Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ, του ελληνικού τουρισμού και της γερμανικής TUI; (μέρος πρώτο)

του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, οικονομολόγου

Κουΐζ:

– Ποιός κλάδος οικονομίας, εξαρτάται τόσο πολύ από τις Εισαγωγές του;

(Τις Εισαγωγές, που συνιστούν: το 85% των Εσόδων του ή/και το 65% των Εξόδων του!).

Στην απάντηση του προαναφερθέντος “κουΐζ” -χωρίς καμιά δόση υπερβολής. Και μετά την αναγγελία για άρση όλων των απαγορευτικών μέτρων προστασίας μας απ’ τον Covid-19- θα μπορούσε να μαντέψει κανείς, ότι, το “Κουΐζ” αυτό, αναφέρεται στον κλάδο, ο οποίος “θριαμβεύει“, περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, με τον “πανωλεθρίαμβό” του, επιβιώνοντας κι αναπτυσσόμενος, δυναμικά, με:

-τις άδηλες χρηματοδοτήσεις του, από τους Tour Operators, για την επέκταση του δυναμικού, στον αριθμό των κλινών του,

-τις -κατ’ εξαίρεση και διαχρονικά, κρατικά επιδοτούμενες- τραπεζικές δανειοδοτήσεις, για τις επενδύσεις του,

-τις παγειοποιημένες -παντοειδείς άλλες- επιδοτήσεις και φοροελαφρύνσεις του,

-τις αυτοματοποιημένες και εσκεμμένες αβλεψίες, των αρμόδιων φορέων, στις -κατ’ εξακολούθηση- ποικιλώνυμες παραβάσεις των όρων και προϋποθέσεων λειτουργίας του. Καθώς κι από σκοπιμότητες, για την ανυπαρξία σχεδίων του, για μακροπρόθεσμη επιβίωσή του και για τη διαπιστωμένη, μη προοπτική της οικονομικής βιωσιμότητάς του.

-τις παραβιάσεις του, στην εργατική, στην πολεοδομική, στη φορολογική και στην περιβαλλοντική νομοθεσία. Και κυρίως,

-τις συστηματικές, βαριές καταπατήσεις, των περιβαλλοντικών όρων και προϋποθέσεων λειτουργίας του, χωρίς εξωτερικές επιβαρύνσεις,

-της μόνιμης αποχής του, από αξιόπιστες καλές πρακτικές και καλής λειτουργίας του.

Ιδού και ένα πρόσφατο σχετικό άρθρο μου που αναφέρεται σε ασκούμενες κακές τουριστικές πρακτικές και στην πολλαπλώς, μη βιώσιμη λειτουργία του ελληνικού τουρισμού. Άρθρο, που αμέσως επικολλώ:

https://new-economy.gr/…/i-horeca-ipodiete-to-ergo-tis…/

Αλλά και …

-με το χτίσιμο της γερμανικής FRAPORT, η οποία στήθηκε για να υποστηρίζει και να υλοποιεί, τις “αντιανταγωνιστικές πρακτικές“, στην οικονομία τουρισμού, που εξακολουθεί να μας ασκεί -ενώ μας έχει ήδη ασκήσει και προ πολλών χρόνων- η TUI…

(Με το καταναγκαστικό ξεπούλημα των 14 ελληνικών αεροδρομίων, με χρηματοδότηση της FRAPORT, από τα ξένα κόλλυβα. Ιδίως των ελληνικών τραπεζών, που λειτουργούν ως σκιάχτρα, οι ίδιες κι ως “άδεια πουκάμισα” των πιστωτικών μας ιδρυμάτων),

-με τις “τριγωνικές συναλλαγές“, των ομίλων του κλάδου φιλοξενίας, με τους αλλοδαπούς ομίλους, άλλων, ξένων εταιριών, συναφών τουριστικών συμφερόντων…

Χωρίς να παραβλέπει κανείς, επίσης και

-τις συστηματικές, υπεξαιρέσεις, δρόντων υποκειμένων, με παρασιτική εκμετάλλευση και λειτουργία του κλάδου ή και

-τη ληστρική χρήση και την περίκλειστη ιδιοποίηση του φυσικού κάλους και φυσικού μας πλούτου, καθώς και την -χωρίς αποπληρωμή- χρήση, των αγαθών κι άλλων ειδών, του δημόσιου πλούτου, απ’ την ανέξοδη κατανάλωση και επιβάρυνση της λειτουργίας των υποδομών και των λοιπών κοινωνικών δομών, υγείας και των άλλων δομών της κοινής μας ωφέλειας…

Όπως, επίσης και με:

-τις υποτιμολογήσεις των οφειλόμενων ανταποδοτικών τελών του, από τη χρήση των δημόσιων και δημοτικών υποδομών και των συναφών μας υπηρεσιών,

-την αέναη μετάθεση των -συνεχώς διευρυνόμενων- συνολικώς συσσωρευμένων οφειλών, των ξενοδόχων, προς το δημόσιο, τους Οργανισμούς Τ.Α. και τις Τράπεζες και

-τη διαρκώς κυλιόμενη ρύθμιση ή και μετάθεση, των κάθε είδους οφειλών τους, στο αόριστο μέλλον και προ Covid-19 κ.α..

Με καταληκτικό τους αποτέλεσμα. Ο κλάδος του τουρισμού, με τα επαναλαμβανόμενα Success Story, των συνεχόμενων ρεκόρ, σε αφίξεις τουριστών και τη ταυτόχρονη διαρκή πτώση της μέσης κατά κεφαλή τουριστικής δαπάνης (ΜΚΚΤΔ) τους, να είναι και σήμερα, ο πλέον υπερχρεωμένος κλάδος. Και πολύ περισσότερο, χρεωμένος, από την ασθενική -από την μνημονιακή λαίλαπα- υπόλοιπη ελληνική οικονομία, ακόμα και προ Covid-19…

-Και αυτό ακριβώς το “Μοντέλο Τουριστικής Αναπτυξης“, είναι εκείνο που έχει εμπεδωθεί στη χώρα μας, ως “μονοκαλλιέργεια του τουρισμού“, στο υφιστάμενο παραγωγικό μοντέλο της χώρας μας. Και το οποίο, μοντέλο, μας το έχει ήδη επιβάλει -αθόρυβα, μα κι εξαντλητικά αιματηρά- η πολιτική του “αθέμιτου ανταγωνισμού“, που μας ασκεί, συστηματικά, από το 2001 και μετά, αυτός, ο πολυσχιδής και μεγαλύτερος από τους Tour Opoerators στη χώρα και διεθνώς, που είναι αυτή η ίδια, η γερμανική TUI…

Μιλάμε ακριβώς, για τη τεράστια προβοσκίδα του “Λευκού Ελέφαντα“, στο στενό δωμάτιο του ελληνικού τουρισμού, που μας αφαιμάζει. Με την προβοσκίδα εκείνη που, απειλητικά μας κραδαίνει -ως εμπορικό της σήμα- η πολυσχιδής γερμανική TUI, με το τεράστιο “Τ“. Όπως περιγράφεται στο άρθρο που επικολώ κι εδώ, με το σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://new-economy.gr/2021/11/11/terastio-taf-tui-mylonas/

Και ειδικότερα:

Με τις έμμεσες άλλες δράσεις της Tui, ως και με τις άλλες πολιτικές, δημόσιων σχέσεων ή και διαπλοκής, που ακολούθησε, συστηματικά, η Tui. Τόσο με τα ΜΜΕ και το τραπεζικό μας σύστημα. Όσο και με την εκάστοτε κεντρική ή τοπική εξουσία. Εμπλέκοντας, σε αυτά τα ληστρικά σχέδιά της, με επιδέξια τεχνάσματα, ως και εκπροσώπους θεσμών και λοιπών αρμόδιων φορέων εξουσίας στη χώρα (βλέπετε και το νέο “πρόγραμμά” της, για την “πράσινη Ρόδο”…). Σχετικό μπορεί να θεωρηθεί και το άρθρο μου, που αναφέρεται στην πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση των τουριστικών προορισμών της χώρας και στην οποία, εκθιάζεται, ασύστολα και απερίσκεπτα, ο κυρίαρχος -και αποικιακού τύπου- ρόλος της γερμανικής TUI, στον ελληνικό τουρισμό. Άρθρο το οποίο επικολλώ αμέσως εδώ:

https://new-economy.gr/2021/12/16/me-aeroplana-kai-boforia/

Και οι μοχλεύσεις -της υπερανάπτυξης του ιδιότυπου αυτού τουριστικού μοντέλου που προωθούσε συνεχώς, η Tui- απέβλεπαν στην εκπλήρωση των δολίων σχεδίων κι επιδιώξεών της. Μέσα -κυρίως- από την αύξηση της “προσφοράς” του τουριστικού μας προϊόντος… Για τη συγκράτηση των ήδη χαμηλών τιμών ή και για την περαιτέρω μείωσή τους. Με μοιραία και παράπλευρη συνέπεια, τη στρεβλή και οικονομικά ελλειμματική, τουριστική μας υπερανάπτυξη. Μια νόθα υπερανάπτυξη, που καταλήγει, στο “βασίλειο των τρωκτικών” και σε ένα τεράστιο ναυάγιο, που συνεπέφερε την οικονομική μετανάστευση των νέων μας, στο εξωτερικό, την καταβύθιση στο “εμπορικό ισοζύγιο” της χώρας (με τον κατακλυσμό μας από εισαγωγές). Ή και -ηπιότερα- να φτάνει να καταλήγει -η τουριστική μας αυτή υπερανάπτυξη- σε έναν “λευκό ελέφαντα” -κατά εκείνη την αγγλική σοφία, που αναφέρεται στους αχρείαστους, στενάχωρους και ζημιάρικους όγκους- στο στενό δωμάτιο, των αδήρητων αναγκών του ελληνικού τουρισμού, αλλά και γενικότερα, της εθνικής μας οικονομίας…

Πολύ κατατοπιστική εδώ μπορεί να θεωρηθεί η τρίπτυχη (σε τρία αλληλοσυμπληρούμενα μέρη) πραγματεία μου, για τα προβλήματα του του ελληνικού τουρισμού και τις προοπτικές του, με το γενικό τίτλο: “Και το κουκούτσι πικραμύγδαλο…”, που αμέσως σας εικολλώ εδώ:

1ο Μέρος.

https://new-economy.gr/…/02/kai-to-koukoutsi-pikramigdalo/

2ο Μέρος.

https://new-economy.gr/…/kai-to-koukoutsi-pikramigdalo-2/

3ο Μέρος.

https://new-economy.gr/…/kai-to-koukoutsi-pikramigdalo-3/

Κοντολογίς. Μέσα στον πανευρωπαϊκό πανικό που προκάλεσε η μη επιτυχής ολοκλήρωση του 2ου “μνημονίου“, στη χώρα μας, αλλά και των ωδινών που ακολούθησαν στη γέννηση και του 3ου “μνημονίου“, στην -οικονομικά πάσχουσα κι αναξιοπαθούσα- Ελλάδα του 2015. Ιδιαίτερα μεγάλη σημασία είχαν και οι δηλώσεις, του επιφανούς Γερμανού οικονομολόγου, του Κλάους Σράϊντερ, απ’ το “Ινστιτούτο για την παγκόσμια οικονομία του Κιέλου”! Ο οποίος, δήλωνε, στις 26-2-2015, στην “D.W.”, αναφερόμενος στις οικονομικές μας προοπτικές, ότι: «Ο ελληνικός τουρισμός, με το μοντέλο που ακολουθεί και τις άλλες αγκυλώσεις που τον καθηλώνουν, δεν μπορεί να συμβάλει στην υπέρβαση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Αφού, το μοντέλο του αυτό, δεν είναι σε θέση να αποτελέσει μια σταθερή οικονομική βάση, για τις οποιεσδήποτε αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.»! Υπονοώντας -προφανώς- τόσο, το μειονέκτημα της εποχικότητας του τουριστικού μας μοντέλου, “Ήλιος & Θάλασσα“, που διακονούμε. Το οποίο, ξεπερνά το 90% των λειτουργούντων ξενοδοχειακών μας μονάδων, με τη στενή τουριστική περίοδο λειτουργίας τους. Με την περιορισμένη απασχολησιμότητα του εργατικού δυναμικού του και τις αβίωτες εργατικές αμοιβές του (και μάλιστα, στο κλάδο που χαρακτηρίζεται κι ως εντάσεως εργασίας). Και ο οποίος, επιβαρύνεται απ’ τις μεγάλες του αποσβέσεις, συγκριτικά με τους άλλους κλάδους ή τομείς, της εθνικής παραγωγικής μας συγκρότησης! Αναφερόμαστε εδώ, στις αυξημένες του αποσβέσεις, ως η ποσοστιαία συμμετοχή τους, επί των παγίων επενδύσεών του κλάδου. Όσο, επίσης και στην μονοκαλλιεργητική, παρασιτική και στρεβλή παραγωγική διάρθρωση του ελληνικού τουρισμού, ως επιβαρυντικού παράγοντα, για την ασφυκτιούσα, οικονομικά και ασθμένουσα παραγωγική διέξοδο της χώρας μας.

Ιδού, αμέσως εδώ κι ένας σύνδεσμος, από τη σχετική αρθρογραφία μου…

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1557601867610566&id=100000823047236

Η “Αυτοϋπονόμευση στον τουρισμό“, ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου, για τα προβλήματα του ελληνικού τουρισμού, στις 11-6ου- 2016, στη τοπική εφημερίδα “Ελευθερία” Ζακύνθου, που περιέγραφε τα όσα χαρακτηρίζουν τον ελληνικό τουρισμό, με αντιπροσωπευτικό -πιστεύω- τρόπο. Επικολλώ, ακολούθως εδώ, το σχετικό σύνδεσμο μιας όμοιας αναδημοσίευσης του άρθρου μου αυτού. Στο οποίο, άρθρο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και η πρώτη αναφορά και καταγγελία μου, για τον ασκούμενο “Αθέμιτο Ανταγωνισμό” της Tui, σε βάρος της χώρας μας, προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού, με αρ. πρωτ.: 7098 & με ημερομηνία υποβολής της, την: 27-11ου-2015:

https://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/9449361

* Συνεχίζεται με το 2ο & το 3ο μέρος..

Για άλλα άρθρα του κ. Μυλωνά πατήστε εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  εδώ,  εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές, δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου, και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr.