως και να μας τυφλώνουν κι όλας, μπροστά στα συντελούμενα, ήδη, ανουσιουργήματα, του αιμοσταγούς -πλέον- δικτάτορα Πούτιν.

Η άκριτη προσκόληση τους στο παρελθόν, δεν πρέπει να μας οδηγεί, σε μια τυφλή και κακώς εννοούμενη ενότητα, με οτιδήποτε προέρχεται από μια -πράγματι, έως και χθες, σε γενικές γραμμές- φιλική πλευρά και μια όχθη, απ’ τη δική μας ιστορία, που σήμερα ξεβράζει σημεία και τέρατα, κατά όλης της Ανθρωπότητας…

Αλλά, με τις αντίστοιχες συμπεριφορές και τωρινές στάσεις, οι Έλληνες διανοούμενοι -κατά πλειονότητα- σκόπιμα αβλεπούν, υποκριτικά κωφεύουν κι αδυνατούν να αποδείξουν τις πνευματικές τους ιδιότητες, τη στιγμή που -εγκληματικά- απέχουν ή και δόλια -ως μη όφειλαν- σιωπούν, για ίσα φοβερά και τρομερά συμβαίνουν σήμερα. Ως, οι ηθικοί αυτουργοί και οι κοινοί συνένοχοι των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Μα, με αυτές τις ανόητες προκαταλήψεις τους, εγκλωβίζονται, ήδη, σε -άμετρες ή και θεότυφλες- ιδεολογικές αγκυλώσεις και σε στερεοτυπικές θέσεις και στάσεις, που δεν συνάδουν με τη σημερινή Ρωσία, του απαίσιου δικτάτορα Πούτιν.

Οι στερεοτυπικές αυτές προσεγγίσεις τους, ωστόσο, συνιστούν εκείνο το είδος των προκαταλήψεων που φτάνει να ακυρώσει κάθε πνευματικότητα που -προηγουμένως- διάθεταν και η οποία, θα μπορούσε να τους χαρακτηρίζει ακόμα…

Κανένας μας, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορική αγωνιστικότητα του ρώσικου Λαού, τόσο στην Οκτωβριανή Επανάσταση, όσο και στο χτύπημα του Ναζισμού, κατά τον Β’ΠΠ. Και βέβαια, μένουν ανεξίτηλες οι θετικές μας προδιαθέσεις κι η ευγνωμοσύνη μας, για το σπουδαίο ρόλο που έπαιξε -σε γενικές γραμμές- η Ρωσική πολιτική, στην ανεξαρτησία της Ελλάδας, τόσο πριν, όσο και μετά το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Όλα αυτά όμως, δεν μπορούν να μας κλείσουν τα μάτια, μπροστά στην -ωμή και τόσο οδυνηρή- πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα, στην περίπτωση της ιταμής εισβολής του Πούτιν, στην Ουκρανία. Με την κατάλυση κάθε έννοιας “διεθνούς δικαίου“, σε παγκόσμιο κλίμακα. Και με την προβολή μιας αιτιολογίας, όμοιας κι ανάλογης με την επίκληση εκείνης, του “ζωτικού χώρου”, που προφασίστηκε κι ο Χίτλερ. Αιτιολογία που, ο φασίστας Πούτιν, ονομάζει, τώρα, ως “ζώνη ασφαλείας”. Μια αδήριτη ανάγκη, δηλαδή, για την 1η -σε αριθμούς πυρηνικών κεφαλών- παγκόσμια πυρηνική υπερδύναμη του πλανήτη… Μια απανθρωπία, ακόμα, για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα πολέμου, του φονιά και δικτάτορα, Πούτιν…

Επικουρικά στο σκεπτικό μου αυτό, θα μπορούσα να συμπεριλάβω, εδώ και το σχετικό σχολιασμό μου, στην ανάλογη και συναφή, θεματολογικά, στιχομυθία μου, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, που έχει ως ακολούθως:

-Σε ανταπάντηση σχολίου μου, ανταπάντησα κι εγώ, ως εξής:

«Κε Δ.Λ.

Αν λυπάμαι και ντρέπομαι -αξιότιμε ψυχίατρε και διακεκριμένε διανοούμενε, Κε Δ.Λ. – για την εκκωφαντική σιωπή της πλειονότητας των συμπατριωτών μας διανοουμένων, εμπρός στα συντελούμενα ακραία εγκλήματα πολέμου και τα ανουσιουργήματα, κατά του Ουκρανικού Λαου και της Ανθρωπότητας όλης. Πολύ περισσότερο θλίβομαι, για τους απολογητές ή και τους υπερθεματιστές, της -συντελούμενης ήδη- κτηνώδους αθρωποφαγίας.

Κι αν το κύριο αντεπιχείρημα σας -στο σχολιασμό μου στην ανάρτησή σας- ήταν το: “οι ναζιστόφρονες επέστρεψαν“, αυτό το προτάσσετε, παρ’ ότι γνωρίζετε -όσο κι εγώ- πως: «Οι ακροδεξιοί, στην Ουκρανία, πήραν 1,6% στις τελευταίες εκλογές. Ενώ, όπως εκτιμούν έγκυροι διεθνείς αναλυτές, οι ακροδεξιοί στη Ρωσία, ξεπερνούν το 5%».

(Δεν ξέρω, όμως, αν αυτοί, οι ακροδεξιοί, εκφράζονται εκλογικά και στη Ρωσία; Ή εάν, καλύπτονται εντός της παράταξης του Πούτιν; Εκτός, βεβαίως κι αν, το ποσοστό τους αυτό, του 5%, αναθεωρείται πλέον, -όπως και το αντίστοιχο, εκείνο στην παντοδυναμία του Χίτλερ- μετά την φημολογούμενη “αποδοχή” του Ρώσικου Λαού, στην Εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Μια εκτιμούμενη αποδοχή, με περισσότερο κι από το 70% των υπηκόων του. Προδιαγράφοντας, έτσι, το μέλλον και το καθεστώς της μελλοντικής διαβίωσης ενός τόσο σημαντικού και βαριά ιστορικού Λαού, που ξεπερνά τον Πούτιν. Ένός καθεστώτος, το οποίο, προβλέπεται να γίνει, εκτός από διεθνής παρίας, που θα φτάνει στο σημείο να συγκρίνεται με το αντίστοιχο, εκείνο της καταθλιπτικής συμβίωσης με τον Κιμ, του Λαού της Βόρειας Κορέας…).

Και συνεπώς, οι αιτιάσεις σας, αποτελούν καραμπινάτες “προφάσεις εν αμαρτία”, υπερασπιζόμενος έτσι και διευκολύνοντας, τελικά, την επαίσχυντη εισβολή του Πούτιν, στην Ουκρανία. Με την ολοένα συντελούμενη τόσο αιμοβόρα Απανθρωπία και σε παγκόσμια κλίμακα.

Εξ ίσου αστείο, αλλά και ισοδύναμο, με το θεωρητικό ιδεολογικό κατασκεύασμα της ναζιστικής Γερμανίας, περί του “ζωτικού χώρου” της, είναι και το προβαλλόμενο αντεπιχείρημα σας, για την πυρηνική αμυντική ανασφάλεια της Ρωσίας. Και είναι αστείο γιατί, εκτός του ότι δεν πρέπει να μας αφορά, όταν αφορά την ανασφάλεια σε ξένο -από κάθε άποψη- αχειρώνα, όταν την ανασφάλεια αυτή, την επικαλείται και την προτάσσει, η μεγαλύτερη και σήμερα, πυρηνική δύναμη της υφηλίου. Εκείνη, η ίδια, ακριβώς, που και με την παρούσα επικαιρότητα, απειλεί και κραδαίνει το πυρηνικό της οπλοστάσιο -θρασύδειλα- ενάντια μας και ενάντια σε όλη την οικουμένη. Λες κι εκβιάζει, όλη την Ανθρωπότητα, ώστε, η “παγκόσμια ισορροπία τρόμου”, να πρέπει να έχει μόνο έναν εγγυητή. Την αδίστακτη πουτινική Ρωσία. Μα τότε, θα είναι μια σκέτη και πλήρης “ανισορροπία τρόμου”… Πολύ επικινδυνέστερη από ποτέ άλλοτε και εξ αιτίας του Πούτιν! Και βέβαια, δεν είναι δική μας υπόθεση, αλλά είναι μια αυτοκτονική μας επιδίωξη, να θέλουμε να τη διευκολύνουμε κιόλας και ιδεολογικά. Για να επιβληθεί, με την μονόπλευρη προβολή της ισχύος της μιας πλευράς του αιμοσταγούς Πούτιν.

Τέλος, ξέρω πως, στην εδώ διαφωνία μας, βρίσκομαι σε πλεονεκτική θέση…

Πολύ ευκολότερο, για εσάς, θα ήτανε, να είχαμε -ακριβώς- αντίθετες τοποθετήσεις. Αλλά, παρά το προχωρημένο της ηλικίας μας, ιδίως εσείς παλιμπαιδίζετε! Κι επιμένετε να προσπερνάτε αυτό που καλά γνωρίζετε και ως ειδικός επιστήμονας, πως: “ο δρόμος για την κόλαση, είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις”. Μα και οι προθέσεις σας, τελικά, μπορεί να μην είναι και τόσο αγνές. Αφού προέρχονται απ’ την παγίδευση σας, στην υπεροψία της πολυμάθειας σας. Την οποία, επιδιώκετε -φανατικά- να αναγνωριστεί και να επιβληθεί, με κάθε εντυπωσιοθηρικό τρόπο και μέσο, όπως και εδώ τώρα. Συμμαχώντας ακόμα και με το διάβολο. Και προκειμένου να το επιτύχετε, φροντίζετε να ξεχωρίζετε, ακόμα και με την προβολή των παραδοξοτήτων σας, ασκούμενος, διαρκώς, σε παράξενες κι εντυπωσιοθηρικές θέσεις και τρόπους. Συμμαχώντας, ανόητα, μαζί του -με το σατανά, εννοείται- και μάλιστα, απ’ τη συντομότερη, προς αυτόν, οδό. Ως το μοιραίο θύμα, ενός ελιτίστικου, ασυγκράτητου κι εντελώς, αθεράπευτου πια -αυτοκαταστροφικού πάντα-

Ναρκισσισμού σας…».

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα της οποιασδήποτε στρατιωτικής έκβασης της εισβολής στην Ουκρανία, ο δολοφόνος Πούτιν έχει υποστεί μια τεράστια ιστορική ήττα. Μια ήττα, με την απόλυτη την καταισχύνη και των επόμενων γενιών, σε όλο τον πλανήτη. Διαγκωνιζόμενος -στην αρνητική του κατάταξη- με τη θέση εκείνη που κατέχουν οι: Χίτλερ, Στάλιν και Πολ Ποτ…

Στην περίπτωση των Ελλήνων διανοουμένων του σήμερα, απέναντι στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, πλησιέστερος τους, ως προς τον ρόλο του Πούτιν, απέναντί τους, ίσως να θεωρηθεί πως είναι: ο Πολ Ποτ, των “Ερυθρών Χμερ“, της Καμπότζης. Όχι τόσο για το γεγονός πως εξόντωσε το τεράστιο ποσοστό του 21%, του συνολικού πληθυσμού της Καμπόζης, οι οποίοι και θεωρήθηκαν ως πολιτικοί του αντίπαλοι. Αλλά όσο, κυρίως, στο λόγο της εξόντωσής τους. Αφού έφτασε να σκοτώσει έως κι όσους άλλους, γνώριζαν, ανάγνωση και γραφή. Επειδή, με αυτά τους τα εφόδια, θα μπορούσαν να γίνουν, δυνητικά, οι μελλοντικοί πολιτικοί του αντίπαλοι…

Και συναφώς, ο Πούτιν -ο Πολ Ποτ, της πλειονότητας των διανοούμενων της πατρίδας μας- τους αυθυπέβαλε, πνευματικά, την αυτοκτονική ιδεοληψία της διανοητικής τους αυτοκατάργησης και στον αυτοκτονικό πνευματικό ιδεασμό τους, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος, να συαθούν όρθιοι και να λειτουργήσουν με το: “οθρώς σκέπτεσθαι“, που να μην τους μεταστρέψει -μοιραία- σε πολιτικούς αντιπάλους του απαίσιου Πούτιν. Ακυρώνοντας την υπόστασή τους και το διαβρωτικό αποτέλεσμα, για την Ελλάδα, της μεγάλης δράσης των δικτύων επηρεασμού της κοινής γνώμης της χώρας μας, από πράκτορες και οικονομικούς εξαγορασμούς των εγκαθέτων από ξένα κέντρα εξουσίας…

Στο σύνηθες και δήθεν αφελές και πάντως, απολύτως δόλιο, αντεπιχείρημα -των άθλιων αυτών πνευματικών μας ταγών, υποτίθεται- πως: “Όλοι οι Ουκρανοί -κι ο Ζελένσκι- θα μπορούσαν να είχαν πράξει κι αλλιώς (…), για να αποφύγουν τα χειρότερα!”. (Ποιά χειρότερα, δηλαδή…).

Τους απάντησα κι εγώ, όπως αμέσως παρακάτω:

«Και μόνο ο αιμοσταγής, ο δικτάτορας Πούτιν, δικαιούται -για Εσάς- να μένει ανένδοτος και να πράξει, όσα θηριώδη κι αδιανόητα -για Ανθρώπινο Ον- τρομερά και άθλια, συνεχίζει να επιχειρεί και να πράττει. Και να του επιτρέπετε, τώρα εδώ, Εσείς, κατά την ευκόλως εννοούμενη συνεκδοχή των γραφομμένων Σας, αταλάντευτα να πράττει -όσα απαίσια πράττει- εγκληματώντας τόσο Απάνθρωπα;;;

Τότε -κατά τη συλλογιστική Σας, που με εκπλήσσει δυσάρεστα- και οι Ουκρανοί, γιατί δεν χαλάρωσαν -κι ούτε που το σκέφτηκαν- ώστε να το απολαύσουν κι όλας;;;

Και οδηγούνται, αυτόβουλα, σε τόσο ηρωϊκές δράσεις και πράξεις αυτοθυσίας;;; (Αδιανόητες για Εσάς…)!

Ευτυχώς που δεν χρειάστηκαν κάποιον ψυχίατρο. Στην περίπτωσή τους, τέτοιοι ψυχίατροι, αυτοχειριάζονται, ως περιττοί…

Και προτίμησαν να τρίψουν την μπότα του Πούτιν, στα μούτρα του… Υπαρασπιζόμενοι το δικαίωμά τους, να ζήσουν αξιοπρεπείς, ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Χωρίς να τους νοιάζουν οι ανασφάλειες και οι αρπακτικές ορέξεις και οι βρωμερές δολιότητες του διεστραμμένου γείτονά τους και φονιά (εγκληματία πολέμου), αλλά και στυγερού φασίστα, του κατάπτυστου Πούτιν…».

Όσον αφορά, τις προηγηθείσες αφορμές, ως οι αιτίες κι οι προφάσεις της λογικής των συμψηφισμών, πολλών απ’ τους θεωρούμενους σοφούς και πνευματικούς, της τέχνης και του πολιτισμού της χώρας μας, τους οποίους επικαλούνται συχνά οι αδαείς υποστηριχτές του βλεδηρού Πούτιν, οι συμψηφισμοί αυτοί είναι, εκτός από αμφισβητήσιμοι ιστορικά και ανισότιμοι, ποσοτικά και ποιοτικά, υποκρύπτουν έως και μοχθηρούς -και πάντως αποκρουσταίους- ρεμβασισμούς. Ρεμβασισμούς, που ενδημούν, εκτός του τόπου και του χρόνου της πυρηνικής εποχής μας και των ισορροπιών τρόμου που την ορίζουν. Αφού, ξετυλίγουν τους ασκούς του Αιόλου και ξεδιπλώνουν την αδιάντροπη συνταύτισή τους, με τη φασιστική εισβολή του Πούτιν, σε άλλη, ανεξάρτητη, χώρα. Και η επίκληση ιστορικών προφάσεων και αφορμών που -αν συνέβηκαν- αφορούσαν άλλον και πάντως, ξένον αχυρώνα, για τους Ρώσους, εξαντλήθηκε στα πλαίσια του ΟΗΕ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του οποίου συμμετείχε η Ρωσία, και ως Σ.Ε., παλαιότερα…

Το γεγονός αυτό, της αναίτιας προσβολής της εθνικής ανεξαρτησίας, μεγάλης κυρίαρχης κι ανεξάρτητης χώρας, αδιαμφισβήτητα, το πιστοποιεί, η αξιοθαύμαστη παλαϊκή άμυνα του ηρωϊκού Ουκρανικού Λαού, σήμερα!!!

Και συνεπώς. Όχι, μόνο ο συμψηφισμός, αλλά ακόμα και η ενδεχόμενη ουδετερότητα -στην Εισβολή Πούτιν, στην Ουκρανία- δεν είναι καθόλου ουδέτερη θέση και ουδέτερη στάση…

Είναι μια ξεκάθαρα φασιστική συνενοχή, στο διαπραττόμενο έγκλημα -νέο ολοκαύτωμα- κατά της Ανθρωπότητας, που σημειώνεται κατά της Ουκρανίας του Λαού της!

…

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμα και στο f/b, έχουμε γίνει -όλοι μας, πλέον- “μια ωραία ατμόσφαιρα” (όπως θα έλεγε και ο Ηλιόπουλος, στην παλιά ελληνική ταινία, “ο ατσίδας”.)!

Και όπου, σε μια περίοδο παγκόσμιας μεγίστης γεωπολιτικής αστάθειας. Κι ενώ η χώρας μας περιβάλλεται από τεράστιες απειλές επαπειλούμενων γεωπολιτικών ανακατατάξεων κι ανατροπών. Αλλά κι από ανεπάρκεια εξισορροπήσεων, στο εσωτερικό της. Όντας αιχμάλωτη, του διπολισμού της γεωγραφίας των δύο κόσμων και στα ακραία όρια της ιστορίας μας. Διαφαίνεται πως, δεν μας χρειάζονται πια, ούτε πράκτορες ξένων δυνάμεων, ώστε, να μας καταβάλλουν και να επιβάλλουν τις βουλήσεις τους και τις στρατηγικές τους επιδιώξεις!

( Έχουμε γίνει, πια, εντελώς κόσκινο!

Χάρις στους άφθονους εγχώριους εθελοντές του είδους, αμισθί…).

«o tempora o mores»:

Κι ενώ οι καταδότες και συνεργάτες του 3ου RAIX, φορούσαν κουκούλες…

Οι υπερθεματιστές, της κατάπτυστης απειλητικής ανακοίνωσης, της Πρεσβείας του βδεληρού παρία της διεθνούς κοινότητας, παραμένουν ξεκουκούλωτοι!!!

https://new-economy.gr/2022/02/25/sta-sinora-tis-ukranias/

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.