Γιατί πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Ερντογάν;

Ανάλυση : Αλέξανδρος Δρίβας* και Δημήτριος  Ν. Τσαϊλάς**

 

Είναι μάταιο και ανούσιο να προσπαθούμε να παραστήσουμε τους «αιρετικούς». Δεν είναι αιρετική άποψη να πιστεύουμε οτι δεν μπορούμε να κοιτάμε τα ελληνοτουρκικά με καθαρό μάτι. Για αυτήν τη «θολούρα» είναι σίγουρα αρκετοί οι υπεύθυνοι. Είναι υπεύθυνοι κυρίως για την οπτική την οποία προσπάθησαν να μεταγγίσουν. Όχι μόνο στον πολιτικό κόσμο, αλλά και στην ελληνική κοινωνία. Από αυτήν τη θεμελιώδη αίρεση λοιπόν προκύπτει και η ανάγκη να χιλιοευχαριστήσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν που είναι ευεργέτης του Ελληνισμού.

 

Διέλυσε τις ψευδαισθήσεις 

            Σύμμαχοι αυτής της «θολούρας» ήταν οι διάφορες «παρερμηνείες» που έβλεπαν από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Αυτές οι παρεξηγήσεις για να λυθούν ήθελαν διάλογο. Ο διάλογος βέβαια αυτός, εμπλουτιζόταν συνεχώς από την τουρκική πλευρά. Ζητήματα που την άποψη του Διεθνούς Δικαίου, μπορούν να χαρακτηριστούν μεταφυσικά, αν όχι παραφυσικά. Έτσι λοιπόν έχουμε 6 ν.μ στη θάλασσα και 10 ν.μ στον αέρα (παγκόσμια πρωτοτυπία για τη Σύμβαση του 1982). Έτσι λοιπόν έχουμε «γκρίζες ζώνες» και το μισό Αιγαίο να γίνεται τουρκικό πεδίο βολής.

Όσα είπε ο Τούρκος πρόεδρος ήταν τελείως ειλικρινή. Η Τουρκία επιδιώκει από τη διάλυσή της ως Οθωμανική Αυτοκρατορία, την επανα-δορυφοριοποίηση της Ελλάδος. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει στη Συρία, στο Ιράκ, το ίδιο προσπάθησε να κάνει στην Αίγυπτο και στα Βαλκάνια. Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να αναθεωρήσει τη Συνθήκη της Λωζάνης, θέλει να ελέγχει την Κύπρο, θέλει «Τούρκους» τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας στη Θράκη. Όλα αυτά ο Τούρκος πρόεδρος; Όχι. Όλα αυτά η Τουρκία που έχει μια πάγια εξωτερική πολιτική αναφορικά με τη δυτική της πλευρά και την οποία επιτέλους, χωρίς «διπλωματική γλώσσα» την εξέφρασε ένας ηγέτης της, χωρίς κρυψίνοια.

 

Γλυτώσαμε τα χειρότερα

            Ποιά είναι τα χειρότερα σύμφωνα με αυτήν την εταιρική άποψη; Τα χειρότερα και επικίνδυνα θα έρχονταν αν η Τουρκία μας πλησίαζε με μια πιο «φιλική» οδό. Μέσα από τη μάσκα κάποια εταιρικής σχέσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα δημιουργούσε ένα διπλωματικό κλίμα που θα ευνοούσε την επανεμφάνιση όλων εκείνων των lobbies στην πατρίδα μας, τα οποία θεωρούν την συγκεκριμένη περίοδο ως ιδανική για να λυθούν επιτέλους τα ελληνοτουρκικά. Με τη μέθοδο των όποιων λύσεων. Είναι εκείνοι που αρνούνταν ακόμη και το χαρακτηρισμό «εθνικά θέματα». Στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα βλέπουν ως βαρύδια.

Τα χειρότερα θα έρχονταν αν ο Τούρκος πρόεδρος προσέφερε «γρόσια» για να γίνουμε πιο «διαλλακτικοί» στις θέσεις της Τουρκίας και να κατανοήσουμε τα «αιτήματα της άλλης πλευράς» καθώς τα 94 χρόνια που πέρασαν είναι πολλά και με βάση τα όσα επιθυμεί η Τουρκία, πρέπει να αλλάξουν.

 

Τα 4 δάκτυλα δείχνουν το φεγγάρι. Στόχος η ισλαμοποίηση

            Πρέπει να αδιαφορήσουμε για τη λεγόμενη γλώσσα του σώματος. Είναι άλλο πράγμα η παρουσία η επικοινωνιακή με αύρα ισχύος και άλλο πράγμα η άγνοια του θεμελιώδους πρωτοκόλλου καλής πολιτικής συμπεριφοράς. Δεν περιμένουμε από τον Ταγίπ Ερντογάν κάποια διαφορετική στάση σώματος από αυτήν του να έχει τα χέρια του πάνω στα μπράτσα της όποιας καρέκλας βρει. Αυτή είναι η εμμονή του, να νιώθει Σουλεϊμάν.

Το οτι έκανε χειρονομία με τα 4 δάχτυλα (χαιρετισμός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) είναι αυτό που πρέπει να κρατάμε. Γιατί; Γιατί ο τρόπος που χρησιμοποιεί το Ισλάμ η Τουρκία δε μας επιτρέπει να μπορούμε να έχουμε αξιόπιστες συνομιλίες μαζί της. Το Διεθνές Δίκαιο και όλα τα εργαλεία με τα οποία ασκείται η διεθνής πολιτική, δεν μπορούν να γίνουν η κοινή γλώσσα ανάμεσα σε δύο χώρες όταν η μία, έχει στόχο της να γίνει ένα ημι-θεοκρατικό καθεστώς με βάση τις ισλαμικές επιταγές. Το ζήτημα της Θράκης είναι ζωτικής σημασίας καθώς αγγίζει εκείνον τον μεσημβρινό τον οποίο η Τουρκία εποφθαλμιά και ενώνει τη Θράκη με το Αιγαίο και τελικά, με την Κύπρο.

 

Ωρα να εφαρμοστούν ανθρώπινα δικαιώματα

Η Ελλάδα οφείλει εφεξής να αλλάξει στρατηγική κουλτούρα αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά. Οι πλάνες μιας «φιλίας» και μιας «καλής γειτονίας» οφείλουν δυστυχώς να αντικατασταθούν από μια ειρήνη η οποία θα στηρίζεται σε μια πραγματιστική βάση. Ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε και εμείς με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δικές μας μειονότητες στο έδαφος της Τουρκίας και γενικά, αν θέλουμε πραγματικά να φέρουμε την Τουρκία στον ευρωπαϊκό δρόμο και όχι να το αναφέρουμε, να ασχοληθούμε με τον έλεγχο (μέσα από την Ε.Ε) των ανθρώπινων δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων που ζουν στην Τουρκία. Δεν υπάρχει κανείς που να θέλει πόλεμο στην Ελλάδα. Ούτε όμως και στην Τουρκία. Ίσως ήρθε η ώρα να εστιάσουμε στους τρόπους με τους οποίους θα αποφευχθεί μια σύγκρουση. Ολόκληρη η ιστορία πάντως, μας δείχνει πως η καλή διάθεση του ενός, όταν απουσιάζει η αντίστοιχη διάθεση στον άλλον, λέγεται κατευνασμός. Ο κατευνασμός έφερε πολέμους λόγω ανισορροπίας. Για όλα αυτά λοιπόν, πρέπει να ευχαριστούμε τον Ταγίπ Ερντογάν που αντί να έρθει να μας διχάσει αφήνοντας δημιουργικές ασάφειες, ήρθε και απέδειξε οτι όσα έλεγαν οι «μη διαλλακτικοί» και οι «συναισθηματικοί» στη χώρα μας ήταν άκρως ρεαλιστικά.

*Σε εισαγωγικά, όλες εκείνες οι φράσεις στις οποίες επένδυσαν ορισμένοι στη χώρα μας και που έγιναν συνθήματα μιας στρατηγικής καχεξίας απέναντι στην Τουρκία. Φίλος ο Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια.

 

 

* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ (ΙΔΙΣ) & αναλυτής στο Κέντρο Διεθνών και Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ).

**Ο Δημήτριος  Ν. Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος (εα) ΠΝ