Το μέλλον του Κλάους Σβάμπ ίσως ειναι υπέροχο, ή απίστευτα εφιαλτικό

Του Παύλου Γκανίδη

‘To Μέλλον Χτίζεται από Εμάς, από μια Παντοδύναμη Κοινότητα όπως Εσείς σ’ αυτή την Αίθουσα’.  Με τα λόγια του τίτλου απευθύνθηκε ο Κλαους Σβαμπ, πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε 2000  πολιτικούς ηγέτες και επιχειρηματίες που συμμετείχαν στη φετεινή συνεδρίαση του Νταβός στην Ελβετία. Ουσιαστικά ήταν ένα κάλεσμα στους Ελίτ του πλανήτη να ακολουθήσουν τα νέα βήματα της Ατζέντας, γνωστής και ως Μεγάλη Επανεκκίνηση, που προωθούν ο Σβαμπ και οι Παγκοσμιοποιητές χορηγοί του μέσω αυτής της λέσχης που είναι η πιο φωταγωγημένη βιτρίνα τους στην παρούσα φάση.

Ας δούμε λοιπόν ποιες νέες εντολές έδωσε ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

“Το μέλλον δεν συμβαίνει απλά.

Θα πρέπει να χτιστεί από μια ισχυρή κοινότητα, όπως είστε εσείς, μέσα σ΄ αυτή την αίθουσα.

Θα πρέπει όμως να υπάρξουν δυο συνθήκες-καταστάσεις.

Η μία είναι, να ενεργούμε ως πολύ ενδιαφερόμενοι (stakeholders), για το καλό της ευρύτερης κοινότητας

και όχι μόνο για προσωπικό συμφέρον.

Και η δεύτερη, να μπορούμε να συνεργαζόμαστε”.

https://www.realclearpolitics.com/video/2022/05/23/klaus_schwab_at_2022_wef_the_future_is_built_by_us_by_a_powerful_community_as_you_here_in_this_room.html

Να λοιπόν που μας προκύπτει και ολίγον κομμουνιστής ο Σβαμπ. Ή μάλλον πιο κοντά στο Μπακούνιν.

Κάλεσε δηλαδή τους συνέδρους, ν΄ αλλάξουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας το λεγόμενο stakeholder capitalism.

Ας δούμε ένα παράδειγμα του πως μπορεί να λειτουργήσει αυτό στην πράξη. Βάζουν τις κυβερνήσεις να επιβάλουν λοκντάουν και να τυπώσουν χρήμα για να διαθέσουν στους έγκλειστους πολίτες. Ώστε να θησαυρίσουν οι εταιρίες τους, πουλώντας αγαθά που μόνο αυτές μπορούν να διαθέσουν την  ίδια ώρα που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μένουν κλειστές. Και να το κάνουν αυτό, πείθοντας το πόπολο πως είναι για το καλό του. Για την ασφάλεια του και την υγεία του. Κι ας αποδείχθηκε πως τα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας στη Δύση απέτυχαν ολοκληρωτικά ενώ χώρες στην Ανατολή και στον Τρίτο Κόσμο που ακολούθησαν δική τους ατζέντα και έξυπνα μέτρα χωρίς καραντίνες τα πήγαν θεαματικά καλύτερα.

Βλέπουμε στο παράδειγμα ότι το WEF (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές και τα μέλη του ακολουθούν αυτές τις γραμμές, ανάλογα με το πόσο τους επιτρέπουν οι πολίτες που δέχονται τις αποφάσεις τους.

Στην Ελλάδα που κυβερνάει ο Χαρούμενος Ταξιδιώτης (ήταν και ομιλητής μάλιστα  στο φετεινό φόρουμ του Νταβός), της λίστας Πέτσα, της ανελευθερίας του Τύπου και του Επιτελικού Κράτους που πάντα απουσιάζει σε κάθε καταστροφή και κακοκαιρία, όλες οι αποφάσεις που παίρνει δίκην Μονάρχη, χαιρετίζονται ως μονόδρομος. Πυρκαγιές, χιονιάδες, πανδημίες, ανεργία, ακρίβεια, όλα είναι καλώς καμωμένα. Αυτοί που φωνάζουν κι έχουν αντίθετο λόγο, είναι ψεκασμένοι, πουτινάκια, ή απλώς ζαίοι (ακόμη κι αν δε έχουν ψηφίσει ποτέ ΣΥΡΙΖΑ).

Σήμερα αυτό που λέμε Δύση περιλαμβανει τρεις μεγάλες περιφέρειες, την ΕΕ, τη Βόρεια Αμερική και τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία. Σε όλες σχεδόν τις χώρες αυτών των περιφερειών υπάρχουν απόφοιτοι του WEF  από το πρόγραμμα των Young Leaders (Νέων Ηγετών). Πιο χτυπητά ονόματα ανάμεσά τους οι Μακρόν, Μερκελ, Τρυντό, Κουρτζ, Ρέντζι, Νιούσομ, και πολλοί άλλοι.
Αυτό μας δίνει μιαν απάντηση, για τις πανομοιότυπες κινήσεις-επιλογές στην πανδημία, που εφάρμοσαν όλες οι χώρες.
Λοκντάουν, πρωτόκολλο, εμβόλια κλπ.

Ο στέικχόλντερ καπιταλισμός βασίζεται στην ηγεσία της πολυεθνικής, (WEF), που ελέγχει τις κυβερνήσεις των κρατών, και λεηλατεί τους πολίτες τους.

Με την πρόσφατη πανδημία είδαμε επιχειρησεις να κλείνουν, ανθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους, τον πληθωρισμό να χτυπαει διψήφια νούμερα και την επισιτιστική κρίση προ των πυλών. Κι όλα αυτά τα δέχτηκαν οι πολίτες αυτής της κοινότητας, για το καλό της υγείας τους και την ασφάλεια τους.

Άρα, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτής της παγκοσμιοποιημένης κοινότητας, παίζουν το ρόλο των μέσων παραγωγής κέρδους, στον στέικχολντερς καπιταλισμό.
Κι όταν λέμε κέρδος, δεν εννοούμε απαραίτητα υλικό κέρδος. Χρήματα, κινητή και ακίνητη περιουσία.
(Θυμηθείτε το πρώτο βήμα του αφηγήματος της Μεγάλης Επανεκκίνησης. “Δεν θα έχετε τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι”).

Οι κυβερνήσεις μας θέλουν να είμαστε υποτακτικοί και συνεργάσιμοι … με τις αποφάσεις τους.

Παράδειγμα.
Θα προσληφθούν χίλια άτομα στην google.
Απαραίτητα προσόντα και δεξιοτεχνίες, να είσαι εμβολιασμένος με τρεις δόσεις και να εχεις την ηλεκτρονική σου ταυτότητα. Για λόγους ασφάλειας, θα πρέπει να μεταφέρεις πάντα πάνω σου κάρτα εισόδου-εξόδου από το κτίριο. Και για να μήν κουβαλάς πολλές κάρτες και τις χάνεις, τσιμπα και το τσιπάκι σου, με όλα τα δεδομένα μέσα.
Παράδειγμα δεύτερο.
Βάζουν οι κυβερνήσεις της παγκοσμιοποιημένης κοινότητας, κυρώσεις στη Ρωσία και στους ολιγάρχες του Πούτιν.
Η εκτίναξη της τιμής της ενέργειας, κοστίζει στον απλό πολίτη το μισό μηνιαίο εισόδημά του. Μαζί συμπαρασύρει και τις τιμές άλλων αγαθών πρώτης ανάγκης.

Πώς παρουσιαζουν οι κυβερνήσεις ολο αυτό ;
Σαν τον κακό δικτάτορα Πούτιν, που εισέβαλλε σε μια κυρίαρχη χώρα (που ισχύει εν μέρει) και πρέπει να του επιβάλουμε μέτρα για να συμπαρασταθούμε στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα όμως κλέβουν τα χρήματα του κοσμάκη με τις ευλογίες των κυβερνήσεων. Στην ουσία ζούμε μια συνεχή φτωχοποίηση και στέρηση των ελευθεριών του μέσου πολίτη στη Δύση με πρόσχημα την κάθε παγκόσμια κρίση είτε αυτή λέγεται πανδημία, είτε κλιματική αλλαγή (οπότε πρέπει να κλείσουν τα εργοστάσια και να έχουμε αποβιομηχανοποίηση), είτε πόλεμος που αντιμετωπίζεται με οικονομικές κυρώσεις και που κυρίως πυροβολούν τους δυτικούς λαούς.
Πιθανό μελλοντικό παραδειγμα τρίτο.
Εμφανίστηκαν Ουφο πάνω από τον Υμηττό (Χαρούμενε Ταξιδιώτη με τα κονέ σου) και ήταν εχθρικά προς το ανθρώπινο γένος.
Η κυβέρνηση διατάζει τους πολίτες να κλειδωθούν στα σπίτια τους μέχρι νεωτέρας και τα κανάλια αναλαμβάνουν την τρομοκράτησή τους.

Παύλος Γκανίδης

Οι απόψεις του άρθρου αντικατοπτρίζουν τις προσωπικές απόψεις του συγγραφέα και μπορεί να είναι διαφορετικές ή και αντίθετες με εκείνες του New-economy.

new-economy.gr