Βαρύτερο, στη βαριά οικονομική συγκυρία, το βαρίδι του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI
του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου
Μειώθηκε, -πράγματι- εντυπωσιακά, το εισόδημα των Ελλήνων, κατά (- 22%), σήμερα, σε σχέση με 2008, όπως καταγράφει σε σχετική αρθρογραφία του και ο πολυγραφότατος οικονομολόγος -των μακροοικονομικών αναλύσεων & συμπατριώτης, απ’ τη Ζάκυνθο- Βουλευτής, κ. Βασ. Βιλιάρδος. Ενώ, και το παγκόσμιο προϊόν, κινήθηκε με τάση, αντιστρόφως ανάλογη και συμμετρική, ως προς τη δική μας, ανατρέποντας, δραματικά και την προηγούμενη κατατακτήρια θέση μας. Σε μια θέση όπου, στην παγκόσμια κατάταξή μας, να βυθιζόμαστε, απ’ την 23η θέση, στην “ισοτιμία αγοραστικής δύναμής” μας, το 2008, σε μια θέση, που φλερτάρει, ήδη πλέον, με την 50κοστή, σύμφωνα με τον πίνακα του Δ.Ν.Τ. & με στοιχεία του, έως το 2017. Ώστε, να μας ξεπερνούν πια, σήμερα και οι περισσότερες, από τις πρώην ανατολικές χώρες, που, προηγουμένως, υστερούσαν χαρακτηριστικά, απέναντί μας.
Ιδού και το σχετικό γράφημα σε σύνδεσμο:
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=639647004229607&id=100045529400713
Και συνέβησαν αυτά, σε μια περίοδο με τα συνεχόμενα Success Story, στις αυξήσεις των αφίξεων τουριστών. Και τη -διαρκώς- διψήφια, ποσοστιαία, ετήσια αύξησή τους, να είναι μεγαλύτερη, ως και των ρυθμών -της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, στην οικονομική ανάπτυξη, στους ίδιους χρόνους- της ολοκληρωτικής Κίνας…
Και πάρα πέρα. Με συνέπεια των εξελίξεων αυτών, τον υπερδιπλασιασμό, στο δυναμικό των ξενοδοχειακών μας κλινών, διαστρέφοντας και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας κι οδηγώντας μας, σε μια -λατινοαμερικανικού τύπου- μονοκαλλιέργεια, στον τουρισμό. Αλλά και στον τετραπλασιασμό, των 5άστερων και 4άστερων -της πολυτελούς κατηγορίας- των ξενοδοχειακών μας μονάδων. Αυξάνοντας έτσι & το λειτουργικό τους κόστος. Και διευρύνοντας, ταυτόχρονα, τα διαχειριστικά τους ελλείμματα, τα οποία και επέρχονται, αναγκαστικά, χωρίς τις αναλογούσες τιμολογιακές προσαρμογές τους. Όμως, σ’ όλη αυτή την περίοδο, οι υπερεπενδύσεις του τουρισμού, λειτούργησαν αρνητικά, ως προς τις οικονομικές τους επιπτώσεις για τη χώρα. Αφού λειτούργησαν και πραγματοποιήθηκαν, χωρίς τις βιώσιμες τους, προοπτικές (χωρίς τις σοβαρές μελέτες στη σκοπιμότητά τους, δηλαδή). Και σε περίοδο, μάλιστα, που, τις επενδύσεις αυτές, τις στερήθηκαν -ως επενδυτικούς πόρους, για τη χρηματοδότησή τους- οι άλλοι κλάδοι και τομείς, της οικονομίας μας. Κι ιδίως, στην περίοδο, μιας εποχής, με παρατεταμένη την αποεπένδυση, την υποανάπτυξη και την επαναλαμβανόμενη εφαρμογή των τόσο πολύ αναποτελεσματικών μνημονίων. Των μνημονίων, που προκάλεσαν και το Brain Drain, με τη φυγή των νέων μας στο εξωτερικό. Των μνημονίων, εκείνων, που επανήλθαν, με επανάληψη τους και σε διάρκεια χρόνου, εξ αιτίας και του μοντέλου της τουριστικής ανάπτυξης, που μας επέβαλε η γερμανική Tour Operstor, TUI. Με την εφαρμογή ελλειμματικής διαχειριστικής λειτουργίας, στον υπερδιογκωμένο κλάδο της οικονομίας μας, τον οποίο και κατέστησε, η ίδια, ακραία ελλειμματικό, υπερχρεωμένο και σε ομηρεία. Απ’ την ίδια την TUI, από τη Fraport, το 2016 και πάντοτε, από τις συνοδοιπορούσες πολιτικές, της Κεντρικής μας Τράπεζας, της Τράπεζας της Ελλάδος. Όπως αυτά διαφαίνονται να είναι η συνέπεια και του γεγονότος -για τη 12ετία, από το 2007, έως και το 2017, σύμφωνα και με τη σχετική έρευνα του ΙΝΣΕΤΕ- ότι: σημειώθηκε, στο προαναφερόμενο αυτό χρονικό διάστημα και η μεγάλη μείωση, στις ονομαστικές τιμές, της “Μέσης Κατά Κεφαλήν Τουριστικής Δαπάνης”, που στην περίοδο αυτή, “απολάμβανε” η χώρα. Με ύψος μείωσης της, στο ποσοστό του: (-30,5%)!!!
Καταπληκτικό επίτευγμα!!!
Και ενώ, επίσης -συγκριτικά με το παγκόσμιο γίγνεσθαι- το 2008, το κατά κεφαλή Α.Ε.Π., της χώρας μας, ήταν το τριπλάσιο, του μέσου κατά κεφαλήν παγκόσμιου “Α.Ε.Π.”. Σήμερα, το ελληνικό “κατά κεφαλήν Α.Ε.Π.”, εξελίχθηκε να είναι, στο διπλάσιο του “μέσου παγκόσμιου κατά κεφαλήν Α.Ε.Π.”, μόλις σε λίγα χρόνια…
Όσον αφορά την αξιολόγηση της προβλεπόμενης οικονομικής πορείας της χώρας μας, σε γενικές γραμμές, διαβλέπουμε πως, αυτή επηρεάζεται σήμερα: απ’ την αναμενόμενη διόγκωση του εμπορικού μας ελλείμματος, του 2022. Απ’ τη διόγκωση του εμπορικού μας, ελλείμματος, η οποία οφείλεται, βασικά, στην ίδια την επανάκαμψη της τουριστικής μας κίνησης, στα επίπεδα αυτής του 2019. Καθώς, είναι και συνέπεια, των απαιτούμενων αυξημένων αναγκών για εισαγωγές εξυπηρέτησής του επαυξημένου τουριστικού μας προϊόντος. Καθώς επίσης και των αυξημένων αναγκών μας, για τις εισαγωγές, υδρογονανθράκων (για καύσιμα), στις υψηλότερες τιμές τους, εφέτος. Αλλά και των -μεγάλου ύψους- δημόσιων μεταβιβαστικών πληρωμών, για απάλυνση των επιπτώσεων, της ενεργειακής κρίσης, στους πλέον ευάλωτους συμπολίτες μας. Εξελίξεις, οι οποίες, αναμένεται να διογκώσουν κι άλλο, τις εισαγωγές και τα τρίδυμα ελλείμματά μας (Δημόσιου & Ιδιωτικού χρέους & ελλειμμάτων τους και του Εμπορικού Ισοζυγίου των Εξωτερικών μας Συναλλαγών…
Για δε τον αναμενόμενο ρυθμό ανάπτυξής μας. Αυτόν, δεν θα μπορούσε να τον επικαλείται, καν, η Κυβέρνηση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Γιατί, ούτε υφίσταται, πραγματική ανάπτυξη, μήτε & μπορεί να αποδοθεί, στην επανάκαμψη του τουρισμού, εφέτος. Όταν, ο ρυθμός της, είναι μόνο, ρυθμός ονομαστικής ανάπτυξης και πάντως, κατώτερος του τρέχοντος πληθωρισμού. Ενώ, ο τουρισμός, έχει να εισφέρει -με τις τιμές π’ “απολαμβάνει”- μόνο διευρυμένες διαχειριστικές ζημίες και ελλείμματα κι ιδίως, στο εμπορικό μας ισοζύγιο. Δηλαδή, θα έχουμε, για το 2022, ακρίβεια (πληθωρισμό), ελλειμματικότητα στη διαχείριση του τουρισμού και των εξωτερικών μας συναλλαγών και μια βαριά οικονομική ύφεση, που θα είναι κι εντελώς πραγματική…
Κάτι το οποίο μαρτυρά, εξ άλλου & για το σύνολο της Ε.Ε., η διολίσθηση του €, έναντι του $. Παρ’ ότι και οι Η.Π.Α., διατρέχουν, ήδη, ένα απ’ τα υψηλότερα επίπεδα του πληθωρισμού τους, στη τελευταία 30ετία τους, τουλάχιστον…
Ωστόσο, γενικότερα κι εντελώς, προσεγγιστικά, με μη αυστηρά μαθηματικούς όρους και υπολογισμούς. Αλλά, με κοινούς, μπακάλικους, υπολογισμούς στις εκτιμήσεις μας, μπορούμε, επίσης, να πούμε, πως:
Αν, σύμφωνα με δημοσιεύματα -που συναντήσαμε στο διαδίκτυο, από στοιχεία της “Παγκόσμιας Τράπεζας”- η Ελλάδα κατατάσσεται στη 13η θέση σε αριθμό αφίξεων τουριστών, στον πλανήτη, για το 2018; Κι αν, απ’ τα ίδια πάντα στοιχεία -στον ίδιο αυτόν χρόνο- η χώρα μας, κατατάσσεται, επίσης, στην 20η, με 21η θέση, απ’ την πλευρά των τουριστικών της εσόδων; Αυτά σημαίνουν, στις γενικές τους γραμμές και προσεγγιστικά, αλλά βάσιμα κι εξώφθαλμα, πως: η “μέση κατά κεφαλή αποδοτικότητα, του τουριστικού μας κλάδου”, στη χώρα, είναι σαφώς κατώτερη, απ’ τη “μέση, κατά κεφαλή, αποδοτικότητα του Τουριστικού κλάδου, παγκόσμια”!!!
Κι αν αυτή, η “παγκόσμια μέση κατά κεφαλή αποδοτικότητα του τουρισμού”, δεν φαίνεται να διαφοροποιείται, σημαντικά, απ’ τη γενική “μέση κατά κεφαλή αποδοτικότητα της παγκόσμιας οικονομίας”, όλων των άλλων, κλάδων και τομέων της; Τότε, ευκόλως μπορεί να συνάγεται και το συμπέρασμά μας, πως: η οικονομική αποδοτικότητα και του τουρισμού μας, που είναι σαφώς κατώτερη της αντίστοιχης παγκόσμιας όμοιάς της, είναι, ταυτόχρονα, ακόμα σαφέστερα, κατώτερη -κατά μείζονα λόγο- και της υπόλοιπης προβληματικής -και σε πτωτική πορεία- οικονομίας της χώρας μας. Η οποία όμως -παρά αυτή την φθίνουσα πορεία της- εξακολουθεί να διατηρεί, διπλάσιο, το μέγεθός της, ως “κατά κεφαλήν Α.Ε.Π.”, έβαντι του παγκόσμιου ή καλύτερα, με όρους “Ισοτιμίας της Αγοραστικής Δύναμης”, συντελεστών παραγωγής -όπως αναφέραμε παραπάνω- απέναντι και συγκριτικά, με το: “Μέσο Παγκόσμιο Κατά Κεφαλήν Εισόδημα” ή “ισιτιμία αγοραστικής δύναμης”, αν θέλετε…
Και συνεπώς των προαναφερομένων. Προκύπτει αβίαστα, εύλογα, ενώ είναι απολύτως προφανές, στον καθένα μας, με γνώσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να μπορεί να αντιληφθεί, εύκολα, ότι: η ενσωμάτωση της αποδοτικότητας ΚΑΙ του ελληνικού τουρισμού, στην αποδοτικότητα και στην “ισοτιμία αγοραστικής δύναμης των συντελεστών παραγωγής” της -και για την άλλη, υπόλοιπη οικονομία μας- την υποβιβάζει σε ολοένα και περισσότερο, στα χαμηλότερα επίπεδα στην οικονομική της απόδοσης. Αφού, επίσης και, αυξανόμενης της τουριστικής μας κίνησης, καθώς και του μεριδίου του τουρισμού μας, με την αποδοτικότητα που τον διακρίνει, σε όλο σώμα της σημερινής μας οικονομίας -με την σημειωθείσα, ήδη, “αποδοτικότητάς” της- την καταδικάζει ακόμα εντονότερα, μειωτικά και προφανώς, βλαπτικά. Λειτουργώντας έτσι, αντικειμενικά, πτωτικά, στην επιροή της κι ωσάν να είναι ένα διαχρονικό οικονομικό βαρίδι, που εμποδίζει να αναπτυχθεί περισσότερο η οικονομία μας και το οποίο, τραβάει -προς τα κάτω- και την υπόλοιπη οικονομία της χώρας μας, εκτός του τουρισμού, που πλήττεται απ’ τις χαμηλές τιμές πώλησης του προϊόντος του.
Κι εντελώς συμπτωματικά -μα καθόλου τυχαία, νομίζω- σε μια σχετική μελέτη του, κι ο Ο.Ο.Σ.Α. -προ της πανδημίας του Covid- προεκτίμησε και πρόβλεψε, το “κατά κεφαλήν Α.Ε.Π.” της χώρας μας -που σήμερα συγκρίνεται με το διπλάσιο του παγκόσμιου, το 2050, να φτάσει να ‘ναι κατώτερο, ακόμα και της μονάδας… Και μάλιστα, μόλις, στο: 0,8 του εκτιμούμενου, τότε, “παγκόσμιου κατά κεφαλή Α.Ε.Π.”…
(Κι αν ο ΟΟΣΑ, μπορεί να χρησιμοποιεί τέτοιους όρους και υποθέσεις εργασίας, μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε κι εμείς, σε ανάλογες περιπτώσεις.)
– Κι αυτή η πρόβλεψη -του ΟΟΣΑ, για το: 0,8%, του παγκόσμιου, στο κατά κεφαλήν, της χώρας μας, το 2050- εάν θα επαληθευτεί ποτέ, τότε, θα είναι το πλέον εφιαλτικό σενάριο, που μπορεί να γίνει εφιαλτική πραγματικότητα στα παιδιά μας. Και θα είναι, ασφαλώς, αδύνατο, η τότε οικονομίας μας, να μπορέσει να χρηματοδοτήσει και τις δαπάνες των αμυντικών μας ανάγκών και να καταφέρει να υπερασπιστεί, αποτελεσματικά, την υπόσταση της χώρας μας, ως εθνική και λαϊκή οντότητα…
Μπροστά, λοιπόν, στους εντεινόμενους κινδύνους, παλιών και νέων, αλλά ασίγαστων, πάντως, αναθεωρητών, μιας πεισματάρας και υστερικής ιστορίας και μιας γεωγραφίας των πολύκροτων στεναγμών μας, μόνο η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας που βιώνουμε, μπορεί -ίσως- να μας προστατεύσει και να μας βοηθήσει, για να μπορέσουμε να αποφύγουμε το μοιραίο που επέρχεται με μαθηματική ακρίβεια…
Κι επομένως:
«Βαρύτερο, στη βαριά οικονομική συγκυρία, είναι το βαρίδι του τουριστικού μοντέλου της γερμανικής TUI», όπως λέμε και στον τίτλο του παρόντος άρθρου μας.
Και το άρθρο μας αυτό, έρχεται να συμπράξει, με μια γενικότερη οικονομολογική υποστήριξη των συμπερασμάτων του, στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, στην “New-economy.gr”, με τίτλο:
“Η πανδημία του Covid ξεγύμνωσε το ληστρικό, παρασιτικό και χρεοκοπημένο παραγωγικό μοντέλο, του Καρτέλ της γερμανικής TUI”. Άρθρο το οποίο και σας επικολλούμε εδώ, σε σύνδεσμο, προς σχετική σας ενημέρωση:
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.