Η επήρεια του τουρισμού στη διαμόρφωση του ρυθμού Ανάπτυξης του τρέχοντος έτους
Του Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά, Οικονομολόγου
Στην προσπάθεια προσέγγισης της αντικειμενικής πραγματικότητας, σε ότι αφορά στην πρόβλεψη ή στην εκτίμηση του τελικού ποσοστού της οικονομικής μας μεγέθυνσης, εφέτος, θα χρειαστεί, οπωσδήποτε, να κατεβούμε απ’ τα “ροζ συννεφάκια“, της “υπεραισιόδοξης” Πρωθυπουργικής ομιλίας, στην Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ιδίως όταν, ο κ. Μητσοτάκης, εκεί, αναφέρθηκε στον ήδη σημειωθέντα ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Εκείνο του: +16,2%, το 2ο τρίμηνο του ’21, σύμφωνα και με τα δημοσιοποιηθέντα, πρόσφατα, στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ…
Ωστόσο, θα πρέπει να συνεκτιμήσει και να σταθμίσει σχετικά κανείς και μια πρόσφατη μελέτη της Alpha Bank, η οποία αποδίδει τον καταγεγραμμένο αυτό ρυθμό της ανάπτυξής μας, το 2ο τρίμηνο του τρέχοντος, κατά μέγα μέρος του -και για ποσοστό: +10,5% του Α.Ε.Π. (ή με +9%, η ιδιωτική και +1,5%, η δημόσια κατανάλωση)- και να το “χρεώνει” ή να το “πιστώνει” αυτό -αναλόγως & της οπτικής προσέγγισής του- ειδικά και αυστηρά, στην μεσολαβήσασα αύξηση της κατανάλωσης.
Όση -ακριβώς- ήταν και η διαφορά της καταναλωτικής μας δαπάνης, ιδιωτικής & δημόσιας, με καταμετρημένη την απόσταση, από την περσινή χαμηλή της βάση. Κι η οποία καταβυθίστηκε, το 2020, λόγω, ακριβώς, του lockdown. Ενώ, ταυτόχρονα -κι αντίθετα προς την “υπεραισιόδοξη” αυτή εικόνα που μας έδωσε ο Πρωθυπουργός- έχουμε την ανάγκη να εξετάσουμε και άλλα δεδομένα, προκειμένου να έχουμε κι εμείς κάποια σαγή εικόνα των οικονομικών μας επιδόσεων και κάποια συνάφεια με την πραγματικότητα πάνω στο θέμα…
Και όπου, για όλο το 1ο εξάμηνο του 2021, καταγράφεται, επίσης, σημαντικότατη α ύ ξ η σ η και στα εξής -αναιρετικά των άστοχων κι αστόχαστων και πάντως υπεραισιόδοξων αυτών προβλέψεων- βαρυσήμαντα οικονομικά μας μεγέθη, που ματαιώνουν κάθε επανάπαυση. Κι αυτά είναι:
(α) τόσο στο Δημόσιο Χρέος μας, μέσα κι απ’ τα προστατευμένα -απ’ την ΕΚΤ και λόγω της πανδημίας- επιτόκια μας και
(β) όσο και στο Εμπορικό μας Έλλειμμα. Το οποίο αυξήθηκε με ρυθμό: +17,1%, το 1ο εξάμηνο του 2021, επίσης. Στοιχεία που υποδηλώνουν, βάσιμα και προδικάζουν την επί πλέον επιβάρυνση του παρασιτικού μοντέλου της χώρας μας, καθώς και των προοπτικών που καθορίζουν τους δείκτες για την αναμενόμενη ανάπτυξή μας…
Το τελευταίο αυτό στοιχείο, της αύξησης του “Εμπορικού μας Ελλείμματος“, το 1ο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, δεν είναι -απλώς- ένα κάποιο επιβαρυντικό στοιχείο για την οικονομική υγεία της χώρας μας. Αλλά, σε συνδυασμό και συνεκτίμησή του, με τη σημειωθείσα “Ανάπτυξη“, με αύξηση, του Α.Ε.Π., κατά, σχεδόν: 12%, το 1ο εξάμηνο του τρέχοντος έτους (ή +16,2%, – 4% = +12% του Α.Ε.Π., το 1ο 6μηνο, του 2021, ως η στάθμιση του εξαμήνου, απ΄ τα δυο τρίμηνα του), μας αποκαλύπτει κάτι το ακόμα πιο αρνητικό, μέσα από την ακόλουθη παρατήρηση.
* Επειδή, η καταγραφείσα ήδη Ανάπτυξη, του +12% του Α.Ε.Π., το 1ο εξάμηνο του 2021, κατά μέγιστο μέρος της, αφορά την αύξηση -κυρίως- της κατανάλωσης, λόγω της χρονικής σύμπτωσης της και με την άρση του Lockdown. Τότε λοιπόν και η χρονική σύμπτωση, της αύξησης του “Ελλείμματος του Εμπορικού Ισοζυγίου” μας, το 1ο εξάμηνο, του ίδιου έτους, επίσης, κατά: +17,1%, υποδηλώνει, πως: η σημειωθείσα απότομη μεγάλη αύξηση της κατανάλωσης, στο ίδιο χρονικό διάστημα, δεν ήταν απλώς συγκυριακή -οφειλόμενη στην άρση του Lockdown, όπως ήδη είπαμε. Και η οποία, δεν συνιστά καμιά γνήσια ανάπτυξη, αλλά ήταν μόνο ένας -φευγαλέος και σκέτος- “οικονομικός αφρός” της Ανάπτυξης. Αφού, η Ανάπτυξη αυτή, προήρθε -κυρίως- από την κατανάλωση. Μια κατανάλωση, μάλιστα, η οποία, στο μέγιστο βαθμό της, επίσης, πρέπει να καλύφθηκε, όχι από την εγχώρια παραγωγική διαδικασία, μα από τις εισαγωγές. Δηλαδή, ήταν ένας, ακόμα πιο, αραιός “οικονομικός αφρός Ανάπτυξης“…
Ωστόσο, στην ίδια κατεύθυνση, της υπεραισιόδοξης αυτής πρόβλεψης, για το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας το 2021, είναι και τα πρόσφατα σχετικά δημοσιεύματα, των έγκυρων διεθνών οίκων αξιολόγησης και των διεθνών οργανισμών, όταν αυτά αναφέρονται στην φετινή πορεία της οικονομίας μας. Όπου προ-εκτιμούν την προβλεπόμενη ανάπτυξή μας, από: +7,9%, στο: +8,2%, έως και το: +8,5% του Α.Ε.Π..
Η δε δική μας “Εθνική Τράπεζα“, με το τμήμα μελετών της, υπολογίζει την αναμενόμενη ανάπτυξη του 2021, στο ύψος του 7,5% του Α.Ε.Π.. Και προφανώς, όλοι αυτοί, είναι επηρεασμένοι -ίσως- και πάντως παραπλανημένοι, απ’ τη διαφαινόμενη σχετική ανάκαμψη της τουριστικής δραστηριότητάς μας το τρέχον έτος, σε συνδυασμό και με τον -δήθεν- “πολλαπλασιαστή τουριστικής ανάπτυξης“, που διακινεί ο «Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων» (Σ.Ε.Τ.Ε.). Αλλά -όπως και πέρυσι, με τη διόγκωση της ύφεσης- κάνουν και πάλι λάθος…
Όπως, άλλωστε, συνέβη και κατά την έναρξη της πανδημίας, όπου οι ίδιοι αυτοί “οίκοι“, αστόχησαν και πάλι τότε!
Είχαν υπερεκτιμήσει τις απώλειες του δείκτη της ανάπτυξής μας, με ύφεση, από το -12%, στο -15,5%, έως και το -35% του Α.Ε.Π. μας. Η τελευταία αυτή πρόβλεψη, αφορούσε την πολύ ατυχή, τότε, πρόβλεψη του Ο.Ο.Σ.Α. -για την ύφεση του 2020- που κατέληξε στο -8,2% του Α.Ε.Π. μας, αντί της τόσο εσφαλμένης του -35%. Ήταν μια εκτίμηση του Ο.Ο.Σ.Α. (Απρίλιος του 2020), βασισμένη στον -δήθεν- “πολλαπλασιαστή ανάπτυξης του τουρισμού“, με συντελεστή, το “3“, για την προβλεπόμενη ύφεση στη χώρα, το 2020. Και για την οποία πρόβλεψη, αντέδρασα άμεσα, με αρθρογραφία μου και με τον τίτλο: “Το αμάρτημα των διεθνών θεσμών στη δίνη του κορωνοϊού“…
Εξάλλου, για την κατανόηση της ποιότητας, της αποσπασματικής αυτής -εντυπωσιακής πάντως, μα όχι και ιδιαίτερα καθοριστικής- ένδειξης, που εκφράστηκε πάνω στη συγκυρία του λεγόμενου, “ελατηρίου ανάπτυξης” (ή “αναπτυξιακής αναπήδησης” / economy bounce), στο 2ο τρίμηνο του 2021, θα πρέπει να ενσωματώσουμε και τη γνήσια αντίληψή μας, για τις επιπτώσεις στην οικονομία, απ’ το προηγηθέν, επί 1,5 σχεδόν χρόνο, Lockdown. Και συνεπώς, να αποτυπωθούν, με ενάργεια και σαφήνεια, οι σχετικές αποστάσεις των αναπτυξιακών μας μεγεθών, τόσο κατά την φάση της έναρξής του Lockdown, όσο και κατά τη φάση της άρσης του…
Αξίζει να συνεκτιμήσει κανείς εδώ πως, το ποσοστό της καταγεγραμμένης αυτής ανάπτυξης, του 2ου τριμήνου του 2021, στο: +16,2% του Α.Ε.Π., σημειώθηκε, παρά το γεγονός ότι ήταν, διεθνώς, κλειστός ο τουρισμός, για διάφορους, γνωστούς πάντως, λόγους…
Κι ενώ, το αποτέλεσμα αυτό -παρά τον άδικα κλειστό τουρισμό- έφερε την μεγέθυνση του Α.Ε.Π. στο: +16,2%, το 2ο τρίμηνο του ’21, αυτή θεωρήθηκε εξαιρετική. Ήταν, σχετικά όμως, απλώς ικανοποιητική και πάντως ερμηνεύσιμη. Συνεπώς, μπορούμε να αναμένουμε και στο 3ο τρίμηνο του ’21, με μόνη πλέον διαφορά των συνθηκών τους, τον “ανοιχτό τουρισμό” -που λειτουργεί πια σχετικά απρόσκοπτα- μια τέτοια ανάπτυξη (ή και “μεγέθυνση”), με σαφώς μεγαλύτερη του +16,2%, ανάπτυξη, απ’ αυτή του προηγούμενου, μόλις, τριμήνου.. Η οποία, μάλιστα, θα μπορούσε να ξεπερνά και το +20,2% (ή 16,2% + 4%). Ιδίως όταν, οι φετινές εισπράξεις απ’ τον τουρισμό, δείχνουν να είναι διπλάσιες απ’ τις περσινές, που ήταν στο 2% του Α.Ε.Π. και συγκεντρώθηκαν, όσο ποτέ άλλοτε, στο 3ο τρίμηνο…
Αν όμως, το 3ο τρίμηνο, θα έχουμε ρυθμό μεγέθυνσης μικρότερο του +20,2%, τότε κι ο τουρισμός, διαφαίνεται πως, είναι ελαττωματικός στην οικονομική του λειτουργία και αποδοτικότητα και το “νούμερο 1” βαρίδι, για την οικονομία της χώρας!
Επί πλέον. Δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς τις παράξενες επιπτώσεις του Covid-19, στην οικονομική υγεία του ελληνικού τουρισμού, όπως αυτές αποκαλύπτονται κι από τα δεδομένα της συγκυρίας που διανύουμε. Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των εντυπώσεων που προκαλεί η εξέταση και η θεώρηση των επιπτώσεων της πανδημίας στη διαχείριση των οικονομικών επιδόσεων του τουριστικού κλάδου, κατά την περίοδο αυτή, όπως αυτή διαφαίνεται κι από το σχετικό ιστορικό των συγκριτικών στοιχείων, στις οικονομικές επιδόσεις του τουρισμού, τα τελευταία χρόνια…
Αξίζει εδώ να προσεγγίσουμε, έστω και φευγαλέα, κάποια παράδοξα από τις αποδόσεις του τουρισμού που λειτουργούμε.
Έτσι, με τα προηγηθέντα ήδη Success Stories του ελληνικού τουρισμού, το 2019, η οικονομική διαχείριση των τουριστικών επιχειρήσεων, τις “έμπαζε μέσα“, καθιστώντας τον κλάδο του τουρισμού, ως τον πλέον “κόκκινο” -σε τραπεζικά δάνεια- κλάδο της ελληνικής οικονομίας. Κι αυτό, παρά το ότι, τα έσοδά του, που έφταναν το 9% του Α.Ε.Π.. Και καθηλώθηκαν τα έσοδά του, σε αυτά τα επίπεδα, παρά τα σημειούμενα κι επαναλαμβανόμενα “Success Story” των αφίξεων τουριστών στη χώρα. Ένεκα, ιδίως, των ζημιών του, απ’ την υπο-τιμολόγηση του προϊόντος του…
Αφού, άλλωστε, και το κόστος των καταβαλλόμενων πληρωμών, για τις εισροές του, στο χτίσιμο της παραγωγής του προσφερόμενου τουριστικού μας προϊόντος, ήταν ατιθάσευτο για επικερδή και υγιή οικονομική διαχείριση. Οι δαπάνες, τελικά, του τουριστικού κλάδου, που υπερτερούν, χαρακτηριστικά, ως κι αυτών των τουριστικών μας εσόδων κι άφηναν μόνο τις διαχειριστικές τους ζημίες, ως ανταπόδοση, στις ξενοδοχειακές μας μονάδες, ασφυκτιούν διαχειριστικά, εξ αιτίας της υπο-τιμολόγησης των προσφερόμενων υπηρεσιών τους, απ’ τη συστηματική υποτίμηση των τιμολογίων τους, που τους ασκούσε -χρόνια τώρα- η TUI !!!
Επίσης, με έσοδα απ’ τον τουρισμό, το 2020, να έχουν καταπέσει στο: 2% του Α.Ε.Π. και με άλλο 2%, ως καθαρά του έσοδα, στο ίδιο έτος -από την παντοειδή στήριξη που έτυχαν, οι επιχειρηματίες του- λόγω Lockdown, οι τουριστικές επιχειρήσεις, φαίνεται πως σημείωσαν και κάποια κέρδη. Κέρδη, σίγουρα! Αφού, φαίνεται να βελτίωσαν την οικονομική θέση των επιχειρηματιών του τουρισμού. Έτσι που, οι ξενοδόχοι, μπόρεσαν να αυξήσουν ως και τις τραπεζικές τους καταθέσεις, σύμφωνα και με στοιχεία της Τ.τ.Ε.. Όπως αυτό καταφαίνεται, εκεί που δρουν, ιδίως, στις τουριστικές περιοχές. Εδώ, εντυπωσιάζει και το γεγονός ότι, οι Έλληνες ξενοδόχοι, διατήρησαν και δεν ανέκοψαν, καθόλου, το επενδυτικό τους πρόγραμμα. Προχώρησαν δε σε νέες επενδύσεις, που αποτυπώνονται στο γεγονός ότι: ανάλωσαν το σύνολο των μειωμένων τους -πράγματι- εσόδων και το διέθεσαν, ολόκληρο, στις επενδύσεις τους. Επενδύσεις στον “υπερτουρισμό” όμως, με νέα δάνεια, αφού διατήρησαν & τις καταθέσεις τους σε υψηλά επίπεδα!!!
Επί πλέον, όμως, και των προεκτεθέντων.
Τα ανάλογα φαινόμενα, των ελλειπτικών οικονομικών αποτελεσμάτων, στη διαχείριση και την οικονομική αποδοτικότητα της τουριστικής μας διαδικασίας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οφείλονται -κυρίως- στη στρεβλή ανάπτυξη του τουριστικού μας μοντέλου και στην ελαττωματικότητα των ασκούμενων πρακτικών διαχείρισής του. Θέματα και ζητήματα που καταγράφηκαν κι αναδείχθηκαν και σε προηγούμενες αρθρογραφίες μας. Όπως κι εκείνης, στις 20 Δεκέμβρη του 2020, με τίτλο:«Τα αόρατα Success Stories του τουρισμού και οι προβλέψεις της πανδημίας».
Στη ίδια αυτή αρθρογραφία μας, είχαμε αναδείξει, επίσης και επισημάνει, το απρόσμενα θετικό, αλλά και παράδοξο, αποτέλεσμα στα οικονομικά της χώρας. Ώστε, παρά την μείωση των τουριστικών μας εσόδων, κατά 7% του Α.Ε.Π., το 2020, είχαμε -ταυτόχρονα- μια βελτίωση και στο “Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών“, σχεδόν στο: 5% του Α.Ε.Π.. Ως συνέπεια, ακριβώς, του επηρεασμού της βαριάς ελαττωματικότητας του τουριστικού μας μοντέλου. Την οποία προξένησε, ο διαχρονικά ασκούμενος, “αθέμιτος ανταγωνισμός” της γερμανικής TUI…
Και επανερχόμενοι στην αρχική μας θέση, προσέγγιση και την αναπτυσσόμενη εδώ, βασική προβληματική μας, για τις “υπεραισιόδοξες προβλέψεις της Ανάπτυξης” του 2021, διαπιστώνουμε και τα ακόλουθα…
Ενώ, η αναθεώρηση της πρόβλεψης της Κυβέρνησης, για τον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας, το 2021, από το +3,6%, στο +5,9%, εξακολουθεί να παραμένει κάτω κι από τον μέσο όρο, του προβλεπόμενου ρυθμού ανάπτυξης των χωρών στην “Ευρωζώνη“. Και η σχετικά υπέρτερη αναπτυξιακή μας υστέρηση, το 2020, του -8,2%, με την αντίστοιχα αναμενόμενη, σχετικά μεγαλύτερη -έναντι του μέσου όρου των άλλων στην “Ευρωζώνη“- εκτίναξη, το 2021 -ως η συνέπεια και του “ελατηρίου ανάπτυξης της οικονομίας” μας- θα όφειλε να μας είχε οδηγήσει σε επίδοση αναπτυξιακής τροχιάς και με πρόβλεψη -τουλάχιστον- ανώτερη κι απ’ αυτή του μέσου όρου των χωρών της “Ευρωζώνης“. Ωστόσο, κάτι τέτοιο, δεν φαίνεται ότι θα δούμε εφέτος. Κι ούτε αυτό διαφαίνεται ότι μπορεί να συμβεί, σύμφωνα και με τη γνώμη πολλών συναδέλφων μου, αλλά και με την προσωπική μου εκτίμηση…
Έτσι όμως, η προσμέτρηση και της επίδρασης του τουρισμού, του 2ου εξαμήνου του τρέχοντος έτους, στο συνολικό μέγεθος της ανάπτυξης του 2021, όταν κι η επήρεια του τουρισμού, που -ως συντελεστής- απουσίαζε ολοσχερώς, σχεδόν, το 1ο εξάμηνο του 2021, θα έχει ως συνέπειά της, να περιορίζονται και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις μας, για την οικονομική μας μεγέθυνση, στο σύνολο του τρέχοντος έτους. Λόγω, ακριβώς, της αναμενόμενης ενσωμάτωσης της επήρειας του εκτιμούμενου επιβαρυντικού ρόλου του ελαττωματικού τουρισμού μας, στο 3ο -καλό τουριστικό- τρίμηνο, στην οικονομία της χώρας (ένεκα της προϊούσας υποτιμολόγησής του τουριστικού μας προϊόντος). Όταν, δηλαδή, θα έχει ενσωματωθεί και το ειδικό βάρος του ανάπηρου τουριστικού μας μοντέλου και με το 2ο εξάμηνο του 2021…
Κι αυτές οι μειωμένες μας εκτιμήσεις, για τις προβλεπόμενες αναπτυξιακές επιδόσεις της χώρας, πρόκειται να επισυμβούν με την ολοκλήρωση του οικονομικού έτους. Οι συγκρατημένες αυτές εκτιμήσεις μας, για την επήρεια του τουρισμού, θα σημειωθούν, παρά τη -παρατηρούμενη ήδη- σχετική αύξηση της “μέσης κατά κεφαλήν τουριστικής δαπάνης“, επειδή εφέτος, ίσως, πήγε πολύ καλά, η ζήτηση για “πολυτελείς βίλες“. Λόγω και της ανάγκης διασφάλισης διακοπών, με όρους προφύλαξης και με συνθήκες αυστηρής προστασίας και αποστασιοποίησης, λόγω της πανδημίας του Covid-19, για τους τουρίστες που είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τέτοιου είδους “πακέτα διακοπών“…
Με το συγκερασμό, λοιπόν, των συνιστωσών, από όλες τις παραπάνω παραμέτρους και πτυχώσεις του ζητήματος που διαπραγματευτήκαμε και με την επιφύλαξη μιας τυχούσας ραγδαίας και μεγάλης επιδείνωσης της πανδημίας του Covid-19, στη χώρα μας, πριν το τέλος του τρέχοντος έτους, προβλέπουμε, ως πιθανότερο ποσοστό αύξησης του Α.Ε.Π. μας, μια μη φυσιολογική “μη αναπήδηση” του “ελατηρίου ανάπτυξης” της οικονομίας μας. Μια “Μη πλήρης Αναπήδηση“, εφέτος, έπειτα κι από την προηγηθείσα περσινή ύφεση της οικονομίας μας, στο ύψος του -8,2% του Α.Ε.Π..
Μια ετήσια προβλεπόμενη μεταβολή του ρυθμού ανάπτυξης, με μια αύξηση του Α.Ε.Π. μας, που προβλέπουμε να περιορίζεται στην τάξη -μόλις- των Τ Ε Σ Σ Ά Ρ Ω Ν ποσοστιαίων μονάδων του. Μια αυξητική μεταβολή μεν, αλλά όμως, μια ανεπαρκής μεταβολή, που είναι κατώτερη και του -προηγουμένως- αντεστραμμένου πρόσημου της ύφεσης του -8,2% του Α.Ε.Π., που σημειώσαμε πέρυσι. Και το οποίο, “προϋπόθετε” -υποτίθεται- ότι, αυτό το “ελατήριο“, θα συμπεριφερόταν συμμετρικά, αντίστοιχα θετικά της προηγούμενης αρνητικότητας του και σύμφωνα με το πρότυπο ή το “υπόδειγμα“, της κίνησης του: “U“. Δηλαδή, της “κίνησης” του “U“, του “οικονομικού ημικυκλίου“, της πανδημίας και των Lockdown”…
Μια “κίνηση“, ακριβώς, η οποία, φαίνεται να ακυρώνεται πλέον, απ’ την πλήρη της ολοκλήρωση. Εξ αιτίας -κυρίως- του στρεβλού μοντέλου που ακολουθούμε στο τουρισμό. Κάτω από τις μεθόδους του “αθέμιτου ανταγωνισμού“, που μας άσκησε διαχρονικά η TUI κι εξακολουθεί να μας “παίζει” στον “ίδιο σκοπό“, απ’ την έλευσή της στην Ελλάδα και μέχρι σήμερα…
Με συνέπεια, να καταστήσει, η TUI, την -κατ’ ευφημισμό- “βαριά βιομηχανία του τουρισμού” μας, έναν παρασιτικό, κρατικοδίαιτο, υποτελή στο γερμανικό “ιμπέριουμ” και εξαρτώμενο, κατά 80%, από εισαγωγές εξωτερικού -δήθεν- παραγωγικό μοντέλο χώρας. Με την υπο-τιμολόγηση του τουριστικού μας προϊόντος. Αλλά και την παθητική του εξωστρέφεια, σε ότι αφορά την προμήθεια των συντελεστών της παραγωγής του τουριστικού προϊόντος. Το οποίο, είναι πλήρως εξαρτώμενο από εισαγωγές, αγαθών και υπηρεσιών. Και σε ποσοστό, μάλιστα, πλέον του: 80% του συνολικού “κύκλου εργασιών” τους. Ή και εξαρτώμενες, επίσης, και κατά 100%, από τους εισαγόμενους συντελεστές παραγωγής τους, όταν αυτοί οι συντελεστές, προορίζονται να καλύψουν τις ανάγκες των νέων μας τουριστικών μονάδων. Τις οποίες σήμερα, αδυνατεί να καλύψει -για τις προμήθειες της λειτουργίας τους- και να ανταποκριθεί -ούτε και στο ελάχιστο- η σημερινή μας εγχώρια παραγωγή…
Και με όλα τα παραπάνω, έχοντας υπόψη, θεωρούμε πως:
Η αναμενόμενη και τόσο ανεπαρκής αυτή μεταβολή του Α.Ε.Π., για το 2021, όπως και εμείς εδώ ήδη “προβλέψαμε“, θα είναι -δυστυχώς- κατώτερη κι απ’ το ήμισυ της περσινής μας ύφεσης, του -8,2%, στην -μαθηματικά- απόλυτη τιμή και έκφρασή της. Αναφερόμαστε στην ύφεση εκείνη, η οποία, το 2020, ήταν η μεγαλύτερη, στην αρνητικότητα της -και ας μην το παραβλέπουμε ή να μην το ξεχνάμε καθόλου αυτό- κι απ’ αυτή ακόμα που είχαν -για μέσο όρο τους- οι χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες -σε γενικές γραμμές- χτυπήθηκαν βαρύτερα -από εμάς- απ’ τον κορωνοϊό!
Υ/Γ: Προς φίλους ξενοδόχους:
Αγαπητοί φίλοι, Έλληνες ξενοδόχοι:
Τον τουρισμό των 7 μηνών -που λέτε ότι επιθυμείτε, για να “τα βγάλετε πέρα” και να γίνετε “βιώσιμοι”- να τον αιτηθείτε από την Tui. Ώστε, αυτή, να πάψει να ασκεί τον “αθέμιτο ανταγωνισμό” της. Με τις κακές επαγγελματικές και δόλιες πρακτικές που εφαρμόζει, σε βάρος σας. Με τις οποίες -εκτός πολλών άλλων- χρηματοδοτεί υπόγεια και διευκολύνει παντοιοτρόπως -με τον ευνοϊκό, γι’ αυτήν, επηρεασμό της ασκούμενης τουριστικής πολιτικής της χώρας και με τον επηρεασμό στην χορήγηση δανείων- την εκρηκτική αύξηση της προσφοράς των νέων ξενοδοχείων σας.
Με συνέπεια, την υπερ-απορρόφηση της τουριστικής ζήτησης, την συνακόλουθη πτώση των τιμών τουριστικού προϊόντος και την εποχική συγκέντρωση και ικανοποίηση των προτιμήσεων των πελατών σας, μόνο στην αιχμή -των 2,5 μηνών- της τουριστικής μας κίνησης…
Γεγονότα, δηλαδή, που καθιστούν την 7μηνη λειτουργία σας, χωρίς την αλλαγή του τουριστικού και του ευρύτερου, παραγωγικού μας μοντέλου, ένα ακόμα Σαιξπηρικό “όνειρο θερινής νυκτός”…