«Κάρβουνο» ή «Γαλάζια Πατρίδα»; (Το Αμείλικτο δίλημμα του “Τουριστικού Μοντέλου της TUI”…)
του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου.
Αβάσταχτο βαρίδι ο “πανωλεθρίαμβος” του τουρισμού:
Είναι πια, ιδιαίτερα θλιβερή η διαπίστωση -σε όλους όσους έχουν τις σχετικές πληροφορίες και διαθέτουν τη στοιχειώδη γνώση, στα σχετικά μακροοικονομικά δεδομένα του ελληνικού τουρισμού- πως: έχουμε, ήδη, από καιρό τώρα, δρομολογηθεί σε μια προκαθορισμένη πορεία, σύγκρουσης μας, με ένα τεράστιο παγόβουνο… Το παγόβουνο που μας έστησε το “τουριστικό μοντέλο της TUI“. Εξ αιτίας του γεγονότος ότι, ο -τόσο πολλά υποσχόμενος- οικονομικός κλάδος του τουρισμού μας, αντί να καθίσταται το βάθρο για την οικονομική μας ανάκαμψη -όπως πολλοί μας λένε ακόμη- εξελίχθηκε, τελικά, σ’ ένα αβάσταχτο οικονομικό βαρίδι.
Είναι αδιαμφισβήτητο, πια, οικονομικό βαρίδι, το ασκούμενο μοντέλο του ελληνικού τουρισμού και ο πανωλεθρίαμβός του, που το λούζει και το βιώνουμε, τόσο οδυνηρά, για τη χώρα, εξ σιτίας του…
Ωστόσο, κάτω από αυτή την οπτική θεώρηση της κατάστασης, που μας επιβάλλεται και μας συνθλίβει ανεπανόρθωτα, μπορούμε να αξιολογήσουμε, ως την περισσότερο καταστροφική περίοδο για τη χώρα, εκείνη την περίοδο, με τα πολυδιαφημισμένα Success Story, του τουρισμού μας. Όπως αυτά που μας “πλασάριζαν“: η κα Κουντουρά, όλες οι διαδοχικές Κυβερνήσεις μας, καθώς και οι φορείς και εκπρόσωποι του τουρισμού μας.
Έτσι που: ενώ είχαμε ένα τεράστιο ρυθμό αύξησης των αφίξεων τουριστών -μα και λόγω της Fraport- ανώτερο και του θαύματος, όπως εκείνου, της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας. Είχαμε όμως, την ταυτόχρονη πτώση της “Μέσης κατά κεφαλήν Δαπάνης” (ΜΚΔ) των τουριστών μας, επί σειράς ετών !!!
Είχαμε τεράστιες επενδύσεις, για την αύξηση των ξενοδοχειακών μας καταλυμάτων, μα με μείωση, συγχρόνως, στις πληρότητες των ξενοδοχείων, με πτώση των τιμών τους, αλλά και των κερδών τους, που μεταβλήθηκαν σε ζημίες. Καθιστώντας, τα ξενοδοχεία αυτά, ως τις πιο κόκκινες -και πολύ υπερδανεισμένες- επιχειρήσεις του τραπεζικού συστήματος!!!
Με αύξηση, επίσης, της ποιοτικής στάθμης των ξενοδοχείων μας, μα με τη διόγκωση -την ίδια στιγμή- των εισαγωγών μας, για τις ανάγκες λειτουργίας του συνεχώς επεκτεινόμενοι συστήματος διαχείρισης των All Inclusive ξενοδοχείων, σε ολοένα και περισσότερες μονάδες της χώρας.
Με την αύξηση, επίσης, της ανισοσκελίας -υπέρ του τουριστικού κλάδου, που ωθεί στη στρέβλωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και στη τουριστική μονοκαλλιέργεια, πολλές περιοχές της χώρας. Μα, με άρνηση του ανασχεδιασμού της οικονομικής μας πολιτικής και με την μη αναδιάρθρωση -μέχρι σήμερα- του υφιστάμενου στρεβλού και καταστροφικού “τουριστικού μοντέλου της Tui“.
Και οι τιμές, του τουριστικού μας προϊόντος, να βρίσκονται, σαφώς και συνεχώς, κάτω και του κόστους παραγωγής του, παγίως!!!
Αλλά κι αυτή ακόμα, την αξιολόγηση των τουριστικών μας εσόδων, για το 2019, θα πρέπει να την προσεγγίζουμε με τους όρους: της “Εγχώριας Προστιθέμενης Αξίας“…
Να πούμε, δηλαδή, ότι μπορούμε να δούμε -π.χ.- και να αναφερόμαστε, στο: 20% (της εγχώριας προστιθέμενης αξίας του, αλλά μόνο για το 9% του Α.Ε.Π., απ’ τα τουριστικά έσοδα της χώρας… Και όχι να βλέπουμε, τις αποδόσεις του, με τον -λαθεμένο και ψευδή- συνυπολογισμό του κάλπικου “Πολλαπλασιαστή Ανάπτυξης του Τουρισμού”, τον οποίο -όπως ψευδώς ισχυρίζονται, οι υπερθεματιστές του μοντέλου της TUI- τον προσεγγίζουν να είναι σε έναν συντελεστή, της τάξης, γύρω του: «3» και επί των συνολικών εσόδων του τουρισμού…
Η χαρακτηριστικότερη περίοδος, της άπληστης λεηλασίας μας, απ’ τη γερμανική Tui, ήταν, ιδίως εκείνη, με τα Success Stories, της κας Κουντουρά. Κι όπου, ο ελληνικός τουρισμός, είχε αναπτυξιακούς και επενδυτικούς ρυθμούς, μεγαλύτερους ακόμα και της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, στην ανάπτυξη. Της ολοκληρωτικής Κίνας. Ρυθμούς τουριστικής ανάπτυξης, δηλαδή, τετραπλάσιους και της ίδιας της Γερμανίας, την αντίστοιχη περίοδο. Και μάλιστα, με διψήφιους -ποσοστιαία- ρυθμούς ανάπτυξης στις αφίξεις τουριστών. Και προφανώς, με αντίστοιχες τουριστικές επενδύσεις, για την απορρόφηση των νέων αναγκών φιλοξενίας, του διογκούμενου ρεύματος και του αριθμού αφίξεων των τουριστών. Παραδόξως όμως, χωρίς να παρουσιάζεται ούτε ίχνος, καν, από την αναμενόμενη -τότε- επενδυτική αποθάρρυνση των μνημονίων. Και κυρίως, χωρίς ίχνος αποθάρρυνσης, επίσης, των επενδύσεων αυτών, απ’ τη σχετική συνεχή πτώση, της μέσης κατά κεφαλήν τουριστικής δαπάνης (Μ.Κ.Δ.)… Στοιχείο, δηλαδή, που -φυσιολογικά- ρίχνει την αποδοτικότητα της δραστηριότητας στον κλάδο του τουρισμού και ανάσχει τις επενδύσεις, σε μια κατάσταση αποεπένδυσης, που, αντιθέτως, δεν είδαμε…
Οδηγώντας μας -παρ’ όλα αυτά- ακόμα και σε φαινόμενα της, “μονοκαλλιέργειας” και του υπερτουρισμού, σε πολλές περιοχές. της χώρας.
Τέτοια χαρακτηριστικά, στην ίδια, πάντα, άπληστη συλλογιστική, παρατηρούνται και σε όλο το φάσμα των παραγόντων που επηρεάζουν την τουριστική κίνηση και την υπερανάπτυξη της. Μόλις δε, οι εξοντωτικοί αυτοί ρυθμοί τουριστικής ανάπτυξης, έδειχναν πως δεν μπορούσαν να τρέξουν και να εξυπηρετηθούν, με τη γενικότερη ανάπτυξη, αλλά και τη λειτουργία των 14 αεροδρομίων μας -οι οποίοι φαίνεται πως δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το φυσιολογικό όριο και υστερούσαν- συστήνεται τότε και απελαύνει, η γερμανική FRAPORT (με βασικό κορμό της, τη γερμανική Lufthansa και το Δήμο Φρακφούρτης) και μας βάζουν ξανά και πάλι, “στην μπρίζα και στο σεσουάρ για δολοφόνους”… Μαζί και με τα 14 ελληνικά αεροδρόμια, που μας τα “απαλλοτριώνουν”, υπέρ τους, για 99 χρόνια… Προκειμένου έτσι -με την απρόσκοπτη υπερδιόγκωση της προσφοράς, της τουριστική μας αγοράς- να πέσουν κι άλλο οι τιμές στον τουρισμό, να λειτουργούμε κάτω του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος και να μας εξοντώσει, οικονομικά, ακόμα κι ως χώρα, ολόκληρους κι όχι μόνο στον τουρισμό, ο γερμανικός τουριστικός κολοσσός, της TUI…
Αποκαλυπτική είναι και η εξέλιξη της διεθνούς κατάταξης της Ελλάδας, στις αφίξεις τουριστών, που επικολλώ εδώ σε σύνδεσμο. Στην οποία, η χώρα μας, από τη 17η θέση, το 2013, ξεπετάχθηκε στη 11η θέση, παγκοσμίως, το 2019 !!!
Ιδού και το σχετικό γράφημα σε Video:
Και σ’ οτι αφορά την αναδιάρθρωση ή και την μεταρρύθμιση του τουριστικού μας μοντέλου. Όταν, το 2014 & 2015, είχα προτείνει, στους Τοπικούς Άρχοντες και σ’ έναν μεγάλο παράγοντα ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, μια γενναία αναβάθμιση κι αλλαγή του θεματικού τουριστικού μοντέλου, με ευρεία τουριστική περίοδο, χωρίς επέκταση της δυναμικότητας των καταλυμάτων. Και ειδικότερα. Είχα προτείνει, τη δημιουργία μιας άλλης “ΣΔΙΤ” (Σύμπραξη Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα), με τη λειτουργία παραγωγικών μονάδων “πράσινης οικονομίας” και με τη δημιουργία υποδομών εξυπηρέτησης “Ιατρικού Τουρισμού Νεφροπαθών”, στη Ζάκυνθο. Τότε, οι Τοπικοί μας Άρχοντες, αδιαφόρησαν -με υπερηφάνεια στα αυτιά τους- κι ο μεγαλοπαράγοντας, το περιφρόνησε, επίσης, φλερτάροντας -όπως μου έλεγε, με την ιδέα κι αντιπρότασή του- να αντιγράψει την Μύκονο, με θεματικό τουρισμό και με ξενοδοχεία, εξειδικευμένα για τους ομοφυλόφιλους…
[Δεν είναι κρυφό. Ιδίως στον τουρισμό, δουλεύουμε, ακριβέστατα, για τη Γερμανία…
Και συγκεκριμένα. Στον τουρισμό, οι χαμηλές τιμές του, δεν είναι μόνο προς ωφέλεια της Γερμανικής TUI, αλλά και υπέρ του ισοζυγίου των εξωτερικών συναλλαγών της Γερμανίας. Στα πλαίσια μιας ασκούμενης πολιτικής -εκ μέρους της- “άνισης ανάπτυξης”… Μιας “άνισης ανάπτυξης”, δηλαδή, που δεν εξαντλείται, απλώς και μόνο, στο γεγονός ότι: ενώ διαθέτει το 38% των εξαγωγών της, στις χώρες του Νότου της Ε.Ε., οι ίδιες πάντα αυτές χώρες του Νότου της Ε.Ε., της εξασφαλίζουν -καθόλου τυχαία- το 61% των εμπορικών της πλεονασμάτων, με τις μεθοδεύσεις που αυτή συστηματικά τους ασκεί. Των πλεονασμάτων, ακριβώς, εκείνων τα οποία, μετατρέπει -στη συνέχεια- σε επενδύσεις, στη Γερμανία και σε όλο τον κόσμο! Αλλά, για επενδύσεις της, που γίνονται -επίμονα και κατ’ εξακολούθηση- εκτός του Νότου της Ευρώπης, στον οποίο οφείλει τα αποκτηθέντα αυτά πλεονάσματα της. Και ιδιαίτερα, η Γερμανία -πλην ορισμένων εξαγορών της- πραγματοποιεί τις επενδύσεις της, εκτός της χώρας μας. Ίσως επειδή, θεωρεί ότι, στη χώρα μας, οι επενδύσεις θα ήταν ασύμφορες, όταν είναι -και μνημονιακά- επιβαρυμένες από την υπερφορολόγηση. Μια υπερφορολόγηση την οποία, ωστόσο, την επέφεραν τα μνημόνια, που ιδιαίτερα η Γερμανία, του Σόϊμπλε και της Μέρκελ, της επέβαλαν, τιμωρητικά. Και με σκοπό τη διασφάλιση της αποπληρωμής των αιματηρών πρωτογενών μας πλεονασμάτων, που ήταν ισόποσα και των τόκων, του μη βιώσιμου Δημόσιου Χρέους της χώρας.
Κάτι που καθιστά, επίσης, απαγορευτικές τις Δημόσιες Επενδύσεις…
Όμως, τα πλεονάσματα αυτά, της Γερμανίας, θα μπορούσε να ήταν σαφώς μικρότερα γι’ αυτή και ευεργετικότερα για εμάς, εάν κατέβαλε -ιδίως προς την Ελλάδα- τις δίκαιες -και πάντως, μη κατώτερες του κόστους παραγωγής τους- τιμές αγοράς στο τουριστικό μας προϊόν, που σήμερα αυτή, καθώς και άλλοι, καταναλώνουν, μέσω της Tui. Και έχοντας στην κατοχή της, τη στρόφιγγα ελέγχου της ροής της τουριστικής μας κίνησης -στα 14 ελληνικά αεροδρόμια- παραδομένα κι αυτά στη Γερμανική, επίσης, Fraport. Την εταιρία, δηλαδή, την οποία επέβαλε, εξ άλλου, το 3ο Μνημόνιο. Και για την οποία, υποχρέωσε τις χρεωκοπημένες ελληνικές τράπεζες, να της δώσουν -στην FRAPORT– τα αναγκαιούντα δάνεια, για τη χρηματοδότηση της συνολικής οικονομικής της υπόστασης. Για να χρηματοδοτήσουν τη δράση της και για να στηρίξουν, πλήρως, τη λειτουργία μιας μόνης σελίδας, του έγγραφου της σύστασής της. Του ιδρυτικού κειμένου, δηλαδή, που την συνιστά και τη συγκροτεί, για να ανήκει στη Γερμανία, αλλά με τα ξένα κόλλυβα, τα δικά μας… Της κοινοπραξίας, ακριβώς, του Δήμου Φρανκφούρτης, της Lufthansa και του Γερμανικού Δημοσίου…]
Μήπως έχουμε ξεμείνει μόνοι μας;;;
Αλλά όσοι όμως, “πουσάρουν” το “μοντέλο TUI“, στον ελληνικό τουρισμό, είτε είναι ανίδεοι και χρήσιμοι ηλίθιοι, στα οικονομικά, είτε είναι οι “πιασμένοι”, απ’ την ίδια την TUI, και τις απώτερες αποσκοπήσεις της !!!
https://www.zantepress24.gr/…/29009-insete-1-stis-5…
Τέτοια είναι και η αφύσικη και επί πολλά έτη, υπεραύξηση των καταλυμάτων στη χώρα μας και τόσο εξευτελιστικές οι αμοιβές, που παρέχονται κι επικρατούν για το εποχικό προσωπικό και τους υπαλλήλους των ξενοδοχείων μας, που έπαψαν να υπάρχουν πλέον αρκετοί διαθέσιμοι ή όσοι χρειάζονται, και σπανίζουν, σήμερα, απ’ την εγχώρια αγορά εργασίας, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι. Προτιμώντας προ πολλού ήδη, την οικονομική τους μετανάστευση. Οι πολύ χαμηλές αποδοχές, που “απολάμβαναν”, ήταν και είναι, οι αμοιβές εκείνες, τις οποίες μας επιτρέπει ή και μας επιβάλλει, το “τουριστικό μοντέλο της γερμανικής TUI“. Ευλόγως διαφαίνεται πως: την επίλυση του ακανθώδους αυτού προβλήματος, της τεράστιας έλλειψης προσωπικού για τη λειτουργία ξενοδοχείων στη χώρα, που σημειώνεται ήδη, με ολοένα κι εντονότερα συμπτώματα και προβλήματα, τα τελευταία χρόνια, καθοριστικά στη λειτουργία του ελληνικού τουρισμού ή των ξενοδοχείων του, μόνο ένας Ερντογάν -με τη “γαλάζια πατρίδα” του- θα μπορούσε να τα λύσει και να τα αντιμετωπίσει σχετικά ικανοποιητικά… Ώστε να μπορέσει, μόνο αυτός, να επανδρώσει, επαρκώς τα ξενοδοχεία μας, με το αναγκαίο -για τη λειτουργία τους- προσωπικό…
Οι πολύ χαμηλές τιμές πώλησης του τουριστικού μας προϊόντος, είναι κυριότερες υπεύθυνες για την εφιαλτική αυτή κατάσταση στην οποία κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε. Κι οι χαμηλές αυτές τιμές του ελληνικού τουρισμού, οφείλουν την ανεπάρκειά τους, στο -παραγωγικά μονοκαλλιεργητικό και στρεβλό- τουριστικό μας μοντέλο, που επικρατεί σε πολλές περιοχές και το οποίο, μας επέβαλε -όπως προαναφέραμε- η γερμανική TUI. Το μοντέλο εκείνο, ακριβώς, που δεν επιτρέπει βιώσιμες αποδοχές, σε Έλληνες εργαζόμενους, στον τουρισμό…
Έτσι που, με τις τιμές που επιτυγχάνουν, για το τουριστικό τους προϊόν, οι Έλληνες ξενοδόχοι, δεν μπορούν να ανταποκριθούν -ούτε καν όσο κι οι άλλοι κλάδοι ή τομείς, της οικονομίας μας- στη τήρηση και στην παροχή, του κρατικά θεσπισμένου “κατώτατου βασικού μισθού”, για Έλληνες εργαζόμενους. Με αντίστοιχες, δηλαδή, τις αποδοχές τους, προς τις χαμηλές τιμές, που απολαμβάνουν, οι Έλληνες ξενοδόχοι, για το τουριστικό προϊόν που προσφέρουν. Ακριβώς, επειδή, ως επιχειρήσεις “εντάσεως εργασίας”, η ξενοδοχειακή τους δραστηριότητα, επηρεάζεται, ιδιαίτερα, απ’ το επίπεδο των αμοιβών της εργασίας. Συχνά δε οι ξενοδόχοι, παραβιάζουν, εξακολουθητικά, ως κι αυτό το χαμηλό επίπεδο του ορισθέντος “κατώτατου μισθού” της χώρας. Κι αντίθετα, οι συνάδελφοί τους, Ισπανοί ξενοδόχοι, μπορούν να καταβάλουν -χωρίς πολύ άγχος- το δικό τους “ισπανικό κατώτερο μισθό”, ο οποίος είναι, σχεδόν, διπλάσιος του αντίστοιχου Ελληνικού. Όπως, υπερδιπλάσια, της τουριστικής, “Μέσης Κατά Κεφαλήν Δαπάνης” (ΜΚΔ), της Ελλάδας, είναι και η αντίστοιχη ΜΚΔ, της Ισπανίας και επί σειρά πολλών ετών, μάλιστα…
Με συνέπεια, οι Έλληνες εργαζόμενοι, να μην έχουν άλλη -βιοποριστικά βιώσιμη- επιλογή και να υποχρεώνονται σε οικονομική μετανάστευση. Ώστε, ως εργαζόμενοι που επιζητούν δουλειά, να σπανίζουν, πλέον, σήμερα ή και να μην επαρκούν για τη στελέχωση και τη λειτουργία του στρεβλού ξενοδοχειακού μας δυναμικού…
Η χθεσινή, μόλις, δημοσίευση του ΙΝΣΕΤΕ (Ινστιτούτου Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων), καταγράφει το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού για τη λειτουργία των ελληνικών ξενοδοχείων και αποτυπώνει τα σχετικά στοιχεία της έρευνάς του, και ποσοτικά, κατά ειδικότητα και γεωγραφικό διαμέρισμα, όπως, τα στοιχεία αυτά, καταφαίνονται στο σύνδεσμο που επικολλώ μέσα στο κείμενο.
Έχω -και προσωπικά- υπόψη μου, μια, τουλάχιστον, χαρακτηριστική περίπτωση, ενός γνωστού μου, υπάλληλου ξενοδοχείου, ο οποίος ήταν ο γιος ενός συμμαθητού και φίλου μου, για τον οποίο προσφέρθηκα να μεσολαβήσω για να εργαστεί σε ξενοδοχείο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Επρόκειτο για ένα προσοντούχο και γλωσσομαθή, νέο ξενοδοχοϋπάλληλο, που, για δυο συνεχείς τουριστικές σεζόν, ξέμεινε από δουλειά, άνεργος σε Νησί. Στη τουριστικότατη Ζάκυνθο. Επειδή, στην προηγούμενη, της ανεργίας του, σεζόν, είχε απαιτήσει, από τον -τότε- εργοδότη του, ξενοδόχο τ’ ασφαλιστικά του ένσημα, στο σύνολό τους…
Και προφανώς, αυτές οι πολύ χαμηλές τιμές, στο τουριστικό μας προϊόν -που είναι τιμές, κείτονται κάτω και του κόστους παραγωγής του- και τις οποίες μας, ενώ μας τις επέβαλε το τουριστικό μοντέλο της TUI, αυτές παγίδευσαν, σε σημαντικό βαθμό και τη συνολική οικονομία της χώρας μας, στη χαμηλή της αποδοτικότητα. Είναι το ίδιο αυτό μοντέλο τουρισμού, που εξωθεί τους Έλληνες ξενοδόχους, όχι, μόνο, να γίνονται οι κακοί εργοδότες, αλλά και να αναβαθμίζονται ακόμα και στους πρωταθλητές, των σημειούμενων, τη θερινή περίοδο, εκτεταμένων ρευματοκλοπών. Οι οποίες, εξακολουθούν να σημειώνονται και μέσα στην ενεργειακή κρίση που διανύουμε, υπεξαιρώντας ακόμα και το: 20%, έως και 25%, της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας, ιδίως κατά την τουριστική μας σεζόν…
https://www.zantepress24.gr/…/29009-insete-1-stis-5…
https://new-economy.gr/…/i-apolixi-stin-istoria-tis…/
Κι ένα -μόλις προχθεσινό- τεκμήριο, της συμπαιγνίας, συγκάλυψης της TUI, απ’ τον Σ.Ε.Τ.Ε…
https://new-economy.gr/2022/02/16/epistimonikes-ergasies/
Κι ένα ακόμη -προ μηνός- αρθρίδιό μου, για την αρνητική αποδοτικότητα του ελληνικού τουρισμού, στο απόγειό του, το 2019:
https://new-economy.gr/…/oxi-allo-karvouno-ston-tourismo/
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.