Γιατί τα μάτια της ανθρωπότητας είναι τώρα εστιασμένα στην Ιταλία!

Πριν μια εβδομάδα ο πρόεδρος της κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούγκερ ξεκαθάρισε ότι αισθάνεται ανήσυχος για τις εξελίξεις για την Ιταλία, στην οποία στις 4 Μαρτίου γίνονται Βουλευτικές εκλογές. Η αλήθεια είναι ότι καθώς ο κύριος  Γιούγκερ εκτιμάται ότι εκπροσωπεί το ‘καλό πρόσωπο’ των γερμανικών συμφερόντων και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, το γεγονός ότι ανησυχεί δημιουργεί θυμηδία! Φαίνεται ότι κάτι δεν ΄μαγείρεψαν καλά’  οι ‘κυρίαρχοι’ των Βρυξελών, υπάρχει κίνδυνος να υποχρεωθούν σε σοβαρή αναθεώρηση. Για τι είδους όμως αναθεώρηση μιλάμε;

Τι έχει καταφέρει η Γερμανία

Η Γερμανία  για να τσακίσει τις οικονομίες χωρών που κατάφερναν να κρατάνε ανταγωνιστικότητα με νομίσματα που διολίσθαιναν, όπως Γαλλία Ιταλία, Ισπανία, και να δημιουργήσουν μια νέα ‘τεράστια δεξαμενή’ με χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και απεγνωσμένους προλετάριους, σκέφτηκε ατο παρελθόν, και επέβαλε με ΣΚΛΗΡΟΥΣ και ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, ενα κόλπο. Τον  συνδυασμό ενός σκληρού νομίσματος (του ΕΥΡΩ) και 3 σαδιστικών όρων που θα βαφτίζονταν  ευφημιστικά ‘Συνθήκη Σταθερότητας και…Ανάπτυξης’ (Stability and Growth Pact)! Το κόλπο σχεδίασε και υλοποίησε ο Τέο Βάιγκελ (Theo Waigel) το τότε σιδερένιο χέρι των Γερμανικών πολυεθνικών και Υπουργός Οικονομικών του καγκελάριου Κόλ εκβιάζοντας τους Γάλλους και επιβάλλοντας δια της σιδηράς πυγμής τους όρους αυτούς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνθήκη βάζοντας εξωπραγματικά χαμηλούς όρους ‘μέγιστου ελλείματος προϋπολογισμού’ (1%, και σε κρίση μεχρι 3%), σχεδόν μηδενικού πληθωρισμού και Χρέους προς ΑΕΠ όχι πάνω από 60%,  έβαζε όλη την Ευρώπη σε μια διπλή μέγγενη. Αφενός πίεζε τις χώρες της ΕΕ με παραδοσιακά χαλαρά νομίσματα όπως Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία, σε χρεοκοπία, αφετέρου εισήγαγε έτσι ‘δια πυρός και σιδήρου’ εξωπραγματικά κριτήρια ώστε να  τις θέσει υπό τον μακροοικονομικό έλεγχο της ισχυρής Γερμανίας τις οικονομίες τους, κάτι που επέτυχε. Ενώ πχ η Ιταλία  είχε καταφέρει να υποτιμά κατά μέσο όρο το νόμισμά της ετησίως  κατά 9,1% κατά την περίοδο 1973-1995, επιτυγχάνοντας έτσι να έχουν ζωηρή εγχώρια παραγωγή και ανταγωνιστικό κόστος, και έτσι στην περίοδο 1970-2000, η Ιταλία υπερδιπλασίασε  τη βιομηχανική της παραγωγή (από 112 σε 289 δις δολάρια) σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τη Γερμανία που ειχε μολις 50% αύξηση (από 368 σε 550 δις μόνο) η κατάσταση άλλαξε άρδην, με το ΕΥΡΩ και την ‘συνθήκη σταθερότητας’! Με την ένταξη στο ΕΥΡΩ και με την επιβολή των Γερμανικών κριτηρίων ‘Σταθερότητας’ όχι μόνο χρεοκόπησε η εσωτερική αγορά της Ιταλίας αλλά και η βιομηχανία  της (όπως και Γαλλίας και Ισπανίας). Ενδεικτικά να αναφέρουμε μόνο ότι όχι μόνο η Γερμανική παραγωγή αυξήθηκε από 550 σε 680 δις ΕΥΡΩ ενώ της Ιταλίας έπεσε στην περίοδο ΕΥΡΩ 2000-2014 απο 289 σε 257 δις δολάρια! Η Γερμανία έτσι κατάφερε να παραμείνει 4η βιομηχανική χώρα στον κόσμο, ενώ η Ιταλία 8η χάνοντας πολλές ανταγωνιστικές θέσεις!

Γιατί καίγεται η Γερμανία και οι Βρυξέλλες για τους μετανάστες της Ιταλίας;

Συχνά-πυκνά ο Γερμανικός συστημικός τύπος, που εκφράζει τα συμφέροντα Γερμανικών πολυεθνικών, επιτίθεται άλλοτε στο αντισυστημικό κίνημα των 5-αστέρων τους οποίους χαρακτηρίζει ‘κλόουν’ είτε στους αντισυστημικούς  Μπερλουσκόνι και Λέγκα τους οποίους βαφτίζει ‘φασίστες’. Είναι από ‘ανθρωπισμό’ και ‘προοδευτισμό’ και ‘καλωσύνη’ η σταση του απέναντι στους μετανάστες; Δυστυχώς ΟΧΙ. Oι μετανάστες αναμφίβολα βοηθούν στην ανάπτυξη του κράτους, και βοηθούν την τοπική οικονομία, όταν υπάρχει έλλειψη χεριών. Όμως οι γερμανικές πολυεθνικές θέλουν την ‘πολιτική ανοικτών συνόρων, όχι επειδή υπάρχει έλλειψη εργατών στην Ευρώπη – η ανεργία είναι υψηλότατη. Αλλα για να έχουν απλώς ‘υπερβάλλον εργατικό δυναμικό’, και να ρίχνουν έτσι τους μισθούς στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωπη. Για προλεταριοποίηση ολης της Ευρώπης και αλλοίωση/πολυκερματισμό/διαιρεμένο πολιτισμικό περιβάλλον που θυμίζει το Μακιαβελικό ‘διαίρει και βασίλευε’. Δεν υφίσταται λοιπόν έννοια προοδευτισμού, ανθρωπισμού ή ανάγκης. Αυτά είναι ανύπαρκτα για το Νταχάου που θέλουν να στήσουν οι Γερμανοί, που θέλει κακοπληρωμένους εργάτες παντού, κάτι που παλιότερα κατάφερε με την ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας και καταφέρνει και με την είσοδο στην ΕΕ χωρών με χαμηλούς μισθούς (Βαλκανικές κλπ).

Τι συγκρούεται

Αν εκλεγεί κυβέρνηση ενάντια στο ΕΥΡΩ και την περαιτέρω είσοδο μεταναστών, αυτό αποτελεί  σημαντική ήττα της παγκοσμιοποίησης. Καθώς οι Μπερλουσκόνι και Λέγκα είναι αντιθετοι σε μεταναστευτικό και ΕΥΡΩ, ενώ το κίνημα 5 αστέρων εχει υποχωρήσει στο θέμα ΕΥΡΩ, γι αυτό ο Μπερλουσκόνι και Λέγκα είναι ο απόλυτος εχθρός των συστημικών δυνάμεων σε αυτή τη φάση.

Επίλογος

Αυτή τη στιγμή, το αντισυστημικά κίνημα 5 αστέρων κερδίζει 26% στις δημοσκοπήσεις και 72 έδρες έναντι 21% του Δημοκρατικού Κομματος, και 92 εδρών, 31% των Forca Italia –Lega Nord και 314 εδρών και 6% των αντισυστημικών Αριστερών ‘Ελεύθεροι και Ίσοι’ με 11 έδρες. Αν μετά την εκλογή του αντισυστημικού Τραμπ, και την περήφανη απόφαση των Εγγλέζων για Brexit, στην Ιταλία εκλεγεί αντισυστημική κυβέρνηση, αυτό θα αποτελεί βαριά ήττα των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης. Θα είναι συντριπτική ηττα στην καρδιά, πλέον, της παγκοσμιοποίησης, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι αυτό αυτή η μάχη θυμίζει κυριολεκτικά τη ‘μάχη των εθνών’, όπου οι Ιταλοί έδωσαν μάχη ενάντια στον Αττίλα. Νίκη των αντισυστημικών, δεν θα ‘δημιουργήσει απλά κλυδωνισμούς στις αγορές’, αλλά θα οδηγήσει στην ήττα της παγκοσμιοποίησης στην καρδιά της Ευρώπης. Για αυτό η καρδιά όλης της ανθρωπότητας χτυπάει στην Ιταλία. Αυτή η μάχη δεν είναι των Ιταλών, είναι όλων μας! Οι λαοί και τα έθνη θα νικήσουν!

Δρ. Κωνσταντίνος Βέργος

Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία