Η Απόληξη στην “Ιστορία της Όμικρον” είχε -όπως φαίνεται- προαγωγό, τη γερμανική Tui!

του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

* Υπόψη, Επιτροπής Ανταγωνισμού

ΕΝΤΑΎΘΑ.

Αξ. Κύριοι.

Άλλο είναι η “Μετάλλαξη Όμικρον” κι άλλο η “Απόληξη Όμικρον“. Η “Απόληξη Όμικρον“, είναι ο εφιάλτης και μια πανωλεθρία, στο δρόμο με τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μια πανωλεθρία που αναφέρεται στην πάρα πολύ αρνητική αποδοτικότητα του ελληνικού τουρισμού. Πρόκειται, συνεπώς, για μια εξιστόρηση του “Φαινόμενου της πεταλούδας“, όπως αυτό εκδηλώθηκε στη χώρα μας, με σήμα κατατεθέν, το εμπορικό σήμα της TUI, που μοιάζει με την προβοσκίδα, ενός “λευκού ελέφαντα“…

Και αντί άλλων “διαπιστευτηρίων” μας, θα εισφέρουμε εδώ κάποιες σημαδιακές και άλλες, σχετικές -πιστεύουμε- μα σημαίνουσες, πληροφορίες μας, προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Πληροφορίες, που μπορούν να καταστούν ιδιαίτερα χρήσιμες για την προγραμματισμένη συνάντησή μας, με τον Πρόεδρο της Επιτροπής και Καθηγητή, κ. Γιάννη Λιανό, την ερχόμενη Τετάρτη, της 5ης – 1ου – 2022 και ώρα: 12:00′, τελικά.

ΤΟ ΠΑΡΆΠΟΝΟ

Πληροφορίες, εξ άλλου, που, ίσως, να αποδειχθούν ως, οι περισσότερο συνεπείς σύμμαχοι, στην απαραίτητη μάχη, για την ανάδειξη των σκανδάλων αυτών. Αλλά κι οι πιο αξιόπιστοι επιταχυντές, του απαιτούμενου χρόνου ολοκλήρωσης του έργου της έρευνας και της μελέτης, που απαιτείται, απ’ την “Επιτροπή Ανταγωνισμού“, για την πιστοποίηση των παράτυπων, αθέμιτων, ανάρμοστων και ιδίως, των παράνομων και των κακών πρακτικών, απ’ τη συνολική δράση της TUI στη χώρα μας. Μιας δραστηριότητάς της, ακριβώς, που είναι πολύ επιβλαβής και ασκείται κατά παράβαση του “Δίκαιου του Ανταγωνισμού” και των συνθηκών -όχι “αριστοποιήσεως“- μα της στοιχειώδους διασφάλισης της “Ελεύθερης Αγοράς“. Οι πληροφορίες μας αυτές, έχουν σχέση με την επιλήψιμη δραστηριότητα του γερμανικού τουριστικού κολοσσού της TUI, κυρίως, η οποία επιχειρεί συνεχώς -ανενδοίαστα και απρόσκοπτα, δυστυχώς- να νοθεύει τον “Υγιή Ανταγωνισμό” στην τουριστική μας αγορά, που μας υπονομεύει καίρια. Και με σκοπό της, τη χειραγώγηση και τη διαμόρφωση των πολύ χαμηλών τιμών -έως και κάτω του κόστους παραγωγής του προϊόντος- στην τουριστική αγορά της Ελλάδας. Δρώντας -τόσο απ’ την πλευρά της Ζήτησης, όσο και απ’ την πλευρά της Προσφοράς του τουριστικού μας προϊόντος- παράδοξα, ανορθόδοξα και παραπειστικά. Και αξιοποιώντας, η TUI, την δεσπόζουσα θέση της, από θέση ολιγοψώνιου, με τους Tour Operators ή και από τη θέση “5ης φάλαγγας“, στην πλευρά του ολιγοπωλείου -την ίδια στιγμή- ως ο επικυρίαρχος μεγαλοξενοδόχος, απέναντι στους άλλους ξενοδόχους στην Ελλάδα, να επιβάλλεται και στους άλλους, με όσα εξυπηρετούν την ίδια, την μητρική TUI. Υποστηριζόμενη, ταυτόχρονα, από συμμαχίες, με συμπράξεις, ακόμα και με πλειοψηφικές συμμετοχές της, στο “ίδιον το μετοχικό κεφάλαιο” άλλων μεγάλων εταιρειών, ομίλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, όπως, π.χ., της Κυπριακής Atlantica, στην Ελλάδα. Καταστάσεις που συγκεκριμενοποιούνται και στην απεικόνιση του λεκτικού σχήματος της παραμυθίας μας, του: “Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει” (δανεικό παράδειγμα απ’ τη λαϊκή σοφία). Αποσκοπώντας, πάντα, στην απόσπαση αθέμιτου πλούτου, για την ίδια, αλλά και για λογαριασμό τρίτων. Μέσα κι από το κατάλληλο οικονομικό μανιπουλάρισμα, τιμών, ποσοτήτων, ποιότητας, συχνά και στόχων, στις ομάδες και κατηγορίες τουριστών – καταναλωτών του προϊόντος μας. Μέσα κι από οικονομική αφαίμαξη και στραγγαλισμό, ακόμα και συνεργατών ή συναλλασσόμενων μαζί της.

Ωστόσο, «Η ιστορία της Όμικρον», δεν είναι μόνο μια παλιά ερωτική ταινία. “Όμικρον“, είναι το μηδενικό αποτέλεσμα ή το συνώνυμο, μιας διαχρονικής μας “τρύπας στο νερό“. Μιας “ρουφήχτρας“, δηλαδή, στο τοξικό τουριστικό νερόμυλο της TUI, που εσκεμμένα -αντί να μας ξεδιψά- μας πνίγει κι από πάνω, περισσότερο από μια δεκαετία τώρα. Αδιαφορώντας πλήρως και για την άλλη, τη συνονόματή της, η οποία μόλις ξεπρόβαλε, ως νέα απειλητική μετάλλαξη “Όμικρον”, του Covid-19.

Η “Όμικρον”, λοιπόν, εδώ, είναι ένας άλλος κατηφορικός δρόμος, γλυκιάς διολίσθησής μας, προς την καταστροφή. Ξεκινά, ως “φαινόμενο της πεταλούδας“, απ’ τον οξύ αεροναυπηγικό ανταγωνισμό της Airbus, με την Boeing και φτάνει ως την TUI, την χοάνη του σύγχρονου χαμού μας…

Αποκαλούμε “Όμικρον“, εδώ, το επιβαλόμενο -απ’ την TUI– “σιφώνι”, που μας ρουφάει και οδηγεί στην “κόλαση του Δάντη”, όπως αυτή εκτυλίσσεται στη “Θεία Κωμωδία”. Πρόκειται για μια άδικη καταδίκη μας, για το “αμάρτημα της λαγνείας”, που ισοδυναμεί με τις βαριές συνέπειες του “Αθέμιτου Ανταγωνισμού” που μας ασκεί -με τα ιδιαίτερα δόλια τεχνάσματά της- η TUI. Με την παγκοσμίως δεσπόζουσα θέση της, στην τουριστική αγορά και με την απότομη και ηγετική ένταξή της, στα διεθνή κι απιστοποίητα ακόμα, αλλά “άτυπα ΚΑΡΤΕΛ“, των Tour Operators. Όπως εξακολουθεί, να μας χειρίζεται, επίσης, με την μακρόχρονη άσκηση των αντιανταγωνιστικών πρακτικών της. Επιβάλλοντας ένα μοντέλο τουρισμού και μια διαχείρισή του, που “κουμπώνει” μόνο στα “αθέμιτα σχέδιά” της, που είναι σε βάρος των συμφερόντων και των προοπτικών του τουριστικού μας κλάδου, καθώς και της εθνικής μας οικονομίας!

Και ειδικότερα

Αν η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και του “τουριστικού μοντέλου της Tui“, στη χώρα μας, κατέστη τόσο ελλειμματική, στην οικονομική της διαχείριση, ως το κορυφαίο, απ’ τα “επτά θανάσιμα αμαρτήματα” στη “Θεία Κωμωδία”” του Δάντη, όπως ήταν κι αυτό της “λαγνείας”. (Της ανάρμοστης “Ευρωλαγνείας”, δηλαδή); Κι αν, επίσης, το είδος της υπερβάλλουσας εξωστρέφειας του τουρισμού μας, με την εξάρτησή του -κατά 80%- από τις εισαγωγές, του αναστέλλει ως και την ισχύ του “τουριστικού πολλαπλασιαστή ανάπτυξης“; Ο οποίος -αντί του: “3”, που όφειλε να είναι- έγινε -προ πολλού ήδη- κατώτερος και της μονάδας! Τότε, και η συνολική παθητική του λειτουργία του, εξ αιτίας της αρνητικής του αποδοτικότητας στη χώρα, γίνεται, καθαρά κι απολύτως βαριά, έως και θανάσιμα ζημιογόνος, από κάθε του πλευρά!

Υπολογίζουμε δε πως, ο ελληνικός τουρισμός, έχει επιβαρυνθεί, από την TUI και μόνο με βάση την τουριστική κίνηση του 2019 -με τις μεθόδους του «Αθέμιτου Ανταγωνισμού» και των ΚΑΡΤΕΛ και με τις «αντιανταγωνιστικές πρακτικές», που εφαρμόζει σε βάρος μας, για τη νόθευση του “υγιούς ανταγωνισμού” στη τουριστική αγορά- με ένα ποσό, ύψους, περί τα 10 δισ. ευρώ, ετησίως!!!

Η ΔΙΑΠΛΟΚΉ

Κι επειδή εδώ αναφερόμαστε σε μια τάξη τόσο μεγάλων χρηματικών μεγεθών, θα μπορούσαμε -αβίαστα- να πούμε κι εμείς, πως: «Αν η NOVARTIS υπήρξε ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο και ταυτόχρονα, μια τόσο μεγάλη σκευωρία; Τότε, και η TUI στην Ελλάδα, είναι μια σκευωρία, στα άδυτα μιας διαπλοκής, των άτυπων ΚΑΡΤΕΛ στον τουρισμό, με την πολιτική ηγεσία της χώρας. Για την επιβολή ενός είδους ανάρμοστου και παράνομου, «αθέμιτου ανταγωνισμού», με τη χειραγώγηση, ιδίως, των πολύ χαμηλών τιμών, σε βάρος του τουριστικού μας προϊόντος και της τουριστικής -κι όχι μόνο- αγοράς στη χώρα, επί πολλά χρόνια. Και ταυτόχρονα, είναι ένα κολοσσιαίο και καραμπινάτο οικονομικό σκάνδαλο, που συντίθεται από μια ολόκληρη δέσμη, εφαρμοσμένων, συνεχώς ασκούμενων και “αντιανταγωνιστικών πρακτικών” της TUI και των συνεργατών της, που συντονίζονται και εναρμονίζονται, μαζί της, σε δόλιες ενέργειες, που δεν εκτελούνται στιγμιαία, αλλά σε μακρά διάρκεια χρόνου. Ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο, δηλαδή, στο οποίο, ενώ, η TUI, στοιχειοθετείται, με τη δεσπόζουσα θέση της στον τουρισμό και την ηγετική θέση στο στήσιμο του ληστρικού συστήματος εκμετάλλευσης στον τουρισμό, εμπλέκονται -δευτερογενώς και με διάφορους ρόλους και διαβαθμίσεις- και άλλοι Tour Operators. Όπως και οι μεγάλες διεθνείς αεροπορικές εταιρίες, αλλά κι η Fraport, τα τελευταία χρόνια. Καθώς επίσης, οι διάφοροι Όμιλοι ξενοδοχειακών συγκροτημάτων στη χώρα ή και μεμονωμένοι μεγαλοξενοδοχοι. Οι διοικήσεις Τραπεζικών Ιδρυμάτων και οι παγιδευμένοι -απ’ τη γερμανική ηγεμονία στην Ε.Ε.- σχεδιασμοί των κομμάτων, όλου του πολιτικού μας φάσματος. Με πολιτικές που συνέργησαν στις εφαρμοσμένες κυβερνητικές πολιτικές του καθεστώτος εξάρτησης της χώρας, όλη τη τελευταία εικοσαετία!

Και μάλιστα, αναφερόμαστε σε «ένα σκάνδαλο, που είναι το μεγαλύτερο, από συστάσεως του ελληνικού κράτους!». Μια έκφραση και μια διατύπωση, που κακώς ειπώθηκε -από τον υπόδικο, τώρα, κ. Παπαγγελόπουλο- για το “Σκάνδαλο NOVARTIS”. Όταν, η φράση αυτή, ταιριάζει και αφορά, αδιαφιλονίκητα, στο “Σκάνδαλο της TUI” στη χώρα μας!»…

Η ΑΠΟΔΟΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΈΛΟΥ ΤΗΣ TUI, ΣΤΗ ΧΏΡΑ.

Σε σχετική ερώτηση κάποιου φίλου μου, στο Facebook, για το ποσό των τουριστικών εσόδων μας που μένουν τελικά στη χώρα, του απάντησα το εξής:

– «Το στοιχείο αυτό δεν μας το λένε, αγαπητέ, ούτε οι αρμόδιοι πολιτικοί, ούτε οι κλαδικοί εκπρόσωποι του τουρισμού, μήτε και κανείς.

Και γιατί; Γιατί δεν το ξέρουν!

Ή -ίσως- δεν θέλουν να το μάθουμε πολλοί.

Γιατί; Γιατί οικονομούνται τζιράροντας στον προϋπολογισμό της ανέγερσης των νέων τους μονάδων. Η οποία χρηματοδοτείται με άφθονους και υπόγειους (άδηλους) πόρους και τρόπους, στους οποίους συμμετέχει, είτε η Tui, είτε άλλοι Tour Operators, που συμμετέχουν στο άτυπο ΚΑΡΤΕΛ και πάντα, οι Τράπεζες μας…

Αυτό που έχει σημασία, όμως, σήμερα, είναι ο ασκούμενος και καραμπινάτος, “αθέμκτος ανταγωνισμός”, που μας ασκεί η Tui, δυο δεκαετίες τώρα. Και με τον οποίο, μας απομυζά, σε τιμές 2019, έως και 10 δισ. ευρώ, ετησίως ή έως 5,6% του Α.Ε.Π. της χώρας…

Το ποσό αυτό είναι υπολογιστικά εκτιμητικό. Αλλά είναι όμως και διασταυρωμένο, από διάφορες παράλληλες άλλες σχετικές συγκριτικές εκτιμήσεις μας. Μια απ’ τις οποίες είναι και η ακόλουθη:

Η Πορτογαλία, που βρίσκεται στο ίδιο, περίπου, γεωγραφικό πλάτος με την Ελλάδα, και με ανάλογη, ανάπτυξη, έκταση και πληθυσμό, με εμάς. Όπου, επίσης, δρα η Tui. Το 2019, είχε 20 εκατομμύρια τουρίστες και τουριστικά έσοδα, 19 δισ. ευρώ.

Ενώ εμείς, την ίδια χρονιά, με 31, έως 34 εκατ. τουρίστες (με τις κρουαζιέρες) τουρίστες, είχαμε, μόλις, 17,8 δισ. ευρώ.

Με την απλή μέθοδο των τριών, λοιπόν & με τιμές Πορτογαλίας, μας λείπουν περί τα: 10 δισ. ευρώ, μόνο για το 2019…

Εάν δε, τα νόμιμα κέρδη της Πορτογαλίας, ήταν το 10% των εσόδων της, τότε κι απ’ τα δικά μας θεωρητικά έσοδα (με τιμές Πορτογαλίας), των 27,6 δισ. ευρώ (ή 17,6 + 10), θα είχαμε κέρδη, 2,76 δισ. ευρώ, θεωρητικά.

Και με 27,6 δισ. ευρώ, μείον 2,76 δισ. ευρώ = 24,84 δισ. ευρώ, θα ήταν το αναμενόμενο κόστος παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος το 2019.

Και συνεπώς, έχουμε: 24,84 – 17,6 = 7,24 δισ. ευρώ, η καθαρή εθνική ετήσια ζημία του τουρισμού μας, θεωρητικά. Και τον τουρισμό μας να λειτουργεί, θεωρητικά επίσης, με έσοδα, που είναι πολύ κάτω του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κόστος παραγωγής του προϊόντος, που δεν καταβάλλεται, όλο, απ’ τους ξενοδόχους.

Και δεδομένου του γεγονότος ότι: το 80% των εισροών μας, για το χτίσιμο του τουριστικού μας προϊόντος, οφείλεται σε εισαγωγές του, για το “χτίσιμο” της προσφοράς του τουριστικού προϊόντος, οι εισροές αυτές, απαιτούν, το: 80% × 24,84 δις € = 20 δισ. ευρώ, περίπου, για εισαγωγές, προς εξυπηρέτηση των φιλοξενούμενων τουριστών μας.

Μια τέλεια, πανωλεθρία, δηλαδή!!!

Αφού, τα τουριστικά μας έσοδα, το 2019, ήταν 17,6 δισ. ευρώ. Ενώ οι εισαγωγές μας, για τους συντελεστές παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος, υπολογίζονται, να ξεπέρασαν, θεωρητικά, τα: 20 δισ. ευρώ, ασχέτως αν καταβλήθηκαν κιόλας!!!».

– Και στο ερώτημα, “πώς τα βγάζουν πέρα, οι ξενοδόχοι μας;”, του απάντησα:

-«Για να τα βγάλουν πέρα, οι ξενοδόχοι μας:

1) Τζιράρουν τα χρήματα των φανερών & κρυφών χρηματοδοτήσεων τους, που διαθέτουν για νέες τους “επενδύσεις“, τις οποίες και υπερκοστολογούν -συνήθως- προϋπολογιστικά…

2) Έχουν στην πλειονότητα των υπαλλήλων τους, αλλοδαπούς, υποαμειβόμενους ή στην “μαύρη εργασία” είτε και υποασφαλιζόμενους, με τετράωρα. Και μισθούς των 500 ευρώ, για 4 με 5 μήνες, σε όλους τους άλλους, που δεν συνιστά βιώσιμο εισόδημα για τα νέα τα ζευγάρια, που επιλέγουν την οικονομική τους μετανάστευση.

Και για τους, επίμονους και τολμηρούς, επιδοτούμενους για ανεργία έως 8 μηνών.

3) Δεν σέβονται και δεν τηρούν κοστοβόρες πρακτικές προστασίας του περιβάλλοντος, φτάνοντας στο σημείο να χύνουν ως και τα ακάθαρτα λύματα τους στα ποτάμια και στη θάλασσα.

4) Κάνουν συνεχείς ρυθμίσεις οφειλών τους, σε Τράπεζες, Ταμεία, Δήμους, Οργανισμούς. Μέχρι και σε εκτεταμένες ρευματοκλοπές και λαθροϋδροληψίες, ροβαίνουν ορισμένοι…

5) Χρωστούν στους πάντες, ακόμα και στους εργολάβους των νέων ξενοδοχείων τους, με μεγάλο ποσοστό των συνολικών τους επενδύσεων κι άγνωστη ή άδηλη, την εξόφλησή τους, στο όνομα της επόμενης εργολαβίας…»

ΤΟ ΜΈΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ΖΗΜΊΑΣ

Κι επί πλέον.

Πέραν της “Θετικής” αυτής -διαχρονικής και τεράστιας- εθνικής ζημιάς, σε βάρος του ελληνικού τουρισμού, αλλά και της εθνικής μας οικονομίας, θα πρέπει να συνεκτιμήσει κανείς και την “Αποθετική” όμοια ζημιά που μας μετάγγισε, μολυσματικά, η ίδια η TUI. Απ’ το είδος του τουρισμού που προώθησε, στην Ελλάδα, συστηματικά και δόλια! Εκείνη, ακριβώς, την “Αποθετική ζημιά” που -με τις αναπόδραστες κοινωνικές και οικονομικές επιβαρύνσεις και με τις πολύπλευρες άλλες στρεβλώσεις που επέφερε, στη τουριστική μας αγορά- μας προκάλεσε και δευτερογενώς, θανάσιμους κινδύνους και βλάβες. Με την πολύ βαριά, ήδη, οικονομική απόδοση, του τουριστικού μορφώματος που επέβαλε η TUI, στη χώρα, όπως συμπεριφέρθηκε και λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Αξιοποιώντας, τόσο την “μπόσικη”, έως και αφελή, συνέργεια των Κυβερνητικών πολιτικών, των “Κέντρων Αποφάσεων” στη χώρα, του τραπεζικού μας συστήματος, των αρμοδίων επιτηδείων και της “σιωπής των αμνών”, των τεχνοκρατών και μίσθανων οργάνων της, σε όλη την περίοδο δράσης της TUI στη χώρα. Όσο, επίσης, την τόσο βλαβερή κι αδικαιολόγητη απραξία της Ανεξάρτητης Αρχής, της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Γεγονότα, ακριβώς, που μας αποστέρησαν πλήρως, από μια άλλη, ικανή και αναγκαία, αναπτυξιακή μας πορεία και μας απόκλεισαν από οποιαδήποτε άλλη ευοίωνη προοπτική οικονομικής μας ανέλιξης. Αποστερώντας μας όμως έτσι, από τους επενδυτικούς πόρους, που πάντα σπάνιζαν και ιδίως στα χρόνια των μνημονίων, παρ’ ότι, ταυτόχρονα, οι άδηλοι αυτοί πόροι και τρόποι, αφθονούσαν πάντα, για επενδύσεις στον τουρισμό. Ενώ, την ίδια στιγμή, μας απέτρεπαν από επενδυτικές ευκαιρίες, σε άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας μας. Καθώς, η TUI, μας επιβάρυνε, επιπροσθέτως, με το σύμφυτο & μακροχρόνια παράπλευρο κόστος -εξ αιτίας της αφαίμαξης των πολιτικών της- της οικονομικής μετανάστευσης των 400.000 νέων Ελλήνων επιστημόνων, την τελευταία δεκαετία. Αλλά κι από το μέγα κόστος της συνακόλουθης -επαυξημένης πλέον- δημογραφικής μας συρρίκνωσης. Την οποία επέφερε στη χώρα, η δόλια αυτή δραστηριότητας της TUI, με την εξάλειψη των καταλληλότερων άλλων επενδύσεων και ευκαιριών για απασχόληση, μιας νεολαίας με υψηλά προσόντα.

Ένα κόστος, δηλαδή, που μεταφράζεται σε ποσοστό, πολλαπλάσιο ακόμα κι απ’ το 3,5% του ΑΕΠ, των μη βιώσιμων -μνημονιακών- “πρωτογενών πλεονασμάτων” μας…

ΑΠΌ ΘΈΣΗ ΔΙΑΚΟΝΊΑΣ

Και περαιτέρω. Μετά από μια υπερδεκαετή συστηματική έρευνα και μελέτη μου, επί των επίσημων στοιχείων, απ’ τις επιδόσεις του ελληνικού τουρισμού, ως οικονομολόγος, με γνώσεις αποτίμηαης και επεξεργασίας, ιδίως των μακροοικονομικών εθνικολογιστικών στοιχείων και δεδομένων, αλλά και με την εμπειρία Διοικητή, μεγάλων Δημόσιων Οργανισμών, μα και ως βραβευμένος -με 3ο κρατικό βραβείο και χρηματικό έπαθλο- μελετητής εφαρμοσμένων μελετών. Αλλά, επίσης, κι ως ενεργός, ενημερωμένος πολίτης και αρθρογράφος/δημοσιολόγος -τη τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον- μετά λόγου γνώσεως κι εμπειρία ζωής, κατέληξα -με έλλογη και εδραία την πεποίθηση- στο συμπέρασμα πως:

«Ακόμα κι αυτή, η υπαρξιακή μας αγωνία, απ’ την ολοένα εντεινόμενη απειλή του ήδη αναδυόμενου “νεο-Οθωμανισμού”, σε βάρος της Ελλάδας μας, οφείλεται -όχι τόσο στην μεσολαβήσασα σχετική ενδυνάμωση της Τουρκίας- κυρίως, όσο στην απίσχανση που προκάλεσαν, στη χώρα μας, τα 20 τελευταία χρόνια, οι Success Stories της “προβοσκίδας του λευκού ελέφαντα”, του γερμανικού τουριστικού κολοσσού, της TUI, με το κληρονομημένο ναζιστικό της dna…».

Όσα ήδη -έστω κι ακροθιγώς- αναφέραμε μέχρις εδώ, έχουν αναλυθεί, σε σημαντικό βαθμό, από τα δεκάδες -εμπεριστατωμένα, πιστεύω- άρθρα μου, για την οικονομία του τουρισμού στην Ελλάδα και για το ρόλο της TUI, με τη δεσπόζουσα θέση της στη χώρα και τα οποία επικαλούμε κι εδώ. Ενώ, η Κορυφή, του γιγαντιαίου παγόβουνου -από το τεράστιο σκάνδαλο διαπλοκής και του είδους του “αθέμιτου ανταγωνισμού“, που ασκήθηκε σε βάρος του ελληνικού τουρισμού και της εθνικής μας οικονομίας, σηματοδοτείται σημειολογικά, απ’ την “προβοσκίδα του λευκού ελέφαντα”, που κατέχει & το “εμπορικό σήμα της TUI. Μια τεράστια, επίσης, προβοσκίδα, που κι ως άλλος δακτυλοδείκτης προσδιορίζει, ευκρινώς, και περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

(α) Την απόλυτα ορατή, απ’ όλους, συνευθύνη και βασική ενοχή της TUI, για το προαναφερόμενο σκσνδαλο.

(β) Την εύκολα αποδείξιμη στοιχειοθέτηση του ανάρμοστου και του παραβατικού της όλης συμπεριφοράς της TUI, στην Ελλάδα και

(γ) Την -απολύτως απαραίτητη- Πιστοποίηση της παραβατικότητας αυτής της TUI, ιδίως, με βάση, το “Δίκαιο του Ανταγωνισμού”, από την προς τούτο αρμόδια Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Κι αυτά, συνιστούν, τα: “εξ ών ουκ άνευ”, για τη σχετική αποκατάσταση της νομιμότητας, στο εξής, του βαρύτατα πληττόμενου “ελεύθερου ανταγωνισμού” στις συναλλαγές και ιδίως, στη τουριστική αγορά της χώρας. Μια αναγκαία πιστοποίηση, εξ άλλου, και για την οποιαδήποτε -απολύτως αναγκαία πάντως- επιχειρούμενη ανάσχεση -αν όχι και για την επούλωση- των μεγάλων πληγών και τραυμάτων μας, απ’ την θανάσιμη αυτή οικονομική αφαίμαξη του τόπου και των κατοίκων του…

Η ΑΡΧΙΚΉ ΑΙΤΊΑ ΤΩΝ ΣΤΡΕΒΛΏΣΕΩΝ ΣΤΟ ΤΟΥΡΙΣΜΌ ΤΗΣ ΧΏΡΑΣ & Η ΑΠΌΛΗΞΗ ΤΟΥΣ

Μα επί τέλους. Ποιά ήταν η “αρχή των όντων” αυτών, της μεγάλης μας συμφοράς και καταισχύνης; Και από που ξεκίνησαν όλα;

“Όλα, για κάποιο λόγο γίνονται”, όπως λέμε. Και όλα διαδραματίζονται σε ένα ευαίσθητο και πολυσύνθετο σύστημα -συνιστωσών και συνισταμένων- με ισορροπίες αντιθέτων δυνάμεων. Και η διάγνωση των παθογενειών του συστήματος αυτού, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όπως, άλλωστε και για τις ιστορίες εκείνες, όπου κάποιες “Κοινές” γυναίκες, μας έλεγαν, πως: “αμάρτησαν, για το παιδί τους…”.Ισως και να είχαν δίκιο! Αλλά όμως, αμάρτησαν!

Ακόμα κι αν είναι μικρά ή μεγάλα ή και μακρινά, τα δεδομένα, το “φαινόμενο της πεταλούδας”, μπορεί να μας δώσει αρκετά ικανοποιητική εξήγηση κι ερμηνεία στα τεκτενόμενα. Όπως είναι και η εκθετική ανάπτυξη ενός ντόμινο καταστροφής! Το οποίο, ενώ ξεκινά με “το πέταγμα μιας Πεταλούδας”, μπορεί και να καταλήξει σε Τυφώνα, στο άλλο άκρο της Γης.

Πάντως η Thomas Cook -ο εφάμιλος της TUI, αγγλικός τουριστικός κολοσσός- ο όμιλος οποίος, με τα 140 χρόνια κρατεάς κι ανοδικής του πορείας, υπήρξε -ταυτόχρονα- θύτης και ένα καθυστερημένο, θύμα πια, στην υπόθεση του “φαινομένου της πεταλούδας”. Με πρώτη πράξη του δράματος, τον εμπορικό πόλεμο Ε.Ε. & ΗΠΑ, για το αμερικανικό βοδινό κρέας.

Ακολούθησε η όξυνση του ανταγωνισμού αεροναυπηγικής, στις δυο όχθες του Ατλαντικού, με τη συνένωση, περί το 1995, των αμερικάνικων αεροδιαστημικών βιομηχανιών, υπό την Boeing κι αντίστοιχα, των της Γαλλίας, Γερμανίας, Αγγλίας & Ιταλίας υπό την Airbus. Με βασικό εργοστάσιο παραγωγής επιβατικών αεροσκαφών, την Τουλούζη. Ο οξύς ανταγωνισμός κι εμπορικός τους πόλεμος, οδήγησε στην έκρηξη της παραγωγής τους. Με την υποβοήθηση των επιδοτήσεων, εκατέρωθεν. Κατατέθηκαν καταγγελίες στον Π.Ο.Ε. (Παγκόσμιος Οργανισμός, Εμπορίου), εκατέρωθεν, επίσης, για παράνομες επιχορηγήσεις στις εταιρίες αυτές. Με 21 δισ. ευρώ, στην Airbus & με 23 δισ. δολάρια, στην Boeing. Η ανάγκη διάθεσης της επερχόμενης υπερπαραγωγής των αεροσκαφών, τις οδήγησε στην εφαρμογή πολιτικών, μετακύλισης της κρίσης και την μόχλευση της αγοράς, σε άλλους, συναφείς ή συμπληρωματικούς, κλάδους και τομείς της διεθνούς οικονομίας. Και ιδίως, στις αερομεταφορές και στον τουρισμό. Για το λόγο αυτό, χτίστηκαν νέα οικονομικά σχέδια & διαγράμματα και στήθηκαν νέοι διεθνείς οικονομικοί σχεδιασμοί. Με την περαιτέρω ανάπτυξη των παλαιών και τη δημιουργία νέων αεροπορικών εταιριών. Και ιδίως αυτών, του αεροπορικών εταιριών χαμηλού κόστους. Όπως της Ryanair ή και της Easyjet, του συμπατριώτη μας, από Κύπρο, Χατζηιωάννου (ο οποίος, “σκότωσε” τα 80, κληρονομημένα, απ’ τον πατέρα του, εμπορικά πλοία και τα μετάτρεψε σε αεροπλάνα!). Ταυτόχρονα, χειραγώγησαν και τον τουρισμό, με τρόπο που να εξασφαλίσουν πληρότητα επιβατών στα αεροπλάνα τους. Με έντονη προώθηση του μαζικού τουρισμού και με κύριο όργανό τους, την μετατροπή της πρώην χημικής, μεταλλευτικής και πολεμικού υλικού, γερμανικής εταιρίας, Pressang, που λειτουργούσε από το 1923, στον τουριστικό κολοσσό της TUI, μετά το 2001. Το έτος αυτό, οι παραγγελίες αεροσκαφών στην Airbus, ξεπέρασαν κι αυτές της Boeing…

Η προώθηση του μαζικού τουρισμού, εξώθησε στην επιλογή τουριστών χαμηλών εισοδημάτων, που απαιτούσε διαφορετικές προσαρμογές πολιτικών διαχείρισης της τουριστικής κίνησης, αντίθετη από εκείνη που θα υπαγόρευε η ομαλή οικονομική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, όπως και η σχετική βελτίωση του δείκτη GINI, της ανισοκατανομής των εισοδημάτων, παγκόσμια, όλη αυτή την περίοδο. Στα πλαίσια αυτά, ασκήθηκαν πολιτικές -θεμιτές και αθέμιτες- για εξαντλητική συμπίεση του τουριστικού κόστους, με επέκταση και εφαρμογών διαχείρισης του τουριστικού προϊόντος, όπως, π.χ., το All Inclussive, που ρίχνει την ποιότητα και το κόστος εξυπηρέτησης τουριστών, ενώ ευνοεί τις εισαγωγές των παγκοσμίως φτηνότερων πρώτων υλών, στην παρασκευή του τουριστικού προϊόντος. Η Ελλάδα υπήρξε ο πλέον προσφερόμενος, αποδοτικός και εύκολος στόχος των νέων αυτών στόχων και των οικονομικών επιδιώξεων των μεγάλων παικτών. Ιδίως της TUI, στον τουρισμό, που προώθησε τις νέες αυτές πολιτικές τους, με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο, για πολλούς λόγους στη χώρα μας.

Γιατί, στη χώρα μας, δεν είναι πολύ αξιόπιστη η λειτουργία των θεσμών της αγοράς και ως τουριστική αγορά, προσφέρεται, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα -λόγω απόστασης και “μιλιοεπιβάτικής κατανάλωσης”- από τα κέντρα προέλευσης των Ευρωπαίων τουριστών. Στην ίδια λογική, πείραξαν -με κάθε αθέμιτο τρόπο- και την ισορροπία των τιμών, συμπιέζοντας την, κάτω και του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος. Λειτουργώντας ανάρμοστα, παραβατικά και αθέμιτα, τόσο στην πλευρά της “Ζήτησης”, με τη μείωση του μέσου χρόνου των ημερών διανυκτέρευσης των τουριστών, προοδευτικά, από 10 ημέρες, σε 7 ημέρες, κατά μ.ό. κ.α..

Όσο και κυρίως, στην πλευρά της “Προσφοράς”. Με την εκτεταμένη και επίμονα πιεστική αύξηση του διαθέσιμου δυναμικού τουριστικών κλινών, είτε με υπόγειες κινήσεις, υποδαύλισης αύξησης της “Προσφαράς”, με συγχρηματοδοτήσεις των νέων τουριστικών καταλυμάτων, έναντι εξευτελιστικών τιμών -στους ξενοδόχους- και των μελλοντικών τους συμβολαίων, που αξιοποιούν πολλαπλώς και στη συνέχεια. Είτε με απ’ ευθείας συμπράξεις και συνεργασίες, διαφόρου τύπου και μορφής, είτε και άμεσες επενδύσεις -με τα 50 πεντάστερα, ήδη- της ίδιας της TUI, στην Ελλάδα…

Και κατά συνέπεια, αυτού του είδους η όξυνση του ανταγωνισμού στον τουρισμό και στις αερομεταφορές, εξώθησαν και τον τουριστικό όμιλο της Tomas Cook -που προαναφέρθηκε- με το στόλο των 100 αεροπλάνων του, στην ασυγκράτητη πλέον, χρεοκοπία του. Ο οποίος, μετά από ένα πολύχρονο οικονομικό του κλυδωνισμό, πρόλαβε να χρεοκοπήσει, τον Σεπτέμβρη του 2019. Δύο μήνες μόλις, πριν την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος του Covid-19, στην Γιουχάν της Κίνας. Της πανδημίας, που -πλέον των 5 εκατομμυρίων νεκρών της- έχει κοστίσει, ήδη, μέχρι τον Οκτώβρη του 2021, με περισσότερα από 120 δισεκατομμύρια δολάρια ζημιές, μόνο στις αερομεταφορές, παγκόσμια. Όπως, άλλωστε, γράφτηκε στον έγκυρο ξένο τύπο. Ζημιές, οι οποίες, δεν είχαν προλάβει να επιβαρύνουν τα 100 Airbus αεροσκάφη της χρεοκοπημένης ήδη Thomas Cook…

Παρά το γεγονός πως, η TUI, εξακολουθεί το έγκλημα του “αθέμιτου ανταγωνισμού”, με τη δραστηριοποίησή της σε ΚΑΡΤΕΛ, και με την άσκηση “αντιανταγωνιστικών πρατικών” και μόνη της και μαζί με άλλους, σε βάρος του τουρισμού της χώρας μας. Ακόμα και τώρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, δεν πρέπει να συνεχίσει, απρόσκοπτα το HumanTrafficking στο τουριστικό μας προϊόν.

Έχει κυλήσει ήδη, πολύς άπραγος χρόνος, χωρίς οι αρμόδιες Αρχές να κάνουν οτιδήποτε σχετικό, με τη διαφύλαξη και τη διασφάλιση του υγιούς οικονομικού ανταγωνισμού στην τουριστική μας αγορά και στην προστασία των δίκαιων οικονομικών συμφερόντων της χώρας μας. Παρ’ ότι, μαρτυρίες, αποχρώσες ενδείξεις και τρανταχτές αποδείξεις, βοούσαν, κυριολεκτικά, με τα δεκάδες σχετικά άρθρα μου στο διαδίκτυο, με τις δεκάδες χιλιάδες αναγνώσεις,τους, για ορισμένα απ’ αυτά και κυρίως, με τις τρεις αλλεπάλληλες σχετικές καταγγελίες και Αναφορές μου, προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Η πρώτη, ήδη, από το 2015. Και η Επιτροπή Ανταγωνισμού, να συνεχίζει να κωφεύει…

Η μέχρι σήμερα απραξία και απάθεια μας, οδηγεί -μαθηματικά, μέσω μιας ακόμα χρεοκοπίας μας- στην οριστική εξόντωσή μας ως χώρα. H ΑΠΌΛΗΞΗ ΌΜΙΚΡΟΝ, ως συνέπεια του αθέμιτου ανταγωνισμού της γερμανικής TUI, δεν πρέπει να γίνει το “Κύκνειο Άσμα” για μια Ελλάδα, πάνω που συμπλήρωσε τα 200 χρόνια της, ως Ελεύθερη Πατρίδα.!!!

Χρόνια Πολλά, με υγεία & χαρά, σε όλους Εσάς

ΕΥΤΥΧΈΣ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌ ΤΟ ΝΕΟ ΈΤΟΣ 1022

Τα παραπάνω εκφράζουν προσωπικές απόψεις του αρθρογράφου και δημοσιεύονται στο πλαίσιο της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απόλυτο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.