«ΠΕΝΉΝΤΑ ΑΠΟΧΡΏΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ», στις εκλογές της 21ης/5ου/2023

Πενήντα κόμματα διαγκωνίζονται. Και όλα στο φάσμα της ρευστότητας, όλης της παλέτας των 50 αποχρώσεων του “γκρι”…

Κάτι που συνειρμικά κι από πολλές απόψεις, μας θύμισε ένα σενάριο της Αμερικανικής, ερωτικής και δραματικής, ταινίας, του 2015, με τον τίτλο:

«Οι Πενήντα αποχρώσεις του γκρί». Σενάριο που μας παραπέμπει, αναπόδραστα, στον ακραίο της σαδομαζοχισμό…

Και ενώ υπάρχει ένας τόσο μεγάλος αριθμός, απ’ τη συμμετοχή των κομμάτων, στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, εντούτοις όμως, δεν υπάρχει, απ’ τα κόμματα αυτά, κάποιο που να χωράει και τις δικές μας διαστάσεις κι αξιώσεις.

Γιατί;

– Γιατί να το κρύψουμε, άλλωστε. Σ’ όλα αυτά τα κόμματα, δεν βλέπουμε να υπάρχουν, ικανοί συμπολίτες συναγωνιστές, που να διαγωνίζονται, δημοκρατικά, για να κατακτήσουν την προτίμηση και τη ψήφο μας, με τις προτάσεις τους! Αφού στερούνται, πια, της δυνατότητάς τους, να μας επιδείξουν -με τις προγραμματικές τους θέσεις- ότι μπορούν να συντελέσουν σε: “άλματα, που θα είναι γρηγορότερα απ’ τη φθορά και τα οποία χρειαζόμαστε κατά προτεραιότητα”… Σύμφωνα με φιλοσοφημένη και τόσο ακριβολόγα, έκφραση και σχετική διατύπωση, του Νομπελίστα Ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη. Όταν, σε συνέντευξή του, αναφερότανε στις αναγκαιότητες για το μέλλον της Ελλάδας..

(Πάντως όμως, ακόμα κι οι δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σήμερα, καταγράφουν τον “Κανένα” -με υψηλά ποσοστά- ως τον “καταλληλότερο” για Πρωθυπουργό της χώρας…).

Άλλωστε. Πόσο αξιόπιστοι μπορεί να είναι όλοι οι σημερινοί πολιτευόμενοι, ότι, αυτοί οι ίδιοι, μπορούν να μας σώσουν, απ’ τις κακοδαιμονίες που μας κατατρέχουν, όπως διατείνονται; Ιδίως όταν, δεν έχουν προβεί, προηγουμένως, σε καμιά -οποιαδήποτε- “Διάγνωση” της “αρρώστιας” που επιδιώκουν -υποτίθεται- να θεραπεύσουν…

Ας εξετάσουμε -π.χ.- τη δυστοπική οικονομική πορεία της χώρας μας και τις παραμέτρους της, προς απόδειξη του ισχυρισμού μας αυτού.

(Όταν ακόμα κι οι αρχαίοι Ρωμαίοι -που ήξεραν από διοίκηση- έλεγαν : “Πως να ασκήσει διοίκηση κάνεις σε μια χώρα, όταν δεν θα μπορεί να την μετρήσει;;;”).

Και βέβαια, δεν μας απάντησε κανείς -αξιόπιστα, επιστημονικά κι ολοκληρωμένα- από όλους τους σημερινούς πολιτευόμενους, κάτι που είναι πολύ βασικό και κυρίαρχο, για κριτήρια των επιλογών της προτίμησής μας: Τί -ακριβώς- μας έφερε, τί τα προκάλεσε και τί μας οδήγησε, στα αιματηρά “Μνημόνια”, οι συνέπειες των οποίων βασανίζουν ακόμα τους συμπολίτες μας και τη χώρα;

Πολύ δε περισσότερο, μάλιστα, όταν: όχι μόνο, δεν αθροίστηκαν καν κι από κανέναν, τα τεράστια ποσά που εισέρρευσαν στη χώρα, απ’ το 1981 και μετά, με τα πακέτα: Ντελόρ, Σαντέρ κ.λπ., της ΕΟΚ & της Ε.Ε.! Όταν μάλιστα, δεν ήταν χρήματα των Κουτόφραγκων, αλλά, ήταν, κατά 75%, δικά μας χρήματα, ως η εγχώρια συνεισφορά μας στους προϋπολογισμούς των αμαρτωλών έργων και προγραμμάτων. Μα, ούτε που φαίνεται πως τους απασχόλησε, ποτέ, κάτι τέτοιο! Και πώς θα γινόταν, άλλωστε, μια τέτοια άθροιση εισροών, απ’ τα κόμματα αυτά; Ώστε, να υποχρεωθούν κι όλας, να μπουν σε κόπο και τα ίδια, στη συνέχεια, προκειμένου να συντάξουν και τα Ισοζύγια: των Εισροών, απ’ τη μια και των πραγματικών τους Αποδόσεων, απ’ την άλλη, τα οποία κατέληξαν να έχουν γίνει, σαφώς ζημιογόνα, με προβληματική την οικονομική διαχείριση που ακολούθησαν, μα καθιστώντας τις καρδάρες, με το παραγωγικό μας γάλα, όλες -σκέτα, νέτα- σουρωτήρια…

Αποκαλυπτική είναι και η σχετική παλαιότερη αρθρογραφία μου, στις 24-6ου-2019, αναρτημένη στο New-economy , την οποία και επικολλώ εδώ, με τον σύνδεσμο που ακολουθεί, για ενημέρωση κι επιβεβαίωση των αιτιάσεών μου αυτών:

Επί πλέον, σήμερα. Ενώ ανοήτως καταγράφουν και επιχειρούν -με τις σημειούμενες διαρκείς αυξήσεις, στις αφίξεις τουριστών και τα συνεχή Success Story του ελληνικού τουρισμού- να βαυκαλίζονται, για τα ανύπαρκτα οικονομικά μας επιτεύγματα. Κι ενώ επιμένουν, να μην θέλουν να ιδούν, ούτε τη τεράστια ελλειμματική διαχείριση του τουριστικού προϊόντος και την ολοσχερή του εξάρτηση από τις εισαγωγές, μήτε, ακόμα & την κολοσσιαία υπερχρέωση των τουριστικών επιχειρήσεων, ουδέ, επίσης και το Brain Drain των νέων μας, με τη φυγή τους απ’ την πατρίδα, μηδέ τίποτα, πλέον, κι απ’ όλα άλλα…

Και για να έχουμε υπ’ όψη μας, μια τάξη αυτών των εθνικολογιστικών μας μεγεθών, τα οποία μας αφορούν και μας θίγουν διαχρονικά. Τότε θα αναφέρουμε κι εδώ τις εκτιμήσεις μας, στην πιο συντηρητική τους θεώρηση, να εμφανίζουν την εικόνα που συνοψίζεται μέσα απ’ την ακόλουθη περιγραφή:

«Αν η κακοδιαχείριση των 200 δις €, των επιδοτήσεων της ΕΟΚ & της Ε.Ε., από το 1981, έως το 2010, μας προκάλεσε ετήσιες ζημίες, ύψους 3,5% του Α.Ε.Π. (ή περίπου, 3 δις ECU). Η αντίστοιχη ασύδοτη διαχείριση του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI, προξενεί, ετήσια, ήδη, υστέρηση των τουριστικών μας εσόδων -τουλάχιστον από το 2012, έως σήμερα- ύψους 5,5% του ΑΕΠ μας (ή περίπου, 10 δις €, για το επίπεδο τιμών και τη τουριστική κίνηση 2019).»

Αρκετά υποστηρικτική, στην προηγούμενη επισήμανση μου, για την επιβάρυνσή μας, απ’ τον ασκούμενο αθέμιτο ανταγωνισμό της TUI, σε βάρος του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, είναι και η πρόσφατη αρθρογραφία μου, στο New-economy, στις 10-4ου-2023, που επικολλώ ακολούθως εδώ, με τον σύνδεσμο:

https://new-economy.gr/2023/04/10/to-agos-gia-to-kratos/?fbclid=IwAR163CAkby3l0dX6Z5pa-aZoU-_wXufp-8Ab53fNxHDITIkb-exq5-1yTpU

Αποκαλύπτονται εδώ, δηλαδή, εκείνα τ’ αρνητικά δεδομένα, στο παγιδευμένο και σήμερα, απ’ τη γερμανική TUI, τουριστικό μας μοντέλο το οποίο διακονούμε & μας παρασέρνει, αναπόδραστα πια, στον ηφαιστιακό μας χαμό. Ως μοιραία & τραγική συνέπεια των γεωφυσικών κενών απ’τα σεισμικά ρήγματα της εθελοτυφλότητας, που προξένησαν, κυρίως, τα κόμματα π’ άσκησαν εξουσία. Καθώς, επίσης κι όσα, άδικα και απροσδόκητα, τώρα, χωρίς κατεύθυνση πορείας, χωρίς ειρμό και χωρίς καθόλου έρμα, για την ορθή πλεύση τους, μάταια φιλοδοξούν να μας αποσπάσουν την προτίμησή μας, για τις επερχόμενες εκλογές…