Αριστερά και δεξιά, διαχρονικό το παραμύθι;

Του Νίκου Ζόμπολα

Τελικά υπάρχει αριστερά και δεξιά ;

Είναι αντίπαλα στρατόπεδα η κεντροαριστερά με την κεντροδεξιά;

Να ξεκινήσουμε με την ΕΕ, που είναι η προστάτιδα μας και να καταλήξουμε στο σπίτι μας.

Ο Μακρόν είναι ο σύγχρονος απολιτίκ εκφραστής της ευρωπαϊκής εξουσίας;

Θα αντέξει ο Σαλβίνι;

Η Μέρκελ είναι ηγέτιδα;

Διάφορα επίκαιρα ερωτήματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής πολιτικής.

Δεν μας αφορά στην κουβέντα οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, άλλου παπά ευαγγέλιο.

Καταρχάς, είναι εμφανής η απουσία ηγετών στην ΕΕ, έχουν μπει όλοι στο μπλέντερ πολιτικής γραφειοκρατίας των euro group .

Η «αόρατη αρχή» των Βρυξελλών.

Ποια είναι αυτή; Μην είναι η Γερμανία, μην είναι η ΕΚΤ; Οι κάμποι, τα ψηλά βουνά, ο Μέλας Δρυμός και ο Δούναβης;

Ο Μακρόν ήταν ο μεγάλος πρόσφατος νικητής του συστήματος, που εξέφραζε το τίποτα.

Όταν λέμε κέντρο-κάτι, εννοούμε το τίποτα ή όλα.

Να είμαστε σαφείς.

Ο Σαλβίνι ήταν ο τελευταίος νικητής του νότου που εκφράζει την εθνικιστική ή την πατριωτική πολιτική.

Η Μέρκελ, όχι, δεν είναι ηγέτης, είναι μαριονέτα της γερμανικής αυτοκρατορίας, είναι εκπρόσωπος του κατεστημένου της ΕΕ.

Είναι όμως ο Σαλβίνι δεξιός; Υπάρχει δεξιά και αριστερά στην Ευρώπη;

Ναι, υπάρχει, αναβίωσε το συγκρουσιακό δίπολο της πολιτικής.

Πάντα θα υπάρχει, είναι οι δύο πόλοι, άλλη φορά εκφράζουν τον μαρξισμό, άλλη τον κομμουνισμό και τον σοσιαλισμό, άλλη τον καπιταλισμό ή τον φιλελευθερισμό κοκ.

Επί της παρούσης εκφράζουν το έθνος-κράτος από την μία και την κομμουνιστική ΕΕ από την άλλη.

Προφανώς θα χαρακτήριζα αριστερή την Μέρκελ και δεξιό τον Σαλβίνι.

Η ιστορία αυτή μόλις ξεκίνησε.

Στην Ελλάδα τι έγινε;

Χαμός έγινε, τα πάνω κάτω.

Οι δύο πόλοι του συστήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησαν και γκρεμίστηκαν φούρνοι.

Επικράτησε το νέο, το άφθαρτο.

Όμως, το δίπολο είναι αέναο, Γιν-Γιάνγκ.

Προβλέπω και διαβλέπω μια επαναφορά δεξιάς-αριστεράς με άλλους όρους, διαφορετικούς από της ΕΕ.

Θα είναι πατριωτική δεξιά;

Πιο Εθνικιστική;

Θα είναι αντί-ΕΕ;

Δεν ξέρω.

Θα ξέρουμε πάντως ότι θα λέγεται δεξιά.

Ποια θα είναι η αριστερά;

Του συστήματος πάντα, η αριστερά εξυπηρετεί πάντα το σύστημα, τους ολίγους.

Η αριστερά είναι η προσχηματική πολιτική εξαπάτηση των πολιτών, από την ολιγαρχική εξουσία.

Να έχουμε να λέμε.

Όταν θα οριστικοποιηθεί ο μετασχηματισμός της σύγχρονης πολιτικής κατάστασης στην μεταμνημονιακή Ελλάδα, θα το καταλάβετε.

Αυτή θα είναι η αριστερά και αυτή η δεξιά.

Κάτι έχουμε αρχίσει να βλέπουμε μάλλον, το φαινόμενο Τσίπρα για την αριστερά των επιδομάτων, της πλάνης, της αναξιοκρατίας, για την δεξιά θα περιμένουμε να αναλάβει την εξουσία, διαφαίνεται η πολιτική της αξιοκρατίας, της ατομικής αριστείας, της πιο φιλελεύθερης αντιμετώπισης, ελπίζω και πιο καθαρής πολιτικής και ιδιαίτερα πατριωτικής.

Ίδωμεν.