Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας (μέρος δεύτερο)

του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

(Μια εργασία που επιχειρεί και απαντά στο ερώτημα: << Ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ, του ελληνικού τουρισμού και της γερμανικής TUI ; >>.)

_______ _______ _______ _______

* {Εργασία που συμπληρώνει την αντίστοιχη προηγούμενή της, με αναδημοσίευση.}

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (2/5):

<< ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΆ ΤΟΥ ΚΑΡΤΕΛ >>

Με όλη αυτή την εργασία μας, επιδιώκουμε να ιχνογραφήσουμε και να επιλέξουμε -με σκοπό να αναδείξουμε και να στηρίξουμε, με όρους “μακροοικονομικών” δεικτών και μεγεθών- τις κατάλληλες ποιοτικές και ποσοτικές κατανομές συχνότητας, αλλά και τα μακροοικονομικά εκείνα τεκμήρια και τα δεδομένα, της οικονομίας του ελληνικού τουρισμού, στα οποία εντοπίζονται και εμφανίζονται, όχι μόνο οι ενδείξεις από συγκριτικά στοιχεία, μα ιδίως, οι σοβαρά πειστικές αποδείξεις του λειτουργούντος “μηχανισμού”. Ενός “μηχανισμού”, ακριβώς, του ασκούμενου “αθέμιτου ανταγωνισμού” -που δραστηριοποιείται εναρμονισμένα, ως προς κάθε συμπράττοντα, στις παραβατικές συμπεριφορές- της TUI, σε βάρος του ελληνικού τουρισμού και λειτουργεί τόσο επώδυνα σε βάρος μας.

Και τον “μηχανισμό” αυτόν, των ασκούμενων “αντιανταγωνιστικών πρακτικών” και των αθέμιτων πιέσεων, μιας περαιτέρω μειωτικής χειραγώγησης των τιμών του τουριστικού προϊόντος -απ’ την προαναφερόμενη αυτή Tour Operators- μας εφαρμόζει συστηματικά και με τη στρατηγική συγκρότηση ενιαίου σχεδίου επιβολής της, η αντικανονική λειτουργία, στη χώρα μας, μιας γερμανικής εταιρίας, της TUI. Μιας εταιρίας, που θεωρείται -και είναι- η κύρια υπεύθυνη για την πολύ επιβλαβή και βαριά παραβίαση των όρων του “υγιούς ανταγωνισμού”, στην αγορά του ελληνικού τουρισμού. Μέσα από ένα διαρκές “μανιπουλάρισμα” και μια συνεχή και απροσχημάτιστη χειραγώγηση, τόσο της “ζήτησης”, όσο και “προσφοράς”, στο πεδίο του οικονομικού ανταγωνισμού και στο τραπέζι της διαμόρφωσης των τιμών της τουριστικής μας αγοράς. Και για τη χειραγώγηση αυτή, αποκλειστικά υπεύθυνη και υπόλογη εταιρία, στις παραβιάσεις των διατάξεων, στο “Δίκαιο του Ανταγωνισμού”, τουλάχιστον στην ελληνική τουριστική αγορά, λογίζεται πως είναι, η γερμανική TUI. Η εταιρία η οποία κατάφερε να πλήξει -οικονομικά- ως και τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας μας. Και φτάνει να προκαλεί μια “θετική ζημιά”, με εκτιμούμενο ποσό, περί τα 10 δις €, με βάση τη τουριστική κίνηση του 2019 και μόνο. Ή με εκτιμούμενο ποσοστό -απ’ τα διαφεύγοντα, μα όμως, δεδουλευμένα έσοδα του ελληνικού τουρισμού- πάνω από το: 5,5%, του Α.Ε.Π. μας, ετησίως. Και στην προκληθείσα αυτή “θετική ζημιά”, θα πρέπει να προσθέσουμε και την πολλαπλάσια, όμοια, “αποθετική ζημιά” της. Από την αχρείαστη αυτή επιβάρυνσή μας, εξ αιτίας της εσκεμμένα αντικανονικής δράσης της TUI, στην Ελλάδα. Ένας “μηχανισμός”, ακριβώς, που βασίστηκε πάνω στις αθέμιτες διαδικασίες και χείριστες άλλες λειτουργικές πρακτικές, τις οποίες και εφάρμοσε, ειδικά στην Ελλάδα, η -ήδη αναφερθείσα- εταιρία. Διαδικασίες, ως οι απαραίτητες αναπτυξιακές πολιτικές, που ανατροφοδοτούσαν την κίνηση των αφίξεων του ελληνικού τουρισμού, ενώ τον αφαίμαζαν οικονομικά και απομυζούσαν θανάσιμα τη χώρα. Εξακολουθούν, ωστόσο, να εφαρμόζονται οι πρακτικές της αυτές που πιέζουν -συνεχώς πτωτικά- τις τιμές στα τουριστικά μας πακέτα. Με τιμές, οι οποίες, φτάνουν ως και σε ιδιαίτερα αρνητικές αποδόσεις και σε μια τέτοια στάθμη τους, που βρίσκεται, διαρκώς, κάτω και του κόστους παραγωγής του προϊόντος μας στον τουρισμό. Έχοντας ως συγκεντρωτική και απολογιστική τους συνέπεια, τη συμβολή των τιμών αυτών στα πολύ μειωμένα μας τουριστικά έσοδα, στην οικονομική μας αποδυνάμωση και σε ακύρωση των οποιωνδήποτε αναπτυξιακών μας προοπτικών. Όπως δείχνει κι η εξέταση των τριμηνιαίων ρυθμών ανάπτυξης, ιδίως του πανδημικού, πρώτου εξαμήνου, του 2021. Του 1ου εξαμήνου που ήταν -ως γνωστό- και χωρίς τουριστική κίνηση. Αντίθετα, επακολούθησε η ανάσχεση των ρυμθών ανάπτυξης της χώρας, αμέσως μετά την τουριστική επανεκκίνησή μας, το 2ο εξάμηνο του ίδιου αυτού έτους. Όπως διαφαίνεται, ειδικά με το άρθρο, που επικολλούμε αμέσως εδώ:

https://new-economy.gr/2021/09/18/i-epiria-tou-tourismou/

Και ο “μηχανισμός” αυτός, του ασκούμενου “αθέμιτου ανταγωνισμού” και των ειδικών “αντιανταγωνιστικών πρακτικών” ή και των λοιπών παραβατικών συμπεριφορών και των πιέσεων, που εφαρμόζονται (άλλοτε από το “καρτέλ τουρισμού”, από εταιρίες στις οποίες πρωτοστατεί & συντονίζει, με εναρμονισμένες συμπεριφορές της, η TUI κι άλλοτε, από την επιτήδεια δράση, της μιας και μόνης εταιρίας, που είναι μια απ’ τις μεγάλες του κλάδου και με δεσπόζουσα θέση στην τουριστική μας αγορά, αλλά και διεθνώς, της TUI και πάλι) είναι ο -μηχανισμός αυτός- εύκολα ορατός, αν επιμείνει να τον παρατηρήσει κανείς και να τον εξετάσει επιμελημένα. Να μελετήσει, ακριβώς, τη διαχρονική του συμπεριφορά και τα αποτελέσματά του. Τόσο στην οικονομική διαχείριση του τουριστικού μας προϊόντος, όσο και στις αδικαιολόγητα μεγάλες του επενδύσεις, όπως αυτές διαφαίνονται κι απ’ τα υποκείμενα υλοποίησης των επενδύσεων αυτών. Τα οποία, με την πλήρη απουσία των αναγκαίων προϋποθέσεων πραγματοποίησης των -τεράστιου μεγέθους- επενδύσεών τους, συνεχίζουν να επιμένουν, στην υλοποίησή τους. Παρά την επιδεινούμενη -συνεχώς- “καθαρή θέση” των “Ισολογισμών”, των επιχειρήσεών τους και παρά τα συνολικά και συσσωρευμένα ελλείμματα, των οικονομικών χρήσεων των προηγηθέντων ετών. Γεγονότα που είναι αδιαμφισβήτητα και μαρτυρούν την εξωτερική, επίσης τεράστια, οικονομική παρέμβαση, υποκειμένων χρηματοδότησης των επενδύσεων, που χωρίς την ορθολογική, μόνο η δόλια και παραβατική! αποσκόπησή τους, μπορεί να δικαιολογήσει…

Εξάλλου, οφείλει, να μελετήσει κανείς, σε ένα προηγούμενο επίπεδο, εξέτασης και μελέτης, τις αντιπροσωπευτικές εκείνες επιδόσεις, του ελληνικού τουρισμού, την οικονομική αποδοτικότητα του τουριστικού κλάδου, στο σύνολό του, καθώς και τα οικονομικά αποτελέσματα του “μηχανισμού” αυτού. Της καταδολίευσης του “υγιούς ανταγωνισμού” στη τουριστική αγορά της χώρας. Αλλά και χωρίς όλες αυτές, τις αρνητικές επιπτώσεις, απ’ όλη τη συμπεριφορά της TUI, στην Ελλάδα, θα έπρεπε να είχαν ανησυχήσει, οι αρμόδιοι παράγοντες και φορείς, όταν είχαν να κάνουν με ένα τέτοιο τυπικό “ολιγοψώνιο”, όπως, τη γερμανική TUI, στη τουριστική μας αγορά. Και να μην την έχουν αφήσει τόσο ανεξέλεγκτη στις επιτήδειες δράσεις της, στην προνομιακή μεταχείρισή της και στην άσκηση των ανεπίτρεπτων φαβοριτισμών της, απ’ την όλη δράση της στην Ελλάδα, που προσβάλλουν ως και τους εκπροσώπους των φορέων εξουσίας, που τους σπονσονάρουν κι όλας… Άλλωστε, ήταν γνωστό το φαινόμενο, πως: τα “μονοπώλια” και “ολιγοπώλια”, όταν αισχροκερδούν, προς τους πελάτες και τους αγοραστές των προϊόντων τους, αυξάνουν, υπέρμετρα, τις τιμές που τα πωλούν. Ενώ, τα “μονοψώνια” και τα “ολιγοψώνια”, όταν κι αυτά αισχροκερδούν, επί των προμηθευτών τους, στα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που αγοράζουν, τότε, μειώνουν, εξοντωτικά, τις τιμές, στα προϊόντα αυτά, που φτάνουν μέχρι και στον οικονομικό αφανισμό των παραγωγών τους. Και προκειμένου για τον ελληνικό τουρισμό, ως τυπικό “ολιγοψώνιο”, μπορεί να θεωρηθεί και να είναι, ο γερμανικός αυτός τουριστικός κολοσσός, με δεσπόζουσα θέση του στη τουριστική μσς αγορά, ως o κολοσσιαία μεγάλος Tour Operators -έναντι παντός άλλου, στον κλάδο- που είναι η διεθνής αυτή εταιρία της TUI. Και τα επόμενα, που θα πρέπει να εξεταστούν και να αξιολογηθούν, είναι οι ευρύτερες επιπτώσεις, απ’ τη λειτουργία του “μηχανισμού” αυτού, στην τουριστική αγορά. Επιπτώσεις που προέρχονται από τη δυσμενοποίηση των συνθηκών, της ποιοτικής παραγωγής στον τουρισμό και από τους όρους της δημιουργίας των συνθηκών ληστρικής εκμετάλλευση του τουριστικού προϊόντος.

Κι ο ασκούμενος -επί ολόκληρης σειράς ετών- “αθέμιτος ανταγωνισμός”, της πολυσχιδούς και πολυπλόκαμης TUI, είναι εκείνος που δημιουργεί, σωρευτικά κι εξακολουθητικά, μια υπερβάλλουσα δυσαναλογία. Μια δυσαναλογία, ανάμεσα: στο κόστος της παραγωγής του τουριστικού προϊόντος, από τη μια πλευρά και στην τιμή πώλησής του, απ’ την άλλη μεριά της πλάστιγγας. Στην οποία, αντί να “ζυγίζεται” και να ισοσταθμίζεται, με μια τιμή που να συμπεριλαμβάνει κι ένα λογικό ή και νόμιμο, περιθώριο κέρδους, για τον ξενοδόχο, διαμορφώνεται ένα επίπεδο τιμών, στη αγορά του ελληνικού τουρισμού, που υπονομεύει την βιοποριστική δυνατότητα, σ’ όλους όσοι δρουν στον κλάδο του ελληνικού τουρισμού. Μια υπερχειλίζουσα ανισορροπία, δηλαδή, μεταξύ, του κόστους της παραγωγής του και της υποτιμολογημένης τιμής πώλησής του, στο ελληνικό τουριστικό προϊόν. Εξ αιτίας μιας σκοπούμενης και προδιαγεγραμμένης ζημιάς, που προκαλούν οι αντιανταγωνιστικές αυτές δράσεις της TUI. Αλλά και μιας υποβαλλόμενα και αδικαιολόγητα παθητικής συμπεριφοράς, των φορέων λειτουργίας των τουριστικών μας εκμεταλλεύσεων, όπως διαπιστώνεται κι από τη σκοπιά της συνολικής επισκόπησης. Μια συμπεριφορά στην οποία, ενώ -π.χ.- απουσιάζει εντελώς, η διάσταση του κινήτρου για παραγωγική λειτουργία στον τουριστικό κλάδο, ωστόσο, επιμένει να επεκτείνεται, με τις υπέρμετρα υψηλές και αδικαιολόγητες επενδύσεις του. Και συγχρόνως, παραμένει ανεξήγητο και ανεξερεύνητο -οποιοδήποτε στέρεο αποτύπωμα κάποιας ανάσχεσης, έστω, των επενδύσεων στον τουρισμό, ακόμα και μέσα στην πανδημία του Covid- λόγω της απουσίας κάθε “περιθωρίου κέρδους”, για το “επιχειρείν”, στον ελληνικό τουρισμό και στο τουριστικό μας προϊόν”.

Μια ανισορροπία η οποία, αντί συγκράτησης της δραστηριότητάς μας στον τουρισμό, αυτή αντισταθμίζεται ή και αναπληρώνεται, με μια αδικαιολόγητα μεγάλη και ιδιαίτερα αγχώδη αναζήτηση, κάθε είδους χρηματοοικονομικής στήριξης, για ρευστότητα -έστω και πρόσκαιρης- των τουριστικών μας επιχειρήσεων. Για το σκοπό μιας ορμητικής κι ασυγκράτητης τουριστικής μας υπερεπέκτασης. Με τον χαρακτήρα ενός ασυγκράτητου κυνηγιού, για ” νέο χρυσό”, στο “Φαρ Ουέστ” του τουριστικού μοντέλου που μας εισήγαγε η TUI. Με ταυτόχρονη προβολή κι ενός άλλου μύθου, για το άπιαστο, νέο τουριστικό μας “Ελ Ντοράντο”… Ένας μύθος που διαχέεται επίμονα κι εντέχνως, από τα εξαγορασμένα διαφημιστικά στερεότυπα των ΜΜΕ στη χώρα μας κι όχι μόνο. Ενώ κι αυτή, η ασυγκράτητη υπερεπέκταση του τουριστικού μας δυναμικού, σε κλίνες ιδίως, ικανοποιείται με την -με κάθε τρόπο κι από οποιαδήποτε πηγή- άντληση των άδηλης προέλευσης, νέων τουριστικών επενδύσεων, στοχευμένων, από χορηγούς, συχνότατα, τους Tour Operators. Με χρηματοδοτήσεις τους, ακόμα και με ρευστά διαθέσιμα ή και τα αναγκαία κεφάλαια κίνησής τους.

Κι αυτά σημειώνονται πάντα στις τουριστικές περιοχές της χώρας, στις οποίες ενεδρεύουν -διαθέσιμες και σε ετοιμότητα ανταπόκρισης- οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες, των Tour Operators, όπως και οι διαρκώς πρόθυμες -παρ’ ότι προβληματικές- ελληνικές τράπεζες! Καθώς εκδηλώνεται, επίσης και η απρόσμενη, αποφασιστική συνδρομή μιας δραστήριας ελληνικής γραφειοκρατίας. Ένα, παραδόξως, μη αναμενόμενο γεγονός, χωρίς το κατάλληλο λιπαντικό γρηγοράδας και εκσυγχρονισμού της, μπορεί να της επιτρέπεται να δείχνει και να είναι, πάντα πρόθυμη και “γρήγορη”, ειδικά στα τουριστικά ζητήματα. Προκειμένου να εφαρμοστεί η υλοποίηση των αναπτυξιακών μας νόμων, ως αποκλειστική και μονοσήμαντα τουριστική, μανιφατούρα χειροτεχνισμού και απαράμιλλης καπατσοσύνης! Και με το κύρος, μιας, διαχρονικά αναλλοίωτης, θεσμικής λειτουργίας της, να ασκεί την καλή διαχείριση των πιστώσεων, ως και την καλή διάθεση των επιχορηγήσεων, του “Αναπτυξιακού Νόμου”, με αποδοτικό τρόπο, πράγματι. Ενώ ο τουρισμός, ως οικονομικός κλάδος της Ελλάδας, ακόμα και στα επιτεύγματα, των μεγάλων του Success Stories, δεν κατάφερε να ξεπεράσει, ποτέ, ένα μονοψήφιο ποσοστό του Α.Ε.Π. της χώρας, ως ακαθάριστα, μεικτά έσοδά του, απ’ τον τουρισμό. Μπορεί, όμως ο ίδιος αυτός κλάδος, να ν έ μ ε τ α ι, προνομιακά, -εξακολουθητικά & σκανδαλωδώς, θα λέγαμε- συντριπτική πλειονότητα των επιχορηγήσεων και των λοιπών προνομίων, που λαμβάνουν οι επενδυτές μας στον τουρισμό. Όπως, είναι κι αυτά, της επιδότησης επιτοκίων δανεισμού, των χορηγήσεων, για τις τουριστικές τους επενδύσεις, από τον “αναπτυξιακό νόμο”, για ανοικοδομήσεις των νέων μας ξενοδοχείων και των νέων -επίσης- τουριστικών μας καταλυμάτων. Με αποκλειστικό τους σκοπό, την δήθεν ολοκλήρωση των ατέλειωτων τουριστικών τους επεκτάσεων. Επενδύσεις όπου, σύμφωνα με δημοσίευμα, μιας έγκυρης έρευνας, που φιλοξενήθηκε στην Καθημερινή, της 5ης-11ου-2021, βλέπει: τη δημιουργία, κάθε θέσης εργασίας, από επενδενδυμένα ποσά -στο τουρισμό και στα φωτοβολταϊκά- στο ύψος, κατά μ.ό., των: 323.000 €, απ’ τις επενδύσεις του αναπτυξιακού νόμου. Όπως αυτό, άλλωστε, διαφαίνεται και στο άρθρο που επικολλούμε αμέσως εδώ:

https://new-economy.gr/2021/11/11/terastio-taf-tui-mylonas/

Είναι ένα καθεστώς, μιας εγκαθιδρυμένης κατάστασης, ανορθολογικής και παρασιτικής λειτουργίας, στην άσκηση και τη διαχείριση της τουριστικής μας πολιτικής. Κατάσταση στην οποία, πολύ εύκολα, διολισθαίνουν οι συνεργάτες αυτοί, στις συμπράξεις και τις αντιανταγωνιστικές πρακτικές, που εφαρμόζονται, από οπουδήποτε και αν εκπορεύονται. Αποτελεί, άλλωστε, κοινό μυστικό ότι, οι συμπράξεις αυτές, εκπορεύονται απ’ την ίδια την TUI ή πάντως, από άλλον (ή άλλους) -“καρτελοποιημένο” μαζί της- συνεργάτη ή Tour Operators. Όπως, ήδη, συμβαίνει με την TUI κι όλους τους άλλους, συμπράττοντες μαζί της. Ειδικά με όσα -επί πολλά χρόνια- εκτυλίσσονται στη χώρα μας, όπως αυτά διαδραματίζονται στην περίπτωση της παγίδευσης και ομηρίας, του ελληνικού τουρισμού από πολλές ανάλογες μεθοδεύσεις. Μεθοδεύσεις που συντίθενται κι αφορούν, τις πολύμορφες και εκτεταμένες -οριζόντιας ή και κάθετης μορφής- αθέμιτες συμπράξεις της TUI, οι οποίες ήταν γνωστές και από την ιστορία των οικονομικών θεωριών ως: οι οικονομικές δράσεις των “ΚΑΡΤΈΛ”…

Αξίζει εδώ να αποσαφηνίσουμε, ότι:

Στις μεν “οριζόντιας μορφής”, αθέμιτες αυτές συμπράξεις, περιλαμβάνονται, ιδίως, μεγάλοι διεθνείς Tour Operators, όπως, ελληνικοί και κυπριακοί (π.χ., Atlantica κ.λπ.) ξενοδοχειακοί όμιλοι εταιριών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σχετικά, κατά περίπτωση. Άλλοι στη “ζήτηση” και άλλοι, στην “προσφορά” του τουριστικού μας προϊόντος. Στις δε “κάθετης μορφής”, αθέμιτες αυτές -και εναρμονισμένες, στον απόκρυφο σχεδιασμό του καρτέλ- συμπράξεις, συμπεριλαμβάνονται, επίσης, εκτός της TUI, τόσο τα ελληνικά Τραπεζικά Ιδρύματα, με τις σκανδαλωδώς αχαλίνωτες και μεροληπτικές τραπεζικές τους δανειοδοτήσεις και τις χαρακτηριτικά αδιάκριτες χρηματοδοτήσεις των τουριστικών επενδύσεων στην Ελλάδα και τα ΜΜΕ, όσο και η γερμανική “ΣΔΙΤ”, της FRAPORT, που στην Ελλάδα δραστηριοποιείται από το 2016 και μετά. Με ένα ανομολόγητο πλαίσιο -κέλυφος προστασίας κι υποστήριξης τους- για την υποβοηθούμενη αυτή πολιτική στήριξη του “καρτέλ”. Από κατάδηλη εύνοια του “βαθέος κράτους” της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Η οποία, ασκεί την επιρροή της και στην ελληνική πολιτική σκηνή, για αντίστοιχη υποστήριξη του σχεδιασμού χειραγώγησης του ελληνικού τουρισμού… Στο όνομα του δήθεν υποτιθέμενου, “κοινού συμφέροντός”, των δύο χωρών, από την εκρηκτική αυτή υπερανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, που αποβαίνει, όμως, μια πλήρως κι απολύτως επιζήμια δραστηριότητά μας, στην κατάληξη της υπερβολής της…

Ακολουθώντας, για το σκοπό αυτό, η TUI, μεθόδους δράσης -πρακτικές επιχειρηματικής λειτουργίας- ανισότιμης ή και μονομερούς επιβολής, των μονομερών συμφωνιών, της συνεργασίας, της TUI, με τους Έλληνες ξενοδόχους. Συνεργασίες, που επιβάλλονται -ας μην το ξεχνάμε- από την Tour Operator εκείνη, που κατέχει την πλέον δεσπόζουσα θέση στην τουριστική μας αγορά, αλλά και διεθνώς. Ενώ, την ίδια στιγμή, οι συνεργάτες της αυτοί, μπορούν να επωφελούνται, το ίδιο ή και λιγότερο ή μπορεί και να ζημιώνονται κιόλας, ακόμα κι όσοι παρακολουθούν ή και μένουν αμέτοχοι ή εντάσσονται παθητικά, στο διαμορφωμένο και παγιδευμένο, -απ’ την TUI- περιβάλλον της οικονομίας μας.

Τα προαναφερόμενα αυτά, εξυπηρετούνται και συντελούνται, με επιβολή μιας καταχρηστικής υποτιμολόγησης των προσφερόμενων τιμών, των τουριστικών μας πακέτων, επ’ ωφελεία της TUI -αλλά κι άλλων εταιριών συνεργατών της, σε “καρτέλ”-με τη δεσπόζουσα θέση που κατέχει στη τουριστική μας αγορά, όπως προείπαμε. Για την απόκτηση των προϊόντων και των υπηρεσιών τουρισμού, σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Πολύ κάτω και από μια αναμενόμενη -με βάση τις φυσιολογικές συνθήκες της τουριστικής αγοράς- “τιμή ισορροπίας” τους, που καλύπτει, τουλάχιστον, το κόστος της παραγωγής του. Και η αγορά των τουριστικών μας προϊόντων, από τους Tour Operators, υπήρξε -επί πολλά χρόνια, δυσανάλογα- μικρότερης αξίας, από την τιμή που πράγματι κόστισε η παραγωγή τους.

Σε επιβεβαίωση των αρνητικών αυτών επιπτώσεων, καθώς και των φαινομένων που συνυφαίνονται με τις “Αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές” και τις πολύ χαμηλές τιμές του τουριστικού μας προϊόντος -που βρίσκονται πολύ κάτω και του κόστους παραγωγής, όπως ήδη προείπαμε- δεν αρκεί, η επισκόπησή τους, μόνο από την “μακρο-οικονομική” σκοπιά τους, την οποία, εδώ, επιχειρούμε να αναδείξουμε. Αλλά, πλέον αυτής, απαιτείται και εκκρεμεί, η “μικρο-οικονομική” -ανάλογη- θεμελίωσή της. Καθώς και η επαρκής, καταγραφή και η ειδική πιστοποίησή της. Για την οποία, χρειάζεται κι απαιτείται, επίσης, η εξέταση, ανάλυση και επεξεργασία του ζητήματος αυτού και “από τα κάτω”… Απ’ τη βάση, δηλαδή, της τουριστικής μας αγοράς. Χρειάζεται η συστηματική έρευνα κι ο επιστάμενος οικονομικός έλεγχος, των κατά περίπτωση δρώντων, των οικονομικών μονάδων του τουρισμού και για μια σειρά πολλών χρόνων πριν. Ώστε, να καταδειχθεί και να καταστεί δυνατόν, να στοιχειοθετηθούν όλα τα δεδομένα, οι επεξεργασίες, τα εξαγόμενα τους, καθώς και να καταγραφούν οι τελικές τους διαπιστώσεις, οι οποίες και συνεπάγονται την αδιάσειστη πιστοποίηση της ευθείας παράβασης του “Δίκαιου του Ανταγωνισμού” και των παραβιάσεων των σχετικών του διατάξεων. Να προσδιορισθούν, στη συνέχεια και να επιμερισθούν, οι ευθύνες και οι υπεύθυνοι. Ώστε να δρομολογηθεί η επιβολή των αναλογουσών κυρώσεων, σε κάθε υπόλογο και υπεύθυνο, για αυτές τις παραβάσεις και παραβιάσεις τους, όπως επίσης κι η επιβολή των ποινών αποζημίωσης των πληγέντων, καθώς κι εφαρμογής μέτρων πολιτικής, για την αποκατάσταση του “υγιούς ανταγωνισμού” στη τουριστική αγορά της χώρας μας…

Όμως, για την τελευταία αυτή προσέγγιση, της απαιτούμενης “μικρο-οικονομικής” θεώρησης, εμείς, δεν έχουμε καμιά αρμοδιότητα και κανένα δικαίωμα, να προβούμε σε καμιά και οποιαδήποτε, ειδική σχετική ενέργεια, ως, να ήταν ποτέ δυνατόν, να μπορούσαμε ρμείς, να ερευνήσουμε την οικονομική διαχείριση των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Με τις εξειδικευμένες εκείνες έρευνες, που χρειάζονται και απαιτούνται. Όπως θα ήταν -π.χ.- η εξέταση: του βάρους, της ποιότητας και του κύρους, των “Ισολογισμών”, των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Προς εξαγωγή και ανάκτηση τεκμηρίων για στοιχειοθέτηση των αντι-ανταγωνιστικών πειστηρίων και συναφών ευρημάτων. Καθώς και η διεξαγωγή των οποιωνδήποτε άλλων σχετικών ερευνών και ελέγχων, οι οποίες θα κριθούν χρήσιμες για το έργο της αρμόδιας Ανεξάρτητης Αρχής.

Και αρμόδια, για τις απαιτούμενες αυτές, ελεγκτικές και λοιπές διαδικασίες, είναι μόνο η “Επιτροπή Ανταγωνισμού”! Προς την οποία έχουμε ήδη προσφύγει, από το 2015, με τρεις σχετικές μας Αναφορές, μέχρι και σήμερα. Και μάλιστα, με αριθμό πρωτοκόλλου, από 27-11-2015… Αλλά και με μια, τελευταία μας, αυτοπρόσωπη παρουσίαση του θέματος, των παραβάσεων του “Δικαίου του Ανταγωνισμού”, στον κλάδο της οικονομίας του ελληνικού τουρισμού. Την οποία μπορέσαμε να αναπτύξουμε, προς τη Διοίκηση (της “Επιτροπής” και μάλιστα, με την παρουσία του Πρόεδρου της, κ. Γιάννη Λιανού), την 5η-1ου-2022, στα γραφεία της έδρας της Επιτροπής, στην Αθήνα. Ιδού κι ο σχετικός σύνδεσμος της φωτογραφίας που αμέσως επικολλούμε εδώ:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3119808938301953&id=100008186318870

Απ’ την “μικρο-οικονομική” αυτή, ελεγκτική μελέτη, προσέγγιση και επεξεργασία, της Επιτροπής Ανταγωνισμού, δύναται να προκύψουν και να πιστοποιηθούν τα εξής:

-η επιδιωχθείσα, κοστολογικά, κοινή στάθμη, των πολύ χαμηλών τιμών των τουριστικών μας πακέτων. Με τις χαρακτηριστικά καταχρηστικές και τις εξαιρετικά ζημιογόνες -για περισσότερες από μία- οικονομικές χρήσεις. Και πλέον της χρήσης του 2019, που αποτέλεσε την κορύφωση, με την μεγαλύτερη τουριστική κίνηση που σημειώθηκε ποτέ στη χώρα μας, τη τελευταία εικοσαετία, τουλάχιστον. Κορυφαία, σε αφίξεις τουριστών, από όλες τις τουριστικές σεζόν ή περιόδους. Στην οποία παρατηρήθηκαν οι αρνητικοί αυτοί εθνικολογιστικοί λογαριασμοί και οι δείκτες, όσον αφορά τ’ αποτελέσματα εκμετάλλευσης, με τη στοχευμένη αυτή υποτιμολόγηση των προσφερθεισών τιμών του τουριστικού μας προϊόντος. Όπως κατάληξαν, άλλωστε και τα σχετικά δεδομένα, με τις τόσο ελλειμματικές λειτουργίες των τουριστικών επιχειρήσεων, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και για χρονικές περιόδους, προ της πανδημίας του Covid και συγχρόνως με τα Success Story του τουρισμού μας. Παρατηρήθηκε, εξάλλου,

-η μεγάλη διόγκωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των εξωτερικών μας συναλλαγών, ιδίως με τις χώρες προέλευσης των τουρισυών, ένεκα των υπεραυξημένων μας αναγκών, για την φιλοξενία των μεγάλων τουριστικών ροών…

Δύναται, επίσης, να διαπιστωθεί,

-η εκτεταμένη άσκηση κοινής πολιτικής, στη διευκόλυνση της χρηματοδότησης των επεκτατικών επενδύσεων, ξενοδοχειακών μονάδων, για αύξηση της δυναμικότητας των ξενοδοχειακών κλινών τους. Κι αυτό, παρά την αδυναμία να το δικαιολογήσουν και να το στηρίξουν, από ίδια κεφάλαια ή την “Καθαρή Θέση”, των “Ισολογισμών” τους. Μα και από το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο της χώρας μας, η οποία στερείται κάποιας επενδυτικής βαθμίδας, ακόμα…

-η δευτερογενής αξιοποίηση των συμφωνιών εξόφλησης δόσεων, απ’ τις προαναφερθείσες -κι υπογείως χορηγηθείσες- χρηματοδοτήσεις των επενδύσεων, σε ξενοδοχεία, μέσα και από το συμψηφιστικό αντιστάθμισμα μειωμένων μελλοντικών τιμών της φιλοξενίας των τουριστών και πελατών τους. Με τιμές, που ήταν χαρακτηριστικά χαμηλότερες, από το κόστος παραγωγής του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος μας…

Αλλά και

-η επιπρόσθετη, παράπλευρη -συστηματική όμως- αξιοποίηση, των προαναφερόμενων συμφωνιών και των συμβολαίων εξόφλησης του είδους των χρηματοδοτήσεων αυτών, με το αντιστάθμισμα της αξίας των μελλοντικών φιλοξενιών, των πελατών, που αποστέλνουν οι Tour Operators, αποτελεί και τον οδηγό προσομοίωσης της τουριστικής αγοράς. Για επίδειξη, προς προσομοίωση, των τιμών πώλησης του τουριστικού μας προϊόντος, ακόμα και στους άλλους, μη εξαρτώμενους, από τις επενδυτικές χρηματοδοτήσεις των εξαρτώμενων ξενοδόχων…

Δύναται, ακόμα, να διαπιστωθούν,

-οι μονίμως προκλητικά μεροληπτικές και -συχνά- καταχρηστικές, ευνοϊκές πολιτικές, ενίσχυσης του τουριστικού κλάδου της οικονομίας, παρά τις μακροχρόνιες αρνητικές οικονομικές του αποδόσεις…

Εύκολα, εξάλλου, μπορούν να διαπιστωθούν,

-οι ανισόρροπες προτιμήσεις, στη χορήγηση δανείων των Τραπεζών, σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι οποίες δείχνουν να είναι διαφορετικές και ξένες, προς τα ισχύοντα αντικειμενικά τραπεζικά κριτήρια χορηγήσεων δανείων…

Ιδιαίτερα χρήσιμη θα ήταν και η αξιολόγηση της ύπαρξης κοινής ή μη, πολιτικής, στις συμφωνίες για την εξόφληση των δανείων αυτών, σε τράπεζες και στους Tour Operators. Με ρυθμίσεις και όρους, πολύ ασυνήθιστους ή και κρυφούς, από τους άλλους ανταγωνιστές τους. Αλλά και μη συμβατούς με τους όρους του υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και με μια εργασία, σύγκρισης προς τους αντίστοιχους όρους που επικρατούν στην ευρύτερη πιστωτική μας αγορά…

(Αξιοσημείωτη παρατήρησή μου, στο σημείο αυτό, είναι η υπενθύμιση της αδικαιολόγητης αποφυγής μας, από διεκδίκηση δικαιούμενων αποζημιώσεών μας, για τα οφειλόμενα, σε Έλληνες ξενοδόχους, απ’ τη χρεοκοπία της αγγλικής Tour Operators, της Tomas Cook… Πιθανολογώ δε, με μεγάλη την πιθανότητα να έχω καλή σχετική πρόβλεψη, πως: η αποφυγή της διεκδίκησης αυτής, από την ίδια την περιουσία της Tomas Cook -π.χ., με τα 100 AirBus αεροπλάνα της, π.χ.- έγινε ώστε: να μην χρειαστεί να φτάσουν και να αποκαλυφθούν οι προηγηθείσες συμφωνίες των υπόγειων χρηματοδοτήσεων, αυτής της εταιρίας, προς τους χρεώστες ξενοδόχους της. Εκείνους που τους άφησε απλήρωτους, η χρεοκοπία αυτή της εταιρίας TOMAS COOK. Με τις αφανείς συμφωνίες χρηματοδότησης των επενδύσεων σε ξενοδοχειακή επέκταση των συνεργατών τους. Οι οποίες, θα αποκάλυπταν και τους επελθόντες και πάντως, ανομολόγητους, συμψηφισμούς τους, για τις άδηλες και κρυφές αυτές συμφωνίες τους. Για τις τακτοποιήσεις, ακριβώς, των συναλλαγών τους, από άτυπες συμφωνίες εξόφλησης των χορηγήσεών τους -για την επέκταση της δυναμικότητας των συνεργαζόμενων, μαζί της, ξενοδοχείων- με τους κρυφούς και τους άδηλους, αλληλοσυμψηφισμούς τους. Δείτε σχετικά και την ειδική αρθρογραφία μου -στις αρχές του Οκτώβρη του 2019- την οποία επικολλώ εδώ, στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://new-economy.gr/…/ex-onixos-ton-aggliko-leonta…/…).

Μια ακόμα εναρμονισμένη σύμπραξη, στις άτυπες -και πάντως παράτυπες- οριζόντιες και κάθετες, συνέργειες, στις πολιτικές αυτές των “καρτέλ”, οι οποίες εφαρμόζονται στις περιπτώσεις αυτές, συνιστά και η δημιουργία κι επιβολή της FRAPORT, που προαναφέραμε ήδη. Που σκοπό της είχε, την ανάληψη όλης της αεροπορικής τουριστικής κίνησης στη χώρα μας. Μια επιχειρησιακή δημιουργία που αποσκοπούσε, να αποκτήσει, η τουριστική ζήτηση της Γερμανίας κι ευρύτερα, της TUI, τον αποκλειστικό έλεγχο της στρόφιγγας των αεροπορικών τουριστικών ροών μας. Των ροών, δηλαδή, που αφορούν, σχεδόν, το: 90% της τουριστικής μας κίνησης. Τον έλεγχο των τουριστικών ροών, ακριβώς, ο οποίος, είναι σε θέση να επηρεάσει τις ασκούμενες δυνάμεις, στην “ισοδυναμία”, “προσφοράς” και “ζήτησης” στο τουρισμό. Και να μεταθέσει το “σημείο ισορροπίας” των τιμών, στο τουριστικό μας προϊόν, προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση των δυνάμεων και των συμφερόντων, είτε της προσφοράς, είτε της ζήτησης. Μέσα από τροποποίηση του προγραμματισμού των τουριστικών μας κινήσεων και των ροών, που είναι σε θέση να επηρεάσει, η FRAPORT, πια, απ’ την αρχή της λειτουργίας της στην Ελλάδα, το 2016. Επιδρώντας αποφασιστικά στη διαμόρφωση των τιμών του τουριστικού προϊόντος, κατά τους χρόνους, έναρξης και λήξης, στη σύναψη και στο κλείσιμο, των συμψωνιών και των συμβολαίων συνεργασίας. Των συμφωνιών, δηλαδή, που αφορούν, στην αύξηση, στη διατήρηση ή και στην μείωση των τιμών των τουριστικών μας πακέτων. Μια μεθόδευση, ακριβώς, που υλοποιήθηκε με την πώληση, από το ελληνικό δημόσιο, των 14 ελληνικών αεροδρομείων. Προκειμένου να ενταχθούν κι αυτά, στην υπηρεσία των “υπεραναπτυξιακών” τουριστικών προγραμμάτων, των μεγάλων Tour Operarors, που αυξάνουν υπέρμετρα τον όγκο της προσφοράς του προϊόντος, που ρίχνει τις τιμές και επιτυγχάνει έτσι, τις οικονομικές τους επιδιώξεις. Με τις αποσκοπήσεις τους αυτές και με κεντρικό “ΑΝ.ΣΚ.” (αντικειμενικό σκοπό) τους: την ομηρία και τη τιμολογιακή υπόταξη των Ελλήνων ξενοδόχων. Μέσα κι από “φιλικούς” τρόπους, διευκόλυνσης της αποπληρωμής των χορηγηθεισών αυτών χρηματοδοτήσεων τους. Και με την άσκηση πολιτικών, για υλοποίηση και διευκόλυνση στις -αδικαιολόγητα μεγάλες, επεκτατικές και συνεχιζόμενες, επί πολλά έτη- αναπτυξιακές τουριστικές τους επενδύσεις…

Κι όλα αυτά οδήγησαν -πέρα από τη βαριά οικονομική αφαίμαξη των ξενοδόχων μας και της οικονομίας της χώρας- σε ακραία, και ραγδαία, αρνητικά φαινόμενα, όπως:

-στην ανεπάρκεια της υφιστάμενης “φερουσας ικανότητας” -που σε πολλές περιπτώσεις, έχει ξεπεράσει το ανώτατο όριο αντοχής της, στις περιοχές δραστηριότητάς τους- ώστε να μπορέσει να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες ικανοποίησης των νέων αυξημένων τουριστικών ροών. (Αφού, άλλωστε, ως μόνο στόχο τους είχαν, τη φιλοξενία, του, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερου αριθμού τουριστών, στη χαμηλότερη δυνατή τιμή, χωρίς αντίσταση).

-σε εμφάνιση πολλαπλών, άλλων αρνητικών φαινομένων, όπως και νέων προβλημάτων που σχετίζονται με τον “υπερτουρισμό”, που συναντά, πλέον κανείς, σε πολλές περιφέρειες της χώρας.

-σε αύξηση της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας, στις τουριστικές περιοχές. Μιας εγκληματικότητα, προς την οποία εξωθούν -εκτός των άλλων- και η οικονομική ανέχεια και η στενότητα άλλων βιώσιμων επιλογής των απασχολούμενων στο τουρισμό.

-σε διολίσθηση μας, σε μια ανισόρροπη και σε στρεβλή παραγωγική διάρθρωση της χώρας, έως και σε μια διαδικασία παραγωγικής μας αποσάρθωσης, η οποία μπορεί να φτάνει, ως και σε πλήρη αποδιάρθρωση του καχεκτικού μας παραγωγικού μοντέλου. Και

-σε ισοπεδωτική επικράτηση, στο τουριστικό κλάδο, όλου του φάσματος των προβλημάτων της εφιαλτικής “μονοκαλλιέργειας” του και της καταλυτικής κυριαρχίας μονοδιάστατου χαρακτήρα, στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Αλλά και με δευτερογενή συνέπειά του, την ακόμα μεγαλύτερη εξάρτησή μας, από τις εισαγωγές, με ότι αυτές συνεπάγονται, στην υπονόμευση της οικονομικής μας ευρωστίας και της ίδιας της χώρας μας.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική εδώ, μπορεί να θεωρηθεί και η παλαιότερη σχετική αρθρογραφία μου:

https://new-economy.gr/2020/12/03/i-thavmatourgos-pandimia/

Αλλά τα φαινόμενα του “υπερτουρισμού” και της υπέρβασης των αντοχών της φέρουσας ικανότητας, καταφαίνονται, επίσης και στο παλαιότερο άρθρο μου, με τίτλο:

“Ορατότης μηδέν”, το οποίο και επικολλώ αμέσως εδώ:

https://new-economy.gr/…/kampanaki-apo-evropaiki…/

* Συνεχίζεται με το 3ο & 4ο μέρος και εδώ:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4941200379250681&id=100000823047236

…

https://new-economy.gr/…/pia-sxesi-iparxi-metaxi-tou…/

…

Για το πρώτο μέρος πατήστε εδώ.

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.