Εθελόδουλα ποντίκια Λευκωσίας συναντούν κοιμισμένα Αθήνας σε Τουρκο-Λονδρέζικη παγίδα

Του Περικλή Νεάρχου

Τά οσα εγιναν στήν ατυπη Πενταμερή Διάσκεψη , κατά τήν Εβδομάδα των Παθων ,27- 29 Aπριλίου,δέν αποτέλεσαν εκπληξη.Η Τουρκική πλευρά τά ειχε προαναγγείλει. Ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ , υποτίθεται, οτι αυτός ειχε τήν πρωτοβουλία γιά τή σύγκληση της Διασκέψεως, ηταν πλήρως ενημερωμένος.Γιατί τότε συνεκάλεσε τή Διάσκεψη; Μά , γιατί καί η Ελληνική πλευρά , Λευκωσία καί Αθήνα , γνώριζε , αλλά συμφώνησε νά πάει σέ μιά τέτοια Διάσκεψη. Η Βρετανική πλευρά ηταν ο παρασκηνιακός σκηνοθέτης.
Εάν θέσει κανείς τό ερώτημα γιατί η Ελληνική πλευρά δέχθηκε νά συμμετάσχει σ’ αυτό τό θέατρο του παραλόγου καί συμφώνησε επιπλέον στή συνέχισή του, μέ μιά νέα τέτοιου ειδους Διάσκεψη , θά πάρει ως απάντηση οτι η Ελληνική πλευρά δέν μπορει νά μήν ανταποκριθει σέ πρόσκληση του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ, δέν μπορει νά μήν επιδεικνύει συνεχως τήν προθυμία της γιά ” λύση ” καί οτι πρέπει νά καταβάλει κάθε προσπάθεια γιά τήν επανάληψη των διακοινοτικων συνομιλιων, γιατί , σέ διαφορετική περίπτωση , καραδοκει ο κίνδυνος διεθνους αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους καί εποικισμου της Αμμοχώστου.
Ιδού ομως πού ερχεται ο Τουρκοκύπριος ηγέτης στό προετοιμασμένο σκηνικό της Πενταμερους Διασκέψεως καί θέτει ωμά καί απροκάλυπτα θέμα αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους καί αποαναγνωρίσεως της Κυπριακης Δημοκρατίας, μέ κατάργηση του περίφημου ψηφίσματος 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1964, πού επιβεβαίωσε τήν αναγνώριση της Κυπριακης Δημοκρατίας, μετά τήν Τουρκανταρσία του 1963 – 64, καί των ψηφισμάτων 550 καί 641 , μέ τά οποια τό Συμβούλιο Ασφαλείας κατεδίκασε τήν ανακήρυξη του ψευδοκράτους , τόν Νοέμβριο του 1983 .
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ δήλωσε μάλιστα, μέ απέραντο θράσος ,οτι δέν θά δεχθει συμμετοχή σέ νέες διακοινοτικές συνομιλίες , εάν αυτές δέν συμφωνηθει νά γίνουν πάνω στή νέα βάση των δύο κρατων πού προέτεινε. Η νέα Τουρκική θέση ” ερμηνεύθηκε ” παρασκηνιακά από τούς Βρετανούς οτι δέν ειναι απόλυτη , οτι ενέχει κίνηση τακτικης καί οτι μπορει νά συμβιβασθει μέ τό συμφωνημένο πλαίσιο της διζωνικης ομοσπονδίας ” μέ πολιτική ισότητα ” , υπό τήν προυπόθεση οτι θά γίνουν διαπραγματεύσεις γιά τήν αποσαφήνιση της εννοιας της ” πολιτικης ισότητας “, σέ σχέση μέ τή διεκδικούμενη από τήν Τουρκική πλευρά ” κυριαρχική ισότητα ” .
Ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες απέρριψε μέν ως βάση συζητήσεως τά δύο κράτη, επικαλούμενος τούς ορους εντολης του , αλλά αφησε ανοικτό τό ενδεχόμενο ” κοινου εδάφους ” καί , μέ βάση τήν εκτίμηση αυτή , δέχθηκε νά συγκαλέσει νέα ατυπη Πενταμερή, μετά από δύο – τρεις μηνες.Μετά δηλαδή από τό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφης , στό οποιο εχουν παραπεμφθει οι αποφάσεις πάνω στίς Τουρκικές διεκδικήσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση καί τήν προτεινόμενη από τή Γερμανία καί τους συμμάχους της ” θετική ατζέντα “γιά τήν Τουρκία.Η Ελλάδα καί η Κύπρος δηλαδή θά κληθουν νά τηρήσουν ” θετική ” στάση απέναντι στά Τουρκικά αιτήματα, γιά νά μή υπονομεύσουν δηθεν τή νέα Πενταμερή , πού ειναι κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα τους. Τί νά πρωτοθαυμάσει κανείς από τήν ακολουθούμενη από τήν Ελλάδα καί τήν Κύπρο πολιτική ;
Στήν Κύπρο, αμέσως μετά τό τέλος της Διασκέψεως, εκπρόσωποι των δύο κομμάτων ΔΗΣΥ καί ΑΚΕΛ , εσπευσαν νά δηλώσουν ,σέ δημοσιογραφική διάσκεψη , γιά νά διασώσουν , προφανως , τήν υποτιθέμενη δυναμική της Πενταμερους καί τήν προοπτική των διακοινοτικων συνομιλιων , οτι η Ελληνική πλευρά πρέπει αυτή νά πάρει τήν πρωτοβουλία καί νά κάνει τήν πρώτη κίνηση πάνω στό κρίσιμο θέμα της ” πολιτικης ισότητας “. Νά δώσει δηλαδή στούς Τουρκοκυπρίους τήν ” πλήρη πολιτική ισότητα ” ,οπως ειχε προτεινει καί πρίν τήν Πενταμερή ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου.Τί σημαινει ” πληρης πολιτική ισότητα ” ; Προφανως , κάτι ανάλογο μέ αυτό πού εννοει η Τουρκική πλευρά μέ τόν ορο ” κυριαρχική ισότητα “, μέ τή διαφορά οτι τά δύο νά ειναι τυπικά σέ συσκευασία ενός. Τά αποτελέσματα θά ηταν , προφανως , τά ιδια.Καμία απόφαση δέν θά μπορουσε νά λαμβάνεται , χωρίς τή σύμφωνη γνώμη της Τουρκικης πλευρας , δηλαδή της Αγκυρας , οσο καί αν γίνεται προσπάθεια από τούς γνωστούς καλοθελητές νά συσκοτισθει αυτή η πραγματικότητα , μέ ρητορεία γιά τους Τουρκοκυπρίους.
Μέ απλά λόγια , ο κίνδυνος γιά τήν Κύπρο δέν παρηλθε, μέ τήν υποτιθέμενη ” αποτυχία ” της Πενταμερους Διασκέψεως στή Γενεύη.Εξακολουθει νά επικρέμεται.Οι γνωστοί εξάρχοντες της ενδοτικης πολιτικης καί της εθελοδουλείας, μέ πρωταγωνιστές τίς ηγεσίες των δύο κομμάτων ΔΗΣΥ καί ΑΚΕΛ, προσπαθουν νά δημιουργήσουν τήν εντύπωση οτι , ανεξάρτητα από τό τί λέει καί υποστηρίζει η Τουρκική πλευρά , ειναι μονόδρομος η πολιτική των Πενταμερων Διασκέψεων μέ τίς ” Εγγυήτριες Δυνάμεις ” καί μέ τήν Κυπριακή Δημοκρατία στό “ράφι ” καί συμμετέχουσα ως κοινότητα , ” ισότιμη ‘ του ψευδοκράτους.Η στάση των ηγεσιων των δύο κομμάτων εχει υπερβει κάθε θεμιτό οριο , πού κρίνεται μέ ορους εθνικης πολιτικης.Συμπράττουν απροκάλυπτα καί προκλητικά μέ τούς Τούρκους καί τούς Βρετανούς γιά τήν κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας. Αυτό πού δέν πέτυχαν οι Βρετανοί καί οι Τουρκοι τό 1964 ,χάρις στήν αντίσταση του Κυπριακου λαου, μέ επικεφαλης τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, προσπαθουν νά τό επιτύχουν τώρα εκ των εσω , μέ τήν επονειδιστη σύμπραξη των ηγεσιων του ΔΗΣΥ καί του ΑΚΕΛ. Δέν τό κατόρθωσαν ουτε ακόμη μέ τήν Τουρκική εισβολή. Απέτυχαν καί τό 2004 , οταν επεχείρησαν νά παραπλανήσουν , οπως επιχειρουν καί τωρα , οτι τό Σχέδιο Ανάν θά ” ελυνε ” δηθεν το Κυπριακό.
Πως εχουν φτάσει σ’ αυτό τό κατάντημα οι ηγεσίες των δύο αυτων κομμάτων; Εάν αναζητήσει κανείς νά βρει μιά λογική εξήγηση σ’ αυτό τόν κατήφορο, θά καταλήξει , δυστυχως , στή διαπίστωση οτι η μόνη εξήγηση ειναι η ιδεολογική καί πολιτική αλλοτρίωση, η διαφθορά της εξουσίας καί της κομματοκρατίας καί η επιρροή πού ασκει στίς ηγεσίες των δύο κομμάτων συγκεκριμένος ξένος παράγων.Ειναι εκπληκτικό, η Μ. Βρετανία , πού απεχώρησε, υποτίθεται , απο τήν Κύπρο εδω καί εξηντα περίπου χρόνια , νά θέλει νά επανέλθει δυναμικά στήν Ανατολική Μεσόγειο ως στρατηγικός παράγων , καταλύοντας τήν Κυπριακή Δημοκρατία , καί νά συμπράττουν σ΄’ αυτό οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, προσποιούμενες οτι αποτρέπουν δηθεν μ’ αυτό τη διχοτόμηση .
Τό παράδοξο μάλιστα καί εξοργιστικό ειναι τό γεγονός οτι η Κύπρος δέν βρίσκεται σήμερα σέ τόσο αδύνατη θέση ωστε νά εκβιάζεται ν’ ακολουθήσει μιά τέτοια πολιτική, εάν εχει νόημα ακόμη καί σέ μιά τέτοια περίπτωση ο εκβιασμός οταν διακυβεύεται η ιδια η υπαρξη καί τό εθνικό μέλλον ενός τόπου.Η Κύπρος σήμερα δέν ειναι σέ ανίσχυρη θέση, οπως περιηλθε , κάτω από τίς γνωστές συνθηκες, τό 1974.Εχει ισχυρούς συμμάχους.Κατά πρωτο λόγο, τό Ισραήλ , πού τό 1974 ηταν στρατηγικός σύμμαχος της Αγκυρας.Κατά δεύτερο λόγο , τήν Αιγυπτο του Στρατάρχη Αλ Σισσι.Κατά τρίτο λόγο , τά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά καί τή Σαουδική Αραβία , πού ηταν προηγουμένως στρατηγικός επίσης σύμμαχος της Αγκυρας.Κατά τέταρτο, αλλά καθόλου τέταρτο σέ σημασία λόγο, τή Γαλλία. πού πρωτοστατει , μαζί μέ τήν Ελλάδα καί τήν Κύπρο , στήν αναχαίτιση του Τουρκικου ηγεμονισμου στήν Ανατολική Μεσόγειο.Οι χωρες αυτές συνιστουν ενα ισχυρό μέτωπο κατά του Τουρκικου επεκτατισμου καί ηγεμονισμου στήν Ανατολική Μεσόγειο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζεται διεθνως ως τό νόμιμο καί ενιαιο Κυπριακό κράτος καί συμμετέχει , μέ ολο τό νόμιμο του εδαφος, περιλαμβανομένης δηλαδή καί της κατεχόμενης Κύπρου ,στήν Ευρωπαϊκή Ενωση.Ακόμη καί σέ σχέση μέ τίς ΗΠΑ, πού πρωταγωνιστησαν στήν τραγωδία του 1974, μέ τόν διαβόητο Κίσσιγκερ, η κατάσταση εχει αλλάξει σημαντικά.Η συμμαχία του Ισραήλ μέ τήν Ελλάδα καί τήν Κύπρο επηρεάζει τήν Αμερικανική πολιτική στήν περιοχή, οπως καί η γνωστή εξέλιξη της Τουρκίας μέ τόν Ερντογάν καί τόν Ισλαμιστικό ηγεμονισμό της.Ποιός λέει , π. χ . ,οτι τό Ισραήλ δέν θά ανησυχουσε, εάν ολόκληρη η Κύπρος περιερχόταν στόν γεωπολιτικό ελεγχο της Αγκυρας ;Ποιός λέει επίσης οτι δέν θά ισχυε τό ιδιο γιά τήν Αιγυπτο του Αλ Σίσσι και γιά μιά σειρά αλλων χωρων , οπως η Γαλλία καί τά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ; Η Ελλάδα ομως καί η Κύπρος πρέπει νά αναρωτηθουν τί σκέφτονται οι χωρες αυτές οταν βλέπουν τήν Ελλάδα καί τήν Κύπρο νά διαπραγματεύονται τήν κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας καί μιά ενδεχόμενη ” λύση ” του Κυπριακου ,πού θά υπήγαγε ολόκληρη τήν Κύπρο σέ Τουρκικό καί σέ Τουρκο – Βρετανικό γεωστρατηγικό ελεγχο.
Σέ οτι αφορα τό στρατιωτικό ισοζύγιο, πού ειναι καθοριστικός παράγων πολιτικης καί στρατηγικης, η σημερινή κατάσταση δέν ηταν μοιραία καί αναπόφευκτη.Ειναι τό αποτέλεσμα μιας ηττοπαθους , ενδοτικης καί ξενόπνευστης πολιτικης.Φτάσαμε , π. χ . , στό σημειο η Εθνοφρουρά, οχι μόνο νά αμελει ζωτικούς εξοπλισμούς, αλλά νά κάνει γυμνάσια καί μέ τίς Βρετανικές ειδικές δυνάμεις.Πάλι καλά πού δέν εκανε καί μέ τιςδυνάμεις του Αττίλα.Τόγεγονός οτι κάνουμε γυμνάσια μέ τό Ισραήλ , τήν Αιγυπτο , τή Γαλλία , τά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καί , φυσικά , τήν Ελλλάδα, εντάσσεται σέ μία στρατηγική , πού σημαίνει οτι θεωρουμε τίς χωρες αυτές φίλους καί συμμάχους.Οι Βρετανοι , στήν περίπτωση της Κύπρου, ειναι φίλοι καί σύμμαχοι;Τυπικά ναί, ουσιαστικά οχι, γιατί ειναι στρατηγικοί σύμμαχοι της Αγκυρας. Αυτό δέν ισχύει μόνο γιά τόπαρελθόν. Ισχύει , δυστυχως , καί γιά τό παρόν.
Ακόμα ομως καί μέ τά οσα δέν εγιναν στόν τομέα της αμυνας ,πού , ασφαλως , μπορουσαν νά γίνουν, τό στρατιωτικό ισοζύγιο , εάν συνδυασθει μέ τις στρατηγικές συμμαχίες καί μέ τή συνδρομή της Ελλάδος ,μπορει νά καλύψει τήν Κύπρο , υπό τήν προυπόθεση οτι η ιδια ειναι αποφασισμένη νά επιδείξει σθένος καί αποφασιστικότητα καί νά μή υπονομεύει τή θέση της μέ απαράδεκτες υποχωρήσεις.Γιατί , λοιπόν , ακολουθειται στό Κυπριακό μιά παράλογη καί ανεδαφική πολιτική , πού οδηγει στήν περιαγωγή ολόκληρης της Κύπρου στόν Τουρκικό γεωπολιτικό ελεγχο;
Γιατί επιτρέπεται στόν Βρετανικό παράγοντα , μέ τό πρόσχημα της εγγυήτριας δυνάμεως, ιδιότητα , τήν οποία δέν σεβάσθηκε ποτέ από τό 1974 μέχρι σήμερα, νά πρωταγωνιστει σέ Πενταμερεις καί νά βυσσοδομει γιά τήν κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας, συνεργαζόμενη στενά μέ τήν Αγκυρα ;
Γιατί δέν επανατοποθετειται τό Κυπριακό στή βάση αυτου , πού συνιστα τήν ουσία του,της Τουρκικης δηλαδή εισβολης καί κατοχης καί , αντιθέτως , η Ελληνική πλευρά προσέρχεται σέ συζητήσεις καί διαπραγματεύσεις γιά τήν κατάλυση της Κυπριακης Δημοκρατίας ,τήν αναγνώριση καί νομιμοποίηση των τετελεσμένων γεγονότων καί τήν παραίτηση από θεμελιώδη ανθρώπινα καί δημοκρατικά δικαιώματα ;
Η Αθήνα παριστάνει τόν θεατή, οταν αλλες δυνάμεις ,Τουρκία καί Μ. Βρετανία , απεργάζονται καταστροφικά σχέδια γιά τόν Κυπριακό Ελληνισμό. Εχει αντιληφθει η Αθήνα τί θά σήμαινε γιά τήν Ελλάδα καί ολόκληρο τόν Ελληνισμό μιά ενδεχόμενη πτώση της Κυπρου;Εχει αντιληφθει τί μηνύματα στέλνει , μέ τή στάση της , στίς χωρες της Ανατολικης Μεσογείου, πού θέλει νά καταστήσει σταθερους στρατηγικούς της συμμάχους; Εχει αναλογισθει ποιές θά ηταν οι συνέπειες στό στρατηγικό ισοζύγιο μεταξύ Ελλάδος καί Τουρκίας , εάν κατόρθωνε ο Ερντογάν, χάρις στήν Ελληνική στρατηγική μυωπία , αδράνεια , ενδοτισμό καί πολιτικό παραλογισμό, νά εντάξει ολόκληρη τήν Κύπρο στήν Τουρκική σφαίρα επιρροης; Η Ελλάδα εχει σήμερα μιά καταπληκτική ευκαιρία νά διεκδικησει , μέ ισχυρους συμμάχους ,ενα νέο γεωπολιτικό ρόλο στήν περιοχη.Τι δειχνει ομως η πολιτική πού ακολουθει στό Κυπριακό; Επικίνδυνη εμμονή σέ μιά πολιτική κατευνασμου καί υποχωρήσεων ,που θυμίζει τίς χειρότερες εκδοχες ενός παλιοημερολογίτικου Σημιτισμου.
Τό τραγικό καί επονειδιστο θά ηταν Τουρκία καί Μ. Βρετανία νά επιτυχουν τό στόχο τους νά καταλύσουν τήν Κυπριακή Δημοκρατία , μέ τήν εθνικά ανάξια σύμπραξη της Ελλάδος καί της Κύπρου, μέ ψεύτικη σημαία μιά δηθεν ” λύση ” του Κυπριακου.

Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε.τ.

new-economy.gr