Η ελληνική γλώσσα (Μέρος τρίτο)
Θοδωρής Παπαδόπουλος, Αντιπτέραρχος (Ι) εα
4) «ΘΕΪΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ»
Εδώ ας αρκεστούμε στον Μέγα Αθανάσιο, το μεγάλο αυτόν αλεξανδρινό συγγραφέα και πατέρα της Εκκλησίας, στη ζωή και τον συγγραφικό μόχθο τού οποίου στήριξε τη διδασκαλία και το ήθος της, πήρε θέση απέναντι στη μουσική, και την γραφή -γλώσσα.
Μόνο ένα μικρό απόσπασμα από το :
«Προς Μαρκελλίνον εις την ερμηνείαν των ψαλμών»,
Κρατά επιφυλακτική στάση απέναντι στο επιχείρημα πως η μουσική κάνει πιο ευχάριστη την πρόσληψη των πνευματικών αληθειών εκ μέρους των πιστών. Με σαφήνεια διδάσκει πως η Αγία Γραφή δεν έχει σκοπό να επιδιώξει το ευχάριστο και το ελκυστικό. Το κείμενο της, προσθέτει, είναι γραμμένο από ανθρώπους αλλά είναι θεόπνευστο, αλλά η μελοποίηση της όμως (ψαλμοί) αποτελεί ανθρώπινο κατασκεύασμα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως απορρίπτει την μουσική. Αντιθέτως, επιφυλάσσει γι’ αυτήν έναν ανώτερο, συμβολικό χαρακτήρα. Αναγνωρίζοντας στον μουσικό ήχο τη μεγάλη επίδραση που έχει στο ανθρώπινο συναίσθημα, την θεωρεί ως αφορμή στροφής προς τα ανώτερα επίπεδα πνευματικότητας, ενώ συγχρόνως βλέπει στην εναρμόνιση της την αντίστοιχη εναρμόνιση όλων των ψυχών πνευματικών δυνάμεων τού ανθρώπου. Με άλλα λόγια, αναγνωρίζει στην μουσική τον συνεκτικό κρίκο όλων των δυνάμεων τής ψυχής και την εναρμονισμένη στροφή της προς τον Θεό Πατέρα.
Τα ίδια ισχύουν με την μουσική όπως τα της Αγία Γραφή – ψαλμοί ,Αρχαία Ελληνική γλώσσα – Μουσική
…………………………………………………………………………..
Αλλά και ο Μέγας Πλάτων έχει μιλήσει για την μουσική και την γλώσσα γενικά
στην «Πολιτεία» και τους «Νόμους» του
Όπως ο Πλάτωνας έτσι και ο Μέγας Αθανάσιος, αναγνωρίζουν την
μουσική, περισσότερο ως παράγοντα εσωτερικής πειθαρχίας και αρμονίας των
δυνάμεων της ψυχής παρά ως παράγοντα ηδονής ή, αντιστρόφως.
Άρα καμιά γλώσσα δεν έχει θεϊκή καταγωγή λόγω της μουσικής της.
5 «ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΗΦΟ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΤΙΓΕΝΝΗΤΩΝ ΗΠΑ»
Εδώ είναι ο μεγάλος μύθος ,το μεγάλο πανηγύρι που έχει επικρατήσει περισσότερο από κάθε άλλον σε όλους τους χώρους και για πολύ μεγάλο διάστημα.
Ο μύθος έχει μακρά ιστορία και οδήγησε στην έκδοση πλήθους αναλύσεων και άρθρων από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1950 οι οποίες επεξηγούσαν γιατί η ιστορία αυτή δεν είναι πραγματική. Η ιστορία άρχισε να καλείται ο μύθος του Μούλενμπεργκ τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Παρ’ όλα αυτά ο μύθος συνεχίζει και αντέχει.
Ο Φρέντερικ Μούλενμπεργκ, ο πρώτος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, μεγαλεία που μας στέρησε αυτός ο παλιογερμανός
Ο κόκκος της αλήθειας πίσω από αυτήν την εκδοχή βρίσκεται σε μια ψηφοφορία της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ του 1794, όπου μια ομάδα Γερμανών μεταναστών ζήτησε την μετάφραση ορισμένων νόμων στα γερμανικά. Όχι για την γλώσσα. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με 42 ψήφους υπέρ και 41 κατά.
Για τον Μούλενμπεργκ, ο ίδιος γερμανικής καταγωγής και Πρόεδρος της Βουλής, ειπώθηκε ότι ανέφερε πως «όσο πιο γρήγορα οι Γερμανοί μετανάστες γίνουν Αμερικανοί, τόσο το καλύτερο». Παρόλα αυτά δεν είναι εφικτό να διαπιστωθεί εάν ο Μούλενμπεργκ απείχε από την συγκεκριμένη ψηφοφορία ή έριξε την καθοριστική ψήφο.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν κάποια θεσμικά κατοχυρωμένη επίσημη γλώσσα, με τα αγγλικά να είναι η ντε φάκτο γλώσσα που χρησιμοποιείται καθημερινώς και ευρέως και επομένως να κερδίζει την δεσπόζουσα θέση ως κυρίαρχη γλώσσα του κράτους.
Ανά διαστήματα, συγκεκριμένες πολιτείες έχουν θεσπίσει δικούς τους νόμους για τις επίσημες γλώσσες τους.
«Αχ τι μας έκανες αείμνηστε» Ξενοφώντα Ζολώτα (1904-2004), που ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα, είχες εκφωνήσει δύο λόγους στα πλαίσια των ετήσιων συναντήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας (1957 και 1959). Οι λόγοι ήταν γραμμένοι και εκφωνήθηκαν στα αγγλικά με τη χρήση όμως μόνο ελληνικής ετυμολογίας λέξεων (πλην βέβαια κάποιων απαραίτητων αγγλικών, όπως άρθρα, σύνδεσμοι και προθέσεις)
Εσύ βρε Χένρι Τάσκα τι μας έκανες πάλι; {Στις 20 Δεκεμβρίου 1969, ορίστηκε ως νέος πρέσβης της χώρας του στην Ελλάδα. Στις 15 Ιανουαρίου 1970, έδωσε τα διαπιστευτήριά του. Αν και η θητεία του έληγε το 1973, μετά από παρέμβαση του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Τομ Πάπας (1899-1989) ολοκλήρωσε τη θητεία του στη χώρα μας στις 16 Σεπτεμβρίου 1974.}
Η δήλωση Τάσκα, όπως αυτή καταγράφηκε στην «Εστία» στις 17/8/1970: «Αναλογιζόμενος την σημασίαν της συναντήσεώς σας, ανεθυμήθην κάποιον, ο οποίος μου είπεν, ότι αι Ηνωμέναι Πολιτείαι, κατά τας πρώτας των ημέρες (ως έθνους), τόσον εθαύμαζαν την σοφίαν και τας γνώσεις της αρχαίας Ελλάδος, ώστε όταν οι ιδρυταί της χώρας μας, συνήλθον δια ν’ αποφασίσουν ποια θα ήτο η εθνική γλώσσα των Η.Π.Α., η υπόθεσις ετέθη ως «κορόνα – γράμματα», μεταξύ της ελληνικής και της αγγλικής. Και η ελληνική (γλώσσα) απώλεσε (ενν. έχασε) με διαφοράν μιας ψήφου. Αν δεν ήτο η ψήφος εκείνη, του Δανιήλ Ουέμπστερ, (άλλος τούτος) γεγονός είναι, ότι δεν θα ευρισκόμην ενώπιον υμών, ομιλών την αγγλικήν».
Διπλωμάτης ήταν επί χούντας μάλιστα, έδωσε στο λαό «άρες μάρες κουκουνάρες» πέταξε εκεί από κάποιον …και κορώνα -γράμματα όχι ψηφοφορία και να το ηθικόν των Ελλήνων ακμαιότατον.
Ο μύθος βέβαια έχει καλλιεργηθεί και στην Γερμανία με την γερμανική γλώσσα και στο Ισραήλ με την εβραϊκή γλώσσα.!!!!!!
Από τις χιλιάδες αναρτήσεις – διαψεύσεις που υπάρχουν στο διαδίκτυο για να μην κουράσω με ένα ανύπαρκτο θέμα παραθέτω τις παρακάτω τρις ,φυσικά για τους «ελληνολάτρες» υπάρχουν και κάποιες άλλες που διαψεύδονται φυσικά.
Μην συνεχίσω:
Ο μύθος αυτός αν δεν ήταν τόσο γελοίος θα ήταν επικίνδυνος.
(ΥΓ) Άρθουρ Κέσλερ (1905 – 1983): Τίποτα δεν είναι ποιο οδυνηρό από το γκρέμισμα ενός μύθου.
Για να διαβάσετε το πρώτο και το δεύτερο μέρος πατήστε εδώ κι εδώ.