Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας (μέρος πέμπτο)

του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

(Μια εργασία που επιχειρεί και απαντά στο ερώτημα: «Ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ, του ελληνικού τουρισμού και της γερμανικής TUI;»)

{Εργασία που συμπληρώνει την αντίστοιχη προηγούμενή της, με αναδημοσίευση.}

ΜΈΡΟΣ . . .

ΜΈΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ (5/5)

Η ΚΑΡΚΙΝΙΚΉ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΉΣ ΥΠΕΡΑΝΆΠΤΥΞΗΣ, ΤΟΥ “ΜΟΝΤΈΛΟΥ TUI”

Στο τελευταίο μας αυτό, πέμπτο μέρος της πραγματείας, θα εστιάσουμε στην πολιτική (σφαιρική) οπτική των ζητημάτων που διαπραγματευόμαστε. Αναγόμενοι σε ένα υπερώο, μιας μερικώς διαδραστικής θέασης κι επόπτευσης -επικαθήμενο, κατά το δυνατό, σε πολυεδρική βάση στήριξης- των θεμάτων που ήδη μας απασχόλησαν και στα προηγούμενα μέρη της πραγματείας μας.

Και συγκεκριμένα. Ενώ είναι απολύτως κατανοητό πως, οποιαδήποτε θεραπεία κι αν υπάρξει, δεν μπορεί να φέρει ανάρρωση, αν δεν προηγηθεί η διάγνωση της αρρώστιας. Και προκειμένου για τη διάγνωση στα προβλήματα τουρισμού, αυτή, δεν θα πρέπει να σταματά στην απλή διαπίστωσή τους και μόνο. Αλλά να προχωρά και σε αναζήτηση των αιτιών που τα γεννούν. Έτσι αποφεύγεται ο επιπολασμός και η ανεξέλεγκτη διόγκωσή τους, στη συνέχεια.

Ωστόσο, κάποιοι φίλοι, στο λογαριασμό μου, στο f/b, επιμένουν να με ρωτάνε, το εξής: <<Αφού εσύ, συνήθως, δεν βρίζεις -μου λένε- γιατί θεωρείς “τέλειο βλάκα”, τον Υπουργό, κ. Κικίλια, ο οποίος είναι και Γιατρός;;;>>.

Τότε, τους απαντώ κι εγώ -όχι μόνο με την εργασία μου αυτή, που μπορεί και να είναι κάπως μεγαλούτσικη, αλλά και- ως εξής:

-Γιατί; Γιατί, αν και Υπουργός Τουρισμού, ο κ. Κικίλιας, φαίνεται καθαρά, πως: προσπερνάει την προαπαιτούμενη και εδώ διαδικασία. Τη διαδικασία της “διάγνωσης”, στο ζήτημα του Τουρισμού, στο οποίο και προΐσταται. Και “θα μας πάρει, όλους, στο λαιμό του”, στο τέλος!!! Ενώ, δεν ξέρει κι ούτε μπορεί να κάνει σωστά, μια πράξη, έστω, απλής αριθμητικής. Μια απλή διαίρεση, δηλαδή, ειδικά στα θέματα της αρμοδιότητάς του. Και φτάνει να πανηγυρίζει κι όλας -ο δυστυχής- με τις “προκρατήσεις” στα ξενοδοχεία… Αυτές, για τις οποίες, λέει, ότι: “θα σκίσουμε, το 2022, τουριστικά”. Μα πως; Πετυχαίνοντας αφίξεις τουριστών, το 2022, όσες είχαμε και το 2019, όπως μας λέει;

– Αλλά, πώς είναι δυνατόν να “σκίσουμε” έτσι;

Με τις 206 εκ. διανυχτερεύσεις, το 2019 και με 870.000 κλίνες, σήμερα; Όταν, στα 7ήμερα, κατά μ.ό., τουριστικά μας πακέτα, αναλογούν, μόλις, 34 μέρες πληρότητας, για το σύνολο του 2022; Κι ενώ επιμένει να πανηγυρίζει, με τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του, για την τουριστική κίνηση του 2022, δεν αντιδρά καν, όταν και οι ξενοδόχοι, τον ενημερώνουν πως: η έλλειψη προσωπικού, θα τους αναγκάσει, εφέτος, να μην λειτουργήσουν ακόμα και κάποια απ’ τα νέα τους ξενοδοχεία ή και να κρατήσουν -για τρίτη συνεχόμενη χρονιά- κλειστά κάποια ξενοδοχεία τους (στις 2 πρώτες χρονιές, κλειστά, λόγω της πανδημίας του Covid-19, & στην 3η, με την υπερανάπτυξή τους, από την έλλειψη προσωπικού…)!!!

Ιδού και το συναφές -πρόσφατο, σχετικό- δημοσίευμα των “ΝΕΩΝ”, όπως διαφαίνεται κι απ’ τα στοιχεία που αυτό παραθέτει και τα οποία αναφέρονται, τόσο στην εκρηκτική αύξηση των ξενοδοχειακών επενδύσεων, στην πανδημική διετία του 2020 & 2021, κυρίως, σε πεντάστερα ξενοδοχεία, όσο και στην αύξηση του συνόλου των ξενοδοχειακών μας κλινών, που ανήλθαν -“αισίως”- στις 870.000 κλίνες!!!

https://www.tanea.gr/…/ependytiki-ekriksi-150-nea…/

Κι οι εκτιμήσεις αυτές τ’ αρμόδιου Υπουργού, για το 2022, είναι βγαλμένες απ’ το καλύτερο σενάριο, που του υποσχέθηκε ο CEO της TUI!!! Αλλά, ακόμα και με αύξηση της τουριστικής κίνησής μας, στα επίπεδα του 2019, το 2022, προβλέπεται νέα υποχώρηση, στα ξενοδοχεία, των ονομαστικών τους τιμών και σε επίπεδα, ακόμα χαμηλότερα και πάντως, σημαντικά κατώτερα κι απ’ το κόστος παραγωγής τους. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, σημειώθηκε -στο μεταξύ- σημαντικότατη αύξηση στο ξενοδοχειακό μας δυναμικό. Ενώ, βάσιμα πια, προβλέπεται -σε ενδεχόμενη επίτευξη των αφίξεων, στα επίπεδα του 2019- να υπάρξει νέα διόγκωση -στην “Μη Πληρότητα”- των διαθέσιμων κλινών μας, έναντι του 2019, από τη σοβαρή & ποσοστιαία αύξηση του δυναμικού τους, η οποία θα πιέσει σε νέα καθήλωση τιμών. Και η καθήλωση αυτή, των τουριστικών τιμών, πρόκειται να επέλθει, παρά την εκρηκτική άνοδο του λειτουργικού κόστους των ξενοδοχείων, αλλά και του μεσολαβήσαντος -λόγω ενεργειακής κρίσης- πληθωρισμού. Όπου, μόνο τον Μάιο του 2022, με στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφηκε μέγεθος πληθωρισμού στο ύψος του: 11,3%. Και παρά την κοστολογική προσαρμογή, εφέτος, στη “τιμή πόρτας”, με αυξήσεις τιμών μ.ό., 22%, που αφορούν τον εσωτερικό τουρισμό…

Όμως -εδώ είναι κι ο θυμός μου, για τον κ. Υπουργό- ο οποίος, εγκλωβίζοντας τη σκέψη του στις προβλεπόμενες αφίξεις τουριστών, που χωράνε, όλες, μέσα σε ένα Μήνα “ολικής πληρότητας” των ξενοδοχείων, πανηγυρίζει κιόλας. Με ένα Μήνα, όμως, δεν “τρέφονται” και οι 12 Μήνες του έτους. Ενώ και η άμετρη διόγκωση του αριθμού των κλινών, κραυγάζει να ακυρώσει, πλήρως, κάθε πολιτική, για “διεύρυνση της τουριστικής περιόδου”. Ιδίως όταν: αν όλοι οι “δυνητικοί ταξιδιώτες” μας, θα μπορούν, άνετα, να φιλοξενηθούν, Ιούλιο και Αύγουστο, γιατί θα πρέπει να σκεφτούν να ταξιδέψουν και σε άλλους μήνες; Όταν, όλη η τουριστική ζήτηση, μπορεί να ικανοποιηθεί τους μήνες αυτούς κι όταν πλεονάζει, επίσης, η διαθεσιμότητα ικανού αριθμού κλινών; Και με τιμές τουρισμού, όπως αυτές της TUI; Τότε, θα αναφωνήσουμε αναγκαστικά κι εμείς: “την κάτσαμε” πάλι, τη “βάρκα” ή & την “ναυαρχίδα”, της οικονομίας μας! (Σε βάρος του τουρισμού και της οικονομίας όλης της χώρας. Κι όλων, εμάς, τελικά…). Κι ο επικίνδυνος αυτός Υπουργός, να μας διαβεβαιώνει, με κομπασμό κι αφέλεια, πως: 《ο τουρισμός, από πάρεργο, καθίσταται κεντρικός αναπτυξιακός μοχλός της χώρας.》!!! <<Σπουδαίο όραμα>> -έγραψε γι’ αυτή του τη ρήση κι ο εξαίρετος Παντελής Μπουκάλας, στην Καθημερινή, στις 5-6-’22. Και <<Να μετατραπεί, ολόκληρη η χώρα, σε τόπο παροχής υπηρεσιών, που θα εισάγει ακόμα και τα κρεμμύδια για τις “χωριάτικες” του.>>, συνέχιζε ο ίδιος.

(Κι εγώ, που δεν είμαι σε θέση να ξέρω -για τα κρεμμύδια και την προέλευσή τους- για μια “χωριάτικη σαλάτα”, που διαθέτουμε στα All Inclusive ξενοδοχεία μας και για τις “μερίδες ξου”, στη σίτιση των τουριστών μας, που και πάλι, αναφέρει ο κ. Παντ. Μπουκάλας. Ξέρω όμως πως: η πλειονότητα του ελαιόλαδου, στην ελληνική “χωριάτικη”, είναι “τυνησιακό” και η “φέτα” της, είναι κάποιο -“λευκασμένο αγελαδινό”- “λευκό τυρί”, Βουλγαρίας. Ενώ, το ελληνικό ελαιόλαδο, διατίθεται, κυρίως, στα πεντάστερα της Ιταλίας, πωλούμενο χύδην, μέσω Σικελικής Μαφίας…)!

Και τη στιγμή που, η Κυβέρνηση, αδυνατεί να προχωρήσει σε κάποια μείωση του Φ.Π.Α. στα καύσιμα, εμπρός στην ανάγκη ανακούφισης μας, απ’ την αφόρητη ενεργειακή κρίση που μας ταλανίζει πολύπλευρα. Πρόλαβε, ωστόσο, να απαλλάξει, απ’ τον Φ.Π.Α., τις κατασκευές ξενοδοχείων. Πριμοδοτώντας τη στρεβλή τουριστική μας ανάπτυξη, με υπερεπέκταση της, προκαταβολικά μάλιστα. Υπερεπέκταση σε ξενοδοχεία, που έχοντας ξεφύγει απ’ τα μέγιστα όρια αντοχής, ενός ισόρροπου και λειτουργικού παραγωγικού μοντέλου, φτάνει να μας καταστρέφει κιόλας, απειλώντας μας ως και με αφανισμό. Με περαιτέρω συνέπεια -απ’ την απαλλαγή του Φ.Π.Α., στην κατασκευή ξενοδοχείων- την επαύξηση υπερπροσφοράς σε νέες “ξενοδοχειακές κλίνες”! Κινητροδοτώντας, μια άστοχη κι αστόχαστη ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας, αυτοϋπονομευτικά, για τον ίδιο τον τουρισμό. Αλλά, προς χάρη, μόνο του “μοντέλου της TUI”. Όπως η πολιτική αυτή εκδηλώθηκε πρακτικά, στην υπέρμετρη διόγκωση των πεντάστερων ξενοδοχείων μας. {Αναφερόμαστε, ειδικά εδώ, στην αχαρακτήριστα προκλητική και χαριστική πολιτική της Κυβέρνησης Ν.Δ. -που πρέπει να μην έγινε ευρύτερα γνωστή, ακόμα- να παύσει, ολοσχερώς, από υποχρέωση για καταβολή Φ.Π.Α., κατασκευαστικές δαπάνες ξενοδοχείων. Και μάλιστα, για περίοδο εννιά χρόνων(!), από τον Ιούνιο του 2020 και μετά. Και για όσους αμφιβάλουν. Ας “χτυπήσουν”, στο google, την Εγκύκλιο “Α”, την: Π.Ο.Λ., Α 1150/2020, της Α.Α.Δ.Ε., με την οποία δίδεται η εννεαετής (9ετής) αυτή αναστολή -διαβάζεται κι ως απαλλαγή- στην καταβολή Φ.Π.Α., “λόγω μέτρων προστασίας μας από τον Covid-19” (“σικ”)… }.

Πρόκειται εδώ για μια καρκινική πολιτική που, αυτοϋπονομεύεται, θέλοντας να μας “θάψει” όλους, έστω και εν αγνοία της! Με τις -ολοένα και περισσότερες- τουριστικές μας κλίνες. Για τις οποίες ο -ατσίδας και με άγνοια κινδύνου- αρμόδιος Υπουργός, πανηγυρίζει κιόλας! Όπως αναδείξαμε κι εμείς, σε σχετικό άρθρο μας, με τίτλο: “Όχι άλλο κάρβουνο”, το οποίο επικολλούμε αμέσως εδώ, σε σύνδεσμο:

https://new-economy.gr/…/oxi-allo-karvouno-ston-tourismo/

Η αποτίμηση των παραγόντων και των παραμέτρων, που αξιολογούν το τουριστικό μας προϊόν και τις προοπτικές της εξέλιξής του, χρειάζονται εξέταση κι αξιολόγηση των πλέον αξιόπιστων δεικτών του. Πέρα απ’ τις “προκρατήσεις” που προτάσσει ο Υπουργός κ. Κικίλιας, όπως ήδη προείπαμε. Αλλά πέρα κι από τις προτιμήσεις των “δυνητικών ταξιδιωτών”, υπάρχει η πιο κρίσιμη συγκριτική αξιολόγησή τους, που μας παρουσιάζει ένα “νέο καθρέπτη” μας, απ’ την αναδυόμενη τουριστική αγορά της Κροατίας. Υπάρχει η ωμή πραγματικότητα, από την πολύ χαρακτηριστική υστέρησή μας, στη “μέση κατά κεφαλή τουριστική δαπάνη” (ΜΚΚΤΔ). Μια υστέρηση, απέναντι άλλων χωρών που ασκούν τουριστική δραστηριότητα. Υστέρηση που είναι απόρροια: είτε των δόλιων σχεδίων της TUI, είτε ακόμα και των εσφαλμένων πολιτικών στη τουριστική μας ανάπτυξη! Πολιτικές που κατατείνουν στα απαράδεκτα αρνητικά μας αποτελέσματα αποδόσεων στη τουριστική δραστηριότητα. Όπως, εξάλλου, καταφαίνεται κι από τις επιδόσεις στις τιμές του τουρισμού, καθώς κι απ’ την επικρατούσα ποιότητα του τουριστικού μας προϊόντος…

{Με τις τιμές -στο τουριστικό μας προϊόν- να βρίσκονται κάτω κι απ’ το κόστος παραγωγής του. Με τους συντελεστές παραγωγής, να είναι εισαγόμενοι, στη συντριπτική πλειονότητά τους. Και με το παραγωγικό μας μοντέλο, να κείτεται βαριά ανάπηρο, με ελλειμματική και απολύτως αντιπαραγωγική την μονομέρεια του. Μια μονομέρεια, δηλαδή, που ξεπερνά και τη λατινοαμερικάνικη εκδοχή της έννοιας, που ανταποκρίνεται στο όνομα: μονοκαλλιέργεια…

Και πάντως, αυτή η ΜΚΚΤΔ, των ταξιδιωτών στην Ελλάδα και την Κροατία, δεν είναι καν “παρόμοια” -δυστυχώς- όπως πολύ εσφαλμένα γράφει ο κ. Ηλίας Μπέλλος, στο δημοσίευμά του -που παραθέτουμε εδώ σε σύνδεσμο- στην Οικονομική Καθημερινή, 5-6-2022. Ιδίως όταν, με τα στοιχεία, που ο ίδιος, ο συντάκτης, μας παραθέτει, αυτή η ΜΚΚΤΔ, στην Κροατία, για την τουριστική κίνηση του 2019, υπήρξε, έως και 80%, ανώτερη, απ’ την αντίστοιχη, στην Ελλάδα. Με 1.000 €, για την Κροατία και 552 €, για την Ελλάδα, αντίστοιχα… Και αυτό, είναι ένα ακόμα στοιχείο, που επιβεβαιώνει και διευρύνει, τα πειστήρια που είχαμε από άλλες χώρες και παραθέσαμε σε προηγούμενο μέρος της πραγματείας αυτής. Στοιχεία που μπορούν και διευρύνουν τα παραδείγματα, αλλά εδώ, επεκτείνουν και τα σημεία των αναφορών μας στα συγκριτικά μας συμπεράσματα. Τα οποία και επαληθεύουν, ακόμα πιο πολύ, τα δικά μας πορίσματα: Για την παγιδευμένη -απ’ τη TUI και τόσο επιζήμια, για τη χώρα- τουριστική μας λειτουργία. Ιδού κι ο σχετικός σύνδεσμος, που αμέσως εδώ επικολλούμε:

https://www.kathimerini.gr/…/toyrismos-neos…/

Η ελλειμματική διαχείριση και η εκρηκτική διόγκωση του δυναμικού μας, σε κλίνες, στη συσχέτισή του και με τα τρία μνημόνια της οικονομικής μας εποπτείας, τα οποία διήλθε η χώρα μας -από το 2010, έως & το 2018- συνιστούν τις κυριότερες αιτίες, για την προκληθείσα μετανάστευση των 600.000 νέων Ελλήνων εργαζομένων, στο εξωτερικό. Αλλά και για την -επερχόμενη- μεγάλη έλλειψη του προσωπικού στα ξενοδοχεία μας, που ακολούθησε κι εκδηλώθηκε σήμερα.

Μια μετανάστευση, με υψηλά προσόντα, νέων εργαζομένων, που προκλήθηκε από το συνδυασμό:

(α) του οικονομικού στραγγαλισμού μας, απ’ την επελθούσα -και λόγω μνημονίων- βαριά και παρατεταμένη κρίση. Έχοντας έντονη την επίπτωσή της, στην αποεπένδυση (και για μια περίοδο, μάλιστα, που είχαμε υπερεπενδύσεις, σε νέα ξενοδοχεία, χωρίς καμιά ανάσχεσή τους, απ’ την κρίση. Και παρά τις αρνητικές “καθαρές επενδύσεις”, συνολικά, στη χώρα, συμπεριλαμβανομένου & του τουρισμού. Ιδίως όταν, οι ετήσιες μικτές επενδύσεις μας, ήταν -διαρκώς- κατώτερες των αποσβέσεων. Και υπολείπονταν, έως και 10 δις €, ετησίως. Ενώ οι ελλίπουσες αυτές επενδύσεις, στη 10ετία των μνημονίων, ήταν 100 δις ευρώ, στη χώρα- από τις επενδύσεις εκείνες, που αναλογούσαν, με βάση τον μ.ό., του ποσού, των ποσοστιαίων επενδύσεων, στο Α.Ε.Π., στη σύγκρισή μας, με τις άλλες χώρες – μέλη, της Ε.Ε..). Και

(β) της αδυναμίας αυτού, του “δυναμικού τουριστικού κλάδου” -και παρά την υπέρμετρη ανάπτυξή του- να προσφέρει βιώσιμους, έστω, μισθούς στους εργαζόμενους του. Ενώ και η μεταποίηση κι οι άλλοι τομείς και κλάδοι στην Ελλάδα, αντί να είναι σε θέση να προσφέρουν κι αυτοί κάποιες νέες θέσεις εργασίας, λόγω της έλλειψης των επενδύσεων, παρείχαν μόνο απολύσεις και ιδιότητα του άνεργου, στους εργαζόμενους νέους. Αφού η βιομηχανία μας, διάνυε μια μακριά περίοδο αποεπένδυσης και αποστερήθηκε των απαραίτητων επενδυτικών σχεδίων, αλλά και της αναγκαίας και ικανής χρηματοδότησής της. Ενώ και οι τραπεζικές χρηματοδοτήσεις που σπάνιζαν, απορροφήθηκαν όλες, από τις ακόρεστες υπερεπεκτάσεις ενός μη βιώσιμου τουριστικού μοντέλου, που ήταν κι αυτό, παγιδευμένο από πάνω, απ’ τον “αθέμιτο ανταγωνισμό” της γερμανικής TUI. Κι ο κλάδος του τουρισμού, απορρόφησε -ατυχώς- όλο το κυβερνητικό ενδιαφέρον. Με παροχή διαρκών ενισχύσεων και προνομίων και κάθε άλλης, χαριστικά μεροληπτικής, φορολογικής πολιτικής και προστασίας. Προστασίας, ακόμα και με εσκεμμένες αβλεψίες ή και με τις διασπαθίσεις, κάθε διαθέσιμου επενδυτικού μας πόρου, πάντα υπέρ του τουρισμού. Μη επιτρέποντας βιώσιμη και υγιή οικονομική λειτουργία, σε άλλους τομείς. Αναστέλλοντας -διαρκώς- την έξοδο από την κρίση και την οικονομική μας ανάκαμψη. Αψευδής μάρτυρας υπήρξε η διάθεση των χρηματοδοτήσεων και των άλλων κινήτρων, των αναπτυξιακών μας νόμων της τελευταίας εικοσαετίας. Αλλά κι η προκλητική εύνοια στον τουρισμό, τελευταία, με την μεροληπτική -προς τον τουριστικό κλάδο- οικονομική διαχείριση των μέτρων στήριξης στην πανδημία. Ταυτόχρονα όμως, η φτώχεια και η ανέχεια, που επέφερε αυτή η ελλειμματική διαχείριση και λειτουργία του τουρισμού, είχε και την παράπλευρη, δευτερογενή της συνέπεια, πέρα κι από την μετανάστευση των νέων μας. Ενίσχυσε και ενδυνάμωσε την ενδημούσα ήδη διαφθορά. Μια διαφθορά, που εκτρέφεται από την ανέχεια και μεγεθύνεται απ’ την ελλειμματική και μη υγιή οικονομική διαχείριση και τη δυσπραγία, στη λειτουργία του τουρισμού. Δημιουργώντας και τους όρους της υποβάθμισης μας, καθώς και συνθήκες, τέλματος και βάλτου, στον ίδιο τον τουρισμό και την οικονομία, γενικότερα. Με συνέπεια, την οικονομική μας αποδιάρθρωση, ωθώντας, παράλληλα, σε καθυστέρηση και υπανάπτυξη. Και σε διολίσθηση κι υποχώρησή μας -τελικά- σε μια θέση διαρκούς απειλής, για τη χρεοκοπία των επιχειρήσεων, αλλά και της χώρας όλης.

Κι αυτά είναι τα αποτελέσματα που συνιστούν την κορυφή του παγόβουνου, στα προβλήματα που επέφεραν τα εξοντωτικά, φοροληστρικά μας, τρία μνημόνια, τα οποία μας επιβλήθηκαν, αναπόδραστα. Τα μνημόνια, που “μοιάζουν” να έγιναν, ώστε να διευκολύνουν την επικράτηση του μοντέλου TUI. Ένα μοντέλο τουρισμού, με ελλειμματική τη διαχείριση και παρασιτική τη λειτουργία του, στη τουριστική υπερανάπτυξη μας. Με άνθιση του καθετοποιημένου μαζικού τουρισμού, χαμηλού κόστους και των μη βιώσιμων, αποδοχών των ξενοδοχοϋπαλλήλων του. Και με εμπέδωση της παραοικονομίας, κάθε μορφής και πτυχής, στη λειτουργία του τουριστικού φαινομένου. Θέτοντας και την τουριστική -λατινοαμερικάνικου τύπου- μονοκαλλιέργεια, κυρίαρχη -μα επιβλαβής- δραστηριότητα του παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης της χώρας. Με τα συμπεραμαρτούντα τα σχέδια κι όλα τα αυγά των επιλογών μας για ανάπτυξη μαζί. Όλα στο ίδιο καλάθι, του -τόσο ευάλωτου- τουρισμού. Με ορατό τον κίνδυνο, “να χάσουμε και τ’ αυγά και τα πασχάλια”, στην πρώτη κιόλας κακοκαιρία. Αλλά φαίνεται πως και τα μνημόνια διευκολύνθηκαν στην επιβολή τους, απ’ την υπέρμετρα στρεβλή τουριστική μας ανάπτυξη, η οποία ακύρωνε ως και τους δημοσιονομικούς στόχους για τους οποίους επεβλήθηκαν. Διευρύνοντας την ελλειμματική λειτουργία μας στον τουρισμό κι οδηγώντας, τη χώρα, σε νέα ελλείμματα. Καθιστώντας, ως και την εφαρμογή των επόμενων μνημονίων, μια “αδήτητη αναγκαιότητα”, για πολλούς, ακόμα και ως ισχυρή μεταμνημονιακή εποπτεία του ανομολόγητου 4ου μνημονίου. Συγχρόνως η ίδια αυτή ελλειμματική διαχείριση, του πολλά υποσχόμενου τουρισμού, η απογοήτευση και η οικονομική απόγνωση της επελθούσας νέας φτώχειας που προξένησε η αποτυχημένη απόδοση του μοντέλου της TUI, εξώθησε στην μεγάλη έξαρση και της εγκληματικότητας. Αυτό φαίνεται, άλλωστε με την αρθρογραφία μου, για θέματα διαφθοράς και για φαινόμενα παραβατικότητας κι εγκληματικότητας, που εκδηλώνονται τελευταία και αναλύονται με τα άρθρα που εδώ αμέσως επικολλώ:

https://new-economy.gr/…/i-tui-katasparasi-ton…/ &

https://new-economy.gr/…/ksekatharisma-logariasmon-gia…/

Στο μεταξύ οι θεματοθύλακες της καθήλωσης των τιμών του ελληνικού τουρισμού, η TUI και η FRAPORT, συνεχίζουν να αγωνιούν και να ενδιαφέρονται -δήθεν- για τη διατήρηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των τιμών του ελληνικού τουρισμού, παρά την υστέρησή μας, όπως την προεκθέσαμε! Με τιμές τουρισμού μας, να βρίσκονται στο ναδίρ και πολύ κάτω του κόστους της παραγωγής του τουριστικού προϊόντος. Όπως φάνηκε στις υπογραμμίσεις, του σχετικού φθινοπωρινού άρθρου μας, το οποίο κι επικολλούμε αμέσως εδώ:

https://new-economy.gr/…/to-monimo-ki-adiko-agxos-tis…/

Απέναντι στο εθνοκτόνο αυτό φαινόμενο, του ασκούμενου “αθέμιτου ανταγωνισμού”, με την “καρτελοποίηση”, απ’ την πλευρά της ζήτησης -στο ελληνικό τουριστικό προϊόν- απ’ τη γερμανική TUI -και σε βάρος του τουρισμού μας κι ολόκληρης της χώρας- θα μπορούσε να είχε αντιταχθεί -όχι μόνο θεωρητικά- κάποια ελληνική απάντηση. Για την αντίκρουση των βαριών συνεπειών, από τη νόθευση του υγιούς ανταγωνισμού, στη τουριστική μας αγορά. Μια αντίκρουση, που μπορούσε να συνίσταται, στη συγκρότηση ενός ακόμα -άτυπου- άλλου, δικού μας, “αμυντικού Καρτέλ”. Ενός “Καρτέλ της Προσφοράς” του τουριστικού προϊόντος. “Καρτέλ”, αποτελούμενο από το σύνολο των ελληνικών ξενοδοχειακών ομίλων και των Ενώσεων του κλάδου, φιλοξενίας και σίτισης, στην Ελλάδα! Αλλά, όμως, ένα τέτοιο σχέδιο, ακόμα κι ως πιθανό ενδεχόμενο για το μέλλον -με στόχο του, τη σύσταση ενός “αμυντικού Καρτέλ” στον τουρισμό, για την απόκρουση του τόσο πολύ εξοντωτικού “Καρτέλ της TUI”- θα ήταν αδύνατο να είχε υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα. Αφού, οι βασικοί συντελεστές, της προσφοράς του τουριστικού μας προϊόντος, είναι σε ομηρία, απ’ την TUI. Παραμένοντας δεσμευμένοι και παγιδευμένοι, με περίπλοκες οικονομικές εξαρτήσεις, από την μεγάλη και επικυρίαρχη, με δεσπόζουσα τη θέση της στον κλάδο,Tour Operators. Τη γερμανική TUI. Αφού, επίσης, την ίδια στιγμή, η ίδια η TUI, σχεδίασε, υλοποίησε κι αποτελεί, η ίδια και πάλι, ένα σημαντικό μέρος και της “προσφοράς” του τουριστικού μας προϊόντος, λειτουργώντας διαλυτικά ωε προς το ενδεχόμενο αυτό. Και μπροστά στην πραγματικότητα αυτή, δεν θα μπορούσε παρά να αναιρεθεί, κάθε ενιαία συγκρότηση μετώπου, με κάποιο σχέδιο άμυνάς μας, στην “προσφορά” του τουριστικού μας προϊόντος. Με την TUI, να κατέχει -ήδη, προ πολλού- τα πενήντα μεγάλα ξενοδοχεία της, στη χώρα. Επηρεάζοντας έτσι και την “προσφορά”, ευρύτερα στο προϊόν. Δρώντας κι ως “5η φάλαγγα”, πίσω απ’ τις γραμμές άμυνας του ελληνικού τουρισμού. Δρώντας, η TUI και στην πλευρά της “προσφοράς” -κι όχι μόνο της “ζήτησης”- στη τουριστική μας αγορά…

Και ο πιθανός απεγκλωβισμός μας, απ’ την ομηρία των χαμηλών τιμών, που μας επέβαλε η παγίδευση μας, στον αθέμιτο ανταγωνισμό που μας ασκεί -τις τελευταίες δυο δεκαετίες- η γερμανική TUI, θα μπορούσε να αναχαιτιστεί σοβαρά, εφόσον και οι τεράστιες επενδύσεις που διατέθηκαν στη τουριστική υπερανάπτυξη μας, είχαν συγκρατηθεί και δεν αφορούσαν -σε συντριπτική πλειονότητά τους- επενδύσεις μας, στη θεματική ενότητα του: “Ήλιος & Θάλασσα” μόνο. Αλλά -κι αν ακόμα, δεν είχαν απορροφηθεί απ’ άλλους τομείς- μπορούσαν να κατευθυνθούν και σε άλλες θεματικές του ενότητες, οι οποίες θα διεύρυναν και τη στενή τουριστική μας περίοδο και θα αναβάθμιζαν την ποιότητα του τουριστικού μας προϊόντος, βελτιώνοντας & τις τιμές και την οικονομική μας αποδοτικότητα στον τουριστικό κλάδο. Αναφερόμαστε π.χ. στις θεματικές ενότητες: του “Τουρισμού Υγείας”, του “Συνεδριακού Τουρισμού”, “Τουρισμού Ευεξίας, Ευζωΐας και πολιτισμού”, του “Τουρισμού των Χρονίως Πασχόντων” κ.λπ.. Το τουριστικό μοντέλο όμως, της γερμανικής TUI, απορρόφησε το σύνολο των τουριστικών επενδύσεων και τις προσανατόλισε, όλες, στη θεματική ενότητα του: “Ήλιος & Θάλασσα”. Λες και η γερμανική TUI, ήθελε εσκεμμένα να μας βλάψει. Αλλά κι απεναντίας, δεν έδειξε ανάλογη συμπεριφορά, με τη δράση της, στη γειτονική μας Τουρκία. Στην οποία έχει αναπτύξει -σε σημαντικό ήδη βαθμό- τη θεματική ενότητα του: “Τουρισμού Υγείας”, όπως καταδεικνύεται και απ’ το δημοσίευμα που επικολλούμε, σε σύνδεσμο, αμέσως εδώ:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5062735873763797&id=100000823047236

{Παρενθετικά εδώ και μόνο για την ιστορία του θέματος αυτού στην Ελλάδα, έρχομαι να αναφερθώ κι εγώ, σε μια προσωπική εμπειρία μου, απ’ την ενασχόλησή μου με το θέμα του “Ιατρικού Τουρισμού”, το οποίο έχει ως εξής:

Με “Ανοιχτές Επιστολές” μου, προς κάθε αρμόδιο παράγοντα, στη Ζάκυνθο, τον Σεπτέμβρη του 2014. Αλλά και με προσωπικές μου επαφές, με ξενοδόχους και παράγοντες 1ου και 2ου βαθμού Τ.Α., ως και με δυο δημοσιεύματα (άρθρα μου) στο τοπικό τύπο, είχα προτείνει τη δημιουργία, στο Νησί, μιας “Σ.Δ.Ι.Τ.”, για τη δημιουργία των απαιτούμενων δομών και υποδομών, για τη λειτουργία της θεματικής ενότητας τουρισμού, “Ιατρικού Τουρισμού Νεφροπαθών”, στη Ζάκυνθο.

Στην αρθρογραφία μου, είχα συμπεριλάβει και μεγάλο πλήθος από στοιχεία και συναφείς πληροφορίες, ικανές, ως “πρώτη ύλη”, για εκπόνηση μιας “μελέτης βιωσιμότητας” του εγχειρήματος, για “Ιατρικό Τουρισμό Νεφροπαθών” στη Ζάκυνθο…

Στις συγκροτημένες αυτές προτάσεις μου εκεί, ωστόσο, δεν ανταποκρίθηκε κανείς -απ’ τους φερέλπιδες, αλλά κι αμέριμνους “Τοπικούς μας Άρχοντες”- έως και σήμερα. Τόσο, του Δήμου και της Π.Ι.Ν. ( Περιφέρειας Ιονίων Νήσων), όσο και των 5 τοπικών Ενώσεων Ξενοδόχων του Νησιού. Όλοι τους, στηρίχθηκαν μόνο στις υποδείξεις που τους παρείχε η γερμανική TUI.}

Αξίζει εδώ να σημειώσω και να υπενθυμίσω, πως: τέτοια άνιση μεταχείριση, σε βάρος της χώρας μας -έως & φιλότουρκη συμπεριφορά της- επέδειξε κι η επίσης, γερμανική FAPORT. Όταν εξαγόρασε τη λειτουργία τ’ αεροδρομίου Αττάλεια, στην Τουρκία, σε υπερδεκαπλάσια τιμή, απ’ αυτή που συμφώνησε για εξαγορά των 14 αεροδρομίων στην Ελλάδα, το 2016…

Και για να ανακεφαλαιώνουμε, κάπως, με πολιτική επιστέγαση των δεδομένων του συνόλου της ερευνητικής μας εργασίας -διατυπώνουμε εδώ την έκφραση: “Συνεπώς των προαναφερομένων”. Κι έτσι, μπορούμε να φτάσουμε, ίσως, σε μια φάση αξιολόγησης, ώστε, να πούμε και τις εξής φράσεις, ότι:

Ως πρώτη μας προτεραιότητα, θα πρέπει να θέσουμε την ανάγκη συνειδητοποίησης του τιτάνιου ζητήματος, της αντιανταγωνιστικής δράσης και λειτουργίας της TUI στην Ελλάδα. Όπως και τις τεράστιες ζημίες που η δράση της αυτή, συνεπιφέρει, στη λειτουργία της οικονομίας της χώρας μας και τις προοπτικές της βιωσιμότητας της. Και να κριθεί το γρηγορότερο δυνατόν, από την κσθ’ ύλη αρμόδια, Ανεξάρτητη Αρχή της “Επιτροπής Ανταγωνισμού”! Καθώς απαιτείται, επίσης, η κατάλληλη και άμεση διόρθωση, της οικονομικής και τουριστικής μας πολιτικής, από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις. Με το άμεσο σταμάτημα της τουριστικής υπερεπέκτασης, χωρίς τη σοβαρή και μελετημένη εξέταση της βιωσιμότητας και της διασύνδεσης κάθε νέας μονάδας, με το παραγωγικό μοντέλο και τις προτεραιότητες της χώρας. Με απομάκρυσή μας, από πολιτικές και πολιτικούς, οι οποίοι υπήρξαν, οι πλέον ανόητοι υπερθεματιστές και οι απροσχημάτιστοι συνεργάτες, έως και συνεργοί, στη ληστρική λεηλασία της χώρας, στον κλάδο του τουρισμού. Με την απόκρουση ενάσκησης κι εφαρμογής των συνεχιζόμενων οικονομικών ραδιουργιών, που εγκαθίδρυσαν κι έθεσαν σε λειτουργία -οι ίδιοι- το “Καρτέλ” της TUI & συνεργατών της. Ένα Καρτέλ, σε βάρος του ελληνικού τουρισμού & της χώρας ολόκληρης. Καθώς, με τις εφαρμοζόμενες αυτές πολιτικές τους και τις στρατηγικές, της ιδεολογικής και οικονομικής επιβολής τους, εμπέδωσαν τα σχέδια της υπαγωγής μας, σε ένα καθεστώς “άνισης ανάπτυξης” της χώρας, υπερεκμετάλλευσής της κι ένταξής μας σε δορυφορική οικονομική εξάρτηση, ως μια -νέου τύπου- σύγχρονη αποικία. Μια “αποικία χρέους και τουρισμού” της “γερμανικής Ευρώπης”. Με ενέργειες που στηρίζονται στις δράσεις των αλλοτριωμένων και εξέχοντων ή κι αντιπροσωπευτικών φορέων ή παραγόντων του τουριστικού μας κλάδου. Όταν, με αυτές τις παρεμβάσεις τους, αποκαλύπτονται οι ψευδοεπιστημονικές εσκεμμένες ανακρίβειές τους. Ενώ φέρονται ως να ήταν οι συνήγοροι υπεράσπισης του μοντέλου της TUI. Με στόχο τους, τη συγκάλυψη των άστοχων πολιτικών τους επιλογών. Μοιάζουν δε να λειτουργούν ως, έμμισθοι πράκτορες ξένων συμφερόντων, όπως κι εκείνων της γερμανικής TUI στην Ελλάδα. Με δράσεις που επενδύουν, σε νόθες θεωρίες και σε ψευδοεπιστημονικά πονήματα. Όπως προκύπτουν κι απ’ τα δρώμενα -στο 7ο Φόρουμ των Δελφών- που είχε “αντικειμενικό σκοπό” του, την εδραίωση της εταιρίας, με τη δεσπόζουσα θέση της, στη τουριστική αγορά της χώρας μας και την κατίσχυση των δόλιων επιδιώξεων της γερμανικής TUI. Για συνέχιση της απομύζισης μας και της καταλήστευσης του προϊόντος του ελληνικού τουρισμού… Όπως, ακριβώς, αποκαλύπτεται -καθαρά κι από τη μελέτη των τοποθετήσεων, στο “Φόρουμ των Δελφών” των ομιλιών των “συνδαιτημόνων” του- στο δημοσίευμα που επικολλούμε αμέσως εδώ:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5051760504861334&id=100000823047236

Στο σύνδεσμο του δημοσιεύματος, για “7ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών” και στην παρουσίαση της συζήτησης, που συντόνιζε η CEO του Marketing Greece, κα Ι. Δρέττα, για την “Εθνική Στρατηγική για τον ελληνικό τουρισμό 2030” -όπως δημοσιεύτηκε στο Capital.gr, στις 9-4-2022- έλαβε το λόγο κι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Γιάννης Στρουρνάρας -που υπήρξε και ο “πατέρας” του κάλπικου “Πολλαπλασιαστή Ανάπτυξης απ’ τον Τουρισμό”, με συντελεστή μεγαλύτερο και του αριθμού “3”. Πνευματικός πατέρας του συντελεστή αυτού, απ’ τον καιρό που ο ίδιος ήταν ο επικεφαλής του Ι.Ο.Β.Ε.- ο οποίος προέβηκε, στην ομιλία του εκεί, σε νέα επιστημονικά ολισθήματα, με τις σχετικές του παρεμβάσεις!!!

(Άλλωστε, ο συντελεστής αυτός του “3” -όπως αναπτύξαμε και σε σχετική αρθρογραφία μας, για “το αμάρτημα των διεθνών θεσμών”- έφτασε να παραπλανήσει ως και τον ίδιο τον Ο.Ο.Σ.Α., με την πανδημική προεκτίμηση της πρόβλεψης του ΟΟΣΑ, κατά – 35% του ΑΕΠ, για την οικονομική ύφεση στην Ελλάδα, το 2020, από τον μήνα Απρίλη του έτους αυτού.).

Στη δε παρέμβασή του, στο Φόρουμ αυτό, ο κ. Γ. Στουρνάρας -με σαφή τη σκοπιμότητά του, για την υπεράσπιση του “πνευματικού του παιδιού”, του κάλπικου “πολλαπλασιαστή της Ανάπτυξης απ’ τον Τουρισμό”- δήλωσε, μεταξύ άλλων, για συσκότιση, σύγχυση και απόκρυψη της αλήθειας, τα εξής, κυρίως:

《για κάθε 100 μονάδες των δαπανών του τουριστικού κλάδου, μόνο οι 13 μονάδες είναι εισαγόμενες. Και επομένως, οι υπόλοιπες 87 μονάδες, προέρχονται από την εγχώρια παραγωγή και από την εγχώρια προστιθέμενη αξία》…

Ουδέν αναληθέστερον. Αντιστρόφως ανάλογη, μάλλον, πρέπει να είναι και η σχέση των τουριστικών δαπανών, μεταξύ: των εισαγόμενων, απ’ το εξωτερικό, εισροών και των δαπανών του τουριστικού μας προϊόντος και των ελάχιστων δαπανών του, απ’ την εγχώρια παραγωγή. Προφανώς, ο καθηγητής και Δ/της της Τ.τ.Ε., κ. Στουρνάρας και ως ο διαχρονικός προπαγανδιστής του μύθου, για το άλλο “Ελ Ντοράντο”, στον ελληνικό τουρισμό, υιοθετεί εκείνα τα “διεθνή κοστολογικά πρότυπα” -όπως λέει- τα οποία χρησιμοποιούν τις μεθόδους ελληνοποίησης, του εισαγόμενου “κατεψυγμένου κινεζικού μουσακά”, απ’ τα Lidl…

Και τολμά να τα λέει αυτά, ο κ. Στουρνάρας, σε μια χώρα για την οποία, όφειλε να γνωρίζει το αγροτοδιατροφικό της πρόβλημα. Πρόβλημα για το οποίο, στα βασικά είδη διατροφής του πληθυσμού της -πλην του ελαιόλαδου- έχει καταστεί ήδη, πολύ ελλειμματική. Ώστε, οι εισαγόμενες ποσότητες ειδών διατροφής, να συνιστούν τη συντριπτική πλειονότητα της εγχώριας κατανάλωσης. Όσον αφορά δε, τις δαπάνες σίτισης των τουριστών, αυτές, είναι ακόμα περισσότερο εξαρτημένες από τις εισαγωγές. Ακόμα και στο ελαιόλαδο. Η πλειονότητα των ξενοδοχείων μας, προτιμά το Τυνησιακό ελαιόλαδο, ως το συγκριτικά φθηνότερο…

(Και τελικά, μόνο στο εμφιαλωμένο νερό, ίσως να έχουμε κατανάλωση, στα ξενοδοχεία, με προέλευση -κατά πλειονότητα- από την εγχώρια παραγωγή μας. Αλλά με μικρή την εγχώρια προστιθέμενη αξία, στο τουριστικό μας προϊόν. Και λόγω λειτουργίας του συστήματος All Inclusive των ξενοδοχείων, δεν θα είχαμε καλύτερη τύχη.)

Όσον αφορά στην ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση του συστήματος διαχείρισης και λειτουργίας των ξενοδοχείων μας, για την εξυπηρέτηση του μαζικού τουρισμού, προς τον οποίο έχουμε, πλέον, προσανατολιστεί, αρκετά κατατοπιστική ανάλυση κι αξιολόγηση στο σύστημα αυτό, εμπεριέχεται & στο άρθρο μου, για: “το Κέτσαπ της συμφοράς, στα All Inclusive ξενοδοχεία”, που επικολλώ εδώ, στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1629990760371676&id=100000823047236

Κι ύστερα, με τέτοια εικόνα -και μόνο για τα εισαγόμενα είδη διατροφής, στον τουρισμό μας- ας συνεχίσει, ο κ. Στουρνάρας, να ομιλεί και να μας λέει, για το: ποια είναι η “εγχώρια προστιθέμενη αξία”, στη λειτουργία του τουρισμού στην Ελλάδα”. Την οποία, με το κύρος του, την αναβιβάζει -ψευδώς- σε ύψος μιας τάξης μεγέθους -παρακαλώ μη γελάτε- του: 87%, επί του συνόλου των τουριστικών μας δαπανών…

Κι ας μην αναφερθούμε καν, στις εισαγωγές των βιομηχανικών ειδών -για τις ανάγκες εξυπηρέτησης του τουρισμού- από τον τομέα της μεταποίησης. Με προέλευσή, κυρίως, απ’ τις χώρες προέλευσης των τουριστών μας. Μήτε, επίσης, να αναφέρουμε, την ολοσχερή ανεπάρκεια της εθνικής μας παραγωγής, για την οποιαδήποτε κάλυψη των νέων αναγκών λειτουργίας, των πολλών νέων ξενοδοχείων μας. Και μάλιστα, ούτε για ένα ελάχιστο, έστω, ποσοστό τους. Κι ούτε, ποτέ πλέον, να μην σκεφτούμε, άλλο πια, για την ανεπάρκεια και του εργατικού μας δυναμικού, προκειμένου να καλύψει τα νέα ξενοδοχεία μας, με ξενοδοχοϋπάλληλους. Λόγω, δημογραφικού προβλήματος, των πολύ χαμηλών αμοιβών των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των αυξανόμενων αναγκών εργατικού δυναμικού, απ’ την υπερδιόγκωση του τουριστικού κλάδου και απ’ την μεγάλη μετανάστευση, νέων Ελλήνων, στα χρόνια των μνημονίων. Καλύπτοντας τις ελλείψεις, μόνο με εποχικούς, αλλοδαπούς, πλέον, εργαζόμενους και με οικονομικούς μετανάστες. Και ιδίως, στη θεματική ενότητα τουρισμού, του: “Ήλιος & Θάλασσα”. Στην οποία, τα τελευταία χρόνια, οι αλλοδαποί εργαζόμενοι στον τουρισμό, συνιστούν μια πλειονότητα, που συγκρίνεται με αυτή στα φραουλοχώραφα της χώρας…

Αν λοιπόν κάτι, καταναλώνει, σε πλειονότητα -και αποπληρώνει μόνο κλασματικά- ο κλάδος του ελληνικού τουρισμού, απ’ την εγχώρια παραγωγή μας, κυρίως είναι: οι εγχώριες περιβαλλοντικές αξίες, η ηλεκτρική ενέργεια, οι υπηρεσίες και οι υποδομές κοινωνικής ωφέλειας και η -διαχρονικά- μεροληπτική υποφορολόγηση του κλάδου. Καθώς, επίσης, οι κρατικά επιδοτούμενες δανειοδοτήσεις του, οι υποτιμολογημένες τραπεζικές του υπηρεσίες, οι -με καθηλωμένες τιμές- ανταποδοτικές υπηρεσίες στην Τ.Α. κ.λπ.. Αξίες, δηλαδή, τις οποίες και αποπληρώνει, αλλά μόνο μερικώς, όσον αφορά τις εγχώριες οικονομικές του συνεισφορές κι οικονομικές επιβαρύνσεις…

Κι ο “ελέφαντας στο δωμάτιο”, του ελληνικού τουρισμού -η γερμανική Tour Operator, TUI- μας πλήττει μονίμως -με τις αντιανταγωνιστικές της μεθόδους και πρακτικές- πολύ αιματηρά. Μας απειλεί δε, διαρκώς, με -σεισμικού τύπου- καταστροφές & καταρρεύσεις κτηρίων και με ολοσχερή κατεδάφιση του οικήματος που την φιλοξενεί…

Αναπόδραστα πάντως, “η μπάλα”, βρίσκεται, διαρκώς, στο “γήπεδο” της ευθύνης και των αρμοδιοτήτων της “Επιτροπής Ανταγωνισμού”, η οποία καλείται να πράξει τα δέοντα στο συντομότερο δυνατόν χρόνο!!!

* Ε π ι μ ύ θ ι ο :

Η Νέα Μήδεια Είναι Εδώ:

《Αν, τα τόσο πολύ προβαλλόμενα Success Story, στις αφίξεις τουριστών του ελληνικού τουρισμού, είναι -περισσότερο παντός άλλου- δημιουργήματα και τα παιδιά, της ασκηθείσας πολιτικής “αθέμιτου ανταγωνισμού” -από τις ωμές παραβάσεις όλου του θεσμικού πλαισίου που ορίζεται ως “Δίκαιο του Ανταγωνισμού”, σε ότι αφορά την οικονομία του τουρισμού στη χώρα μας (Όπως είναι και το σύνολο των πολιτικών στις οποίες διακρίθηκε η κα Ελ. Κουντουρά και επωφελήθηκε η γερμανική TUI, με εργαλείο της τις αντιανταγωνιστικές της πρακτικές, σε βάρος της χώρας μας). Τότε και οι επενδύσεις στον ελληνικό τουρισμό -όταν φτάνουν να συγκρίνονται ή να ξεπερνούν, ώς και την “εγχώρια προστιθέμενη αξία” του τουριστικού μας προϊόντος- δεν είναι μια απλή διαστρέβλωση και μόνο, στη λειτουργία ενός οικονομικού κλάδου της χώρας. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μια ευθεία και βαριά υπονόμευση της εθνικής οικονομίας. Και είναι μια αδιαμφισβήτητη “παιδοκτονία” των Success Stories, με την κεταμίνη, απ’ το ακολουθούμενο τουριστικό μας μοντέλο. Το μοντέλο εκείνο που, η ίδια, η TUI, σχεδίασε, επέλεξε κι επέβαλε, εξαναγκαστικά. Ώστε, το σκάνδαλο της φαρμακευτικής πολυεθνικής NOVARTIS, να μην είναι “το μεγαλύτερο σκάνδαλο, από της συστάσεως του ελληνικού κράτους”, όπως ισχυρίστηκε, αρχικά, ο τεως Υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος -υπόλογος τώρα και για την ομώνυμη, με το σκάνδαλο, σκευωρία NOVARTIS- όταν το συνεχιζόμενο σκάνδαλο, της γερμανικής TUI στην Ελλάδα, είναι σαφώς, πολλαπλάσιο -σε αξία ζημίας, προς αποκατάσταση- από εκείνο της NOVARTIS》!!!

Κι εγώ που απλά σας τα ιστορώ, ένας κοινός “εθελοντής στον έρωτα” είμαι. Ένας απλός ερασιτέχνης & λάτρης, μιας άπονης Μάνας – Μητέρας – Πατρίδας – Μήδειας, που σκοτώνει, ακόμα και σήμερα, τα παιδιά της, με κεταμίνη.

* Για επικοινωνία και αντιρρήσεις:

– στο: email, www.p.k.mylonas@gmail.com.

Για το πρώτο, δεύτερο, τρίτο, και τέταρτο μέρος πατήστε εδώ, εδώ, κι εδώ, εδώ.

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.