Γιατί η Τουρκία μπορεί να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, χάνοντας την επιρροή της στην Αν. Μεσόγειο

Η απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, προκάλεσε αρκετές διαμαρτυρίες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Η στρατιωτική της εισβολή στη Συρία, και τελευταία στη Λιβύη, κλιμακώνει την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο, με απώτερο στόχο την ισχυροποίηση της θέσεις της ως περιφερειακή δύναμη.

Η ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, και ΗΠΑ) απέναντι στην Τουρκία, δείχνει ότι η τελευταία στο τέλος θα καταφέρει να αποκομίσει οφέλη, όχι μόνο δικαιώματα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο (εάν όχι και εδαφικά οφέλη), αλλά και εδαφικά και οικονομικά οφέλη σε Συρία και Λιβύη.

Το στρατιωτικό κόστος

Είναι γνωστό, πως ένας πόλεμος κοστίζει όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και σε χρήμα, κι αυτό το κόστος αρχίζει να είναι δυσβάστακτο για την επεκτατική πολιτική του Τούρκου προέδρου, όπως θα δούμε ευθύς αμέσως.

Οι στρατιωτικές δαπάνες της Τουρκίας αυξήθηκαν κατά 6% το 2019 στα 20,8 δισ. δολάρια, αποτελώντας το 7,8% των κυβερνητικών δαπανών, έναντι 19 δισ. δολαρίων το 2018, καθώς επέκτεινε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της εναντίον των κουρδικών δυνάμεων στη Συρία. Από το 2009 έως και το 2019, οι τουρκικές στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 27%.

Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματος (MHP) και σύμμαχος της κυβέρνησης Ερντογάν, έδωσε μια ομιλία στις 29 Νοεμβρίου 2019 αναφέροντας:«Τα storm shells χρησιμοποιούν 240-250 σφαίρες στην ώρα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα storm shell για δύο ώρες. Αυτό σημαίνει ότι σε μία ώρα ξοδεύονται 500 σφαίρες. Το μέσο κόστος μιας σφαίρας είναι 1.000 δολάριο. Εάν ξοδευθούν 500 σφαίρες, σημαίνει 500.000 δολάρια την ημέρα. Σε μια στρατιωτική επιχείρηση, χρησιμοποιούνται 100 storm shells, δηλαδή 50 εκατ. δολάρια μόνο για το κόστος των συγκεκριμένων όπλων. Το κόστος μιας συνηθισμένης βόμβας που χρησιμοποιείται από ένα πολεμικό αεροπλάνο είναι 2.500 δολάρια. Τέλος, μία ώρα πτήσης για ένα F-16 κοστίζει 14.000 δολάρια. Το κόστος των πολεμικών μας αεροσκαφών την πρώτη ημέρα της επιχείρησης Olive Branch κόστισε 1 εκατ. δολάρια».

Πραγματικά, το ημερήσιο κόστος για τις πολεμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας που διεξάγει σε Συρία και Λιβύη είναι δυσβάστακτο για την οικονομία της, δημιουργώντας εύλογους «πονοκεφάλους» για τον Τούρκο πρόεδρο, κυρίως για την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας.

Η τουρκική οικονομία

Το βάρος της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια σε πολεμικές επιχειρήσεις, οδήγησε την τουρκική οικονομία στα όρια της, με την κεντρική τράπεζα της χώρας να ξοδεύει δισεκατομμύρια από τα συναλλαγματικά της αποθέματα, προκειμένου να στηρίξει το νόμισμα της, την τουρκική λίρα, η οποία από τις αρχές του έτους έχει διολισθήσει 15,35% έναντι του δολαρίου.

Το τουρκικό ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο πρώτο τρίμηνο του έτους στο 4,5%, από 6% που ήταν το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του προηγούμενου έτους, με το ποσοστό της ανεργίας να υποχωρεί τον Απρίλιο στο 12,8% από 13,2% τον Μάρτιο.

Επίσης, ο ισολογισμός της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας παρουσίασε αύξηση τον Ιούνιο, με αυτόν να διαμορφώνεται στα 101,4 δισ. τουρκικές λίρες, έναντι 85,0 δισ. τουρκικών λιρών που ήταν τον Ιανουάριο, με τα καθαρά συναλλαγματικά της διαθέσιμα να διαμορφώνονται στις 10 Ιουλίου στα 32,17 δισ. δολάρια, από 55,6 δισ. δολάρια που ήταν στα τέλη Μαίου.

Ακόμη πιο σημαντικό, αποτελεί το γεγονός ότι το εμπορικό ισοζύγιο της Τουρκίας για τον μήνα Μάιο ήταν αρνητικό, με αυτό να διαμορφώνεται στα $-3,42 δισ., με τις εξαγωγές (Μάιος) να ανέρχονται στα $9,9 δισ. και τις εισαγωγές (Μάιος) στα $13,38 δισ..

Αυτό όμως που θα μπορούσε να οδηγήσει την Τουρκία σε μια αναθεώρηση της εξωτερικής της πολιτικής, οδηγώντας την σε εξομάλυνση των σχέσεων της με Ελλάδα, Συρία, Λιβύη (LNA), και Αίγυπτο, είναι η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, και ΗΠΑ) να επιβάλλουν κυρώσεις στα τουρκικά προϊόντα, δημιουργώντας της ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε πολιτικό (εσωτερικά) επίπεδο. Κι αυτό διότι η πέντε πρώτες προς εξαγωγές χώρες των τουρκικών προϊόντων είναι οι Γερμανία (9,8%), Βρετανία (6,7%), Ιταλία (5,8%), ΗΠΑ (5%), και Ιράκ (5%), αποτελώντας το 32,3% των συνολικών εξαγωγών της χώρας ή $3,19 δισ..

Μέχρι στιγμής, οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν έχουν αποδείξει έμπρακτα την διάθεση να συμμορφώσουν την Τουρκία, αρκούμενες σε γενικότητες οι οποίες την ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο στην υλοποίηση των επεκτατικών της σχεδίων.

Πηγές:

tradingeconomics.com

ahvalnews.com,Nurcan Baysal

new-economy.gr