Α.Σμυρλής: Ερχεται το τέλος της TINA, της δικτατορίας του νεοφιλελευθερισμού;

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ακούμε διαρκώς πως δεν υπάρχουν πια μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες που να εμπνέουν τους λαούς, δίνοντας τους όραμα και πίστη για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν ακούμε όμως την εξήγηση για αυτό το φαινόμενο. Είναι άραγε το τρέχον πολιτικό προσωπικό κατώτερο ποιοτικά σε σχέση με εκείνο του παρελθόντος;

Απο την Πολιτική, οι αποφάσεις στις Πολυεθνικές

Η απάντηση είναι όχι, αλλού πρέπει να αναζητηθεί η αιτία. Η εξήγηση βρίσκεται στην ολοκληρωτική μετατόπιση της εξουσίας από τη σφαίρα της πολιτικής στη σφαίρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, στις απρόσωπες και ανεξέλεγκτες αγορές που επιβάλλουν το δόγμα της μη εναλλακτικής στην οικονομία, την περιβόητη ΤΙΝΑ που εισήγαγε ως όρο η Μάργκαρετ Θάτσερ, απογυμνώνοντας πλήρως τους πολιτικούς από κάθε εξουσία, υποβαθμίζοντάς τους σε κοινούς πλασιέ και εφαρμοστές, εκτελεστικά όργανα, αυτού του αναπόδραστου, όπως προβάλλεται, μονοδρόμου.

Που οδηγεί ο Νεοφιλελευθερισμός

Πραγματικά όμως, τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή που σου προφέρει μονάχα μία και μοναδική επιλογή; Παρατηρούμε στην Ευρώπη και όχι μόνο, πως ό,τι και να ψηφίσουν οι πολίτες η εφαρμοζόμενη στην πράξη πολιτική είναι τα λεγόμενα Οικονομικά της Προσφοράς, αυτά που κοινώς ονομάζονται νεοφιλελευθερισμός, αυτά που επιτάσσουν οι αγορές: πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, εμπορευματοποίηση της παιδείας και της υγείας, αποσάθρωση των δημόσιων δομών κοινωνικής πρόνοιας, ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας με κύριο στόχο τα «φιλέτα» των αγαθών πρώτης ανάγκης όπως η ενέργεια και η ύδρευση, πολιτικές που σύμφωνα με το την ορολογία των δημοσιολογούντων θιασωτών αυτής της μεταδημοκρατίας, ονομάζονται ο αναπόφευκτος δρόμος προς την «ανταγωνιστικότητα», μια έννοια που αν την ερμηνεύσουμε ωμά, βγάζοντας τον εσκεμμένα αόριστο τεχνοκρατικό της μανδύα, μας λέει πως η ευημερία των επενδυτών προηγείται εκείνης των πολιτών, πως η επιχειρηματική κερδοφορία προηγείται των ανθρώπων.

Τέλος της Δημοκρατίας

Η Δημοκρατία όμως είναι κενό γράμμα αν δεν μπορεί να επηρεάσει την βάση του κοινωνικού οικοδομήματος, δηλαδή την οικονομία, αν δεν έχει λόγο στη δημοσιονομικής και νομισματική πολιτική. Σε αυτό οι θιασώτες της ΤΙΝΑ απαντούν πως οι λαοί, η πλειοψηφία δεν ξέρει και πως η οικονομία, η οικονομική πολιτική πρέπει να αφεθεί στους ειδικούς, τους τεχνοκράτες – γνώστες των απαιτήσεων των αγορών και των επενδυτών.

Επιχειρήματα ολιγαρχικών και τυράννων

Το παράδοξο είναι πως ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία περιγράφει ο Ηρόδοτος στην Ιστορία των Μηδικών Πολέμων ότι χρησιμοποιούν και ο Μεγαμβύσης, οπαδός της ολιγαρχίας, αλλά και ο Δαρείος, οπαδός της τυραννίας, σε έναν διάλογό τους με τον Οτάνη, που υποστηρίζει τη λαϊκή διακυβέρνηση, την ισονομία όπως μας εξιστορεί ο Ηρόδοτος ότι την ονομάζει, με θέμα το βέλτιστο σύστημα διακυβέρνησης. Και ο Μεγαμβύσης και ο Δαρείος λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα με τους σημερινούς οπαδούς της ΤΙΝΑ: ότι οι πολλοί δεν ξέρουν και οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από τους επαΐοντες. Αραγε, ζούμε στην τυραννία των αγορών ή ζούμε σε μια αγοραία μεταδημοκρατία;

Αλέξης Σμυρλής, Οικονομολόγος

(Τιτλος και υπότιτλοι προστεθηκαν απο το new-economy.gr)