Μια διάγνωση της τουριστικής βιωσιμότητας (και της τοξικότητας του μοντέλου της TUI, στη δροσερή σκιά ενός γείτονα…)

του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

“Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια” (ΧΑΠ) τελικού σταδίου, στον ελληνικό τουρισμό και στην οικονομία της χώρας, καταλήγει να γίνεται, το τοξικό μοντέλο τουριστικής υπερανάπτυξης, που μας εισήγαγε, όλα τα τελευταία χρόνια -με τις εναρμονισμένες της πρακτικές (πρακτικές και μεθόδους “Καρτέλ”)- η γερμανική Tour Operator, TUI…

Έχει λεχθεί ως ευφυολόγημα, η φράση πως:

«Η ΜΙΣΉ ΑΛΉΘΕΙΑ, είναι ένα ολόκληρο ψέμα».

Αλλά, αυτή η ρήση, πάντως, είναι η πιο σίγουρη μέθοδος, για απόκρυψη της ίδιας της αλήθειας και της μη βιωσιμότητας του τουρισμού μας. Μια μέθοδος, που αξιοποιείται ήδη συστηματικά, με τους πανηγυρισμούς της προπαγάνδας του τουριστικού κλάδου, προκειμένου να αποκρυβεί ο ασκούμενος αθέμιτος ανταγωνισμός, σε βάρος του τουριστικού μας προϊόντος, από μεριάς της γερμανικής TUI. Καθώς και να κρύψουν, επίσης, τις βαριές επιπτώσεις του μοντέλου της TUI, που ακολουθούμε. Κι οι οποίες εκφράζονται, απ’ την ισχνή του αποδοτικότητα του μοντέλου, έως και την βαριά ελλειμματική του λειτουργία, με το παθητικό διαχειριστικό του αποτέλεσμα. Πλήττονται έτσι και την οικονομία της χώρας μας, καίρια. Να μας αποκρύψουν, δηλαδή, ότι, πίσω απ’ τα ακραία φαινόμενα, της Μυκόνου, αλλά και απ’ τη συγκυρία της μεγάλης, πράγματι, υποτίμησης της τουρκικής λίρας, όλη τη τελευταία 12ετία -τουλάχιστον- η “μέση κατά κεφαλή τουριστική δαπάνη” στην Ελλάδα, “απολαμβάνει” περί το 50%, μόλις, του μ.ό. των τιμών -στα τουριστικά της πακέτα- έναντι όλων των άλλων χωρών, στη βόρεια Μεσογειακή λεκάνη και της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης. Και με τιμές, στο τουριστικό μας προϊόν, που οδηγούν σε ελλειμματική διαχείριση και σε χρεοκοπίες, τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Παρ’ ότι -οι τελευταίες- συνεχίζουν τις ξέφρενες επενδύσεις -μέσα από τις εναρμονισμένες τους πρακτικές, από κοινού με Tour Operators και εξακολουθητικά. Αλλά προ οποιασδήποτε άλλης, προπορεύεται η γερμανική TUI. Με επεκτάσεις κι ανεγέρσεις, σε 5άστερα & 4άστερα Hotels, ιδίως…

Οι αρνητικές αυτές οικονομικές αποδόσεις του ελληνικού τουρισμού, είχαν διαπιστωθεί & είχαν δημοσιοποιηθεί τον Μάιο του 2018, απ’ τον ίδιο τον Σ.Ε.Τ.Ε. (Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων). Όταν, επιδιώκοντας κι αυτός, ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές, απ’ την πολιτεία, στη λειτουργία των τουριστικών του μονάδων, δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα της σχετικής επιστημονικής έρευνας, μιας μελέτης του ΙΝ.Σ.Ε.Τ.Ε. (Ινστιτούτου του Σ.Ε.Τ.Ε.). Μια μελέτη, στην οποία είχε καταδειχθεί πως: στην περίοδο μιας δωδεκαετίας, από το 2005, έως και το 2017, σημειώθηκε μια ονομαστική μείωση, στην “Μέση Κατά Κεφαλή Τουριστική Δαπάνη”, της τάξης του: (-30,5%).

Αλλά κι η εξέλιξη αυτή, δεν ήταν τυχαία. Ήταν το αποτέλεσμα της εφαρμογής μιας σταθερής πολιτικής, για την οικονομική καθήλωση της αποδοτικότητάς μας, με τις χαμηλές τιμές που μας επέβαλαν για τον τουρισμό μας. Παρά τα επιδιωκόμενα κι επιτυγχανόμενα, ρεκόρ, στην αύξηση του αριθμού και του ρυθμού αφίξεων των τουριστών. Και παρά, επίσης, τις συχνές σημειωθείσες εναλλαγές των κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας. Και παρά, εξάλλου, την εφαρμογή αλλεπάλληλων κι αναποτελεσματικών αιματηρών μνημονίων, της δεκαετίας, 2010 – 2018. Αλλά και της, μέχρι και εχθές, οικονομικής εποπτείας της χώρας (με τις οποίες, πολιτικές -υποτίθεται- επιδίωκαν, μέσω της “εσωτερικής υποτίμησης” και μέσω αύξησης της οικονομικής μας ανταγωνιστικότητας. Και για την οποία και πάλι αστόχησαν, όπως φάνηκε. Και τέλος, παρά τις καταλυτικές επιβαρύνσεις μας και τις τόσες ανθρωποθυσίες, που μας προκάλεσε, η πανδημία του Covid-19, καθώς, επίσης και η ενεργειακή κρίση. Απ’ τη φασιστική εισβολή του Πουτιν στην Ουκρανία. Έτσι ώστε, οι πολιτικές αυτές, να συνιστούν ένα καθεστώς οικονομικής επιβολής, ανεξαρτήτως της επικράτησης -κάθε φορά- κομματικού σχηματισμού, στο πολιτικό μας σκηνικό, σ’ όλη αυτή την περίοδο. Ένα καθεστώς, ακριβώς, που έστησε, λειτούργησε κι εξακολουθεί να το νέμεται -μαζί με άλλους- και εξοντωτικά για μάς, -με τις αντιανταγωνιστικές πρακτικές που εφαρμόζει- η συντονίζουσα και η κατέχουσα τη δεσπόζουσα θέση, στον ελληνικό τουρισμό, αλλά και διεθνώς, η γερμανική Tour 0perator, TUI…

Ιδού κι ο σύνδεσμος, ενός πρόσφατου άρθρου μας, με βάση τα αναμενόμενα αποτελέσματα της τουριστικής κίνησης και των αποδόσεων του, για όλο το 2022, στις τρεις χώρες: την Ισπανία, τη Τουρκία & την Ελλάδα, που επικολλούμε εδώ:

Ωστόσο, τα στοιχεία που δείχνουν αυτήν, την ελλειμματική διαχείριση, στην λειτουργία του ελληνικού τουρισμού, τουλάχιστον τη τελευταία 12ετία, τα έχουμε εξετάσει επιμελημένα κι είναι απολύτως αληθινά. Ενώ υπήρξαν ελλειμματικά, στα οικονομικά τους αποτελέσματα, παρ’ όλα τα Success Story που σημειώθηκαν, στο μεταξύ και για τους ίδιους αυτούς χρόνους και με όλες τις άλλες παράπλευρες αρνητικές τους συνέπειες και συνεπαγωγές. Όπως ήταν κι αυτές: της στρέβλωσης του παραγωγικού μας μοντέλου, με την διολίσθησή μας σε ένα -λατινοαμερικανικού τύπου- μονοκαλλιεργητικό τουριστικό μοντέλο παραγωγής και στην μονοθεματική ενότητα του “Ήλιος & Θάλασσα”, στον υπερτουρισμό, σε πολλές τουριστικές περιοχές, καθώς και στην υπέρβαση της “φέρουσας ικανότητας” στις περισσότερες απ’ τις περιοχές αυτές και της καταλήστευσης του περιβάλλοντος φυσικού μας πλούτου και ακύρωσης της όποια χωροταξικής νομοθεσίας της χώρας, ήθελε να είχαμε σε ισχύ. Καθώς και των ανεπανόρθωτων ανθρωπιστικών και εθνικών ζημιών, εξ αιτίας του σημειωθέντος brain drain, των νέων μας κ.λπ. (Είναι όλα αυτά, οι κρυφές κι αχαρτογράφητες, άλλες φύρες -που δεν είναι και οι μόνες- αλλά και τα μεγάλα αφανή, εξωλογιστικά, ελλείμματα, του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που μέλλει να μας καταλογιστούν άμεσα. Τα οποία, όμως, ανοήτως, διακονούμε διαρκώς, για χάρη μιας άπληστης, αλλά και αυτοϋπονομευτικής κι ευκαιριακής -δήθεν- ανάπτυξης, που απειλεί να μας αφανίσει κιόλας, τόσο πρόωρα. Όπως μας υπενθύμισαν κι οι καταστροφικές πλημμύρες, στην Αγία Πελαγία της Κρήτης, προχθές ακόμα.).

Αλλά ακόμα κι εάν ένα μέρος των εσόδων αυτών, από δεδουλευμένα των τουριστικών υπηρεσιών μας, αποκρύπτεται -όπως διαμηνύουν ορισμένοι συνομιλητές μου- επειδή, μπορεί, κάποια έσοδα του τουρισμού μας, να καταβάλλονται στο εξωτερικό. Τότε κι αυτό, ως πιθανό φαινόμενο, λειτουργεί σαν να μην υπήρξαν ποτέ, ως έσοδα, για την οικονομία μας, αυτές οι χρηματικές τους απολαβές. Πάντως, απ’ τα στοιχεία που γνωρίζω, δεν φαίνεται να έχει υπάρξει αξιοσημείωτη -εικονικά υποτιμημένη- υποτιμολόγηση του τουριστικού μας προϊόντος, προς το σκοπό αυτό, όπως θα μπορούσε, ίσως, να υποθέσει κανείς σχετικά. Αλλά, πάντως, η στρέβλωση του ανταγωνισμού, στις τιμές του τουριστικού μας προϊόντος, διενεργείται εγχωρίως και μόνο, όπως περιγράψαμε, άλλωστε και στην “πραγματεία, πέντε ενοτήτων – μερών, για τον ελληνικό τουρισμό”, που μόλις εφέτος δημοσίευσα. Και ειδικά, στο σύνδεσμο των συνδέσμων, τον οποίο και σας επικολλώ, αμέσως εδώ. Εάν, βεβαίως, θα έχει το κουράγιο και την υπομονή, κανείς, να μπορέσει να την αναγνώσει…

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4935841636453222&id=100000823047236

Η Ελλάδα στοχοποιήθηκε, τιμολογιακά, από την TUI, με τις εναρμονισμένες πρακτικές Καρτέλ, από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, που της άσκησε η ίδια, συστηματικά κι εξακολουθητικά.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Tui, με τη δεσπόζουσα θέση της στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, ως ο μεγαλύτερος Tour Operator,οργάνωσε, συντόνισε, παρακίνησε και εξώθησε κι άλλους, στην ίδια, με τη δική της, πολιτική. Με την υποδαύλιση και τη μόχλευση, μιας τουριστικής υπερεπέκτασης και με απότομη αύξηση του δυναμικού φιλοξενίας μας, την οποία και χρηματοδότησε υπόγεια, με διάφορους τρόπους και άφθονους πόρους. Άλλοτε η ίδια, άμεσα και σε σημαντικό βαθμό και πάντοτε, με συνδρομή κι άλλων, καθώς και με τις πολιτικές της επίσημης Κυβέρνησης, του μόνιμα ασθενούς τραπεζικού μας συστήματος και της ισχνής υπόστασης και λειτουργίας των αρμόδιων ρυθμιστικών Αρχών και Θεσμών, όπως είναι κι η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ενώ επεκτάθηκε -στη δράση της αυτή- εκτός και απ’ την αγορά του τουριστικού προϊόντος (και της ζήτησής του, στη χώρα μας) και στην πώλησή του (στην προσφορά τουριστικών υπηρεσιών). Και με μια ιδιόκτητη αλυσίδα 50 5άστερων ξενοδοχείων της, ανά την Ελλάδα. Αλλά και με στενές συνεργασίες της -Franchise- και με άλλες αλυσίδες ξενοδοχείων στη χώρα, αλλά και διεθνώς. Καθιστώντας τον ανταγωνισμό της τουριστικής μας αγοράς, καθώς και το “δίκαιο του ανταγωνισμού”, στη χώρα μας, εκείνον που διαμορφώνει και τη στάθμη των τιμών της αγοραπωλησίας του τουριστικού μας προϊόντος, ένα εντελώς αντιανταγωνιστικό εργαλείο. Εργαλείο, για τη νόθευση της λειτουργίας του υγιούς ανταγωνισμού, στην τουριστική αγορά και το: “πιο σύντομο ανέκδοτο”, για λειτουργία του ανταγωνισμού, στην “τουριστική επικράτεια της TUI”, σήμερα… Μοχλεύοντας κι υπαγορεύοντας, κατάλληλα και συστηματικά, την εφαρμογή μιας τουριστικής πολιτικής που επηρεάζει -με όλους τους αθέμιτους τρόπους και μέσα- προκειμένου αυτή να επιβληθεί και να κατισχύσει. Έτσι ώστε, να καταφέρνει, ενώ θα σημειώνονται αυτά, τα αλλεπάλληλα Success Story, στις αφίξεις των τουριστών, οι τουρίστες αυτοί, πάντα, όχι μόνο να βρίσκουν ικανό αριθμό, από διαθέσιμες κλίνες και καταλύματα, ακόμα και στην πολύ υψηλή τουριστική περίοδο, αλλά και να εξακολουθεί να υπάρχει το αργούν κι αδιάθετο ξενοδοχειακό δυναμικό, εκείνο που να ρίχνει κι άλλο, τις τιμές του τουριστικού προϊόντος (“νόμος, προσφοράς & ζήτησης”)…

Όσον αφορά την κακή ποιότητα και τις συνέπειες του κακού τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, που διακονούμε, εξαιρετικά αποκαλυπτικό -νομίζουμε- υπήρξε και το αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, με τίτλο: “Ενός κακού τουριστικού μοντέλου, όπως της γερμανικής TUI, πολλά άλλα έπονται”, που επικολλούμε και αμέσως εδώ, σε σύνδεσμο:

Ιδιαίτερα χαρακτηριστική υπήρξε η χρονιά του 2016, όπου, η πλήρης λειτουργία της γερμανικής, επίσης, Fraport, στα 14 αεροδρόμια της χώρας, επέφερε και το μεγαλύτερο ρεκόρ στην αύξηση των αφίξεων τουριστών, στην Ελλάδα και τους ουρανομήκεις πανηγυρισμούς της -τότε- Υπουργού, κας Ελ. Κουντουρά. Ταυτόχρονα όμως -εντελώς παράδοξα- προκάλεσε τη μεγαλύτερη καταβύθιση στην μέση κατά κεφαλή τουριστική δαπάνη, που έπεσε στα: 486 € / τουρίστα, μόλις!!!

Έτσι λοιπόν, παρ’ ότι οι ξενοδόχοι κλαίγονταν, συχνά, για τις ζημίες της λειτουργίας τους, αυτοί οι ίδιοι και εξωθούνταν, ταυτόχρονα, σε νέες υπερεπεκτάσεις, για να αποσοβήσουν τη δραματική τους οικονομική στενότητα. Ωστόσο, όμως, έτσι, διεύρυναν τον προσφερόμενο αριθμό κλινών του τουριστικού τους δυναμικού και έτσι, υπονόμευσαν μια ευνοϊκή, μελλοντική τους, διαπραγμάτευση των τιμών της πώλησης του προϊόντος τους. Ενώ συγχρόνως και αυτή η ελλειμματική διαχείριση της λειτουργίας τους, να φτάνει να καλύπτεται από τις υποσχέσεις ή και τις καλλιεργούμενες άλλες προσδοκίες τους, για το ρεφάρισμα των ζημιών τους, σε μελλοντικούς καιρούς και χρόνους, που όμως, δεν έρχονται ποτέ!!!

Ενώ, αναπληρώνουν, στο μεταξύ και την έντονη και πιεστική, χρηματική τους στενότητα -που προέρχεται απ’ την ελλειμματική διαχείριση της βασικής λειτουργίας τους, ως ξενοδόχοι- με τις άφθονες χρηματοδοτήσεις που λαμβάνουν, ως κατασκευαστές των υπερκοστολογημένων μελετών, των νέων τους ξενοδοχείων… Χρηματοδοτήσεις οι οποίες παρέχονται, στις σχεδιαζόμενες και υπερκοστολογισμένες αυτές νέες επεκτάσεις τους,με παντοειδή τη συνδρομή πολλαπλής κινητοποίησης μιας πολυπράγμονης γερμανικής TUI. Για την συνεχή μεγάλη επαύξηση του αριθμού των ξενοδοχειακών κλινών που θα υπερκαλύπτουν, πάντοτε, τη ζήτηση, πιέζοντας πτωτικά & τις τιμές του τουριστικού προϊόντος, έως και κάτω του κόστους της παραγωγής του. Με νέες επενδύσεις, αναγκαστικά κι επιτακτικά χρηματοδοτημένες -ακόμα και μέσα στη γενικότερη μνημονιακή μας κρίση- από τους Tour Operators, τις Τράπεζες και τις Κυβερνήσεις, με την ενθάρρυνση, τη συμμετοχή και παρακίνηση κι άλλων, πέρα απ’ τη γερμανική TUI.

Ως μερική, αλλά χαρακτηριστική και συγκριτική, επιβεβαιωτική συνέπεια των προαναφερόμενων, μπορούν να θεωρηθούν και τα στοιχεία που παραθέτουν οι Κρατικοί αρμόδιοι του τουρκικού τουρισμού και τα οποία εμπεριέχονται στο άρθρο που επικολλούμε ακολούθως εδώ, σε σύνδεσμο. Δεν ξέρω όμως αν και οι υπεύθυνοι του ελληνικού τουρισμού, έχουν προσέξει και έχουν αξιολογήσει, σχετικά, τα μεγέθη που παραθέτει το άρθρο αυτό της money-tourism, για τον τουρισμό της Τουρκίας, το 2022, που παραθέτουμε μόλις παρακάτω, με σύνδεσμο, και μπορούν να συνεχίζουν να πανηγυρίζουν για τις επιδόσεις του ελληνικού τουρισμού. Κι αν, επίσης, μπορούν -κατόπιν αυτού- οι δικοί μας αρμόδιοι, να συνεχίσουν να ζητωκραυγάζουν κιόλας -αντί για να κλαίνε- για το νέο Success Story, του ελληνικού τουρισμού, το 2022 ;;;

Ιδού και τα σχετικά στοιχεία του άρθρου, που εδώ σας επικολλώ, στο σύνδεσμο που αμέσως ακολουθεί:

https://money-tourism.gr/toyrkikos-toyrismos-ektimiseis…/

Και τα στοιχεία αυτά, για τον τουρισμό της Τουρκίας, του 2022, εκφράζονται εδώ, επί πλέον και με την επεξεργασία μιας απλής διαίρεσης που επιχειρήσαμε, που αφορά στη “μέση κατά κεφαλή τουριστική δαπάνη” των χωρών μας, Τουρκίας & Ελλάδας. Με βάση την οποία έχουμε:

Για την Τουρκία, ΜΚΚΤΔ, με: 787 $, ανά τουρίστα.

(ή 37 δις $, από τους 47 εκατομμύρια τουρίστες).

Για την Ελλάδα, ΜΚΚΤΔ, με: 615 €, ανά τουρίστα.

(ή 20 δις €, από 32,5 εκατομμύρια τουρίστες).

* Και με την ισοτιμία του € = $, έχουμε:

Τον θεωρούμενο ως φθηνότερο -στη βόρεια Μεσογειακή ακτή- τουρκικό τουρισμό, να φαίνεται ως και -με διαφορά- ακριβότερος από τον ελληνικό, κατά (+ 28%)!!!

Σε μια περεταίρω επεξεργασία των παραπάνω στοιχείων, με την οποία επιχειρείται και η συμπερίληψη, πολλαπλασιαστικής επίπτωσης των τουριστικών εσόδων, για κάθε μια χώρα, -υιοθετώντας και τον συντελεστή “3”, στην πολλαπλασιαστική επήρεια, του τουρισμού, στο ΑΕΠ κάθε χώρας. Με βάση, ακριβώς, εκείνον το συντελεστή, του κ. Γιάννη Στουρνάρα, όταν αυτός ήταν στον ΙΟΒΕ. Με τέτοια βάση υπολογισμών, λοιπόν, έχουμε και τις ακόλουθες οικονομικές επιπτώσεις, για τις δυο αυτές χώρες:

Για την Τουρκία.

37 δις $ × 90% (προστιθέμενη εγχώρια παραγωγική αξία στο τουριστικό της προϊόν) × “3” = με: 99,9 δις $, ως η Άμεση & Έμμεση Αξία του παραγόμενου τουριστικού προϊόντος της χώρας…

Για την Ελλάδα.

20 δις € × 20% (εγχώρια προστιθέμενη παραγωγική αξία στο τουριστικό μας προϊόν) × “3” = με: 12 δις €, ως η Άμεση & Έμμεση Αξία του παραγόμενου τουριστικού μας προϊόντος.

(Αξίζει, επίσης, να συνεκτιμήσει κανείς, για την Ελλάδα και το ύψος των συντελεσθεισών ζημιών στον ελληνικό τουρισμό. Ζημιών απ’ την απώλεια και τη διαφυγή ενός τεράστιου ετήσιου ποσού, περί τα 10 δις € -σε τιμές και αξίες του 2019- απ’ τα συνολικά και δεδουλευμένα ετήσια έσοδα του ελληνικού τουρισμού. Εξ αιτίας της υποτιμολόγησης του τουριστικού μας προϊόντος και του τουριστικού μοντέλου που ακολουθούμε, με τις εναρμονισμένες πρακτικές, που μας ασκεί, επιμόνως κι εξακολουθητικά, η γερμανική Tour Operstor, TUI. Και να αναστοχαστεί, επίσης, ο ίδιος, ότι, η κολοσσιαία αυτή, ετήσια οικονομική μας απώλεια, ισοδυναμεί και με το κόστος των δαπανών του αμυντικού εξοπλισμού της επόμενης γενιάς, για τα Rafale & τις Belarra.).

Ας μην καταναλώνουμε, λοιπόν, άλλες χίμαιρες.

Ιδίως όταν. Το ειδικό βάρος του τουριστικού μας προϊόντος -σε “μονάδες ισότιμης αγοραστικής δύναμης”, απ’ την αποζημίωση των συντελεστών παραγωγής του- ως υποπροϊόν του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI & των “πολιτικών Καρτέλ” που εφαρμόζει σε βάρος μας -και τις οποίες κι εμείς, ακολουθούμε- με την λιψή και ζημιογόνα συνεισφορά του τουρισμού στο εθνικό μας εισόδημα, μας απειλεί, στα σίγουρα, με τον οικονομικό μας αφανισμό!!!

Μπράβο, όμως, στον Υπουργό Τουρισμού, τον κ. Βασίλη Κικίλια, που βιάστηκε να πανηγυρίζει ήδη, απ’ τον Απρίλη κιόλας, του τρέχοντος έτους για τις τουριστικές επιδόσεις μας, το 2022…

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.