Η Ιταλία στέλνει μήνυμα :η εποχή των μαριονεττών τελείωσε, ώρα η Ευρώπη να γυρίσει σελίδα

Του Χρήστου Διαμαντόπουλου

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών πρωτίστως σε Ιταλία και μετά Ολλανδία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και φυσικά Μεγάλη Βρετανία (με το Brexit ) πολλοί αναφέρονται για άνοδο του λαϊκισμού και την γιγάντωση των άκρων κυρίως της δεξιάς. Μάλιστα διαβάζουμε και διάφορους αρθρογράφους όπως ο κύριος Γεωργελές στο athensvoice να αναφέρει ότι οι σημερινοί Ευρωπαίοι πολιτικοί είναι λίγοι, κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν λένε την αλήθεια, αλλά και το ακροατήριό τους δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια. Οι γερασμένες κοινωνίες δεν έχουν το δυναμισμό να αναλάβουν νέα ρίσκα, προτιμάνε να μάχονται για τα «κεκτημένα». Έστω κι αν αυτά είναι ανέφικτα. Γι’ αυτό γίνονται ξανά ελκυστικά τα δεξιά και αριστερά άκρα που το καθένα με τον τρόπο του υπόσχονται μια αδύνατη επιστροφή στον 20ό αιώνα.

Είναι έτσι όμως;

Είναι λαϊκισμός σχεδόν σε όλη την Ευρώπη ο νέος να υπαμείβεται και να μην μπορεί σχεδόν να κάνει οικογένεια μένοντας με άλλους τρεις ή και περισσότερους ενήλικους στο ίδιο πανάκριβο σπίτι; Είναι λαϊκισμός οι συνθήκες όπως της Λισαβώνας και Δουβλίνου να γράφονται στα μέτρα των λίγων ισχυρών; Είναι λαϊκισμός να μην έχει η Ευρώπη κοινή αμυντική εξωτερική πολιτική και κοινό φορολογικό σύστημα ενώ έχει κοινό νόμισμα ;Είναι λαϊκισμός να πνίγονται κάθε μέρα χιλιάδες μετανάστες στα νερά της Μεσογείου και η Ευρώπη να ανέχεται τις φαβέλλες της Ελλάδος, Γαλλίας Ιταλίας και Ισπανίας ενώ στην Γερμανία και Σουηδία ολόκληρες γειτονιές έχουν γκετοποιηθεί και είναι άβατο ειδικά για γυναίκες μετά την δύση του ήλιου; Είναι λαϊκισμός που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στο μετρό χωρίς να κινδυνεύεις να ανατιναχτείς; Είναι λαϊκισμός να είσαι η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης (Ιταλία)  με την Γερμανία που χειραγωγεί την κρίση ώστε να απολαμβάνει ένα τεχνητό υποτιμημένο μάρκο και  να καταλήγεις να χρωστάς όσο δύο φορές το ΑΕΠ σου χωρίς να μπορείς να ξεφύγεις από τον ζουρλομανδύα του κοινού νομίσματος; Είναι λαϊκισμός η καταστροφή του μικρομεσαίου εξαιτίας της υπερφορολόγησης σε όλη την Ευρώπη ενώ η πολυεθνική ελίτ με την διαπλοκή κυβερνήσεων τα κέρδη που παράγει με συνθήκες δουλείας σε Ασία και Αφρική τα αποθηκεύει σε οφσορ ;

Και ποια είναι τα αίτια της κακοδαιμονίας; Η ανυπαρξία θεσμών ; Η παρεμβατική πολιτική της Ευρώπης με τις ποσοστώσεις και τις επιδοτήσεις για να εξυπηρετήσει συμφέροντα πολυεθνικών; Το ότι καθυστέρησαν οι Βρυξέλλες να πάρουν απόφαση για την κρίση τρία  χρόνια και ενώ ο κόσμος κατέρρευσε είχαμε στην Ευρωζώνη αύξηση επιτοκίων. Στο ότι τα κοινά σύνορα δεν είναι κοινά και οι Βρυξέλλες όταν τα βρίσκουν σκούρα σου λένε «βρείτε τα» ; Στο ότι οι Γερμανοί διαφημίζουν τους τεμπέληδες Νότιους που πειράζουν στατιστικά μεγέθη όταν οι ίδιοι μιζάρουν εκατό παγκοσμίως κυβερνήσεις και χειραγωγούν αγορές με ψεύτικες επιδόσεις αυτοκινήτων και μηχανών;

Ας αφήσουμε τις ταμπέλες για το ποιος είναι φιλελεύθερος, ποιος είναι σοσιαλδημοκράτης και ποιος λαϊκιστής . Να ειδοποιήσει κάποιος επίσης τον κύριο Γεωργελέ ότι έρχεται ο αυτοματισμός τα επόμενα χρόνια. Ουδεμία σχέση το γήρας με την αντικατάσταση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας από ρομπότ. Εμπόδιο στην διάσωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πρώτα αυτοί που βλέπουν σε εκλογικές νίκες λαϊκιστές, άγνοια της πλέμπας και είναι έτοιμοι να στήσουν αγάλματα σε κύριο Σόιμπλε. Εμπόδιο είναι όλοι αυτοί που δεν βλέπουν ότι η Ευρωζώνη έχει αρχίσει και μετατρέπεται σε μια Σοβιετική Ένωση ακριβοπληρωμένη γραφειοκρατίας, μονοπωλίων και παρεμβατισμού πολλές φορές παραβιάζοντας το σύνταγμα των χωρών μελών της. Αν δεν αλλάξουμε αυτό το μόρφωμα προς το καλύτερο απλά θα πέσει να μας πλακώσει όλους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αξίζει την προσπάθεια όλων μας για ένα καλύτερο αύριο και για να γίνει αυτό πρέπει να δούμε που πήρε λάθος δρόμο.

Χρήστος Διαμαντόπουλος- Περιοδοντολόγος

MSc University of Minnesota & Harvard

(Τίτλος: new-economy.gr)