Τελικά, τι ακριβώς κάνει το κράτος για τις φωτιές;

Του Μιχάλη Ξηρουχάκη.

Νεαρός που ήμουν θυμάμαι την πανέμορφη Πεντέλη καταπράσινη, γεμάτη πεύκα, τρεχούμενα νερά και πολλά άγρια ζώα.

Θυμάμαι τις εκδρομές και τις κατασκηνώσεις στο ποτάμι που έχει το Ντράφι σε μέρη που δεν έβλεπες από τα πλατάνια και τα πεύκα.

 

Το 1981 είχε ξεσπάσει μια μεγάλη φωτιά στην Παλιά Πεντέλη και με τα παπάκια που είχαμε εγώ  και οι φίλοι μου πήγαμε κοντά στο μέτωπο από περιέργεια να δούμε τι κάνουν για να την σβήσουν. Πέραν των Πυροσβεστικών οχημάτων και των δεκάδων υδροφόρων είχαν μεγάλες μπουλντόζες που άνοιγαν ζώνες πυρός κόβοντας δέντρα προκειμένου να αναχαιτίσουν την φωτιά. Έκτοτε οι παρυφές και οι λόφοι γύρω από την Πεντέλη γέμισαν με οικισμούς και χιλιάδες σπίτια στο Ντράφι, Πανόραμα, Καλλιτεχνούπολη, Ν. Βουτζάς, Μάτι, Αγ. Ανδρέας, Ζούμπερι κλπ.

Ιστορική πορεία

Οι πρώτη μεγάλη καταστρεπτική φωτιά έγινε το καλοκαίρι του 1995 με αποτέλεσμα να καούν περίπου τα 2/3 της Πεντέλης από τον Μαραθώνα μέχρι και την Ανθούσα. Το καλοκαίρι του 1998 η φωτιά ακολούθησε την ίδια ακριβώς πορεία στις ίδιες περίπου περιοχές της Πεντέλης κατακαίοντας ότι καινούργιο είχε φυτρώσει ή ότι είχε απομείνει από την φωτιά του ‘95. Τότε λοιπόν, προϊστάμενος Δασικής Υπηρεσίας ήταν ο κ. Σμπώκος, είναι στην φυλακή σήμερα για τα εξοπλιστικά επί Τσοχατζόπουλου, ενώ τα κανάλια μαζί με το κόσμο εξέφραζαν την αγανάκτηση τους με το γνωστό σε όλους μας ‘’το κράτος τι κάνει ‘’ ;

Η πολιτική ηγεσία

O μόνος που από βήματος Βουλής εξέφρασε την κριτική του προς το κυβερνόν τότε ΠΑΣΟΚ ήταν ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος ο οποίος είπε, ‘’ Φταίμε και εμείς η πολιτική ηγεσία. Έπρεπε να έχουμε πάρει 30 ακόμη πυροσβεστικά αεροπλάνα να αντιμετωπίζουμε τίς φωτιές στην χώρα μας’’

Ερώτηση: Πόσα Πυροσβεστικά αεροπλάνα αγοράστηκαν από το 1998 μέχρι σήμερα ;

Από τότε ζήσαμε πολλές ακόμη φωτιές, το 2005 το 2007 το 2009, κλπ.  Που έκαψαν τον Βαρνάβα, το Γραμματικό, τον Ν. Βουτζά, την Καλλιτεχνούπολη, την Αγία Κυριακή Ραφήνας το Ντράφι, το Πικέρμι κ.α.

Δεν είδαμε ποτέ προληπτικά ένα σχέδιο διάνοιξης ζωνών πυρός σε καμία περιοχή της Πεντέλης.

Δεν είδαμε ποτέ μπουλντόζες έστω ν’ ανοίγουν ζώνες πυρός την ώρα της φωτιάς.

Δεν είδαμε ποτέ κανένα σχέδιο αντιμετώπισης πυρκαγιάς ή εκκένωσης οικισμού από τους πολίτες δεδομένου ότι τα σπίτια τους είναι ή ήταν κτισμένα σε καθαρά δασική περιοχή. Οι πολίτες δεν έλαβαν ποτέ κανένα έντυπο και  καμία πληροφόρηση από κάποιον δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Με λίγα λόγια ανεπαρκής η μηδενική επαγρύπνηση για έναν κίνδυνο τόσο υπαρκτό.

Ο ρόλος των ΜΜΕ

Απεναντίας αυτό που είδαμε ήταν τα κανάλια να στήνουν κάμερες και να πωλούν τηλεθέαση στα καμένα με τους γνωστούς δημοσιογράφους ‘’ δημοσίους κατήγορους’’ και το γνωστό ερώτημα ‘’ το κράτος τι κάνει ‘’ ;       

Συμπέρασμα

Τι φταίει λοιπόν για τις τραγωδίες που ζούμε γύρω από το πολύπαθο βουνό της Πεντέλης ;

  1. Οπωσδήποτε η δημιουργία οικισμών με χιλιάδες σπίτια στο βουνό. Αντίθετα σε Δήμους και οικισμούς εκτός Πεντέλης υπάρχουν ασφαλείς από κίνδυνο πυρκαγιάς  περιοχές που η ένταξη τους στο σχέδιο πόλης είναι στις καλένδες για πάνω από 20 ή 30 χρόνια. Επομένως αυτό είναι ένα λάθος σε βάθος 50 τουλάχιστον χρόνων και όχι της τωρινής η της προηγούμενης κυβέρνησης. Οποιαδήποτε λοιπόν λογομαχία βιώσουμε από τους πολιτικούς τις επόμενες ημέρες θα είναι κυρίως λαϊκίστικη και δεν θα έχει να κάνει με αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα και την διαχρονικότητα του.
  2. Η μη, υποχρεωτική για τους πολίτες κατά γνώμη μου, πρόληψη αντιμετώπισης πυρκαγιάς στις επικίνδυνες περιοχές.
  3. Η μη δημιουργία ομάδων εθελοντών που θα γνωρίζουν πως θα συμπεριφερθούν σε περίπτωση φωτιάς.
  4. Η έλλειψη διαφάνειας από πλευράς Πυροσβεστικής/Δασικής Υπηρεσίας αναφορικά με τους πόρους που διαθέτουν ή που δεν διαθέτουν και τις απαιτούμενες ενέργειες πρόληψης.
  5. Η διαχρονική αδιαφορία όλων μας σε οτιδήποτε έχει να κάνει με οργάνωση κοινωνίας και κοινή δράση.
  6. Τέλος η εύκολη δικαιολογία που έχουμε κατά καιρούς όλοι μας πεί… ‘’ το κράτος τι κάνει ‘’ ;

Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση αυτή ;

 

Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Η αλήθεια είναι πως εμείς οι Έλληνες είμαστε συντηρητικοί και δύσκολα αλλάζουμε.  Όμως αν θέλουμε να ζήσουν καλά η τωρινή και οι επόμενες γενιές πρέπει να σκεφτούμε την πρόληψη και το αύριο. Πρέπει στην προσπάθεια μας για την επιβίωση να βάλουμε και την συλλογικότητα.

Δυστυχώς μέχρι στιγμής όμως δεν έχει βρεθεί κάποιος ή κάποιοι που θα κάνουν μια καινούργια αρχή για την χώρα μας. Λείπει το όραμα που θα μας κάνει να δούμε τα πράγματα αλλιώς.

Μιχαλης Ξηρουχάκης.

 

Υποτιτλοι new-economy.gr