Έπεα πτερόεντα, τα νέα “διαρθρωτικά μέτρα για την ακρίβεια” (Με τον τιμάριθμο τουριστικής επανάκαμψης, σε πρωταγωνιστικό ρόλο…)

Άνθρακες ο θησαυρός καταπολέμησης και της ακρίβειας -του μεγαλύτερου απ’ τα προβλήματα, που μας ξεχωρίζουν, ως & δημοσκοπικά, σήμερα- ιδίως για τα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, των S.M..

Ενώ και τα μέτρα που υιοθετήσαμε, ως συνέχεια και των άλλων αναποτελεσματικών εκείνων, των “καλαθιών της Νοικοκυράς, της Σαρακοστής, του Νονού, του Κουμπάρου, της Γειτόνισσας & δεν συμμαζεύεται”, των προηγούμενων εκστρατειών κατά της ακρίβειας, εκτός από παραπλανητικά & μόνο, για ψυχολογική στήριξη αναξιοπαθούντων, υπήρξαν αντιανταγωνιστικά. Ανατροφοδοτώντας τον πληθωρισμό & την ακρίβεια & περιορίζοντας τον ανταγωνισμό, στην πλειονότητα των εκτός “Καλαθιού”, ειδών και συναφών προϊόντων…

Αλλά ακόμα, κι αν αρχίζουν, οι τιμές, σταδιακά, να αποκλιμακώνονται, αυτό θα οφείλεται στην πτώση των διεθνών τιμών των καυσίμων και της ενέργειας, που σημειώνονται ήδη.

«Έχουμε λάβει, μια σειρά από μέτρα, τα οποία ξεκίνησαν χθες, 1η Μαρτίου, να έχουν εφαρμογή.

Μια σειρά από προϊόντα, σχεδόν 4.000 από είδη των S.M., μετά από ένα δραστικό μέτρο που ψηφίστηκε στη Βουλή, οι τιμές έχουν αρχίσει να αποκλιμακώνονται. Το πόσο θα είναι η μείωση τους αυτή, θα το δούμε στις επόμενες ημέρες>>, είπε, στην εκπομπή, “Καλημέρα”, με το Γιώργο Αυτιά, ο Υπουργός Ανάπτυξης, Κώστας Σκρέκας. <<Ζητήσαμε απ’ τους προμηθευτές, να μειωθεί η τιμή τιμοκατάλογου. Και μόνο από τις μειωμένες τιμές θα υπολογίζονται οι προσφορές που θα μπορεί ο καταναλωτής να προμηθευτεί στο εξής, χαμηλότερα απ’ ότι θα αγόραζε πριν απ’ τα νέα διαρθρωτικά μέτρα», συνέχισε τη συνέντευξή του, ο ίδιος Υπουργός!

Όμως, δεν φταίει, μόνο, η αισχροκέρδεια, που υπάρχει πάντα και παντού, εγχωρίως & διεθνώς. Ούτε το “Παιχνίδι προσφορών κι εκπτώσεων”, που προϋπήρχε πάντα. Ένα “παιχνίδι”, που ενώ αφορούσε προωθητικές ενέργειες προϊόντων των S.M., με μικρή διάρκεια ανάλωσης, έφτασε να αποτελεί και κακή πρακτική “σερβιρίσματος αυξήσεων τιμών προϊόντων”, με προκαταβολικά σχεδιαζόμενη την αύξησή τους, μέσα απ’ το “παραβάν των υπερβολικών εκπτώσεων”, στα προϊόντα γρήγορης λήξης χρόνου ανάλωσης και για ορισμένη προθεσμία χρόνου ισχύος τους… Έτσι ώστε, όταν θα τελείωνε η προθεσμία των εκπτώσεων θα εκτινάσσονταν, στη νέα αυξημένη, αισχροκερδή τους, τιμή, το προϊόν…

Όμως, ο πληθωρισμός που μας κατατρέχει, δεν είναι μόνο, ο εισαγόμενος. Υπάρχει & ο εγχώριος ο πληθωρισμός κερδών ή & της απληστίας, όπως λέγεται. Με τον τιμάριθμο, στα προϊόντα ευρείας λαϊκής κατανάλωσης των S/M, να διευρύνουν, ολοένα, το άνοιγμα της ψαλίδας, ανάμεσα, στο μερίδιο των μισθών και εκείνο των κερδών. Ώστε, το επίπεδο αμοιβών της εργασίας, στη χώρα μας, να φτάνει να είναι το: δεύτερο χαμηλότερο, στην Ε.Ε. των 27 μελών της και να προηγείται, μόνο, αυτού της Βουλγαρίας…

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Υπήρξαν και πολλοί άλλοι, κρίσιμοι λόγοι, οι οποίοι & μας ξεχώρισαν, ως χώρα, στην αιματηρή αυτή ακρίβεια που μας ταλανίζει και μας δέρνει ασταμάτητα στις μέρες μας. Λόγοι, για τους οποίους αναφερθήκαμε ήδη και περιλαμβάνονται στην πραγματεία μας, για την αξιολόγηση του τουριστικού μοντέλου που διακονούμε. Μια πραγματεία μας, με το γενικό τίτλο της:

“Ο Τουρισμός, μας αφορά όλους, αλλά με το αρνητικό πρόσημό του, πια”…

Και στο 11ο Κεφάλαιο της πραγματείας αυτής, θίγαμε τη συσσχέτιση: της τουριστικής μας μονοκσλλιέργειας και της ακρίβειας στην αγορά, που μας ταλανίζει ολοένα και περισσότερο…

Όπου, στο Κεφάλαιο της, με αριθμό 11, γράφαμε και τα εξής:

«Κ.11) ΠΛΉΤΤΕΙ & ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΎΣ ΔΕΊΚΤΕΣ ΤΟ ΜΟΝΤΈΛΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΉΣ TUI.

Χίλιες και μια, λέξεις & μύριοι αριθμοί, μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια και μόνο πρόταση:

Η βαριά οικονομική παγίδευση του ελληνικού τουρισμού -που μας οδηγεί σε κατάρρευση, από τις εναρμονισμένες πρακτικές, του αθέμιτου ανταγωνισμού στη τουριστική μας αγορά, που εξασκούν τα τουριστικά Καρτέλ της γερμανικής TUI- αποτελεί και την κυριότερη αιτία, για πάρα πολλά απ’ τα δεινά μας. Μια παγίδευση, που δεν περιορίζεται, στις αρνητικές μακροοικονομικές επιπτώσεις, που προεκθέσαμε αλλ’ επεκτείνεται σ’ επίπεδο μικροοικονομικών ζητημάτων. Όπως είναι κι αυτά, του τιμάριθμου (& της ακρίβειας), του πληθωρισμού & των θεμάτων που αφορούν, ευρύτερα, τους όρους της -κατά Pareto- γενικής ισορροπίας, των τιμών στην ελληνική αγορά. Κι ενώ, η ακρίβεια που μας ταλανίζει καιρό, στην αγορά, είναι κατάλοιπο της υπερφορολόγησης που έχουμε, κυρίως, ως συνέπεια εξυπηρέτησης του υψηλού Δημόσιου Χρέους και υποχρεώσεων απ’ τις μεταΜνημονιακές δεσμεύσεις στις οποίες συνέβαλε -με τα Success Story- ο ελλειμματικός μας τουρισμός. Μια επίδρασή του, δηλαδή, υπέρ της ακρίβειας, η οποία και επαυξήθηκε, με την επανάκαμψη του τουρισμού. Μια επανάκαμψη, π’ επαύξησε τις εισαγωγές. Κι οι μεγάλες αυξήσεις που παρατηρούνται στην αγορά, σε είδη ευρείας κατανάλωσης, δεν είναι επακόλουθο, μόνο, απ’ τον εισαγόμενο πληθωρισμό, της ενεργειακής κρίσης & της διεθνούς αστάθειας κι αναταραχής. Υπάρχουν και άλλες, εγχώριες συγκυρίες, που σχετίζονται με τις καταστροφές, στην παραγωγή -ζωϊκό & φυτικό κεφάλαιο- της Θεσσαλίας, από τον Daniel, τον Σεπτέμβρη του 2023. Αλλά, η συγκριτική υπέρβασή μας, στην ακρίβεια τιμών, στην πλειονότητα ειδών, απ’ την πλειονότητα χωρών της Ε.Ε. που παρατηρούμε, γίνεται με την υπέρβαση τιμών, στα ελληνικά ράφια, έναντι των άλλων χωρών. Με τις ιδιαίτερα αυξημένες τιμές του τιμάριθμου στην ελληνική αγορά. Λόγω της μεγαλύτερης φορολογίας μας, για εξυπηρέτηση του υπερβολικού μας Δημόσιου Χρέους και της ανισοσκέλειας των φόρων, υπέρ των έμμεσων, που μας διακρίνει και διεθνώς. Προ πολλού, άλλωστε, κατείχαμε τον υψηλότερο συντελεστή Φ.Π.Α. στην Κοινότητα. Κι η υπερβάλλουσα αυτή ακρίβεια, στη χώρα μας, όμως, δεν εξαντλεί την ερμηνεία της, στη φορολογική μας διάκριση. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που σχετίζονται με τη συντελεσθείσα τουριστική μας υπερεπέκταση. Όταν, η ραγδαία επανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος -απ’ την κάμψη του, λόγω του Covid-19- καθώς, η συνεχής υπερεπέκταση του τουρισμού, κάτω από τις συνθήκες της υπερεξάντλησης των εγχώριων παραγωγικών μας συντελεστών, επέτειναν και επαύξησαν, τις εισαγωγές μας. Φτάνοντας, τη χώρα μας, στην κορυφή των 58 χωρών του Ο.Ο.Σ.Α., με το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα! Όταν κι η σχέση μας -εισαγωγών, προς εξαγωγές- έχει φτάσει να είναι ίση, με το κλάσμα του: 3/1. Συνεπώς, εδώ, δεν είναι ο εισαγόμενος πληθωρισμός -μόνο- που προκαλείται από τη σχετική ακρίβεια που μας φέρνει το ενεργειακό, ιδίως, στις τιμές του φυσικού αερίου, διεθνώς. Αλλ’ οφείλεται & στο ειδικό βάρος κατανάλωσης του τουριστικού φορτίου, μα και στην αυξημένη επιβάρυνσή μας, στο μεταφορικό κόστος, των εισαγόμενων ειδών. Του κόστους, δηλαδή, που δεν διπλασιάζεται, απλώς, στα εισαγόμενα είδη, από διεθνή αναταραχή & τους Χούθι. Αναταραχή π’ επηρεάζει όλες τις χώρες της Ε.Ε.. Αλλά μας επιβαρύνει, πλέον, απ’ το αυξημένο μεταφορικό κόστος, της -κατά 67%- μεγαλύτερης αύξησης, σε μεταφορικά, των εφοδιαστικών αλυσίδων, απ’ τις ιδιαίτερες επιβαρύνσεις των εισαγωγών μας. Και όχι μόνο, λόγω διαφοράς αποστάσεων, αλλά επειδή, για κάθε τρία εισερχόμενα Κοντέϊνερς προϊόντων, τα δύο, επιστρέφονται άδεια. Χωρίς προϊόντα, που θα μπορούσαν να είχαν εξάγει, οι άλλες χώρες, με εξισορροπημένο το Εμπορικό τους Ισοζύγιο… Συγχρόνως, ο τουρισμός, λόγω της εποχικότητάς του, αυξάνει -στη “Συνάρτηση του εισοδήματος και παραγωγής”- την “Αυτόνομη Κατανάλωση” και συνεπώς, τη συνολική ζήτηση στην ελληνική αγορά. Αυξάνοντάς την, -κατά το τουριστικό αγοραστικό του ισοδύναμο- που είναι αντίστοιχο, με τον εξής υπολογισμό πράξεων: (32.000.000, τουρίστες, επί 7 ημέρες / 365. Ή ίσο με: + 5% ετησίως). Ή ακόμα, με επαύξηση, στον υπολογισμό του +5%, σε: +11,5%, πάνω απ’ την κατανάλωση των 10.420.000 του πληθυσμού μας, με στάθμιση της τουριστικής μας εποχικότητας. Εξ ού, λοιπόν και οι απότομες εποχιακές πιέσεις, με αύξηση τιμών, για την αποφυγή πρόσκαιρων ελλείψεων, για όλα τα προϊόντα, εγχώρια, αλλά και εισαγόμενα. Το φαινόμενο, εξάλλου, όπου, τα προϊόντα της εγχώριας παραγωγής, φτάνουν να διατίθενται, σε χαμηλότερη τιμή -στα ράφια SM, της Ευρώπης, απ’ ότι στα δικά μας ράφια- καλά κρατεί. Έχει κι αυτό, την ακόλουθη εξήγησή του. Οι τιμές των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων π’ εξάγονται, καλύπτονται από ετήσια συμβόλαια πώλησής τους, με υπογραφή , στην αρχή κάθε περιόδου (συνήθως, στην αρχή του χρόνου). Και οι τιμές τους μένουν αμετάβλητες όλο το χρόνο. Ομως, οι τιμές, εγχώριας παραγωγής προϊόντων -όπως φέτα ή ελαιόλαδο κ.α.- που διατίθενται, τμηματικά, μέσα στο χρόνο, στην εγχώρια αγορά, δέχονται απότομες εποχικές αυξητικές πιέσεις, τμηματικά, όλο το χρόνο, αυξάνοντας & τις τιμές τους, λόγω υπερβάλλουσας εποχικής ζήτησης. Αλλά και στο τέλος της τουριστικής περιόδου, οι τιμές τους, δεν επανέρχονται, στις αρχικές, προ των αυξήσεών τους. Αφού ισχύει κι εδώ, ο απαράβατος κανόνας της αγοράς: “ότι ανεβαίνει τιμαριθμικά, μετά, δεν ξανακατεβαίνει, με άλλη υποχώρηση τιμών, από την πιθανή υποχώρηση της ζήτησης, στην αγορά! Ένα ακόμα στοιχείο, που επηρεάζει τον πληθωρισμό της χώρας, είναι κι οι μεγάλες αυξήσεις που σημειώθηκαν στα μισθώματα των κατοικιών. Με τις αυξήσεις τους, κατά μ.ό., 17,5%, για το 2022, σύμφωνα & με τη δημοσιευμένη σχετική έρευνα. Αύξηση, στην οποία συνέβαλε -πράγμα που αποτελεί, πια, κοινό μυστικό- η υπερεπέκταση και των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τύπου Airbnb -που συγκαταλέγεται στον κλάδο του τουρισμού- η οποία, επηρέασε -αυξητικά- και το ποσοστό του 9,2%, που είχαμε στο γενικό πληθωρισμό της χώρας το 2023. Το οποίο, εξάλλου, ήταν -σχεδόν- διπλάσιο απ’ αυτό της Ευρωζώνης. Εξέλιξη, δηλαδή, που γίνεται κοινωνικά βαρύτερη & απ’ το γεγονός, δραστικής μείωσης της ιδιοκατοίκησης, που παρατηρείται στα τελευταία χρόνια.

Επικολλούμε εδώ, με το σύνδεσμο π’ ακολουθεί, την προαναφερόμενη αυτή πραγματεία μας:

https://new-economy.gr/…/o-tourismos-mas-afora-olous-4/…

Ο συνδυασμός, λοιπόν, του συνδρόμου, της ραγδαίας τουριστικής μας υπερεπανάκαμψης, απ’ την πανδημία COVID-19 και της συρρικνούμενης εγχώριας παραγωγής μας, επέτεινε το οδυνηρό φαινόμενο της αδυσώπητης ακρίβειας που μας τυραγνά ανελέητα & σήμερα. Καθ’ υπερβολή, μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι: εκδηλώνονται & κάποια συμπτώματα μαυραγορητισμού, ήδη. Ιδίως για εξαγορά της “χρυσής βίζας” και για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, μέσα απ’ την εξάπλωση ψυχολογίας, ανάλογης ιστορικού προηγούνενου: “BASTA ROMEL”, στην ελληνική αγορά. Η οποία & σήμερα, φτάνει να λειτουργεί και ως το “κόστος αντικατάστασης”, στους Έλληνες προμηθευτές και ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι εκτίναξαν, τα ενοίκια, στο Θεό, με ταυτόχρονη & τη μείωση της ιδιοκατοίκησης._

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Πραγματεία για τον τουριστικό κλάδο της οικονομίας μας, πατήστε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.