Της Πατέντας το κάγκελο
Θοδωρής Παπαδόπουλος, Αντιπτέραρχος (Ι) εα
–Ευτυχώς που ο Μπάιντεν άκουσε την ιδέα μου ………..
-Εγώ το εισηγήθηκα πρώτος …………………..
-Όχι εγώ το είπα δεν θυμάσαι καλά …………………………..
-Δεν ντρέπεσαι όταν το είπα με χλεύασες και με ειρωνεύτηκες κιόλας……………
-Αλλά η Άνγκελα Μέρκελ: Big Pharma uber alles…………
-Εμμανουέλ Μακρόν: Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε ………….
-Και η ΕΕ η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα στα φάρμακα;
Αντιδράσεις….
Μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό από την πρόταση του Τζο Μπάιντεν για άρση της πατέντας των εμβολίων, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ευρωπαϊκές χώρες παίρνουν αποστάσεις από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το κλειδί είναι η ενίσχυση της παραγωγής, σύμφωνα με την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, που κάλεσε τις χώρες που παρασκευάζουν εμβόλια, όπως οι ΗΠΑ, να εξάγουν την παραγωγή τους αντί να συζητούν για την άρση των πνευματικών δικαιωμάτων για τα σκευάσματα αυτά.
Όπως ισχυρίστηκε σε συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε στο περιθώριο της άτυπης συνόδου κορυφής των ηγετών της ΕΕ, οι συζητήσεις για την άρση της πατέντας δεν θα οδηγήσουν στην παραγωγή ούτε μιας δόσης εμβολίου για τον Covid-19 βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα. Μόνο η αύξηση της παραγωγής, η άρση των εξαγωγικών φραγμών και το μοίρασμα των εμβολίων που έχουν ήδη παραγγελθεί θα βοηθούσε αμέσως την κατάσταση, πρόσθεσε.
Η πρόταση του Τζο Μπάιντεν, που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, έχει βρεθεί στο τραπέζι της διήμερης συνόδου στο Πόρτο και φαίνεται πως μετά την αμήχανη αποδοχή της συζήτησης σταδιακά η απόρριψή της πρότασης κερδίζει έδαφος, ιδιαίτερα μετά και την αντίθεση που εξέφρασε το Βερολίνο την Πέμπτη.
Υπενθυμίζεται πως στη Γερμανία είναι η έδρα της BioNTech, της εταιρείας που έχει την πατέντα για το ένα εκ των δύο εμβολίων mRNA, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την αμερικανική Pfizer.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος την Πέμπτη δήλωσε θετικός στην έναρξη μια συζήτησης για την άρση της πατέντας των εμβολίων, κατά την άφιξή του στη Σύνοδο Κορυφής ανέφερε: «Ποιο είναι το τρέχον ζήτημα; Δεν αφορά στην πραγματικότητα την πνευματική ιδιοκτησία. Είναι δυνατόν να δώσουμε πνευματική ιδιοκτησία σε εργαστήρια που δεν γνωρίζουν πώς να παρασκευάσουν (τα εμβόλια) και δεν θα τα παρασκευάσουν αύριο;». «Το βασικό ζήτημα, για την αλληλεγγύη, είναι η διανομή των δόσεων», υποστήριξε, προσθέτοντας ότι η Γαλλία συνεργάζεται στενά με τη Γερμανία στο θέμα αυτό. Όχι που θα ξέφευγε ο Μανώλης…………
Η Ιταλία από την πλευρά της εκφράζει ανοιχτά τη συμφωνία της με την πρόταση του Μπάιντεν.
Κοινή επιστολή πέντε επικεφαλής κρατών – μελών της ΕΕ προς την επικεφαλής ΕΕ Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και τον Σαρλ Μισέλ
Υπάρχουν και άλλα αλλά για λόγους οικονομίας του κειμένου τα παραλείπω.
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε ή τρeις λαλούν και δυο χορεύουν στην ΕΕ όπως πάντα!!!!
Σημειώνεται πως η αμερικανική εταιρεία Moderna παραιτήθηκε των πνευματικών δικαιωμάτων της για το εμβόλιo της τον περασμένο Οκτώβριο (χρησιμοποιεί την τεχνολογία του «αγγελιαφόρου RNA») αλλά καμία άλλη φαρμακευτική εταιρεία δεν έχει ανακοινώσει μέχρι σήμερα ότι θα προσπαθήσει να «αντιγράψει» το σκεύασμa της.
(ΣΣ) Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως απεχθάνομαι το αντιεμβολιαστικό κίνημα.
Επίσης, έχω κάνει την πρώτη δόση και στις 13 Μαΐου θα κάνω την δεύτερη
Έτσι λοιπόν πάμε στο κυρίως θέμα:
Το 1891, στο Οντάριο του Καναδά, γεννιέται ο Frederick Banting, ο άνθρωπος που λίγα χρόνια αργότερα θα κέρδιζε το Νόμπελ ιατρικής για την ανακάλυψη της ινσουλίνης.
Ο Banting και η ομάδα του στήριξαν την επιστημονική τους έρευνα στις μελέτες Γερμανών επιστημόνων -οι οποίοι εγκατέλειψαν τις προσπάθειες εξαιτίας του Α΄ Π.Π.- και κατάφερε να ανακαλύψει το φάρμακο που θα άλλαζε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων -μέχρι και σήμερα- επειδή τα στοιχεία όλων των ερευνών ήταν ανοιχτά στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Πριν την ανακαλύψει, ο επιβλέπων καθηγητής του Banting, ζητά από το αμφιθέατρο του πανεπιστημίου όπου δίδασκε έναν εθελοντή για να βοηθήσει τον μετέπειτα νομπελίστα στις έρευνες για την ινσουλίνη.
Όταν απευθύνεται στους φοιτητές λέει:
«Οφείλω να σας προειδοποιήσω πως αυτή η δουλειά δεν έχει λεφτά και το πιθανότερο είναι να καταλήξει στα σκουπίδια όπως συμβαίνει συνήθως, βέβαια ποτέ δεν ξέρεις…»
Για την ιστορία, να αναφέρω πως ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν ο John Macleod ο οποίος μοιράστηκε με τον Banting το Νόμπελ ιατρικής το 1923.
Αυτό, βέβαια, δεν ήταν και τόσο δίκαιο και αυτό γιατί την περισσότερη «βρώμικη» δουλειά την έκανε ο Charles Best, ο φοιτητής που σήκωσε το χέρι και δέχτηκε να βοηθήσει στις έρευνες.
Όπως και να ‘χει, όμως, και οι τρεις τους στάθηκαν απέναντι στην ιστορία πρώτα ως άνθρωποι και μετά ως επιστήμονες.
Όταν το 1932 τους πρότειναν να κατοχυρώσουν με πατέντα-ευρεσιτεχνία την ανακάλυψή τους, αυτοί αρνήθηκαν υποστηρίζοντας πως είναι ανήθικο να πατεντάρεις κάτι που μπορεί να σώσει εκατομμύρια ζωές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πούλησαν λοιπόν τα δικαιώματα στην συμβολική τιμή του ενός δολαρίου στο πανεπιστήμιο του Τορόντο, δηλώνοντας πως η ινσουλίνη δεν ανήκει σε αυτούς αλλά ανήκει στην ανθρωπότητα.
Ο Banting υπεραμύνθηκε της πρότασης, λέγοντας πως θα ήταν ντροπή για την επιστήμη να μην δοθεί ένα τόσο σημαντικό φάρμακο απευθείας και δωρεάν σε όσους το χρειάζονται.
Σήμερα, έναν αιώνα μετά, η ινσουλίνη είναι ένα από τα φάρμακα με την μεγαλύτερη ετήσια άνοδο στην τιμή της.
Μάλιστα, στις ΗΠΑ, που το σύστημα υγείας θεωρείται ένα από τα χειρότερα του κόσμου, οι μηνιαίες δόσεις ενός ασθενούς με διαβήτη που χρειάζεται το φάρμακο αγγίζουν τα 450 δολάρια!
Αυτό αναγκάζει χιλιάδες ανθρώπους να λαμβάνουν λιγότερες δόσεις από όσες χρειάζονται, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και κατ’ επέκταση την ζωή τους.
Και κάπου εδώ, θα αναρωτηθεί κάποιος πώς γίνεται ένα φάρμακο που έχει ανακαλυφθεί πριν εκατό χρόνια να μην φτάνει για όλους όσους το έχουν ανάγκη.
Την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα θα δώσει ο ερευνητής Alex Lawson σε συνέντευξή του στο ανεξάρτητο δίκτυο Real News Network.
«Η ινσουλίνη και τα λεγόμενα ανάλογά της δεν έχουν αλλάξει εδώ και έναν αιώνα», λέει ο Lawson και συνεχίζει «δεν υπάρχει καμία εξέλιξη και καινοτομία πάνω στο φάρμακο».
Παρ’ όλα αυτά -είπε- η τιμή της ινσουλίνης ανεβαίνει κάθε χρόνο.
Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν τρεις εταιρίες που παράγουν ινσουλίνη και τα παράγωγά της σε ολόκληρο τον κόσμο οι οποίες κινούνται σαν καρτέλ.
Η τιμή δεν ανεβαίνει εξαιτίας της έρευνας και καινοτομίας όπως υποστηρίζουν οι εταιρίες, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει έρευνα και εξέλιξη πάνω στην ινσουλίνη επειδή η εξέλιξη του φαρμάκου είναι μηδαμινή.
Αυτό γίνεται -δήλωσε εκνευρισμένος ο ερευνητής- για να αγοράσουν οι μέτοχοι των φαρμακοβιομηχανιών ακόμη ένα γιοτ εις βάρος εκατομμυρίων ανθρωπίνων ζωών· γιατί αυτό είναι το επιχειρηματικό μοντέλο των εταιριών της φαρμακοβιομηχανίας τον 21ο αιώνα.
Το μοντέλο, με λίγα λόγια, είναι πως οι Κολοσσοί παραγωγής φαρμάκων κατοχυρώνουν τα κέρδη τους με μονοπωλιακά δικαιώματα ευρεσιτεχνίας· οι οποίες ευρεσιτεχνίες υποτίθεται πως επιτρέπουν στις φαρμακοβιομηχανίες να χρηματοδοτούν την έρευνα και ανάπτυξη νέων φαρμάκων.
Αν ισχύει, όμως, αυτό που ισχυρίζονται οι εταιρίες, αυτό σημαίνει πως παραδέχονται ότι για την παραγωγή ενός φαρμάκου το κόστος είναι ελάχιστο, αφού τα χρήματα από τα υπέρογκα κέρδη τους σπαταλούνται αποκλειστικά σε χρηματοδοτήσεις για έρευνα και ανάπτυξη νέων φαρμάκων.
Είναι αλήθεια πως για την βασική έρευνα δαπανούνται κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια σε επιχορηγήσεις ερευνητικών ομάδων και πανεπιστημίων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ποιος, όμως, χρηματοδοτεί αυτήν την έρευνα;
Ο Dean Becker -διευθυντής του κέντρου πολιτικών και οικονομικών ερευνών της Ουάσιγκτον-,αποκάλυψε ότι το Αμερικανικό Ινστιτούτο Υγείας δαπανά κάθε χρόνο περίπου πενήντα δισεκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσει βασική έρευνα σε διάφορα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα των ΗΠΑ -όπως το Barta που έχει στηθεί με στόχο να δημιουργεί εμβόλια για πανδημίες- και μάλιστα οι κυβερνήσεις πληρώνουν προκαταβολικά.
Όλα αυτά τα χρήματα προέρχονται από τους φορολογούμενους της κάθε χώρας που χρηματοδοτεί τις έρευνες με σκοπό την βελτίωση της υγείας των πολιτών της.
Έχει αποδεχθεί πως σε ένα πετυχημένο βασικό στάδιο ερευνών για ένα φάρμακο οι επιστήμονες φτάνουν σχεδόν στο 80% στην ολοκλήρωση του φαρμάκου και πολλές φορές αυτό το ποσοστό μπορεί να φτάσει ακόμη και στο 100%.
Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πως ένα στα τέσσερα φάρμακα χρηματοδοτείται από το κράτος για όλο τον κύκλο ζωής του.
Όταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα οι εταιρίες Pfizer-BioNtec και Moderna ανακοίνωσαν πως βρίσκονται στα τελικά στάδια παραγωγής εμβολίου κατά της COVID-19, οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι βγήκαν στα κάγκελα υποστηρίζοντας πως μόνον από τον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Το εμβόλιο που όμως είχε χρηματοδοτήσει -τουλάχιστον στην βασική του έρευνα- ο δημόσιος τομέας.
Εκτός αυτού, οι εταιρίες δεν λειτουργούν σε καθεστώς καπιταλισμού όπως οι ίδιες υποστηρίζουν και αυτό γιατί όπως δήλωσε ο Becker η Moderna χρηματοδοτήθηκε με ένα δισ. δολάρια, για να διεξαγάγει έρευνα για το εμβόλιο.
Ενώ η BioNtec χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό κράτος σχεδόν με μισό δισ. ευρώ.
Άρα, το επιχειρηματικό τους ρίσκο είναι μηδαμινό.
Αν υποθέσουμε πως αυτές οι δύο εταιρίες αποτύγχαναν να παράγουν εμβόλιο και εγκατέλειπαν τις έρευνες, οι ζημιές που θα είχαν θα ήταν μηδαμινές, αφού είχαν εισπράξει προκαταβολικά τεράστια ποσά ως επιχορηγήσεις.
Η Moderna και η Pfizer λοιπόν πήραν έτοιμη την βασική έρευνα -όπου πάνω της έστησαν τα εμβόλιά τους- πήραν και δισεκατομμύρια από το κράτος στο οποίο έχουν έδρα και μας παρουσίασαν το εμβόλιο· το οποίο έχουν κατοχυρωμένο με το μονοπωλιακό δικαίωμα ευρεσιτεχνίας.
Ενώ πουλάνε στο κράτος τα εμβόλια που έχουν προπληρωμένα γενιές και γενιές φορολογουμένων.
Τέλειο;
Οι ευρεσιτεχνίες, ή πατέντες που τόσο ευαγγελίζονται οι φαρμακοβιομηχανίες, έχουν έναν και μόνον σκοπό:
Την αύξηση τον ήδη αστρονομικών κερδών τους.
Η Pfizer βρέθηκε στα δικαστήρια για χρόνια με την κυβέρνηση της Νιγηρίας, που ζητούσε αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι η εταιρία είχε παραβιάσει τους νόμους της χώρας, τη σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού και τη διακήρυξη του Ελσίνκι. (Χρησιμοποιούσε τους Νιγηριανούς εν αγνοία τους ως πειραματόζωα κλπ.)
Το 2010, τα τόσο πολύτιμα Wikileaks του Τζούλιαν Ασάνζ, αποκάλυψαν ένα διπλωματικό έγγραφο για τη συνάντηση που είχε, την εποχή της δικαστικής διαμάχης, ο διευθυντής της Pfizer με Αμερικανούς αξιωματούχους στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Νιγηρία, όπου συζητείται το σχέδιο σπίλωσης του ονόματος ενός Νιγηριανού υπουργού που υποστήριζε την αγωγή της χώρας του.
Σύμφωνα με τον διευθυντή της, η εταιρεία είχε αναθέσει σε ντετέκτιβς να βρουν στοιχεία που να αποδεικνύουν διαφθορά του ομοσπονδιακού υπουργού Δικαιοσύνης της Νιγηρίας, ώστε να τον εκθέσουν και να τον αναγκάσουν να αποσύρει τις αγωγές. Ο διευθυντής της Pfizer ενημέρωσε επίσης τους Αμερικανούς διπλωμάτες ότι οι ντετέκτιβς έδιναν τα στοιχεία σε τοπικά Μέσα Ενημέρωσης και πράγματι εκείνη την εποχή δημοσιεύτηκαν μια σειρά από συκοφαντικά άρθρα για φημολογούμενη εμπλοκή του υπουργού σε υπόθεση διαφθοράς
Ας μην μιλήσουμε όμως μόνο για την Pfizer που έχει βγάλει και θαυμάσια φάρμακα, χώρια το Viagra (που όμως μπορεί να προκαλέσει οριστική απώλεια όρασης όπως λέγουν).
Το θέμα μας εδώ είναι οι φαρμακευτικές εταιρίες, οι λεγόμενες Big Pharma, είναι αδίστακτες και άπληστες. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο αντιτίθενται σήμερα στην άρση της πατέντας των εμβολίων covid.
Ας σημειώσουμε ότι διεθνείς συμβάσεις, όπως η διακήρυξη της Ντόχα το 2001, επιτρέπουν σε μια κυβέρνηση να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης υγειονομικής ανάγκης και να αρχίζει να παρασκευάζει πατενταρισμένα φάρμακα. Χρήση αυτών των «υποχρεωτικών αδειών» έκαναν οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της 11ης του Σεπτέμβρη, για να εξασφαλίσουν μεγάλες ποσότητες φαρμάκου-αντίδοτου κατά του άνθρακα, καθώς υπήρχαν απειλές ότι θα σταλούν σπόροι άνθρακα σε πολιτικούς. Αλλά οι ΗΠΑ είναι ισχυρό κράτος.
Ας δούμε τώρα τι έγινε έξi χρόνια μετά, το 2007 στην Ταϊλάνδη, όπου πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι φέρουν τον ιό ΗΙV (κάτι που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στους Ευρωπαίους που επισκέπτονται τη χώρα για σεξ-τουρισμό) και 100.000 έχουν Aids. Μια άλλη μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, η Abbott, χρέωνε στην Ταϊλάνδη το φάρμακο της για το Aids 2200 $ το χρόνο ανά ασθενή, ποσό που αντιστοιχούσε στο ετήσιο ακαθάριστο κατά κεφαλή εισόδημα. Δηλαδή οι φτωχοί ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν.
‘Όταν η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανακοίνωσε ότι θα αντέγραφε το φάρμακο της Abbott για να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο από τους φτωχούς ασθενείς. Η εταιρεία απάντησε αποσύροντας τη νέα εκδοχή του φαρμάκου της από την αγορά της Ταϊλάνδης καθώς και άλλα έξι καινούργια φάρμακα. Και δεν θα τα επανέφερε στην αγορά, παρά μόνο αν η κυβέρνηση δεσμευόταν ότι δεν θα ζητούσε ποτέ ξανά υποχρεωτική άδεια για φάρμακα της εταιρείας.
Έτσι λοιπόν:
Ελάχιστα ξοδεύονται σε έρευνα και ανάπτυξη όπως οι ίδιες υποστηρίζουν και τεράστια ποσά δαπανούνται σε επαναγορές μετοχών και μάρκετινγκ για φάρμακα που οι πελάτες-ασθενείς ουδέποτε θα χρειαστούν.
Αν προσέξατε, θα παρατηρήσατε πως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουν αυξηθεί οι διαφημίσεις φαρμάκων στο διαδίκτυο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο σε όσα κράτη επιτρέπεται και φυσικά σε όλα τα κράτη τα ιατρικά βοηθήματα κλπ.
Μάλιστα, τα φάρμακα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με την πανδημία της Covid-19.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Προβληματισθείτε!
Τέλος, αν θυμάστε, στα πρώτα στάδια της πανδημίας, οι επιστήμονες συνεργάζονταν μια χαρά μεταξύ τους, γιατί ακόμη δεν είχαν μεσολαβήσει οι εταιρίες.
Αυτό συνέβαινε γιατί οι επιστήμονες θεωρούν αδιαμφισβήτητο πως η επιστήμη αναπτύσσεται ταχύτερα σε μια συνεργατική διαδικασία.
Οποιονδήποτε πραγματικό επιστήμονα και αν ρωτήσετε, θα σας πει πως θέλει να ξέρει τι ανακάλυψαν ή πού απέτυχαν οι συνάδελφοί του στην Κίνα, την Ευρώπη, την Αμερική και οπουδήποτε σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν πρέπει να αμφισβητήσουμε το εμβόλιο -που παίρνει έγκριση από δημόσιο φορέα ο οποίος αναλαμβάνει και την ευθύνη για την κυκλοφορία και χρήση στον πληθυσμό-,αλλά ίσως πρέπει πρώτα να σκεφτούμε μήπως το πρόβλημα είναι οι «πατέντες» των φαρμακοβιομηχανιών που κερδίζουν δισεκατομμύρια, χρησιμοποιώντας την βασική έρευνα που διεξάγεται σε δημόσια πανεπιστήμια και ιδρύματα αλλά, όταν φτάνουν στο τελικό στάδιο παραγωγής φαρμάκων και εμβολίων, δεν θέλουν να κυκλοφορεί καμία πληροφορία.
Επίσης, ας αναρωτηθούμε αν κάποια από αυτές τις εταιρίες θα ασχολούνταν με την παραγωγή εμβολίου στην περίπτωση που η ασθένεια δεν είχε αυτή την εμπορική αξία στην ελεύθερη υγειονομική αγορά.
Όποιος κι αν έβαλε τον πρόεδρο τον ΗΠΑ , ή αν ήταν δική του πρωτοβουλία, να αμφισβητήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα των εταιριών σε ένα τόσο σοβαρό θέμα -άθελά του ή ηθελημένα- έδωσε το έναυσμα στην ανθρωπότητα να αμφισβητήσει όχι την ίδια την επιστήμη, αλλά όσους θησαυρίζουν στις πλάτες της.
Εξάλλου, όπως είχε πει και ο Banting, «Τα εμβόλια και η επιστήμη ανήκουν στην ανθρωπότητα»
(ΥΓ)
1ον Surfing από το διαδίκτυο
2ον Πληροφορίες από την Wikipedia
