Η άγνωστη ελληνική «κυβέρνηση» της Βιέννης

Του Θοδωρή Παπαδόπουλου, Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α

Μετά την εισβολή και κατοχή των Γερμανών στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ οικογενειακώς και μετά της κυβερνήσεως κατέφυγαν στο Κάϊρο της Αιγύπτου. Εξ ου και «Κυβερνήσεις του Καΐρου», που κατά τη διάρκεια της κατοχής η εξόριστη Βασιλική Ελλάς άλλαξε τρείς Πρωθυπουργούς τρεις κυβερνήσεις (Εμμανουήλ Τσουδερός, Σοφοκλής Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου)

Κατά την διάρκεια της κατοχής των Γερμανών στην Ελλάδα σχηματίσθηκαν τρεις δωσίλογες κυβερνήσεις, Τσολάκογλου αρχικά, Λογοθετόπουλου στη συνέχεια, και Ι Ράλλη μετά.

Και οι τρεις αυτοί «πρωθυπουργοί» καταδικάσθηκαν σε θάνατο από την ελληνική δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα της αντίστασης επίσης ,υπήρξε και άλλη μια κυβέρνηση η «Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης» (Π.Ε.Ε.Α.) – γνωστή και ως «Κυβέρνηση του βουνού» ή «Κυβέρνηση των Κορυσχάδων» – (ίδρυση 10 Μαρτίου1944 – αυτοδιάλυση στις 5 Νοεμβρίου του 1944) πρόεδρος Ευριπίδης Μπακιρτζής προσωρινός και Αλέξανδρος Σβώλος πρόεδρος στη συνέχεια.

Πολλές φορές οι κυβερνήσεις αποκαλούνται και με άλλα ονόματα ανάλογα με τα γεγονότα ή τις γεωγραφικές τοποθεσίες ή περιοχές

Έτσι έχουμε, τις «τρεις εξόριστες κυβερνήσεις», «τρεις δωσίλογες κυβερνήσεις», και την «κυβέρνηση του Βουνού»

Λίγο πολύ αυτά είναι γνωστά ιστορικά γεγονότα και ο καθείς ανάλογα με τις γνώσεις του, τις κοινωνικές του ευαισθησίες, την πολιτική του αντίληψη ,ακόμα και τα συμφέροντά του κάνει και τις ανάλογες επιλογές ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΣΕΒΑΣΤΕΣ.

Σκοπός του αντί προλόγου είναι η υπενθύμιση, αλλά και η συνέχεια μιας άγνωστης ιστορίας.

Δυστυχώς όμως υπήρξε και μια άλλη «κυβέρνηση» άγνωστη στη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού σκόπιμα ή όχι δεν το γνωρίζω.

Η άγνωστη ελληνική «κυβέρνηση» ή λεγόμενη και «κυβέρνηση της Βιέννης».

Κατά τη διάρκεια της κατοχής εκτός από τα καθάρματα των δωσιλόγων, γερμανοτσολιάδων, μαυραγοριτών και λοιπών κακοποιών προδοτικών στοιχείων υπήρξαν και άλλοι συνεργάτες των Γερμανών πολύ χειρότεροι απ΄ αυτούς ακόμα και από τους Γερμανούς κατακτητές.

Υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών που το… τράβηξαν μέχρι τέλους. Ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας αυτοί ακολούθησαν (ή προηγήθηκαν) των Γερμανικών στρατευμάτων στην πορεία τους προς τον βορρά. Ιδεολόγοι εθνικοσοσιαλιστές, συνεργάτες των Γερμανών που είχαν εκτεθεί τόσο πολύ, ώστε δεν μπορούσαν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά και απλοί τυχοδιώκτες και υπόκοσμος που ρευστοποίησαν τις περιουσίες τους κι είχαν την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει και θα σωθούν με… διαβατήριο το χρήμα.

Αυτή είναι αποτέλεσαν την άγνωστη ελληνική «κυβέρνηση»! Καιρός να τους γνωρίσουμε.

Η κυβέρνηση της Βιέννης αποτελεί ένα από τα άγνωστα και μελανά κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας. Σχηματίστηκε τον Οκτώβριο του 1944, λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας από συνεργάτες των Ναζί που είχαν φύγει πριν από αυτούς από τη χώρα.

Οι Αυστριακοί μισούσαν τους Έλληνες. Κι όχι άδικα. Όσοι είχαν πάει εκεί να δουλέψουν ως εργάτες επιδόθηκαν στη μαύρη αγορά, στη πορνεία και στο μπαρμπούτι. Αλλά τους μισούσαν γενικά επειδή ήσαν Έλληνες. Έκλεβαν κουπόνια φαγητού, τα μεταπωλούσαν σε υψηλές τιμές, εκμεταλλεύονταν γυναίκες και στο τέλος έχαναν περιουσίες ολόκληρες στον τζόγο. Η άφιξη της ελληνικής κυβέρνησης δημιούργησε περισσότερα προβλήματα. Τα μέλη της φρόντιζαν για την επόμενη μέρα, αναζητούσαν τρόπους διαφυγής στο εξωτερικό. Μόνη τους έννοια να συγκεντρώσουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούσαν. Με κάθε τρόπο. Άλλωστε και οι περιουσίες που είχαν δημιουργήσει στην Ελλάδα μόνο με νόμιμα μέσα δεν έγιναν!

Η συμμετοχή στην κυβέρνηση προϋπέθετε μια σειρά από προνόμια. Διαμονή σε ακριβά ξενοδοχεία, απεριόριστο φαγητό και άλλα πολλά. Η εξόριστη κυβέρνηση ενώ ουσιαστικά ήταν «βιτρίνα» έφθασε να έχει 12 μέλη, κάποια από αυτά χωρίς κανένα αντικείμενο. Μόνο για να συμμετέχουν στα προνόμια.

Ας τους δούμε έναν προς ένα

Ο Έκτωρ Τσιρονίκος στο Ειδικό Δικαστήριο

1 Έκτωρ Τσιρονίκος. Αριβίστας από την Αρκαδία (1882). Σπούδασε στο Παρίσι, εγκαταστάθηκε στο Ροστόβ της Ρωσίας όπου έγινε Τραπεζίτης, πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας και πρόξενος της Αγγλίας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση κατάφευγε στο Βέλγιο, ασχολήθηκε με τις κατασκευές,. Γνωρίστηκε με τον μετέπειτα πληρεξούσιο του Χίτλερ στην Ελλάδα Χέρμαν Νοϊμπάχερ. Αυτή η γνωριμία τον οδήγησε στο υπουργείο Γεωργίας στη δεύτερη κυβέρνηση Λογοθετόπουλου. Αργότερα έγινε υπουργός Οικονομικών, αντιπρόεδρος και υπουργός Προνοίας στην κυβέρνηση Ράλλη. Η γυναίκα του ήταν Γερμανίδα. Στη Βιέννη ανέλαβε να σχηματίσει την Ελληνική Εθνική Επιτροπή που αναγνωρίστηκε ως κυβέρνηση από τη Γερμανία και τους δορυφόρους της. Το 1945 καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων, το 1947 οι Αμερικανοί τον απέλασαν στην Ελλάδα, φυλακίστηκε μέχρι το 1962 και στη συνέχεια του δόθηκε χάρη. Πέθανε το 1964 πάμφτωχος στο Γηροκομείο Αθηνών. Η τεράστια περιουσία του σπαταλήθηκε στα καζίνο της Ευρώπης.

2 Κώστας Γούλας. Υπουργός Εσωτερικών. Υπήρξε πολιτικός καθοδηγητής της ναζιστικής οργάνωσης ΕΕΕ (Εθνική Ένωση Ελλάδος ή Ένωσις Ελλήνων Εθνικιστών) που οργάνωσε τον εμπρησμό του Εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη

3 Καθηγητής Φλόκας. Από την Καστοριά ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας (!)

4 Αριστείδης Ανδρόνικος. Υπουργός Προπαγάνδας. Ναζιστής, γόνος αρχοντικής οικογένειας από την Ανατολική Ρωμυλία (1862). Σπούδασε Ιατρική στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Κίνα, το 1910 ανέλαβε διευθυντής στο ελληνικό προξενείο της Πετρούπολης, συνελήφθη από τους Μπολσεβίκους, διέφυγε στην Ελλάδα και παντρεύτηκε την Ρωσίδα αριστοκράτισσα Έλενα Καρνέεβα Μιχάλοβα. Απέκτησαν μια κόρη (Βάλια). Συμμετείχε σε πολλές φασιστικές οργανώσεις Στην Κατοχή υπήρξε μέλος της ΕΣΠΟ. Διέφυγε στη Βιέννη, επέστρεψε στην Ελλάδα, το σπίτι του είχε πυρποληθεί από τον ΕΛΑΣ και πέθανε πάμφτωχος (21 Νοεμβρίου 1952). Παρέμεινε νοσταλγός του Χίτλερ.

5 Νίκος Βλαχογιάννης. Δικηγόρος. Μεταπολεμικά εντάχθηκε στη δεξιά και επί χούντας διορίστηκε επικεφαλής των Νομαρχών!!!!!

6 Ξενοφών (φον) Γιοσμάς. Στην Κατοχή δραστηριοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη αφήνοντας την περιοχή της Πιερίας όπου γεννήθηκε. Κατατάχτηκε στη συμμορία του Πούλου αναλαμβάνοντας το λόχο προπαγάνδας (!). Ακολούθησε τους Γερμανούς στην υποχώρηση τους. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1947. Η απόφαση του δικαστηρίου όχι μόνο δεν εκτελέστηκε, αλλά το 1952 που αποφυλακίστηκε έπειτα από βασιλική χάρη έγινε σχολικός έφορος στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, εκδότης εφημερίδας. Είχε ανάμειξη στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963. Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1975. Ο γιος του Αλέξανδρος υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη!!!!!!!

7 Νικόλαος Ζωγράφος. Δικηγόρος από τη Βέροια. Συντάκτης της ναζιστικής εφημερίδας «Νέα Ευρώπη», προσχώρησε στη συμμορία του Πούλου αναλαμβάνοντας διευθυντής του τμήματος προπαγάνδας. Τον Αύγουστο του 1943 ίδρυσε στη Θεσσαλονίκη παράρτημα του «Συνδέσμου Φίλων Χιτλερικής Κινήσεως» του Γεωργίου Πριντάκη. Στις 22 Δεκεμβρίου 1945 απελάθηκε στην Ελλάδα. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5,5 χρόνων.

8 Μιχάλης Παπαστρατηγάκης. Αθηναίος δημοσιογράφος που δραστηριοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε αρχισυντάκτης και διευθυντής της Απογευματινής Θεσσαλονίκης, της μόνης εφημερίδας της πόλης που επέτρεψαν οι Γερμανοί να κυκλοφορήσει μετά την κατάληψη της Ελλάδας. Στη διάρκεια της Κατοχής εξέδωσε και τη Νέα Ευρώπη. Πριν την απελευθέρωση και οι δύο συγχωνεύτηκαν σε μία που κυκλοφορούσε μέχρι τις 29 Οκτωβρίου 1944. Καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια. Απελάθηκε στην Ελλάδα το 1947 και υπέβαλε αίτημα ανακοπής της απόφασης υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν παρών στο δικαστήριο «ουχί εξ απειθείας αλλ’ εκ λόγων ανωτέρας βίας»! Τον Μάιο του 1948 το αίτημα έγινε δεκτό από το δικαστήριο που τον κήρυξε αθώο λόγω αμφιβολιών (!), και με την υπερασπιστική κατάθεση του Αθανασίου Χρυσοχόου πως ήταν «πατριώτης και φοβερός αντικομμουνιστής» (!!!).

Οπαδοί του Τσιρονίκου στην ορεινή Αρκαδία χαιρετούν ναζιστικά ως φόρο τιμής στον συμπατριώτη τους δωσίλογο. Τουλάχιστον ντρέπονται να δείξουν τα πρόσωπά τους

9 Ιωάννης Πασσαδάκης. Γενικός διοικητής Κρήτης, από τις 24 Ιανουαρίου 1943 κατέφυγε στη Βιέννη από το φόβο αντιποίνων. Ήδη είχε γλιτώσει από μια απόπειρα δολοφονίας με χειροβομβίδα από αντιστασιακή οργάνωση . Η δωσιλογική του καριέρα ξεκίνησε από την ναζιστική εφημερίδα Κρητικός Κήρυξ του Ηρακλείου. Αναδημοσίευε ρεπορτάζ και σχόλια των εφημερίδων του Παπαστρατηγάκη (Απογευματινή και Νέα Ευρώπη) καθώς και του Παρατηρητή των Χανίων. Ο εκδότης της εφημερίδας Πέτρος Βαβόγλης εκτελέστηκε από μέλη της αντίστασης στις 18 Ιουνίου 1944. Στις 31 Μαΐου 1945 εκδόθηκε στην Ελλάδα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και πέθανε στη φυλακή. Πρόλαβε και έγραψε ένα μικρό βιβλιαράκι που ήταν ουσιαστικά η απολογία του. Έντονα αντικομουνιστής δικαιολόγησε την προδοτική του δράση ως προσφορά στον αγώνα ενάντια στους κομμουνιστές!

Ο Γιώργος Πούλος με τους Γερμανοντυμένους συνεργάτες τους και Γερμανούς στην Κρύα Βρύση

10 Γιώργος Πούλος. Η πιο ελεεινή μορφή συνεργατών. Ο μόνος δωσίλογος που φόρεσε γερμανική στολή και έδρασε ως πλιατσικολόγος στη περιοχή της Μακεδονίας. Πρώην αξιωματικός του Στρατού, είχε αποταχτεί για τη συμμετοχή του στο κίνημα του ’35 οργάνωσε παραστρατιωτική ομάδα αποκομίζοντας πολλά χρήματα από την εγκληματική του δραστηριότητα. Στη Βιέννη κατέφυγε με τη γυναίκα του Μοσχούλα, την κόρη του Αθηνά και το γιο του Δημήτρη. Τον συνέλαβαν οι Αμερικανοί στις 19 Μαΐου 1945, τον εξέδωσαν στην Ελλάδα στις 22 Μαΐου 1947, δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 11 Ιουνίου 1949.

11 Γιώργος Σπυρίδης. Από τους πρώτους Εθνοσοσιαλιστές στην Ελλάδα, διατηρούσε αλληλογραφία με τον Χίτλερ από το 1932! Γεννήθηκε τον 1891 στην Κερασούντα του Πόντου. Κατέφυγε στο Νοβορόσισκ της Ρωσίας κι ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Επανάσταση των Μπολσεβίκων. Εγκαταστάθηκε στη Δράμα κι έβαλε σκοπό της ζωής του να κυνηγήσει τους κομμουνιστές. Ίδρυσε το κόμμα των Εθνοσοσιαλιστών Μακεδονίας Θράκης, αλλά η ανταπόκριση ήταν μηδαμινή. Τον Σεπτέμβριο του 1941 καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη. Προσπαθεί να αναβιώσει το κόμμα του. Κι εδώ η ανταπόκριση είναι περιορισμένη. Είχε ανταγωνισμό με τον Γιώργο Πούλο για την εύνοια των Γερμανών οι οποίοι γρήγορα διαπίστωσαν ότι δεν τον ενδιέφερε η ιδεολογία, αλλά ο γρήγορος πλουτισμός. Βρέθηκε μπλεγμένος σε σκάνδαλο μαύρης αγοράς καταδικάστηκε και φυλακίστηκε το 1942 στο Επταπύργιο. Αποφυλακίστηκε, παρέμεινε συνεργάτης των Ναζί, τους ακολούθησε στη Βιέννη, καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια, εκδόθηκε στην Ελλάδα, πέτυχε να μετατρέψει την ποινή του από ισόβια σε 2,5 χρόνια φυλάκισης, πήρε χάρη, αποφυλακίστηκε το 1950 και λίγους μήνες αργότερα πέθανε σε ηλικία 53 χρόνων.

12 Αναστάσιος Ταβουλάρης. Αξιωματικός του στρατού, ορκίστηκε δύο φορές πίστη στη Δημοκρατία. Ως στρατιωτικός και ως βουλευτής Ζακύνθου (εκλέχτηκε το 1923 και 1928 με τους Ανεξάρτητους Δημοκρατικούς, το 1932 και 1936 με τους Φιλελεύθερους. Στη δικτατορία του Πάγκαλου ανέλαβε το Υπουργείο Συγκοινωνιών, κατηγορήθηκε αργότερα για προμήθεια στην αγορά των ταχυδρομικών οχημάτων, αλλά αθωώθηκε από τη Βουλή (ψήφοι 66-61). Από το 1942 έως το 1944 συμμετέχει σε όλες τις κυβερνήσεις δωσίλογων για να γίνει Υπουργός Δημόσιας Τάξης την εποχή της ίδρυσης των Ταγμάτων Ασφαλείας. Το έσκασε κι αυτός στη Βιέννη, έγινε μέλος της εξόριστης κυβέρνησης, καταδικάστηκε στην Ελλάδα ερήμην σε ισόβια, αλλά δεν πρόλαβε να απελαθεί. Αρρώστησε από πνευμονία που εξελίχτηκε σε φυματίωση και πέθανε τον Απρίλιο του 1945.

Δεν γνωρίζω αν ήταν και κάποιοι άλλοι μικρότερων βαθμών και να μου διέφυγαν.

Στην Ελλάδα φαίνεται εκτός από τους Ήρωες περισσεύουν και οι προδότες.

Οι ξεχασμένες ιστορίες είναι καμιά φορά ποιο χρήσιμες και από τις διδασκόμενες…