Ποιοι είναι οι στόχοι και ποιος ο στρατηγικός σκοπός της Τουρκίας;
Του Θοδωρή Παπαδόπουλου, Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α
Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας έχει εκφρασθεί ποικιλοτρόπως, φανερά, με ακρίβεια, συνέπεια, αλλά και στην πράξη από το 1974 και μετά.
Όσοι δεν το είδαν και δεν το βλέπουν απλά δεν ήθελαν και δεν θέλουν να το δουν, αναφέρομαι πάντα στους καθ’ οιονδήποτε τρόπο αρμοδίους και υπευθύνους.
Εννοώ το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, το διπλωματικό κατεστημένο την εκάστοτε στρατιωτική ηγεσία, τα ΜΜΕ, άλλα και όλους όσους με τον άλφα ή βήτα τρόπο επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο.
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ:
1974 το Κυπριακό
1976 Κρίση στο Αιγαίο με το ερευνητικό σκάφος ΧΟΡΑ.
1987 Κρίση στο Αιγαίο με το ερευνητικό σκάφος ΣΙΣΜΙΚ. (είναι πάλι το ΧΟΡΑ αλλά αναβαθμισμένο).
1996 Κρίση των Ιμίων με τα γνωστά αποτελέσματα.
1997 Κοινό ανακοινωθέν της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ της Μαδρίτης.
(Για όσους δεν το θυμούνται αναφέρει μεταξύ των άλλων) :
«Α) Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια, και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
Β) Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
Γ) Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
Δ) Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
Ε) Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
ΣΤ) Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης, και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».
Σε όλες τις κρίσεις έχω λάβει μέρος σαν Ιπτάμενος αξιωματικός της ΠΑ σε διάφορες θέσεις ακόμα και σαν Διοικητής διαφόρων Μονάδων.
Η Τουρκία δημιουργούσε πάντα μικρές ή μεγάλες κρίσεις (πατήστε ΕΔΩ για σχετικό άρθρο) και αναλόγως των εσωτερικών και εξωτερικών συνθηκών που επικρατούσαν πάντα κάτι κέρδιζε και εμείς πάντα θριαμβολογούσαμε ότι ή «νικήσαμε» ή τουλάχιστον αποφύγαμε τον πόλεμο, που και αυτό κέρδος είναι έτσι λέγαμε ή έτσι υπονοούσαμε.
Η Τουρκία με όλα αυτά ένα πράγμα ήθελε να επιτύχει σαν στρατηγικό στόχο «ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ» τα υπόλοιπα είναι επί μέρους αντικειμενικοί σκοποί (ΑΝΣΚ) όπως λέμε συχνά εμείς οι στρατιωτικοί.
Σε όλο αυτό το μακρόχρονο διάστημα σαράντα πέντε (45) χρόνια περίπου η αντιμετώπισή μας απεδείχθη αναποτελεσματική, μυωπική, και τελικά αποτυχημένη.
Προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία αεροναυτικά με το να αναχαιτίζουμε τα αεροσκάφη τους, κυρίως, καθημερινά καταβάλλοντας κόπο, χρόνο, εκπαίδευση, χρήμα, και ενίοτε αίμα, πολύ αίμα. Αλλά και τις ναυτικές ασκήσεις τους με δικές μας αντιασκήσεις και τελικά τους «εκπαιδεύσαμε τέλεια» στον αιγαιακό ουρανό και στην αιγαιακή θάλασσα μια χαρά.
Συνηθίσαμε και εμείς οι στρατιωτικοί, αλλά κυρίως η ελληνική κοινωνία σ’ αυτή την κατάσταση.
Όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία έχτιζε μια de facto κατάσταση μεταξύ μας, αλλά κυρίως στο εξωτερικό, στα διεθνή φόρα, αλλά και στην διεθνή κοινότητα, ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και πρέπει με διαπραγματεύσεις να τα βρούνε.
Οι Τουρκικές διεκδικήσεις, (πατήστε ΕΔΩ για το σχετικό άρθρο), έγιναν δυστυχώς «ελληνοτουρκικές διαφορές».
Συνηθίσαμε το τέρας και στο τέλος αρχίσαμε να του μοιάζουμε, όπως είπε και ο αλησμόνητος Μάνος Χατζιδάκις.
Συνηθίσαμε αντί του γαλάζιου και του μπλε που έχουν ο ουρανός μας και η θάλασσά μας αντίστοιχα, να αρκούμεθα και να βολευόμαστε με το γκρι.
Θεέ μου τι αποκρουστικό χρώμα είναι το γκρι.
Αποβάλαμε το φως και την ομορφιά και συνηθίσαμε την ομίχλη και την ασχήμια.
Ας δούμε τι επιμέρους στόχους είχε η Τουρκία, ώστε να επιτευχθεί ο στρατηγικός της σκοπός που είναι όπως είπαμε η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης:
1ος Μη κατάθεση σχεδίων πτήσεων στο Flight Information Rules (FIR) Αθηνών όπως προβλέπετε από τον διεθνή οργανισμό (ICAO) (παραβάσεις πτήσεων).
2ος Είσοδοι σε καθημερινή βάση και μάλιστα οπλισμένων αεροσκαφών στον Εθνικό Εναέριο Χώρο μας (ΕΕΧ) (Παραβιάσεις ΕΕΧ) Παραβιάζουν τα 10 ΝΜ και θεωρούν ότι ο εθνικός εναέριος χώρος μας είναι τα 6ΝΜ.
3ος Αμφισβήτηση της παραχωρηθείσας αρμοδιότητας σε μας και σε όλο το FIR Έρευνας και Διάσωσης (Search and Rescue) σε περίπτωση αεροπορικού ή ναυτικού ατυχήματος. Αυθαίρετα επεμβαίνουν σε περιπτώσεις ατυχημάτων (έτσι ξεκίνησε η κρίση των ιμίων).
4ος Διαφωνούν με το δικαίωμά να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 NM και κατά συνέπεια και ο ΕΕΧ στα 12 ΝΜ επίσης, ως έχουμε δικαίωμα από το δίκαιο της θάλασσας ( UNCLOS) και θέλουν να μας επιβάλουν δικό τους δίκαιο. Μάλιστα μετά την επικύρωση της σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας από την ελληνική βουλή, η τουρκική βουλή ενέκρινε προς την εκάστοτε κυβέρνηση τους να κάνει πόλεμο σε περίπτωση που επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα σε 12 ΝΜ (casus belli).
5ος Διαφωνούν με το δικαίωμά μας να ανακηρύξουμε την υφαλοκρηπίδα μας και την ΑΟΖ (τελευταία η ΑΟΖ έχει μεγαλύτερη σημασία διότι υπό προϋποθέσεις υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα) όπως λέει το δίκαιο της θάλασσας στα διακόσια (200) ΝΜ.
6ος Αμφισβητούν την ελληνικότητα πληθώρας ελληνικών νήσων, μικρονήσων και βραχονησίδων με τις ποιο γελοίες και αστήρικτες υποθέσεις και δικαιολογίες.(δεν αναφέρω τα ονόματα και τον αριθμό αυτών διότι θα αναπαρήγαγα την γελοία επιθετικότητα τους).
7ος Έχουν διχοτομήσει το Αιγαίο στη μέση όπως παλιά με την NOTAΜ 714 που τώρα την επαναφέρουν πάλι με άλλη μορφή και για άλλες δραστηριότητες στα πλαίσια της γαλάζιας τους πατρίδας, και ζητούν την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας.
8ος Προβαίνουν σε δόλιες ύπουλες αλλά και φανερές αποσχιστικές ενέργειες στην Θράκη, πολλές φορές και απροκάλυπτες μέσω μουφτήδων και προξενείων, για μητέρα πατρίδα, κλπ σε όλο τον ελληνικό μουσουλμανικό πληθυσμό όπως υπαγορεύει και η συνθήκη της Λωζάνης.
9ος Διαδίδουν και διοχετεύουν στο εξωτερικό και σε όλους τους διεθνής οργανισμούς ότι η Ελλάδα καταπιέζει τις μειονότητες που διαβιούν σ’ αυτή.
10ος Εργαλειοποιούν τους πρόσφυγες και μετανάστες με τα γνωστά αποτελέσματα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Όλα τα παραπάνω έχουν περάσει στην διεθνή κοινότητα ως ελληνοτουρκικές διαφορές και όχι σαν τουρκικές διεκδικήσεις.
Δεν θα αναφερθώ στα γεγονότα του καλοκαιριού που συνεχίζονται ακόμα και τώρα από την πλευρά της Τουρκίας, και πως συμπεριφέρεται στον αέρα και κυρίως στη θάλασσα, ούτε φυσικά στην όποια αντίδρασή μας, ούτε πολύ περισσότερο στις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας μας για ευνόητους λόγους.
Οι έχοντες οφθαλμούς βλέπειν… και οι έχοντες ώτα ακούειν ακουέτωσαν….
Όλοι αυτοί οι σκοποί που είναι οι κυριότεροι κατά την άποψή μου κατά το μάλλον ή ήττον έχουν επιτευχθεί de facto, και μένει να καθιερωθούν και de jure .
Έχουμε ηττηθεί χρόνια τώρα de facto χωρίς να πέσει μια σφαίρα και δεν θέλουμε να το δούμε.
Εμείς οι στρατιωτικοί δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, διότι σαν στρατιωτικό όργανο χρησιμοποιηθήκαμε και επιτυχώς εκτελέσαμε αυτό που διαταχθήκαμε να κάνουμε από την πολιτεία, πλην όμως με λάθος στρατηγική της.
Το πολιτικό μας σύστημα, (σκόπιμα χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο) και η οικονομική και κοινωνική ελίτ εθελοτυφλούν ίνα μην χρησιμοποιήσω άλλους χαρακτηρισμούς μέσα από την μεγάλη φοβικότητα τους, και τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να συρθεί σε διαπραγματεύσεις, διερευνητικές, ή διπλωματικές, ή διακρατικές ή όπως και αν τις ονομάσουν (εκτός της συζήτησης για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, και όχι για τις θαλάσσιες ζώνες όπως ακούω τελευταία διότι θεωρό ύποπτο αυτόν τον όρο). Υπάρχουν πολλές θαλάσσιες ζώνες.
Σε κάθε άλλη περίπτωση και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος ή της αποχώρησής μας απ’ αυτές και την επιστροφή μας οίκαδε περικλεείς ότι διαφωνήσαμε και αποχωρήσαμε θα έχει επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας «ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ» ή ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ de facto, και φυσικά είμαστε ένα βήμα πριν την de jure αναγνώριση.
Η προσφυγή στο ΔΔΧ (Χάγη) φυσικά μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ δεν είναι πανάκεια, και παρά την κατά καιρούς νομολογία του, που είναι υπέρ μας, δεν είναι σίγουρο ότι θα μας δικαιώσει.
Στο Αιγαιακό χώρο, αέρα και θάλασσα, δυστυχώς έχουμε ηττηθεί de facto χωρίς πόλεμο, εκτός και αν την ύστατη στιγμή γίνει κάτι εντυπωσιακό, και αντιστρέψουμε την κατάσταση κατά την ταπεινή μου άποψη.
Ελπίζω να μην ηττηθούμε και στην Θράκη.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στα εθνικά θέματα από το να τα αφήνεις να χρονίζουν, ώστε να επιλυθούν στο μέλλον ή με εξευγενισμό του αντιπάλου. (Βλέπε κυπριακό πρόβλημα, αλλά και πολλά άλλα)
Για άρθρα του Θοδωρή Παπαδόπουλου, πατήστε ΕΔΩ
new-economy.gr