Μήπως είναι σε Εξέλιξη μια Νέα Δ’ Σταυροφορία, με λάφυρο τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος;
Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη*.
Ας αναλογιστούμε ως απλοί πολίτες, πριν την υπαγωγή της Ελλάδος στα επαχθή Μνημόνια των οποίων αφετηρία αποτελεί η 10η Μαΐου 2010, τι συμφορά έχει προκληθεί στην ελληνική κοινωνία με τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας και τις υπέρμετρες αυξήσεις φόρων. Η δημιουργία της περίοπτης τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) για τη διαχείριση των κεφαλαίων διάσωσης (bail-out funds) και την υλοποίηση των αποκληθέντων προγραμμάτων προσαρμογής για να «διασώσουν» τη χώρα και να τη θέσουν σε «τροχιά ανάπτυξης», υπήρξε – όπως πλέον έχει αποδειχθεί – μια κολοσσιαία εξαπάτηση η οποία διαπράχτηκε κατά του Ελληνικού λαού.
Η μεγαλύτερη Ελληνική Κρίση μετά τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν είναι Κρίση Δημοσίου Χρέους, όπως θεωρεί διάχυτα η ελληνική και γερμανική κοινή γνώμη παρά το πέρασμα οκτώ ετών σκληρής και επώδυνης δοκιμασίας.
Οφείλεται η κρίση σε κακοδιαχείριση;
Η κρίση οφείλεται μερικώς στην κρατική κακοδιαχείριση και ασυδοσία. Το γιγάντιο μέρος του δημοσίου χρέους το οποίο εκτείνεται πέραν της επίγειας ζωής, για τους περισσοτέρους, οφείλεται στις τεράστιες ζημιές των τραπεζών του Ευρωσυστήματος – μαζί και των ‘ελληνικών’ – που μεταβιβάστηκαν στους εθνικούς λογαριασμούς και βαπτίστηκαν ελληνικό δημόσιο χρέος. Η ‘ρετσινιά’ όμως έμεινε και συνεχίζουν να την ενστερνίζονται τα ντόπια και διεθνή ΜΜΕ, με πρωτόγονη ηθική οι ευρωπαϊκές αρχές, και δυστυχώς, η πλειονότητα των ακαδημαϊκών ακόμη και σήμερα.
Το συνολικό κονδύλι του επιλήψιμου «η Ελλάδα ζούσε πέραν των δυνατοτήτων της» ανέρχεται στο ποσό των 70 δις ευρώ περίπου. 1 Τα δημόσιο είχε άνοιγμα 70 δις ευρώ, το οποίο περιλαμβάνει τη διαφθορά και την ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών, με ένα ΑΕΠ 243 δις ευρώ. Αυτό ήταν το χρηματοδοτικό κενό, ίσον με το 29% του ΑΕΠ, πριν την μεταφορά των ζημιών των τραπεζών στο δίχτυ του δημοσίου. Δεν είναι ευκαταφρόνητο, ούτε επαινετικό, αλλά είναι φανερό το δημόσιο χρέος ήταν διαχειρίσιμο. Ιδίως, δεν απαιτούνται οι ιστορικώς μεγαλύτερες δανειακές συμβάσεις για ένα κράτος ύψους 326 δις ευρώ, για να εξυπηρετηθεί!
Το κόλπο του ‘μηχανισμού στήριξης’
Η μεταβίβαση στους προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους δανείων του αποκληθέντος «μηχανισμού στήριξης», συνιστά μια επαίσχυντη μηχανορραφία που σκαρφίστηκε η περιβόητη τρόικα. Ο μηχανισμός στην πραγματικότητα λειτούργησε όπως οι περιστρεφόμενες πόρτες για τη μεταφορά αλλότριων, μαμούθ δανείων, για να τα επωμισθούν μόνο οι Έλληνες φορολογούμενοι. Γι αυτό, αποτελεί μια από τις πιο μελανές σελίδες του θεσμού του ευρώ και της χρηματοπιστωτικής ιστορίας της Ελλάδος.
Ο ρόλος Βενιζέλου και η 4η Σταυροφορία
Η εύλογη απορία είναι, και τί έκαναν οι Έλληνες πολιτικοί; Δεν έβλεπαν τον όλεθρο μπροστά τους ότι θα καταστραφεί για δεκαετίες η κοινωνία που εκπροσωπούν; Ή μήπως πίστεψαν στην «αλληλεγγύη» που διατυμπάνιζε η τρόικα, ένα αποκύημα της φαντασίας, και σαγηνεύθηκαν από την αίγλη του ευρώ για να έχει «δύναμη πυρός η ευρωζώνη»; Ίσως, η σαγήνη του φετίχ του ευρώ, η ατολμία και ο φόβος της πιθανής εξόδου – θα ήταν ευχής έργον – τους παρέλυσε και δεν είδαν ότι οι ‘βάρβαροι’ ήταν προ των πυλών. Η πολιτική ηγεσία του τόπου ενήργησε χείριστα, αποδέχθηκε το οικονομικό έγκλημα, την πλεκτάνη της τρόικα την οποία αποδοκίμασαν έγκριτοι διεθνείς αναλυτές,2 αγνοώντας ότι υπήρχε ολέθριο ιστορικό με τους Φράγκους και τους Ενετούς. Κι αυτό έχει την επωνυμία η Δ’ Σταυροφορία, της οποίας ο αρχικός σκοπός ήταν η κατάληψη των Αγίων Τόπων και ολοκληρώθηκε με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, σε πλήρη αντίθεση με την διακηρυγμένη πρόθεση της Σταυροφορίας.
Η ιστορία η οποία συγκλόνισε την οικουμένη διαδραματίστηκε πριν οκτώ αιώνες με τους Σταυροφόρους προ των πυλών της Κωνσταντινούπολης, της μητρόπολης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το ιστορικό
Η Άλωση της «βασίλισσας των πόλεων» του χριστιανικού κόσμου από τους Σταυροφόρους τον Απρίλιο του 1204, υπήρξε ένα από τα πιο καταπληκτικά επεισόδια της βυζαντινής ιστορίας και συνοδεύτηκε από όργιο ανελέητων σφαγών, λεηλασιών, πυρκαγιών και βιαιοπραγιών που έλαβαν χώρα στους δρόμους, στις συνοικίες και μέσα στις εκκλησίες.
Η Βενετία θεωρείται η πρώτη καπιταλιστική κοινωνία με τον ναυτικό της στόλο κυρίαρχο στη μεσόγειο θάλασσα από τον 9ο αιώνα μ. Χ, αποκτώντας διακεκριμένη θέση στις οικονομικές υποθέσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είχε το μεγαλύτερο ναυπηγείο της Ευρώπης το οποίο κατασκεύαζε μεγάλα σε μέγεθος και χωρητικότητα πλοία.3 Το Βυζάντιο εξαρτιόνταν σε μεγάλο βαθμό από τον στόλο της και το σημαντικότερο μέρος του εμπορίου του διεξάγονταν με ενετικά πλοία.
Η Βενετία είχε βοηθήσει το Βυζάντιο στην απόκρουση των Νορμανδών και με χρυσόβουλο του έτους 1082 της παραχωρηθήκαν προνόμια φορολογικά, ναυτιλιακά, χρήση των αποβάθρων στον κεράτιο κόλπο και ελεύθερο εμπόριο χωρίς δασμούς. Η Βενετική παροικία της Κωνσταντινούπολης αριθμούσε 20.οοο άτομα (η ίδια η Βενετία είχε πληθυσμό 64.000), στο σύνολο ενός 1.000.000 περίπου κατοίκων της Πόλης τον 12ο αιώνα.4
Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός (1118-1180) προσπάθησε να περιορίσει την ισχύ της Βενετίας καθώς εξελίχτηκε σε ηγεμονική εμπορική δύναμη της Μεσογείου και οι έμποροι οι οποίοι διέμεναν στην Βενετική συνοικία της Κωνσταντινούπολης πλούτισαν και δάνειζαν τους Βασιλείς, που σύμφωνα με τον Χωνιάτη, ήταν μαλθακοί και ζούσαν μέσα στη χλιδή.5 Τα χρέη των αυτοκρατόρων τα οποία όφειλαν στη Δύση, κυρίως στους πλούσιους εμπόρους της Βενετίας, επαυξάνονταν συν τω χρόνω και το σημαντικότερο, παρέμεναν απλήρωτα. Ούτως, ο Κομνηνός διέταξε μαζικές συλλήψεις Βενετών και τη δήμευση των περιουσιών τους (1171). Σε ένα παροξυσμό – μετά τον θάνατο του Μανουήλ – των Βυζαντινών αρχών κατά των Δυτικών, όλοι οι Λατίνοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης σφαγιάστηκαν (1182) και μαζί, αφανίστηκαν οι δανειακές απαιτήσεις και χρηματικές διευκολύνσεις στους αυτοκράτορες του Βυζαντίου.6
Αυτή ήταν η κατάσταση το 1201, με την Βενετία την πλουσιότερη πόλη της Δύσης και τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ’, που πήρε την πρωτοβουλία της έναρξης της Δ’ Σταυροφορίας το 1199 με σκοπό την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Οθωμανούς, να διερωτάται γιατί καθυστερούσε η εκκίνηση. Που να φανταστεί ότι είχε χάσει τον έλεγχο της εκστρατείας. Η Βενετία με επικεφαλής τον υπερήλικα-μερικώς τυφλό- Δόγη Ερρίκο Δάνδολο (Enrico Dandolo, 1107-1205) σε μια πρωτοφανή μηχανορραφία στο μυστικό δωμάτιο του παλατιού του Δόγη με λόρδους της Δύσης, εξετράπη ο σκοπός της Δ’ Σταυροφορίας και κατέληξε σε επίθεση κατά της Κωνσταντινούπολης.7 Το σχέδιο της εκτροπής προτάθηκε από τους Φράγκους ευγενείς και εγκρίθηκε με θέρμη από τον Δόγη, ο οποίος είχε μερικώς τυφλωθεί από τους Βυζαντινούς.
Η συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ των Φράγκων ευγενών και του Δόγη Δάνδολο για τη μεταφορά των Σταυροφόρων με ενετικά πλοία είχε δύο βασικούς όρους : α) η Βενετία θα γίνει ίσος εταίρος στην επιχείρηση, και β) το κόστος το οποίο εκτιμήθηκε σε 94.000 μάρκα θα χρηματοδοτηθεί με δάνειο από την Βενετία· δεν απαιτείτο να πληρωθεί προκαταβολικά, αλλά σε δόσεις υπό τον όρο θα συμμετάσχει εξ ίσου στα λάφυρα των κατακτήσεων. Έτσι ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι με αρχηγό τον Βονιφάτιο τον Μονφερατικό και βρέθηκαν αντί να πολιορκούν τους άπιστους Οθωμανούς, στην Ζάρα της Δαλματίας να πολιορκούν τους χριστιανούς πριν την Άλωση και αρπαγή των θησαυρών της Βασιλεύουσας.
Σπυρίδων Λαβδιώτης
*Former Senior Financial Analyst at Bank of Canada
Τίτλοι-υπότιτλοι: new-economy.gr
new-economy.gr
1 Εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους, για τα έτη 2008 – 2009. Το ποσό των € 70 δις διαφέρει από τα € 40 δις, που συχνά αναφέρονται. Η διαφορά οφείλεται στην έκδοση βραχυπρόθεσμων τίτλων δανεισμού (eurocommercial papers, ECPs) ύψους € 28 δις, που κάλυψαν τα € 28 δις των τραπεζών με τον ν. 3723/2008. Τα ECPs € 28 δις μεταφέρθηκαν στον κωδικό «φυσικών καταστροφών».
2 Ενδεικτικά, α) Barron’s, Greece’s “Bailout” Was a Disaster for Greece, August, 24, 2018; β) James K. Galbraith, “ The Greece Bailout’s Legacy of Immiseration, The cynicism and brutality of what happened there is for the whole world to see, The Atlantic, Aug. 20/18 ; γ) Eric Toussaint, “ The Troika’s Policy in Greece: Rob the Greek people and give the money to private banks, the ECB, the IMF and the dominant States of the Eurozone”, Aug. 28, 2018
3 Stephen Zarlenga, The Lost Science of Money, Chapter
4, American Monetary Institute, 2002. 4 Κ.Ι. Γιαννακόπουλος, Οι επιρροές της βυζαντινής παιδείας στο μεσαιωνικό δυτικό πολιτισμό.
5 Νικήτας Χωνιάτης ή Ακομινάτος (1155-1256), Η κατάληψη της Κωνστ/πολης, Χρονική Διήγηση.
6 The Fourth Crusade – ORB: The Online Reference Book for Medieval Studies.
7 Στο εξαιρετικό βιβλίο του Zarlenga, υπάρχει photo της αίθουσας που έγινε η δολοπλοκία, σελ.129
Pingback:Μήπως είναι σε Εξέλιξη μια Νέα Δ’ Σταυροφορία, με λάφυρο τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος; | Reportaz.biz
Κύριε Λαβδιώτη. Καλά τα λέτε.
Όλοι μας όμως θα έπρεπε, με μια απλή …προσθαφαίρεση, να καταλάβουμε ότι το δημόσιο χρέος μας είναι …δήθεν χρέος.
Θα την κάνω εγώ λοιπόν αυτή την προσθαφαίρεση:
Το χρέος της Ελλάδας στις αρχές του 2009, ήταν 290 δις. Υπερβολικό βέβαια και δε θα εξηγήσω τώρα με ποιο τρόπο και για ποιο λόγο χρωστούσαμε τόσα πολλά, αλλά το χρέος μας τόσο ήταν.
290 δισεκατομμύρια Ευρώ, όλοι το γνωρίζουν.
Ήταν υπερβολικό το χρέος μας επειδή ίσως ήμαστε …άτυχοι αφού αγοράζουμε τον στρατιωτικό εξοπλισμό μας πιο ακριβά από ότι οι άλλες χώρες. Την ασφάλεια των συνόρων της ΕΕ θα έπρεπε βέβαια να την αναλάβει η ίδια η ΕΕ και όχι μόνοι μας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Πριν δέκα χρόνια το χρέος μας ήταν λοιπόν 290 δις και επειδή ο Καραμανλής είχε δώσει το Δεκέμβιο 2008 (με δανεικά-εγγυήσεις της ΕΕ) στις ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, ως κρατικές εγγυήσεις, 23 δισεκατομμύρια Ευρώ (ΦΕΚ 250, 9 Δεκεμβρίου 2008).
Επειδή όμως αυτός παραιτήθηκε, οι τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αργότερα το επέστρεψαν.
Δεν τα “χρειάστηκαν” επειδή δεν ήξεραν τι, πως και γιατί αυτός παραιτήθηκε, ενώ οι ίδιες αυτές τράπεζες δεν επέστρεψαν ποτέ τίποτε άλλο, παρά τα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που “χρειάστηκαν” στη συνέχεια.
Σίγουρα θα αναρωτιόσαστε μήπως ο Καραμανλής παραιτήθηκε επειδή δεν ήθελε να συμμετέχει στο κόλπο, το οποίο το ξεκίνησε ο ΓΑΠ. Εάν όμως το κόλπο του δήθεν δανεισμού ήταν να ξεκινήσει …εν αγνοία του, δε θα έδινε αυτός 23 δις στις τράπεζες ως κρατικές εγγυήσεις, λίγο πριν παραιτηθεί.
Ο Καραμανλής παραιτήθηκε επειδή ενέδωσε στους Ρώσους και συμφώνησε στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Στη συνέχεια σημειώθηκαν πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, έγιναν διάφορα σκάνδαλα πανελλαδικώς, απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, καθώς και απαγωγή της συζύγου του. Όλα αυτά τον έτρεψαν σε …άτακτο φυγή.
Μήπως λοιπόν η παραίτησή του είχε κάποια σχέση με την Αμερική; Αναρωτιέμαι, δεν κατηγορώ…
Το 2010 με τον Παπανδρέου δίναμε για τρία και κάτι χρόνια περίπου 20 δις το χρόνο με μηδενικό επιτόκιο, για τη μείωση του τεράστιου χρέους μας (μια …ευγενική χορηγία της ΕΕ).
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Σύνολο
290 δις – 23 δις – περίπου 70 δις – 58 δις = 140 δις
Άρα το Δημόσιο χρέος της χώρας θα έπρεπε το 2013 να είναι ούτε 140 δις και όχι …340 δις.
Αυτά τα περισσότερα από 200 δις προστέθηκαν χωρίς λόγο και αιτία στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι με τα μνημόνια μας έδωσαν οι «σύμμαχοι» σε λίγα μόλις χρόνια σχεδόν …300 δις. Πού πήγαν λοιπόν αυτά τα χρήματα, ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός μας επί Καραμανλή …έβγαινε δεν έβγαινε;
Ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός Νταλέμα είπε ότι η Ελλάδα έδωσε προς γαλλικές και γερμανικές τράπεζες περισσότερα από 200 δις.
Ο Νταλέμα νόμιζε ότι ήταν …τόκοι, ενώ εμείς νομίζουμε ότι κάναμε …ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών.
Εάν όμως ήταν τόκοι θα έπρεπε να χρωστούσαμε τότε …μερικά τρις.
Επίσης, τις τράπεζες τις χρηματοδοτεί (ανακεφαλαιοποιήσεις και εγγυήσεις) ανέκαθεν μόνο όποιος εκδίδει το χρήμα, επειδή ακριβώς εκδίδει το χρήμα. Η Ελλάδα έχει Ευρώ που δεν το εκδίδει μόνη της, αλλά η ΕΚΤ και άρα αυτή θα έπρεπε να χρηματοδοτεί.
Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά κάποια τράπεζα χρειάζονταν τόσο χρήμα για …ανακεφαλαιοποίηση και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν.
Ανάλογα όμως με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτές οι «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών είναι εκβιασμός. Είναι οικονομικός στραγγαλισμός όποιων χωρών επιθυμεί το «σύστημα».
https://www.youtube.com/watch?v=YUhb1Xoo7Zg
Μάθετε ότι και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ. Χρωστούσε η χώρα πολλά δισεκατομμύρια για τις «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών της. Αναλογικά με τον πληθυσμό της χρωστούσε περισσότερα ακόμα και από ότι το δικό μας «χρέος». και οι ιδιωτικές της τράπεζες ήθελαν και άλλα. «Χρειάζονταν» να κάνουν και άλλη …ανακεφαλαιοποίηση.
Παρόλο λοιπόν που το δέχτηκαν όλοι οι πολιτικοί της και το ψήφισαν όλα της τα κόμματα στη βουλή, αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ισλανδίας να δώσουν και άλλα χρήματα, αρνήθηκε να δανειστεί η Ισλανδία και άλλα χρήματα για τις τράπεζές της.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας (κύριος Γκρίμσον) έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει (βάσει Ισλανδικού συντάγματος). Αρνήθηκε να υπογράψει για να πάρουν επιπλέον δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσουν ξανά τις τράπεζές τους και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα.
Το ίδιο που θα μπορούσε να κάνει και ο δικός μας πρόεδρος της δημοκρατίας.
Στο δημοψήφισμα αυτό, το 93% του λαού της Ισλανδίας αρνήθηκε να ξεχρεώσει τις τράπεζες εις βάρος του, αρνήθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες τα χρέη των τραπεζών.
Το 93% των Ισλανδών. Αυτό σε ποιο ΜΜΕ μας το άκουσε κανείς;
Οι τράπεζες χρεοκόπησαν και οι τραπεζίτες κλείστηκαν στη φυλακή για τα χρέη αυτά. Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που έγιναν πρόσφατα και την πήγαν Αγγλία και Ολλανδία για τα χρέη της, δικαιώθηκε οριστικά η Ισλανδία και τώρα δε χρωστάει σε κανέναν.
Που σημαίνει ότι ακόμα και αν εμείς ως Ελλάδα χρειαζόμασταν πράγματι τόσο χρήμα για τις τράπεζές μας (αποκλείεται αλλά …λέμε) και εάν ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε από μόνοι μας τις “χρηματοδοτήσεις” των ιδιωτικών μας τραπεζών (και όχι η ΕΚΤ όπως σίγουρα ισχύει αλλά λέμε …εάν) θα μπορούσαμε να διαγράψουμε το χρέος μας, με παράδειγμα την Ισλανδία (…ή και τον …Μεταξά). Τα δικαστήρια θα μας δικαίωναν και όσοι μας έδωσαν χρήματα μπορούν να ξεχάσουν τα χρήματα αυτά εφόσον πήγαν για τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών.
Ή να τους τα δώσει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ κατά το δοκούν, χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε.
Αφού φημολογείται ότι η ΕΚΤ πληρώνει τα πρόστιμα στην Αμερική για τις Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες.
Φημολογείται επίσης, ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχει και η Ισλανδία τεράστιο ορυκτό πλούτο στην τεράστια ΑΟΖ της.
.
Γιατί όμως το πολιτικό μας σύστημα, αποδέχτηκε ένα δήθεν χρέος;
Ο Jörg Michael Kutschenreuter, αυτός που κρατούσε τα μαύρα ταμεία της Siemens, κατέθεσε το 2005 στην εισαγγελία του Μονάχου, ότι η Siemens Ελλάς έδινε το 25% ως μίζα στα τρία μεγαλύτερα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Το 25% του ετήσιου τζίρου της, με την αναλογία 3/2/1. Τα 3/6 το μισό δηλαδή του 25%, το παίρνει η κυβέρνηση, τα 2/6 το ένα τρίτο του 25%, το παίρνει η αξιωματική αντιπολίτευση και το 1/6 του 25%,το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Η Siemens Ελλάς δεν έχει εισαγωγέα (αποκλειστικό αντιπρόσωπο) στην Ελλάδα, αλλά μόνο ελληνικό υποκατάστημα και δίνει αυτό το 25% μόνο στα πολιτικά κόμματα. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες γερμανικές εταιρίες, που δίνουν και στα πολιτικά κόμματα και στους εισαγωγείς.
Και μη νομίζει κανείς ότι η Siemens …χαρίζει το 25% του τζίρου της. Απλώς πωλεί στην Ελλάδα πολύ πιο ακριβά.
Όπως λοιπόν κάνουν όλες οι γερμανικές εταιρίες. Πουλάνε στην Ελλάδα κατά 25% πιο ακριβά από ότι πουλάνε στις άλλες δυτικές χώρες. Και αυτό το 25% υπάρχει η φήμη ότι το καταθέτουν σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων αλλά και των εισαγωγέων (για να μη μιλήσουν).
Άρα αυτές τις μίζες τις πληρώνουμε εμείς. Αφού ο εισαγωγέας το αγοράζει πιο ακριβά, το δίνει στα σούπερ μάρκετ πιο ακριβά και το αγοράζουμε εμείς πιο ακριβά.
Τις κατηγορίες μου μπορεί να τις ελέγξει εύκολα όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα τιμολόγια αγοράς, εάν συγκρίνει τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας με τις τιμές πώλησης στην Ελλάδα.
Μπορείτε να φανταστείτε σε τι ποσό αναφέρομαι, όταν μιλάω για το 25%.
Άρα, ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο.
Με αυτό τον τρόπο οι Γερμανοί κρατάνε όλους τους πολιτικούς μας.
Και οι πολιτικοί μας ακολουθούν τις εντολές της Μέρκελ και δήθεν φοβούνται ότι οι Γερμανοί θα μας βγάλουν από το Ευρώ.
Θα γράψω και κάτι ακόμα. Θα αναφερθώ στο λάφυρο, όπως σωστά το αναγράφετε:
Εδώ και λίγα χρόνια ιδιωτικοποιούνται τα πάντα. Ότι αποφέρει πλούτο για τη χώρα ιδιωτικοποιείται. Και για να ιδιωτικοποιηθεί πωλείται.
Πωλείται όμως με τιμές της πλάκας και άρα ξεπουλιέται. Ξεπουλιέται χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καμιά αιτία αφού τα λιγοστά χρήματα δεν τα παίρνουμε, αλλά πάνε προς αποπληρωμή τόκων δανείων.
Ο ΟΠΑΠ πχ δόθηκε με χρήματα όσο κέρδος είχε σε ένα χρόνο (900 εκ.), για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ πήραμε 45 εκατομμυριάκια (και μάλιστα μιλάμε για εκατοντάδες συρμούς, εκατοντάδες χιλιόμετρα ράγες, δεκάδες σταθμούς κλπ κλπ, καινούριος προαστιακός σιδηρόδρομος, χιλιάδες επιβάτες καθημερινά). Λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, ΟΛΘ κλπ κλπ.
Ξεπουλάμε ότι αποφέρει κέρδος για τη χώρα, από όπου η Ελλάδα είχε έσοδα, έτσι ώστε στο τέλος η Ελλάδα να μη βγάζει άλλα χρήματα για να μπορεί να ξεχρεώνει αυτά που δήθεν χρωστάει.
Δε θα βγάζουμε άλλο κέρδος από την εθνική μας περιουσία και θα αναγκαστούμε να δώσουμε και τον ορυκτό μας πλούτο. Για να …μειώσουμε το χρέος μας. Το δήθεν χρέος μας.
Θα δώσουμε τον ορυκτό πλούτο (πετρέλαια και φυσικό αέριο) που μέχρι πρότινος δήθεν ούτε που γνωρίζαμε ότι υπήρχε. Και την Ελληνική ΑΟΖ δεν έχουμε ακόμα και σήμερα ανακηρύξει, αφού τάχα φοβόμαστε τους Τούρκους.
Και όμως η Κύπρος επί Τάσου Παπαδόπουλου ανακήρυξε τη δική της ΑΟΖ και μας παρακαλούσε να ανακηρύξουμε ταυτόχρονα και εμείς τη δική μας. Και σημειώστε ότι η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων Ευρώ, το οποίο το γνωρίζουν οι πάντες (αυτοί που πρέπει) εδώ και δεκαετίες.
Αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται η φτωχοποίηση της Ελλάδος.
Ο ορυκτός μας πλούτος είναι λοιπόν …υπεύθυνος για αυτά που περνάμε.
.
Για ποιον ακριβώς λόγο ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα αποδέχτηκε αυτή την φτωχοποίηση, αυτό το ξεπούλημα της Ελλάδας, ξεκινώντας από ένα δήθεν χρέος, …το απέδειξα πριν λίγο…
Θα μου επιτρέψετε να παρέμβω. Συνοπτικά, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers στις 15 Σεπτέμβριου του 2008 κορυφώθηκε ο πανικός της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, μεταμορφώθηκε με συστημική και η διατραπεζική αγορά «πάγωσε». Λόγω του συστεμικού κινδύνου, οι ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα και είχαν επίσης δανειοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες, ξαφνικά βρέθηκαν εκτεθειμένες με επισφαλή δάνεια και έλλειψη ιδίων κεφαλαίων. Οι ελληνικές τράπεζες με τη σειρά τους ήταν υπερβολικά εκτεθειμένες σε δάνεια υψηλού κινδύνου ύψους άνω των € 500 δις, ήτοι υπεράνω του 200% του ΑΕΠ της χώρας. Ενώ τα ίδια κεφάλαια (shareholders capital) ήταν γύρω στα € 25 δις, ή 5% των assets. (Το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα το 2009, Ιούνιος 2010, Ελληνική Ένωση Τραπεζών).
Ως αποτέλεσμα, οι ‘ελληνικές’ τράπεζες επλήγησαν άσχημα και κάλεσαν την τότε κυβέρνηση Καραμανλή να τις διασώσει. Αυτό έγινε με τον Νόμο 3723, ΦΕΚ 250, της 9ης Δεκεμβρίου 2008 : «Ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης». Έτσι δόθηκαν από το δημόσιο τα πρώτα € 28 δις για να διασώσουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα οποία δεν είναι όλα κρατικές εγγυήσεις ( government guaranties).
Ο Νόμος 3723 είναι σαφής: 1) € 5 δις δόθηκαν υπό μορφή προνομιούχων μετοχών με επιτόκιο 10% και είχαν πενταετή λήξη, ήτοι ήταν πληρωμή μετρητών, 2) € 8 δις δόθηκαν απευθείας στις τράπεζες από τον ΟΔΔΗΧ υπό μορφή ομολογιών του δημοσίου με μηδενικό επιτόκιο, διάρκειας μέχρι τρία έτη, ήτοι πληρωμή μετρητών, 3) € 15 δις δόθηκαν υπό μορφή κρατικών εγγυήσεων για δάνεια που θα συναφθούν μέχρι 31.12.2009 με ή χωρίς την έκδοση τίτλων, διάρκειας από 3 μήνες έως τρία έτη. Τώρα το πως επί 10 χρόνια τα € 13 δις έγιναν € 23 δις στο διαδίκτυο κι ολόκληρα τα €28 δις κρατικές εγγυήσεις από τα ντόπια και διεθνή ΜΜΕ, είναι μια άλλη ιστορία.
Για περισσότερες διευκρινήσεις, δείτε, http://spiros26.wordpress.com