Η κατάρα των Κέννεντυ. Παιχνίδια της μοίρας ή διαχρονική στόχευση;

Η κατάρα των Κέννεντυ. Παιχνίδια της μοίρας ή διαχρονική στόχευση μιας οικογένειας που θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα ολόκληρου του πλανήτη;

Μέρος Α

Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου

Η κατάρα των Κέννεντυ είναι η μυθοποίηση μιας σειράς συμπτώσεων ή τελικά η οικογενεια είναι στοχευμένη από συμφέροντα που δεν θέλουν ποτέ οι Κέννεντυ να σηκώσουν κεφάλι και να πάρουν θέσεις εξουσίας στις ΗΠΑ; Κι αν ισχύει το δεύτερο ποια συμφέροντα δεν τους θέλουν και γιατί; Σε αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσει να απαντήσει αυτή η μικρή ιστορική μελέτη που θέλει να κινηθεί έξω από τις συμβάσεις της πολιτικής ορθότητας και παράλληλα να είναι αντικειμενική.

Ο κατάλογος των δολοφονιών και των θανατηφόρων ατυχημάτων πρωτοκλασάτων μελών της μεγάλης και ιστορικής αυτής οικογένειας είναι πάντως ατελείωτος. 12 Κένεντυ  δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα ατυχημάτων από το 1944 μέχρι το 2020. Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής μας ότι κάποιοι στενοί φίλοι και συνεργάτες της οικογένειας είχαν παρόμοια μοίρα. Και επίσης ότι κάποιοι Κένεντυ λίγο έλλειψε να πεθάνουν κι αυτοί σε μια σειρά ατυχημάτων αλλά γλύτωσαν παρά τρίχα.

Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα να δούμε τι συνέβηκε στους τρεις γιούς του Πατριάρχη της οικογενείας, Τζόζεφ Κέννεντυ, που είχαν φιλοδοξίες για την προεδρία των ΗΠΑ.

Ο Τζων Κέννεντυ εκλέγηκε πρόεδρος αλλά δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου του 1963. Η δολοφονία του βύθισε σε πένθος όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη καθώς υπήρξε ένας ιδιαίτερα δημοφιλής ηγέτης που πολλοί λαοί στήριζαν ελπίδες στο πρόσωπό του.

Ο Ρόμπερτ Κέννεντυ δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1968, μια μέρα μετά που είχε εξασφαλίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Στις οποιες εκλογές θα ήταν το μεγάλο φαβορί καθώς ήταν αδελφός του δολοφονημένου Τζων Κέννεντυ και οι Αμερικανοί ψηφοφόροι θα ήθελαν με την εκλογή του να αποδείξουν πως οι φονιάδες δεν μπορούν να εκτρέπουν την πολιτική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Έντουαρντ (Τεντ) Κέννεντυ, ένας ιδιαίτερα δημοφιλής Γερουσιαστής με φιλοδοξίες για την προεδρία των ΗΠΑ, σώθηκε ως εκ θαύματος από δύο σοβαρότατα ατυχήματα. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του αδελφού του Τζων, συντρίβεται το αεροπλάνο που επιβαίνει, σκοτώνεται ο πιλότος και ένας ακόμη επιβάτης αλλα ο Τεντ επιβιώνει ως εκ θαύματος. Χρείαστηκε να νοσηλευθεί για εβδομάδες αλλά τελικά τα κατάφερε. Ένα χρονο μετά και τη δολοφονία του δεύτερου αδελφού του, παθαίνει αυτοκινητιστικό δυστύχημα εξαιτίας του οποιου θα υποκύψει λόγο αργότερα η συνεπιβάτις του και κατηγορείται για αμέλεια βοήθειας της. Η όλη φάση είναι ιδιαίτερα σκοτεινή, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά για το αν έφταιγε η όχι, αλλά αυτή η ιστορία τερματίζει τις προεδρικές του φιλοδοξίες…

Μετα και το δεύτερο ατύχημα ο Τεντ Κέννεντυ θα κάνει την περίφημη δήλωση που θα πυροδοτήσει το θρύλο της οικογενειακής κατάρας. Αναρωτήθηκε “αν μια φοβερή κατάρα πράγματι κρέμεται πάνω από όλη την οικογένεια Κέννεντυ”. Ίσως όμως τη λέξη κατάρα να τη χρησιμοποίησε ειρωνικά και με αυτήν να θέλησε να υποδηλώσει κάτι εντελώς διαφορετικό.

Θάνατοι και ατυχήματα συμβαίνουν όμως και σε όσους είχαν την οποιαδήποτε ανάμειξη με τη δολοφονία του προέδρου Τζων Κέννεντυ, ειδικά σε όσους θα μπορούσαν να αποκαλύψουν από λίγα ως πολλά.

 

Και οι θάνατοι ξεκινούν αμέσως μετά τη δολοφονία του προέδρου στο Ντάλας, με τον πιο απρόσμενο και επεισοδιακό τρόπο.

Συλλαμβάνεται ως ένοχος ο Λη Χάρβευ Όσβαλντ (κομμουνιστής που είχε ταξιδέψει και στη Σοβιετία αλλά που απογοητεύθηκε από όσα είδε και μετά έγινε Καστρικός)
αλλά ενώ την επόμενη μέρα της δολοφονίας ήταν να μεταφερθεί στη φυλακή ξεπηδάει ανάμεσα στους δημοσιογράφους που φωτογράφιζαν τη σκηνή ένας τύπος και τον πυροβολεί με ένα 38αρι. Ο Όσβαλντ σωριάστηκε νεκρός μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών καθώς η φάση μεταδιδόταν απευθείας τηλεοπτικά.

Ο Τζακ Ρούμπυ που δολοφόνησε τον Όσβαλντ σε απευθείας μετάδοση ήταν ένας ιδιοκτήτης στριπτιτζάδικου στο Ντάλας. Ήταν επίσης μπροστινός της Μαφίας του Σικάγου στο Ντάλας αλλά και πληροφοριοδότης του FBI! Έκανε ταξίδια στην Κούβα και ρουφιάνευε στο FBI τι έβλεπε εκεί! Πολλοί αναρωτήθηκαν τότε μήπως δεν έδρασε αυθόρμητα και αν τυχόν κάποιοι που τον κρατούσαν στο χέρι τον χρησιμοποίησαν για λογαριασμό ακόμη μεγαλύτερων συμφερόντων που ήθελαν τον Όσβαλντ νεκρό ώστε να μην μιλήσει στη δίκη και αποκαλυφθούν λεπτομέρειες που τους ενοχλούσαν.

O Ρούμπυ καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά άσκησε έφεση στην απόφαση και ορίστηκε νέα δίκη του για το 1967,
όμως το 1966 θα πεθάνει μέσα στη φυλακή απο καρκίνο των πνευμόνων. Ο Ερλ Γουώρεν που ήταν επικεφαλής μιας Επιτροπής που είχε αναλάβει τη διαλεύκανση της δολοφονίας του Κέννεντυ είχε μιλήσει επανειλημμένα με τον Ρούμπυ στη φυλακή του Ντάλας και ο τελευταίος τον θερμοπαρακαλούσε να τον μεταφέρει σε φυλακή στην Ουάσιγκτον και ότι εκεί θα του τα αποκάλυπτε όλα, γιατί στο Ντάλας φοβόταν για τη ζωή του. “Θέλω να πω την αλήθεια και δεν μπορώ να την πω εδώ μέσα” έλεγε στον Γουώρεν.

 

Ωστόσο ο Γουώρεν δεν τα κατάφερε να τον μεταφέρει γιατί υπήρχαν ανυπέρβλητα νομικά κωλύματα ή γιατί κάποιοι δεν το επέτρεψαν. Όπως και να ‘χει ο Ρούμπυ πέθανε πριν τη δεύτερη δίκη του και χωρίς να μπορέσει να αποκαλύψει αυταά που ήθελε…

Κάποιοι συγγραφείς έχουν συντάξει μια λίστα με πάνω απο 100 ανθρώπους που σχετιζόντουσαν με την υπόθεση της εκτέλεσης του προέδρου και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν ή έπεσαν θύματα περίεργων ατυχημάτων.

 

Μιλάμε δηλαδή για κανονική σφαγή!

Αρκετοί από τα θύματα ήταν δημοσιογράφοι, ερευνητές που ασχολήθηκαν με την υπόθεση, συγγραφείς, δικηγόροι ή και αυτόπτες μάρτυρες. Ας δούμε για παράδειγμα τι συνέβηκε στον Μπιλ Χάντερ του Long Beach Press Telegram, ο οποιος με δύο συναδέλφους του από άλλες εφημερίδες πήραν άδεια να ψάξουν στο σπίτι του Τζακ Ρούμπυ. Δεν ξέρουμε τι βρήκαν αλλά οι δύο δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν τους επόμενους μήνες και ο τρίτος πέθανε μετά από 1,5 χρόνο. Ο Χάντερ σκοτώθηκε στο αστυνομικό τμήμα του Λονγκ Μπιτς όταν τον πυροβόλησε ένας αστυνομικός, ο οποιος ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι εκπυρσοκρότησε το πιστόλι του όταν έπεσε και προσπάθησε να το μαζέψει (το δικαστήριο δεν πείστηκε και τον καταδίκασε).

 

Συνεχίζεται…

 

new-economy.gr