Ενός κακού τουριστικού μοντέλου, όπως της γερμανικής TUI, πολλά άλλα κακά έπονται…
του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου
«Ζητούνται 200.000 χέρια, παρά την ανεργία!», μας λέει, με εκτενή, δισέλιδη, δημοσιογραφική έρευνα της, μόλις χθες, η Κυριακάτικη Καθημερινή, στις σελίδες με αριθμό: 22 & 23, αυτής…
Ενώ, όπως σημειώνει, εξάλλου, η εφημερίδα, “οι 50.000 εργαζόμενοι, απαιτούνται για τον ραγδαία αναπτυσσόμενο κλάδο του τουρισμού”.
Εκεί αναφέρεται, ακόμη, ότι: φτάνουν να μας εγκαταλείπουν ως κι οι αλλοδαποί εργαζόμενοι, κυρίως Αλβανοί. Ενώ ψάχνουν για εργαζόμενους για τα φραουλοχώραφα, αλλά & για τη φροντίδα των ατόμων της τρίτης ηλικίας και για δημόσια έργα, σε εργαζόμενους ακόμα κι απ’ την Μέση Ανατολή…
– Μα γιατί απορούν;
Ας προσέξουν καλύτερα να δουν τι συνέβη στην οικονομία της χώρας μας, ιδίως από το 2010 και μέχρι σήμερα…
Η οικονομική πορεία της χώρας, την προαναφερθείσα αυτή περίοδο, σφραγίζεται χαρακτηριστικά, από δυο κυρίαρχα στοιχεία, που μπορούν να ερμηνεύσουν -ικανοποιητικά νομίζω- τους όρους και τις προϋποθέσεις δημιουργίας των σημειωθέντων κοινωνικοοικονομικών μας εξελίξεων (οι οποίες επέτειναν & το brain drain και την έξοδο, πλέον των 500.000 νέων μας, ως μετανάστες στο εξωτερικό…).
Κι αυτά τα δυο κυρίαρχα στοιχεία είναι:
1ο. Τα οδυνηρά κι αιματοβαμμένα -για το Λαό και τη χώρα- Μνημόνια. Και
2ο. Τα αλλεπάλληλα Success Story, στις αφίξεις τουριστών στη χώρα, του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, στον ελληνικό τουρισμό. Με την παρατεταμένα παρασιτική κι ελλειμματική, λειτουργία τους, που μας αποστέρησε, ήδη και την τελευταία ικμάδα για οικονομική ανάπτυξη και για τη βιώσιμη προοπτική του τόπου μας.
Αρκεί να αποτιμήσει και να αναστοχαστεί κανείς, σχετικά, μόνο και μόνο, πάνω στο ακόλουθο σημειολογικό δεδομένο, το οποίο και μας δίνει την ερμηνεία και για πολλά άλλα πράγματα και ζητήματα…
Και το πλέον ασύλληπτο -σε πρώτη θεώρηση ή και ανάγνωσή του- δεδομένο, είναι πως:
«Η μέση μισθοδοσία των ξενοδοχοϋπαλλήλων -σε ετήσια βάση, εξ αιτίας και του ζημιογόνου τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που διακονούσαμε, σε όλη αυτή την περίοδο και που, εξ αιτίας της ελλειμματικής τους λειτουργίας, οι Έλληνες ξενοδόχοι, αδυνατούν ν’ ανταποκριθούν- ήταν και παραμένει, να είναι κατώτερη, ως και του επιδόματος της ανεργίας τους…».
Κι ύστερα -παραμονές εκλογών, μάλιστα- έρχονται κι οι Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και κομπάζουν, με όλες τις εκδοχές τους, για: την μεγάλη Ανάπτυξη, που συντελείται -δήθεν- και για την έκρηξη των Επενδύσεων που ήδη σημειώνεται, στο τουρισμό, πράγματι, όπως μας λένε οι πολιτευόμενοι αυτοί Κυβερνητικοί προπαγανδιστές. Χωρίς και να αναρωτιέται, όμως, κανείς, για το πως εξηγείται η τουριστική μας υπερανάπτυξη, παρά τις τόσο ελλειμματικές μας οικονομικές αποδόσεις, στον ελληνικό τουρισμό…
Μα που να είναι, άραγε, τόσο η Ανάπτυξη, όσο κι οι Επενδύσεις, που κραδαίνουν ανερυθρίαστα;;;
Βρήκανε -φαίνεται- μια ανιστόρητη, αστοιχείωτη & πλήρως ανεπαρκή, αντιπολίτευση και τα λέτε, με τόσο μεγάλο κομπασμό;;;
Αλλά όμως τότε. Για ποια Ανάπτυξη και για ποιες άλλες Επενδύσεις, μας λένε, πια;
Αφού, όταν ισχυρίζονται τέτοια, δεν φαίνονται πως μπορεί να είναι καθόλου ειλικρινείς!
Ιδίως όταν, η -πολύ διατυμπανιζόμενη- Ανάπτυξή τους, αποτελεί ένα πολύ μικρό κλάσμα, των υπερβολικών καταναλωτικών επιδοτήσεων, που χορήγησαν για την πανδημία και την ενεργειακή κρίση που ακολούθησε. Χάρη της Ε.Ε, αλλά όμως, με νέα δανεικά. Αυξάνοντας έτσι, μόνο την κατανάλωση, η οποία κι επιδρά ως ο αφρός μιας ψευδοανάπτυξης. Ενώ και η όποια Ανάπτυξή μας, είναι μόνο ονομαστική και πάντως, κατώτερη ακόμα κι απ’ το μισό του διατρέξαντος -στο μεταξύ- πληθωρισμού.
(Μια “Ανάπτυξη”, δηλαδή, που αντιστοιχεί σε μια πραγματική μας Ύφεση, στην οικονομία. Και ισοδυναμεί, ακριβώς, με τη συντελεσθείσα μείωση της Αγοραστικής μας Δύναμης.).
Κι όταν και οι οίκοι αξιολόγησης, εξακολουθούν και επιμένουν να μας διατηρούν -με τις τελευταίες αξιολογήσεις τους- εκτός της επενδυτικής βαθμίδας αξιολόγησης. Και παρά τα αντιθέτως προ εξοφλούμενα -δήθεν- από τις Κυβερνητικές τους προβλέψεις. Ενώ και οι μεικτές μας Επενδύσεις, επί σειρά πάρα πολλών ετών, πια, εξακολουθούν να είναι κατώτερες ως και των Αποσβέσεων -συμπαρασύροντας μας, στα σίγουρα, σε Αποανάπτυξη- και όσες Επενδύσεις έγιναν, στο μεταξύ, αυτές αφορούσαν σε μια -λατινοαμερικάνικου τύπου- μονοκαλλιέργεια, ενός “υπερτουρισμού”, απ’ το τουριστικό μοντέλο της γερμανικής TUI, που επιβλήθηκε αμέριμνα για εμάς & στοχοποιημένα απ’ την TUI. Αποστερώντας, ταυτόχρονα, τους διψασμένους άλλους κλάδους και τομείς, της οικονομίας μας, από τις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις τους, καθώς και από τις επαρκείς ζωτικές τους Επενδύσεις…
Σε ποιες μεγάλες Επενδύσεις αναφέρονται οι Κυβερνητικοί αυτοί αξιωματούχοι; Δεν μπορώ να καταλάβω, με γνώση των σχετικών μεγεθών.
* Η οικονομική κακοδαιμονία της χώρας, λοιπόν, μέχρι το 2009 -η οποία και μας επέφερε στο 1ο Μνημόνιο- οφείλεται, κυρίως, στη διαφθορά:
του πελατειασμού, της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής μας…
Ότι ακολούθησε, ως οικονομική κακοδαιμονία μας, υπερκαλύπτοντας και την προϋπάρχουσα διαφθορά -με το 2ο, 3ο κ.λπ. Μνημόνια κι εκτός από την πανδημία του Covid-19 και την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία- ήταν το αποτέλεσμα του αθέμιτου ανταγωνισμού, στο τουριστικό μας προϊόν, που εξακολουθεί να μας ασκεί η γερμανική TUI, κυρίως. Καθιστώντας, ως και τον ίδιο, τον τουριστικό μας κλάδο -ένεκα της άκαιρης υπερανάπτυξης του- ένα μη βιώσιμο κλάδο, που δεν μπορεί να διαθέσει, ούτε καν, βιώσιμες αποδοχές, μήτε στο προσωπικό του. Ενώ -με την μακροημέρευση του τουριστικού αυτού μοντέλου, της γερμανικής TUI- απειλεί να μας αφανίσει κιόλας, ως χώρα…
Αφού άλλωστε και η εξυπηρέτηση, αυτού του μη βιώσιμου Δημόσιου Χρέους της χώρας μας, που απαιτούσε τη διασφάλιση των πρωτογενών μας πλεονασμάτων -που αναστάλθηκαν λόγω της πανδημίας του Covid-19- ύψους 3,5% & 2,5% του Α.Ε.Π. μας, κατ’ ελάχιστον, ετησίως, είναι η μικρότερη δυνατή. Και πολύ μικρότερη, συγκριτικά με την “άνεση”, μα & την αμεριμνησία που δείχνει να έχει η χώρα, όταν εξακολουθεί να στερείται έως και 10 δις €υρώ, ετησίως -ή περί το: 5% του Α.Ε.Π. της- απ’ τα δεδουλευμένα τουριστικά της έσοδα, του 2019, π.χ..
Οικονομικά μεγέθη, δηλαδή, που προκύπτουν κι απ’ την εκτιμούμενη, υπολογιστικά, εξίσωση, σε τιμές, στο τουριστικό της προϊόν, έναντι όλων των άλλων -τουριστικά συγκρίσιμων και ανταγωνιστών μας- χωρών...
Χωρών, όπως είναι, π.χ. και οι χώρες, της Πορτογαλίας ή & της Κροατίας. (Προσπερνώντας βέβαια, τα παραδείγματα, της Ιταλίας & Ισπανίας, που υπερέχουν εντυπωσιακά από εμάς.)
Απ’ τη συνεκτίμηση, πάντως, των μεγεθών αυτών, προκύπτει αβίαστα πως:
«Όσα δεν κατάφεραν να επιτύχουν μόνα τους, τα μνημόνια -για την ανάσχεση της οικονομικής κακοδαιμονίας της χώρας & τη διαχειρισιμότητα στην εξυπηρέτηση του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους της- καταφέρνει να τα υπονομεύει κατά μέγιστο βαθμό -σχεδόν στο διπλάσιο- η εφαρμογή και η λειτουργία του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI. Του Μοντέλου, που ασκούμε από την έναρξη της μνημονιακής περιόδου και μέχρι σήμερα…».
Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν μπορεί να τους ρωτήσει κανείς από τους ψηφοφόρος τους, παραμονές των επερχόμενων εκλογών: «Σας φαίνεται πολύ φυσικό, π.χ., όπου: ένας κλάδος, που συμμετέχει -με τα μεικτά έσοδά του- στο 10% του Α.Ε.Π. μας, να μπορεί και να απολαμβάνει την -χαριστικά προνομιακή- απαλλαγή του, απ’ τον Φ.Π.Α., λόγω του Covid-19 (σικ), αναλώνοντας πάνω από το 50% της συνολικής εμπορικής κίνησης, στην έκδοση των τιμολογίων, αγοροπωλησίας, των κάθε φύσης υλικών που διακινούνται, λόγω απαλλαγής τους απ’ τον Φ.Π.Α.; Υλικών, ακριβώς, για τη συντήρηση, την ανακαίνιση, την επέκταση & την κατασκευή των ξενοδοχειακών μονάδων και των τουριστικών καταλυμάτων;;;»!!!
(Εδώ είναι κι οι κρυφές φύρες -που δεν είναι οι μόνες- αλλά & τα επί πλέον, άλλα, επίσης αφανή, ελλείμματα του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που διακονούμε…)
-Μα ας μην καταναλώνουμε άλλες χίμαιρες πια …
Και κακά τα ψέματα!
Αυτό, το “ειδικό βάρος”, του τουριστικού μας προϊόντος -σε “μονάδες ισοτιμίας αγοραστικής του δύναμης”, για αποζημίωση των συντελεστών παραγωγής του- ως υποπροϊόν του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI & των “πολιτικών Καρτέλ” που εφαρμόζει σε βάρος μας -και τις οποίες κι εμείς ακολουθούμε, με τη λειψή συνεισφορά του τουριστικού κλάδου, στο εθνικό μας εισόδημα- αυτό είναι εκείνο ακριβώς, που μας απειλεί, ως και με τον οικονομικό μας αφανισμό!!!
Ιδού κι ένας σύνδεσμος, ενός πρόσφατου άρθρου μας, για την αξιολόγηση της οικονομικής αποδοτικότητας και της συνεισφοράς, στην οικονομική ευημερία της χώρας μας, του τουριστικού κλάδου της οικονομίας μας και του “μοντέλου της γερμανικής TUI”:
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5382684941768887&id=100000823047236
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.