Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο Μωϋσότερος όλων;

Toυ Νικόλαου Μπαγιαρτάκη

Όταν βλέπεις ο Άδωνις να εγκαλεί τον Ευαγγελάτο (τον Ευαγγελάτο, θεέ και κύριε!) για τάχα κριτική κατά της κυβέρνησης, τότε οι Δημοσιογράφοι που στήριζαν και στηρίζουν την κυβέρνηση δεν πρέπει να κοιμούνται ήρεμοι.

Όπως ομολόγησε η Δήμητρα Κρουστάλλη, επιδόθηκε σ’ έναν ανηλεή πόλεμο προεκλογικά κατά των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ώστε να ανέβει η ΝΔ και να ‘ναι ευνοούμενη ως λιβανιστήρι της και μετά. Αλλά πρόσφατα μπήκε το δίλημμα ή θα κρύψει το σκάνδαλο με τα διπλά βιβλία υπό την ασφυκτική πίεση του Μεγάρου Μαξίμου (όπως είπε η ίδια) ή θα οδηγηθεί σε παραίτηση. Παρά τον αγώνα υπέρ της κυβέρνησης η ΝΔ την εξαφάνισε. Έσβησε τα δημοσιεύματα της με τα διπλά βιβλία σε in.gr και vima.gr.

Η πρωτοφανής εύνοια των Δημοσιογράφων προκάλεσε μία τρομερή αλαζονεία κι έπαρση. Και κάθε μέρα ο Μωϋσής θα κοιτάει το είδωλο του από τα δημοσιεύματα. Κι αν κάποιο εξ αυτών δεν είναι υπέρμετρα κολακευτικά για τον ίδιον, τόσο το χειρότερο για τον αρθρογράφο. Η κυβέρνηση αλλά κι οι Δημοσιογράφοι παγιδεύτηκαν από την επίπλαστη εικόνα του Μωϋσή.

Η κυβέρνηση πλέον είναι κι η ίδια παγιδευμένη, διότι έχοντας πληρώσει αδρά με λίστες Πέτσα αλλά και αυξάνοντας τους δημοσιογράφους στα Υπουργικά γραφεία εν συγκρίσει με το παρελθόν, δια νόμου.

Δεν έχει τη παραμικρή δυνατότητα να βελτιωθεί η ίδια αφού δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος κριτικής στα όσα λάθη της. Τα οποία είναι πάρα πολλά και κάποια είναι εγκληματικά (ποινικές ευθύνες για την διαχείριση της Πανδημίας). Αλλά η αλήθεια είναι σαν το νερό βρίσκει ρωγμή και μπαίνει. Έτσι δεν διορθώνεται κι όση προσπάθεια ωραιοποίησης κι αν κάνουν τα ΜΜΕ από ένα σημείο κι μετά θα ‘ναι μάταιη. Εις βάρος της ελευθεροτυπίας, ελευθερίας λόγου, έκφρασης κι εν γένει της Δημοκρατίας, βεβαίως.

Η αλαζονεία είναι το σύνδρομο του Τιτανικού: η επιμονή να θέλει κανείς να είναι πρώτος σε ένα πλοίο που βυθίζεται. Η οικονομία μόλις σε ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης των Μωϋσήδων έχει χάσει κοντά στα 15 δις ευρώ (όταν τα Μνημόνια απέτυχαν χάνοντας 50 δις ευρώ αλλά στα 10 χρόνια, 25% του ΑΕΠ μας), από Covid-free χώρα πλέον είμαστε από τις πρώτες χώρες σε θανάτους ανά 100.000 κατοίκους (βλέπε Financial times).

Το παράδοξο έχει ως εξής ότι όσο αργεί να αρθεί το lockdown τόσο η δυσαρέσκεια αυξάνεται από τις Επιχειρήσεις και τον κόσμο. Αλλά κι όσο πιο σύντομα ανοίξει το lockdown τόσο θα αυξηθεί η δυσαρέσκεια του κόσμου καθώς θα πάει σε κεντρικές εμπορικές οδούς και θα βλέπει αντί για βιτρίνες τα κίτρινα χαρτιά που θα γράφουν Κλειστό. Αυτή η πραγματικότητα αργά ή γρήγορα θα φανερωθεί και καμία επίπλαστη εικόνα μέσω μίας τηλεόρασης, οθόνης, εφημερίδας κι ούτω καθ’ εξής δεν πρόκειται να την κρύψει όσες λίστες Πέτσα κι αν υπάρξουν.

Για άλλα άρθρα του Νικόλαου Μπαγιαρτάκη ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Οι απόψεις των αρθρογράφων είναι προσωπικές και δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν κι αυτές του new-economy.gr. Δημοσιεύονται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου.

φωτο: Jo Di

new-economy.gr