Να κι ένα άλλο Τεράστιο ΤΑΦ!

Αλλά και το παγκόσμια αναγνωρίσιμο “Εμπορικό Σήμα” της Tui -όχι τυχαία- είναι ένα Ταφ, επίσης. Ένα Ταφ, συνοδευόμενο από ένα: “”ui”. Ένα τεράστιο -με λογιστικό υπονοούμενο- ΤΑΦ (“Τ”), παρακολουθούμενο κι από ένα καλλιτεχνικό “u” (υ). Ένα “U”, ωσάν να ήταν ένα πολύ φαρδύ χαμόγελο, άμετρης χαράς κι ευδαιμονίας, για όλους μας. Και το οποίο, ακολουθείται, πάντα, από ένα “αντεστραμμένο θαυμαστικό”, το: “i” (!).

Κι όλο αυτό, ως σύνθεση, είναι κάτι που μοιάζει να σημαίνει ή και να κυμαίνεται, στη σημασία του, από: μια αστεία υποκρισία χαράς, για όλους μας, έως ακόμα και από αυτή την -υπαινισσόμενη- “τραγική ειρωνεία” αποκάλυψης, για την απογοήτευση που μας προξενούν κι οι ματαιωμένες προσδοκίες, οι οποίες ψευδώς καλλιεργήθηκαν, για την Tui, πως, πράγματι, έχει απαλλαγεί απ’ το ναζιστικό παρελθόν του dna της…

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν, στα ελληνικά, το: “ui”, μεταφράζεται όπως και προφέρεται. Ως: “Ουυύι”!

Κατά το: “Ουυύι, Ουυύι, Μάνα Μου”, που μόνο σε χαρές και σε πανηγύρια δεν παραπέμπει κι ούτε ταιριάζει καθόλου μ’ αυτά…

Κι αντίθετα. Αυτό το “Ουυύι”, είναι ότι ξεπερνά τον “κλαυσίγελο” κι ακολουθεί τις οιμωγές μιας καταστροφής ή τους θρήνους και τους οδυρμούς, ενός δράματος, μιας τραγωδίας ή και μιας ελεγείας!

Κοντολογίς και με άλλα λόγια:

《 Tui, να λες και να κλαις…》!!!

Ιδίως, μάλιστα, όταν. Σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις, η ζημιά την οποία προκάλεσε -κατά τη σταθμισμένη μας προσέγγιση- στα “δεδουλευμένα” έσοδα του ελληνικού τουρισμού, η γερμανική Tui, διακυμαίνεται περί τα: 10 δισεκατομμύρια Ευρώ, ετησίως, με βάση και μόνο, την τουριστική κίνηση του 2019, στην Ελλάδα. Ένα ποσό, δηλαδή, που αντιστοιχεί με το: 5,6% του Α.Ε.Π. της χώρας. Και το οποίο, συγκριτικά, είναι -εμφανέστατα- πολύ βαρύτερο, απ’ το αβάστακτο, το μη βιώσιμο και το πλήρως εξοντωτικό -για τη χώρα & το Λαό- Μνημονιακό προαπαιτούμενο, των “Πρωτογενών Πλεονασμάτων” μας, του 3,5% του Α.Ε.Π…

Τέτοια είναι και η βάση της ανάλυσης και της ερμηνείας που επιδέχονται και τα αδυσώπητα “ΑΝ”, στον ελληνικό Τουρισμό, που κι εδώ θα ακολουθήσουν.

Αφού, άλλωστε, το: “Έτσι είναι, ΑΝ έτσι νομίζετε…”, του Λουΐτζι Πιραντέλλο, ισχύει και για τον Τουρισμό μας!

Γιατί;

Γιατί, ΑΝ, υπήρχε μια “5η φάλαγγα” της Tui, στη χώρα μας, τέτοια πολιτική, για τον τουρισμό μας, θα εφάρμοζε…

Κι ΑΝ, έτσι είναι τα πράγματα, τέτοιο είναι και το είδος της πολιτικής που νομίζετε πως ασκείτε στον τουρισμό μας, ως πολιτικό προσωπικό, Εξοχώτατοι Εσείς, Κύριοι, Κύριοι, στην Κυβέρνηση και στην “Επιτροπή Ανταγωνισμού”…

(Με τα απανωτά και τα συνεχιζόμενα SUCCESS STORY του τουρισμού μας, στις αφίξεις τουριστών και με τη -ταυτόχρονη- νέα ισοπέδωση των τιμών του -κάτω και του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος- όπως αντικρίζονται απ’ την ιδιαίτερα χαμηλή τουριστική δαπάνη των φιλοξενουμένων μας.)!

Συγκεκριμένα.

ΑΝ, λοιπόν, το 50% των δανείων και το 70% των κόκκινων, τραπεζικών, το νέμεται ο Τουρισμός; Και μάλιστα, απ’ την προ Civid-19, περίοδο!

Κι ΑΝ, επίσης, τη συντριπτική πλειονότητα, των επιχορηγήσεων των “Αναπτυξιακών Νόμων”, τη νέμεται και πάλι, ο τουρισμός; Ο οποίος, την νέμεται, για όλη την τελευταία μας 20ετία, τουλάχιστον! Από τότε, δηλαδή, που μπήκαμε στο Ευρώ! Τότε που άρχισε, ταυτόχρονα σχεδόν, να λειτουργεί και να δραστηριοποιείται κι η Tui ! Η Tui, με τη δεσπόζουσα θέση της, διεθνώς και ιδίως στη χώρα μας! Και όπου, με τις επιχορηγήσεις των “Αναπτυξιακών Νόμων” μας, στον τουρισμό κυρίως, δημιουργήθηκαν -κατά πλειονότητα- οι πλέον ακριβές και χαμηλόμισθες, θέσεις εποχιακής εργασίας… Για τις οποίες, χρειάστηκε -συχνότατα- να δαπανηθούν έως και 323.000 €, Επενδύσεων, κατά μ.ό., ανά νέα δημιουργηθείσα -εποχιακή και χαμηλόμισθη- θέση εργασίας (συμπεριλαμβανομένων επενδύσεων σε φωτοβολταϊκά, όπως & στην μεγάλη σχετική δημοσιευμένη έρευνα -σελ. 23, της “Καθημερινής”, 5ης-11ου-2021- καταγράφεται). Χωρίς όμως ποτέ, ο τουρισμός μας, να έχει συνεισφέρει -στα συνολικά τουριστικά του έσοδα- κάτι πέρα από ένα μονοψήφιο -πάντα- ποσοστό (%) του Α.Ε.Π. μας. Αφήστε, βέβαια και το γεγονός πως: ως κι αυτά τα έσοδά του, δείχνουν να επιστρέφονται -τα περισσότερα- με τις εισαγωγές, για τις αγορές εκείνων των παραγωγικών συντελεστών, που χτίζουν το προσφερόμενο τουριστικό μας προϊόν. Και κυρίως, επιστρέφουν στις χώρες προέλευσης των τουριστών μας…

Άραγε, μήπως όλα αυτά -με το παρατεταμένο, το αδικαιολόγητα εξακολουθητικό και το διαρκώς επεκτεινόμενο καθεστώς, της εύνοιας και της προκλητικής μεροληψίας, των “Αναπτυξιακών Νόμων”, αλλά και των αντίστοιχων φορολογικών απαλλαγών (βλέπε “συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ” κ.λπ.), παλιών ανεξόφλητων φοροαποφυγών (ρυμθίσεων) και των συναφών τραπεζικών δανείων. Υπέρ του τουριστικού κλάδου και υπέρ του μοντέλου που προωθεί η Tui, στην Ελλάδα. Θα μπορούσε ποτέ να μην έχουν κάποια άμεση σχέση, όλα αυτά και με τον “Αθέμιτο Ανταγωνισμό” που ασκεί, συστηματικά, η Tui στην πατρίδα μας ;;; Με τον “Αθέμιτο Ανταγωνισμό” της, με τον οποίο, μας έχει ισοπεδώσει οικονομικά, με την άσκηση όλων των -απόκρυφων άλλων- “εναρμονισμένων πρακτικών”, νόθευσης του -καλώς εννοούμενου- “υγιούς ανταγωνισμού”, στη τουριστική μας αγορά. Με τον τόσο αποδοτικό -για την ίδια και την οικονομική ευρωστία της Γερμανίας- “Αθέμιτο Ανταγωνισμό” που εφαρμόζει -συστηματικά και συντονισμένα- ο κολοσσός αυτός της Tui, στη χώρα μας.

Εξάλλου:

ΑΝ, μέσω της Fraport, που χρηματοδοτήθηκε από τις ελληνικές τράπεζες, για να συσταθεί και να εξαγοράσει τα 14 μεγαλύτερα -πλην της Αθήνας- αεροδρόμεια της χώρας μας, τα οποία εμείς της παραχωρήσαμε, ήταν σκόπιμη και κατόπιν ωρίμου σκέψεως, η σχετική αυτή Απόφαση των Κυβερνώντων μας;

Κι ΑΝ, τα Success Story, του φτηνοτουρισμού των All Inclusive, που προήγαγε η Tui & Fraport, ιδίως με τη συνεργασία της τέως Υπουργού Τουρισμού, κας Κουντουρά, άξιζαν τον κόπο και το κλέος τους; Με αυτά, ακριβώς, που συνδέεται και η Κυβερνητική θητεία των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, μαζί, δηλαδή και με το επικρατούν μοντέλο: του “αθιγγάνικου μαζικού τουρισμού” και της πνιγηρής μπανανιακής του “μονοκαλλιέργειας”, ως σταθερό μοτίβο, στο ακολουθούμενο -κατ’ επίφαση- παραγωγικό μας μοντέλο! Εκείνο το “μοντέλο”, ειδικά, με τα νοθευμένα ποτά και με τις “πρεζονοξαπλώστρες”, της γερμανικής Tui. Οι οποίες, εμπεδώθηκαν από την κοινότητα “του επιχειρείν” κι ως η “smart επαγγελματική πρακτική”, σε διάφαρες Μυκόνους του τόπου μας. Τότε, λοιπόν, όλο το πολιτικό προσωπικό, όλου του πολιτικού φάσματος της χώρας μας, συνδέεται κι αυτό, ευθέως, με τα “επιτεύματα” των δραματικών αυτών επιπτώσεων, στην οικονομία μας, απ’ τον ανάρμοστο και ευθέως αντιανταγωνιστικό αυτόν τρόπο, λειτουργίας της Tui στην Ελλάδα…

Ωστόσο, ΑΝ και η ωραιοποίηση, του σαφώς ελλειμματικού μαζικού τουρισμού, που διακονούμε και της απέξω ορισμένης και τυφλά εφαρμοζόμενης, οικονομικής μας πολιτικής, μας εγκλωβίζει στην φάκα της πνευματικής μας νωθρότητας και της σχετικής μας απραξίας, σ’ αυτά; Τα ίδια συνιστούν, ταυτόχρονα και τη θανάσιμη απειλή που αναμένει, όλους τους Έλληνες, στο άμεσο μέλλον. Από την άθλια άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής, χωρίς καν την υποψία, για την ύπαρξη και κάποιας άλλης, αυτόνομης στρατηγικής οικονομικής ανάπτυξης, που θα μπορούσε να μας καταστήσει κάπως βιώσιμους, αλλά και περισσότερο αξιοπρεπείς, μά και πιο ελκυστικούς, ως οικοδεσπότες, στους πελάτες, ενός δικαιότερα αμειβόμενου τουρισμού στην χώρα μας…

Όμως, για την επιδίωξή μας αυτή, θα έπρεπε να είχαμε ακολουθήσει μια άλλη πορεία και μια άλλη διαδικασία ανάπτυξης. Όπως θα ήταν -κατ’ ελάχιστον- κι εκείνη, που περιλαμβάνει:

(α) την ενδογενή παραγωγική μας ανάπτυξη και ανασυγκρότηση,

(β) την πολύπλευρη αξιοποίηση του υψηλού ανθρώπινου δυναμικού μας και

(γ) την έλλογη αξιοποίηση κι εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων και των εγχώριων πηγών ενέργειας. Χωρίς αυτά, όμως, είμαστε ήδη παγιδευμένοι κι αιχμάλωτοι, όχι μόνο απ’ την γεωγραφία, μα κι από την ιστορία των προηγηθέντων λαθών μας. Ώστε, εδώ και τώρα, Εμείς, να την έχουμε -στα σίγουρα και πάλι- “βαμμένη” και “χαμένη”, την κάθε δυνατότητά μας, ως απωλεσθείσα ευκαιρία ζωής, για την επιβίωση και την αναγέννησή μας…

Κι ΑΝ, επίσης, οι Επενδύσεις στον τουρισμό, συμβαίνει να ισοφαρίζουν πλέον, ως και τα έσοδά του, ιδίως στο έτος της πανδημίας του Covid-19, το 2020, τότε κι οι επενδύσεις αυτές συνιστούν την “δια πνιγμού δολοφονία” του ίδιου του τουρισμού και όλης της οικονομίας του τόπου. Αφού συγκροτούν, έτσι, την μηχανορραφία υπονόμευσης της ίδιας της βιώσιμότητσς του τουρισμού, με την εξώθηση των τιμών του, σε περαιτέρω “ελεύθερη πτώση”, λόγω της προκαλούμενης νέας, αχρείαστης και άκαιρης αύξησης στην προσφορά του τουριστικού μας προϊόντος, απ’ αυτή τη νέα συσσωρευόμενη και υπερβάλλουσα διαθεσιμότητα των προσφερόμενων καταλυμάτων μας…

ΑΝ, εξάλλου -ως μια σαφή κι επί μέρους, ένδειξη, για την αξιολόγηση, της ελλειμματικής λειτουργίας του τουριστικού κλάδου στη χώρα μας- εξετάζαμε, π.χ. και την τουριστική -κατά 80% και πλέον, στο “κύκλο εργασιών” της Ζακύνθου- οικονομική απόδοση του τουριστικού Zante και μπορούσαμε να την επιθεωρήσουμε, για την καλύτερη οικονομική χρονιά του; Θα διαπιστώναμε πως, αυτή η χρονιά -δυστυχώς- δεν θα ήταν το: 2019. Αλλά -παραδόδως- θα ήταν η πανδημική χρονιά, αυτή του: 2020 !!!

Μα τότε, ποιά θα μπορούσε να ήταν η χειροπιαστή καλή αποδοτικότητα του τουρισμού μας, στη Ζάκυνθο, και πάλι; Όταν:

– Με τέτοια μείωση των αφίξεων τουριστών, εκεί, το 2020, κατά -78% και μια αντίστοιχη μείωση και των εσόδων της, έναντι του 2019. Αλλά και

– Με την αναστολή, των Ξενοδόχων, στις οφειλόμενες πληρωμές & με δραστικό περιορισμό στις δαπάνες λειτουργίας τους.

– Με τη στήριξη τις “Επιστρεπτέες & Μη, Προκαταβολές”.

– Με την επαύξηση της απορρόφησης των ενισχύσεων του “Αναπτυξιακού Νόμου” του 2011. Χωρίς τις προβλεπόμενες διαδικασίες κι επιτεύξεις αναπτυξιακών του στόχων.

– Με την υπέρβαση του τραπεζικού δανεισμού τους, προς αφύσικη αύξηση του διαθέσιμου δυναμικού των τουριστικών καταλυμάτων, που χτυπάνε αλύπητα τις τιμές φιλοξενίας στη χώρα.

– Με τις Αποζημιώσεις του ΙΑΝΟΎ κ.λπ.. Είχε καταφέρει το Zante -αντί άλλου συγκριτικού αξιολογικού στοιχείου- να σημειώσει το εξής ασυναγώνιστο πανελλήνιο ρεκόρ της Ζακύνθου, το 2020. Την -κατά, μ.ό.- με: +24%, αύξηση των τραπεζικών καταθέσεων των κατοίκων, για το σύνολο του νησιού!!!

Μια εντυπωσιακά μεγάλη και παράξενη, εκεί, αύξηση, των τραπεζικών τους καταθέσεων. Η οποία σημειώθηκε μέσα στα Lockdown και κατά τη διάρκεια πτώσης, στην τουριστική κίνηση, λόγω της πανδημίας του Covid…

(Κατόπιν αυτού. Μόνο το: “Basta Covid-19”, θα έπρεπε να είχαν αναφωνήσει όλοι οι -επωφελούμενοι εκεί- ξενοδόχοι…).

Κι ΑΝ, τέλος, για να γενικεύσουμε και πάλι, υπάρχει και κάποιο άλλο νόημα, διαφορετικό και ξένο από τα νοήματα που βρίσκει κανείς στο ποίημα του Κιουπλιγκ; Τότε και το γνωστότατο ποίημά του: “ΑΝ”, δεν έχει το νόημα που αποκαλύπτεται ότι έχει, όταν απουσιάζει, ολοσχερώς, η τοσο απαραίτητη, ουσιαστική & εμπεριστατωμένη κυβερνητική πολιτική, για τον ελληνικό Τουρισμό, όσο και η οφειλόμενη σχετική Απόφαση της “Επιτροπής Ανταγωνισμού”, για την πιστοποίηση του -επί πολλά χρόνια τώρα- ασκούμενου “Αθέμιτου Ανταγωνισμού” της Tui, σε βάρος της βιωσιμότητας του ελληνικού τουρισμού. Μια απουσία πολιτικής, ακριβώς, που αρνείται το σκόπιμο και το αναγκαίο, της εξυγίανσης της τουριστικής μας αγοράς, και της -λογικής και δίκαιης- αποζημίωσης, των ζημιωθέντων ήδη Ελλήνων Ξενοδόχων. Από τα υπάρχοντα -ας πούμε, π.χ.- στη χώρα μας, 50 πεντάστερα ξενοδοχεία της Tui. Τέτοιες οφειλόμενες και αναγκαίες δράσεις της Κυβέρνησης και τέτοιες, επίσης, τόσο πολύ καθυστερημένες, Αποφάσεις, της “Επιτροπής Ανταγωνισμού”, πουψακόμα δεν βλέπουμε, θα έπρεπε να αποτελούν το κύριο το έργο, κατά την αρμοδιότητά τους, που θα όφειλαν να έχουν ήδη διεκπεραιώσει… (Κι ςκριβώς αντίθετα, από ότι, συχνά – πυκνά, εκφράζει -με τις αμβρότητές του, προς την Tui και τις άλλες δηλώσεις του- ο εκάστοτε αρμόδιος Υπουργός Τουρισμού. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν, και οι δυό αυτοί δημόσιοι φορείς (Κυβέρνηση και “Επιτροπή Ανταγωνισμού”), αρμόδιοι -στις Ανώτατες και διακεκριμένες αρμοδιότητές τους- αδυνατούν και δεν φαίνεται ότι μπορούν, να δουν ακόμα και τα εξής:

(α) Την αιμοβόρα αφαίμαξη του ελληνικού τουρισμού, από την Tui,

(β) Τη συνεχιζόμενη αυτοκτονική πορεία του ελληνικού τουρισμού, προς την -τόσο έντονα και παρατεταμένα- ελλειμματική & παρασιτική “μονοκαλλιέργεια” του τουρισμού μας. Και της μόνιμης καθήλωσης και καθυπόταξης, του εθνικού & παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθούμε ως τώρα. Και

(γ) Την αβυσσαλέα λαιμαργία του ελληνικού τουρισμού, με την οποία, η ασκηθείσα Κυβερνητική πολιτική, εξακολουθεί να τον σιγοντάρει, προκλητικά, επιτείνοντας την σημειούμενη απομύζηση εθνικών πόρων και επιχειρώντας ως και την λεηλασία, ακόμα κι αυτού του Νέου “Εθνικού Σχέδιου Ανάκαμψης”, με τον κωδικό τίτλο: “ΕΛΛΑΔΑ 2.0″…

Μια επιχειρούμενη απομύζηση, δηλαδή, της αναλογούσας, στη χώρα μας, χρηματοδότησης, από το “Ταμείο Ανάκαμψης” της Ε.Ε.. Την οποία -ελπίζουμε πως- δεν θα πρέπει να την “συμψηφίσουν” -αντί για Επενδύσεις παραγωγικής αναδιάρθωσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας μας- με το κόστος και των -δοθέντων και δαπανηθέντων ήδη- παροχών ενίσχυσης στις τουριστικές επιχειρήσεις, με τις “Επιστρεπτέες και Μη, Προκαταβολές” τους, για τον Covid-19 κ.λπ…

Συνεπώς των προαναφερθέντων.

Η πολιτική της Κυβέρνησης στον Τουρισμό, επομένως -και μέσα στην περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού- φαίνεται, πεντακάθαρα πια, πως: δεν “φωτίζει”, για ένα ευοίωνο μέλλον, τον ελληνικό τουρισμό. Αλλά ούτε και το μέλλον, της οικονομικής βιωσιμότητας της χώρας, προστατεύει. Και αντίθετα, μας το υπονομεύει κιόλας…

Την ίδια στιγμή, είναι απολύτως κατανοητό, δίκαιο και λογικό, το εξής: Ότι φαίνεται πως αναλογεί στον ελληνικό τουρισμό, από τη χρηματοδότησή του, μέσω του νέου “Σχέδιου Ανάκαμψης” της Ε.Ε., να μην μπορεί -η χρηματοδότησή του αυτή- να είναι μεγαλύτερη, από την ποσοστιαία (%) συνεισφορά, του τουριστικού κλάδου, στα -έως σήμερα- φορολογικά έσοδα του κράτους. Κι αυτό, χωρίς τον συνυπολογισμό της πολύπλευρης, έως τώρα, κολοσσιαίας και σκανδαλώδους υποστήριξης, που ήδη έτυχε να λάβει κι εξακολουθεί να λαμβάνει ανελέητα κι ασύγκριτα πιο ευνοϊκά, από τους άλλους οικονομικούς κλάδους και τομείς της χώρας. Ιδίως όταν, ο τουρισμός, αποσπούσε πάντα, την μερίδα του λέοντος, από τις πολιτικές στήριξης και τις ενίσχυσεις στην οικονομία. Ενώ, ξεχωρίζει προνομιακά, ακόμα και τώρα, στις ενισχύσεις που λαμβάνει, ως κι από τις επιπτώσεις και από τις αποζημιώσεις της πανδημίας του Covid-19…

Έξάλλου, προαναγγέλθηκε ήδη:

– Φθίνει η “ποσοτική χαλάρωση” της ΕΚΤ, η οποία, ευνόησε -συγκυριακά- τη χώρα μας. Και φθίνει, μέχρι μηδενισμού της “ποσοτικής χαλάρωσης” -με τα προσκαίρως αμελητέα επιτόκια δανεισμού μας- τον Ιούνιο του 2022…

Γι’ αυτό και το “Ταμείο Ανάκαμψης”, δεν πρέπει να σπαταληθεί σε άλλες “Επιστρεπτέες και Μη, Προκαταβολές”, ημετέρων ή μη. Οπότε, δεν θα πρέπει να προκληθεί και πρόσθετη άλλη επαύξηση του αβίωτου, πλέον, Δημόσιου Χρέους μας. Ιδίως δε όταν, εξ αιτίας του ατιθάσευτου αυτού Δημόσιου Χρέους μας, ίσως να στερηθούμε και τις τόσο ζωογόνες νέες Επενδύσεις μας, σε καινοτόμους τομείς, για την υποβοήθηση της απαιτούμενης αναδιάρθρωσης της “Παραγωγικής μας Βάσης”…

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, κι εδώ.

new-economy.gr