Στα σύνορα της Ουκρανίας, η “μπότα του Πούτιν, στο Πρόσωπό μας”…
του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, Οικονομολόγο
Έγραψα χθες στο f/b, το εξής: 《ΤσικνΆνθρωπος, ο Πούτιν !!! (Κι ο …Ερντογάν, γλείφεται…).》.
Υπήρξαν όμως, κάποιοι φίλοι μου, που ήθελαν την ανάπτυξη του συμπυκνωμένου μου αυτού συλλογισμού.
Και την ανάγκη, φιλοτιμίαν ποιούμενος, ιδού, λοιπόν και το, “δια του λόγου το ασφαλές”:
《Δεν ξέρω αν το προσέξατε! Είμαστε, από χθες -παγκόσμια- μια ωραία ατμόσφαιρα!》
(Γίναμε -από χθές, λόγω του Πούτιν- ορφανοί κι απορφανευμένοι κοσμοπολίτες! Σε μια απόλυτη παγκόσμια ζούγκλα. Χωρίς κάποιο διεθνές δίκαιο, να μας ορίζει και να μας επιτρέπει την Αθρώπινη επικοινωνία και τη συνεννόηση, στις ενδεχόμενες, μεταξύ μας, διαφορές. Χωρίς η βαρειά παρακαταθήκη μας, από τον Β.Π.Π., να είναι παράγοντας αποτροπής, για την μη επικράτηση και για την μη κατίσχυση, του “δίκαιου του ισχυρότερου”… Και χωρίς, επίσης, η δύσμοιρη Ουκρανία, να τύχει -έστω- κάποιων Αποφάσεων και Ψηφισμάτων του ΟΗΕ, όπως έτυχε, παλαιότερα, η Κύπρος. Αποφάσεων και Ψηφισμάτων για την Κύπρο, οι οποίες εξαϋλώνονται, πλέον, σήμερα, μετά και τη σχετική δήλωση του Λαμπρόφ, για τη “Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”…
Αναφέρομαι, ακριβώς, στο οποιοδήποτε -ασθενές, ανεπαρκές ή εικαζόμενο, από τις ψευδαισθήσεις μας, μα και για το συνεχώς χρησιμοποιούμενο, μέχρι και χθες, σε κάθε διεθνή διπλωματικό διάλογο- “διεθνές δίκαιο”, που προϋπήρξε…
Άλλωστε. Το γεγονός εκείνο που προκάλεσε αυτές τις κολοσσιαίες, δραματικές και φρικτές αυτές μεταπτώσεις του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού και του νομικού θεσμικού πλαισίου που μας περιβάλλει, ώστε -τόσο γρήγορα- να θεωρούμε, έως και προφανείς, αυτονόητες και αναπόφευκτες, τις επερχόμενες ανθρωπιστικές καταστροφές και τις φρικτές ανθρωποθυσίες, που σημειώνονται ολοένα. Είναι κι αυτό, το ωμό αποτέλεσμα, της αισχρής, απάνθρωπης κι ασύγκριτα κυνικής, εισβολής, της αυταρχικής -κι αυτοκρατορικά, ιδεοληπτικής- Ρωσίας (που είναι και μέλος του 5μελους “Συμβουλίου Ασφαλείας” του Ο.Η.Ε.), στα εδάφη της Ουκρανίας…
Πολύ περισσότερο όταν, η εισβολή αυτή, της Ρωσίας, στην Ουκρανία, θεωρείται, κατά κοινή παραδοχή, το σημαντικότερο πολεμικό, γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό γεγονός, που σημειώθηκε στην Ευρώπη, μετά τον Β.Π.Π..
Και προφανώς, είναι ένα γεγονός που, ως ομπρέλα, τέτοιου μεγέθους, επισκιάζει κάθε άλλο μικρότερο γεγονός ή δρώμενο, που θα μπορούσε να συλλειτουργεί, στους ίδιους χρόνους…).
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι αδελφοί μας Κύπριοι, με την πολιτική τους έκφραση στην Ε.Ε., δείχνουν τόσο πολύ απερίσκεφτοι, σαν “να μην έχουν το Θεό τους”! Ενώ, δηλαδή, η Τουρκία μπορεί να το παίζει και σε “δίπορτο”, στο τόσο δραματικό γεγονός, για την Ανθρωπότητα, αυτό της εισβολής της Ρωσίας, στην Ουκρανία. “Δίπορτο”, θέλουν να το παίζουν και στην Κύπρο. Με το Βόρειο τμήμα της σε τουρκική κατοχή. Κι ενώ, ταυτόχρονα, η Κύπρος, είναι κι ένα απ’ τα πλήρη μέλη της ίδιας της Ε.Ε., που νοιώθει τώρα ότι απειλείται, αλλά και πλήττεται η ίδια!!!
Και για κατακλείδα.
《Μια παγερή έκλειψη Ηλίου -στην “πιο σκοτεινή ώρα”- χαράζει ήδη την εφαπτομένη της, στο ημισέληνο ανάγλυφο αποτύπωμά της, πάνω στο σώμα της Ανθρωπότητας και της “ενδιάμεσης περιοχής” της οικουμένης…》.
Όμως, ο Πούτιν, με το μοιραίο και “φοβερό βήμα” του, ίσως είναι -για εμάς- έως και διπλά ευεργέτης… Γιατί έτσι, μας στέρησε την αυταπάτη του εφησυχασμού μας, αλλά και την μοιραία αφέλεια του αναποτελεσματικού “κατευνασμού”, των αδίστακτων δικτατόρων κι απολυταρχών της εποχής μας. Και στέρησε, επίσης, απ’ τον ομογάλακτό του, τον επίμονα δύστροπο κι απρόβλεπτο γείτονά μας -γιατί να μην τον ονομάσουμε- τον νεοσουλτάνο Ερντογάν, την ευκαιρία, του αποφασιστικού, ληστρικού και κυρίως, του αιφνιδιαστικού κι απονεννοημένου του διαβήματος, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο…
Αλλά, ακόμα κι αν, ο Ερντογάν, δεν αναστείλει, τα σχέδιά του, για “τα σύνορα της καρδίας του” και για την “γαλάζια (γκρίζα, διαβάζεται) πατρίδα” του, πιστεύω πως: θα αποστερηθεί, πάντως, του δυνητικού του πλεονεκτήματός του, εκείνου του αιφνιδιασμού…
Στην προκείμενη περίπτωση, της παράνομης κι απολύτως απάνθρωπης (διάβαζε αβίαστα, και φασιστικής), εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, εμείς είμαστε με την Ουκρανία!
Είμαστε με την προστασία των Διεθνών Κανόνων και το δικαίωμα των Κρατών, για την προστασία των συνόρων τους.
Είμαστε με τους πολίτες και το Λαό της Ουκρανίας που δέχονται την καυτή άχνα του πολέμου, τόσο άδικα, στα στήθια τους και στο κορμί τους!
Όχι, λοιπόν, σε ουδέτερη στάση απέναντι σε Κράτη που ασκούν bullying στις διεθνείς τους σχέσεις. Αφού, δεν υπάρχει χώρος, πλέον, για διπλωματία, όταν έχει προηγηθεί μια στρατιωτική εισβολή και έχουν καταπατηθεί, μονομερώς, οι βασικές αρχές της αμοιβαιότητας, της καλής πίστεως και της καλής γειτονίας, με τα κανόνια του εισβολέα.
Είμαστε με την ειρήνη όταν είναι δίκαιη. Κι όχι όταν δικαιώνει την παραβίαση, την απειλή και την καταπάτηση της εδαφικής ακεραιότητας ενός ελεύθερου κράτους!
Είμαστε με την αυτοδιάθεση των Λαών! Και με την συμμαχία, μαζί τους!
Με το καθήκον του δίκιου, του δικαίου και του ηθικού!
Με ότι, ακριβώς, εκφράζει ο Ελληνισμός!
Με την άρνηση στην υποταγή!
Είμαστε με την Ελλάδα μας…
Αλλά, ακόμα κι αν είχαμε αρνηθεί, το οποιοδήποτε άλλο, αξιολογικό, αξιοκρατικό και ηθικοπλαστικό κριτήριο, στις Αποφάσεις και στις Επιλογές της ζωης μας. Ακόμα και τότε, που θα μπορούσε να είχαμε γίνει, όλοι μας, αποκλειστικά συμφεροντολόγοι, ψυχροί υπολογιστές και απόλυτα κυνικοί στις προτιμήσεις και τις επιθυμίες μας, και πάλι τότε, θα θεωρούσαμε ως καλό οιωνό, την αταλάντευτη τοποθέτησή μας, να είμαστε κι εμείς, πάντοτε, με αυτούς που προσβλέπουν στον έναν και μόνο, άριστο οιωνό, εκείνο του: “αμύνεσθαι περί Πάτρις”…
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.