Η παγκοσμιοποίηση επαναπροσδιόρισε τις ιδεολογίες, αλλά δεν τις κατάργησε
Του δημοσιογράφου Θανάση Γκόρδη
Υπάρχουν οι ιδεολογίες που υπηρετούν την παγκοσμιοποίηση (αριστερά, “κεντροαριστερά”, νεοφιλελεύθερη δεξιά), και άλλες που την αντιμάχονται (ο εθνοκεντρισμός ή εθνισμός ή υγιής εθνικισμός).
Ρωτώ, λοιπόν, εκείνους και εκείνες που υποστηρίζουν λανθασμένα ότι δεν υπάρχουν σήμερα ιδεολογίες:
Ο εθνικισμός πχ δεν είναι ιδεολογία;
Ο αριστερός εθνομηδενισμός δεν είναι ιδεολογία;
Αυτή η ισοπεδωτική θέση ότι δήθεν δεν υφίστανται ιδεολογίες εξυπηρετεί την απολιτικοποίηση των μαζών, η οποία συμφέρει το σύστημα. Και είναι μεγαλύτερο δυστύχημα να υποστηρίζουν άνθρωποι με πατριωτικές θέσεις την μη ύπαρξη ιδεολογιών, ευνοώντας – έστω και άθελά τους – τα σχέδια του εθνομηδενιστικού & εκμαυλιστικού παγκοσμιοποιητικού συστήματος που απεχθάνονται!
ΥΓ: Και μην μου πει κάποιος “όλα είναι θέμα χρημάτων“, διότι και αυτό παραπλανητική υπεραπλούστευση είναι. Όχι, δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων. Η ζωή (και η πολιτική ζωή) είναι πολυπαραμετρική. Όποιος βλέπει μόνο την μία παράμετρο (χρήμα) εθελοτυφλεί. Η ύπαρξη ιδεολογιών δεν αναιρεί την ταυτόχρονη πιθανή ύπαρξη προσωπικών συμφερόντων (συνήθως οικονομικών, ή και ατομικών φιλοδοξιών).
Έτερον εκάτερον.
Όμως, ένας αριστερός δεν μπορεί να είναι εθνοπατριώτης λόγω διεθνιστικής ιδεολογίας. Ακόμη και αν δεν “τα παίρνει“. Αφού είναι ιδεοληπτικά εγκλωβισμένος στον διεθνισμό της “δικτατορίας του προλεταριάτου” (που στον κυβερνών κομμουνισμό πάντα ήταν & είναι δικτατορία επί του προλεταριάτου, και φτωχοποίησή του…). Συνεπώς, ο διεθνιστής αριστερός είναι φύσει και θέσει ΑΝΤΕΘΝΙΣΤΗΣ. Και “πατριώτης” που δεν στηρίζει την έννοια του έθνους, ΔΕΝ νοείται!
Η κατάσταση άεθνος “πατριώτης” ΔΕΝ ισχύει και ισοδυναμεί με την φράση ευνούχος “επιβήτορας“…
Δηλαδή πχ ο Κοτζιάς αν δεν “τα έπαιρνε” (όπως καταγγέλθηκε) για τις Πρέσπες, θα ήταν πατριώτης;
Το ίδιο ισχύει (κάπως σε μικρότερο βαθμό) τόσο για τους “κεντροαριστερούς“, όσο και για τους νεοφιλελεύθερους δεξιούς (αυτοί υιοθετούν τον διεθνισμό του Κεφαλαίου, άρα είναι επίσης αντεθνιστές). Ένας εθνιστής (ή υγιώς εθνικιστής), ωστόσο, είναι εξ’ ορισμού λόγω ιδεολογίας πατριώτης, εκτός αν αποδειχθεί σκάρτος ως άνθρωπος και ξεπουληθεί σε συμφέροντα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν φταίει η ιδεολογία, αλλά το πρόσωπο.
Όσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτές τις σημαντικότατες και καταλυτικές ιδεολογικοπολιτικές “λεπτομέρειες“, καταφεύγουν στην ισοπεδωτική γενίκευση “όλοι ίδιοι είναι” και απέχουν από τις εκλογές. Και το σύστημα εξουσίας τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, διότι η αποχή βοηθά την διαιώνισή του…
Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr. Δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου.