Το Ασταμάτητο Πέρασμα της Κασσάνδρας. (…Πάμε κι όπου βγει!).
του Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου
Το: “…πάμε κι όπου βγει!”;
Το άκουσαν όλοι, στα ρεπορτάζ.
Το απέδωσαν, όλοι, στο ανεκδιήγητο & δολοφονικό, τελικά, ελληνικό κουβέρνο!!!
– Κι έχουν δίκιο.
Ωστόσο. Περισσότερο δολοφονική κι απ’ την έλλειψη των πρωτοκόλλων ασφάλειας, διαχρονικά, υπήρξε η απουσία ουσιαστικών πρωτοκόλλων αξιοπιστίας, λόγων και έργων, στα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας. Αναξιοπιστία προγραμμάτων, δηλαδή, που μας έχει ρημάξει καθ’ υποτροπή, γενικώς και ειδικώς, σε κάθε περίπτωση. Όπως και σ’ αυτή του: “πάμε κι όπου βγει!”…
Εδώ, θα πρέπει να συμπεριλάβει -και να μην τα παραλείψει, καθόλου- κανείς, τα ανομολόγητα εκείνα συμφέροντα, τα οποία εμπεριέχονται και διαθέτουν, συντεχνιακά κι ορισμένοι δημόσιοι φορείς, συχνά. Συμφέροντα, που διαθέτουν, επίσης συχνά κι ένα ευρύτατο λαϊκό έρεισμα, από τη στήριξη συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες θα άξιζαν μεγαλύτερης υποστήριξης και προστασίας. Όχι όμως και ασυλίας τους, σε άνομες ενέργειες και συμπεριφορές, όπως και στον κόπρο των “ιερών αγελάδων” της Ινδίας. Αλλά, συχνά, διαθέτουν, τη συνδικαλιστική ανοχή, έως τη στήριξη και την προστασία, από τον -κακώς εννοούμενο, διαχρονικά- πολιτικαντισμό ορισμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Όπως συνέβηκε κι αποκαλύφθηκε και στην παλαιότερη εκείνη περίπτωση, όπου, κάποια άνομα συμφέροντα, τα οποία, σε προηγηθέντα εκτροχιασμό εμπορικής μας αμαξοστοιχίας, αποδείχθηκε πως: απ’ τα 27 βαγόνια της αμαξοστοιχίας εκείνης, μόνο τα 14 βαγόνια, εξ αυτών, εμφανίζονταν στο “δελτίο κίνησης” του συρμού…
Τα υπόλοιπα βαγόνια της αμαξοστοιχίας, ήταν -δυστυχώς- “ανύπαρκτα”, για τη γραφειοκρατεία του ΟΣΕ. Και ήταν, τελικά, λαθραία, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Λαθραία βαγόνια μεταφορών του ΟΣΕ & των λαθρέμπορων και των τυφλοπόντικων του σιδηροδρομικού μας δικτύου. Κι όχι μόνο των βαγονιών του. Αλλά και της ληστρικής διαρπαγής, του χαλκού, απ’ τις εγκαταστάσεις λειτουργίας και ασφαλείας του σιδηροδρομικού δικτύου όλης της χώρας…
Πάντως, ευκόλως γίνεται αντιληπτό πως, αυτά τα άνομα και υπόγεια συμφέροντα, που επιβιώνουν διαχρονικά, δεν θα επιθυμούσαν, ποτέ, τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων του ελέγχου και της ασφαλείας του ΟΣΕ.
Γιατί, τα συμφέροντα αυτά, θα εμπόδιζαν την ίδια την εγκατάσταση και λειτουργία τους, ως παράσιτα στο σύστημα του Οργανισμού Σιδηροδρόμων. Γιατί αυτή η εκσυγχρονισμένη λειτουργία του δικτύου και η αξιόπιστη εφαρμογή των πρωτοκόλλων ασφαλείας του, θα δυσκόλευε την αποδοτικότητα του “έργου” τους και των άθλιων δολοφονικών -κατά συρροή, τελικά- δράσεών τους…
Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.
