Μιά πρώτη εκτίμηση της ΕλληνοΑιγυπτιακής συμφωνίας
Του Δημήτρη Ζαφείρη.
Αν σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά δημιουργήθηκαν στη χώρα μας δύο στρατόπεδα : α) οι κατευναστικοί και β) οι μαξιμαλιστές , εγώ θέλω να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι ανήκω στους δεύτερους για να μην παρεξηγηθώ στη συνέχεια .
Τι εννοώ όμως με τον μαξιμαλισμό;
Εννοώ ότι έναντι κάθε διεκδίκησης από τρίτους απέναντι στα κυριαρχικά μας δικαιώματα , αρχικά θέτω την κόκκινη γραμμή μου στο μάξιμουμ των δικαιωμάτων μου, έτσι όπως καθορίζονται από το διεθνές δίκαιο, αγνοώντας κάθε νομολογία ή υποπερίπτωση που πιθανόν να μου τα μειώνει.
Το τι θα καταφέρω ως αποτέλεσμα όμως είναι άλλο θέμα . Αυτό είναι συνάρτηση της ισχύος μου , του σωστού χρονισμού, του καλού σχεδιασμού και της ακριβούς εκτέλεσης των κινήσεων που θα κάνω στην γεωπολιτική σκακιέρα .
Η ισχύς μου έχει δύο σκέλη : α) Απ’ τη μια η καθαρά στρατιωτική δύναμη αποτροπής και β) η ισχύς των συμμαχιών που θα εξασφαλίσω σ’ αυτή τη μάχη, που μπορεί να είναι από διπλωματικές έως στρατιωτικές.
Πως αποτιμάται όμως η θέση της χώρας μας σ’ αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι του συνεχόμενου και διαρκούς μπούλινγκ της Τουρκίας απέναντί μας ;
Πως αποτιμάται στη μάχη των συμμαχιών που συνάπτουν οι δύο αντίπαλοι σε ένα πάρα πολύ ασταθές περιβάλλον που λέγεται Ανατολική Μεσόγειος και είναι υπό διαμόρφωση;
ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΙΣΧΥΟΣ
Ας αρχίσουμε από την ισχύ .
Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία επιδιώκει διακαώς θερμό επεισόδιο ασκώντας τα παράνομα δικαιώματά της, που προκύπτουν κατά την γνώμη της , από το παράνομο, πλην όμως υπαρκτό τουρκολιβυκό μνημόνιο , ώστε στην περίπτωση που το αμφισβητήσουμε με την δύναμη των όπλων μας , να παρουσιάσει εμάς ως επιτιθέμενους , μιας και αρνούμαστε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους όρους της .
Επομένως , αν δεν της επιτεθούμε δημιουργεί ντε φάκτο τετελεσμένα. Αν της επιτεθούμε μπορεί να το θεωρήσει και ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταλάβει ακόμη και ελληνικά νησιά –κατά πάγια τακτική της- πριν οδηγηθούμε σε διαπραγματεύσεις .
Στην θάλασσα όμως και στον αέρα δεν φαίνεται να έχουν καμιά υπεροχή , τουναντίον μάλιστα δεν φημίζονται ούτε για την ναυτοσύνη τους ούτε για την αερομαχική τους δεινότητα .
Εφόσον επομένως εκ των πραγμάτων οι διεκδικήσεις είναι θαλασσίων ζωνών και το πεδίο μάχης θα είναι η θάλασσα και ο αέρας , υπάρχει πλεονέκτημα υπέρ ημών .
ΟΙ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ
Ας δούμε όμως και τις συμμαχίες
Η Τουρκία απ’ τη μια έχει είτε ευκαιριακές συμμαχίες είτε λυκοφιλίες
Στην Ευρώπη δεν έχει συμμαχίες πάνω απ’ το τραπέζι, παρά μόνον κάτω απ’ αυτό με την περίπτωση της Γερμανίας να ξεχωρίζει . Όχι ότι δεν μπορούν αυτές να μας δημιουργήσουν προβλήματα , είτε ως αναβολή κυρώσεων εναντίον της είτε ως μοχλός πιέσεων για ανεπιθύμητους συμβιβασμούς, αλλά πάντα θα κινούνται παρασκηνιακά, δηλαδή όχι νόμιμα.
Η συμμαχία με τη Ρωσία είναι ο ορισμός της λυκοφιλίας η οποία μπορεί να αλλάξει εν μία νυχτί και δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να βασιστεί πάνω της, σε περίπτωση σύγκρουσης.
Οι πιο στέρεες συμμαχίες της Τουρκίας με Κατάρ και Πακιστάν , δεν θα μπορούσαν εν προκειμένω να παίξουν κάποιο σημαντικό ρόλο στην μάχη των υδρογονανθράκων της Αν. Μεσογείου, οπότε μπορούμε και να τις αγνοήσουμε.
Και ερχόμαστε εν κατακλείδι στην πιο θολή και αμφιλεγόμενη συμμαχία( ; ) με πολλά ερωτηματικά , μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας . Μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια ανομολόγητη συμμαχία που να μας υπονομεύει, παρά μόνον η περίεργη φιλική σχέση Τραμπ – Ερντογάν, που όλα δείχνουν πως εδράζεται εκτός πολιτικής και μάλλον στην σφαίρα ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Το βαθύ αμερικανικό κράτος φαίνεται να συνεχίζει να υλοποιεί την επιλογή east med που συνειδητότατα αφήνει την Τουρκία απέξω από τον ρόλο του ενεργειακού κόμβου ως ανεπιθύμητη και αναβαθμίζει αντίστοιχα την Ελλάδα σ’ αυτόν τον ρόλο.
Επομένως είναι λάθος να μιλάμε για αμερικανοτουρκικές σχέσεις . Ορθότερο είναι να μιλάμε για ερντογανοτραμβικές , οι οποίες ελπίζουμε να έχουν ημερομηνία λήξης τον προσεχή Νοέμβριο.
Απ’ τη δικιά μας μεριά στο επίπεδο των συμμαχιών τα πράγματα φαίνεται να είναι πολύ καλύτερα .
Έχουμε χαμηλό προφίλ , δεν προκαλούμε , δεν κάνουμε εμπρηστικές δηλώσεις , έχουμε το διεθνές δίκιο με το μέρος μας , έχουμε προφίλ αμυνόμενου δηλαδή . Απ’ την άλλη δείχνουμε, πάντα χαμηλότονα , αποφασιστικότητα και δηλώνουμε ότι θα χτυπήσουμε αν …
Και το δηλώσαμε και στον Τράμπ και στην ΕΕ …
Έχουμε πολύ καλές σχέσεις με όλες τις αραβικές χώρες που εχθρεύονται την Τουρκία (Σαουδική Αραβία , ΗΑΕ, Αίγυπτος κλπ κλπ) και τις καλύτερες που είχαμε ποτέ με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ εξαιρουμένου του ξανθοβούβαλου.
Τα κράτη της ΕΕ παρά τις κρυφές ατζέντες και τις μπίζνες κάποιων χωρών με την Τουρκία με προεξάρχουσα την Γερμανία είναι υποχρεωμένα υπακούοντας στις ιδρυτικές αρχές της να μας υπερασπίσουν , και μάλιστα αν χοντρύνει η ιστορία , και δια των όπλων.
Άφησα για το τέλος την περίπτωση της Γαλλίας που είναι η μόνη που δείχνει αποφασισμένη να εμπλακεί και στρατιωτικά αν χρειαστεί για τα δικά της συμφέροντα που ευτυχώς για μας είναι καθέτως ενάντια στα Τουρκικά .
Η Γαλλία σε περίπτωση σύρραξης –που πιθανότατα δεν θα γίνει, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί και τελείως- θα είναι πολύτιμος σύμμαχος που με το βάρος της θα γείρει και τη ζυγαριά προς το μέρος μας .
Ανακεφαλαιώνοντας συμπεραίνουμε, πώς μιλώντας και στο επίπεδο της στρατιωτικής ισχύος αλλά και των συμμαχιών, πιθανότατα υπερέχουμε , σίγουρα δεν υστερούμε .
ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Το κεφάλαιο που αφήσαμε άθικτο για το τέλος είναι, πως κινηθήκαμε μέχρι στιγμής στην γεωπολιτική σκακιέρα και τι κατορθώσαμε με την τελευταία μας κίνησή σ’ αυτή , δηλαδή με την μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Σ’ αυτή τη γεωπολιτική παρτίδα, αν την παρομοιάσουμε με παρτίδα σκάκι, ως τώρα την πρωτοβουλία είχαν τα άσπρα (Τουρκία) , που έκαναν πάντα την πρώτη κίνηση . Η δικιά μας ακολουθούσε πάντα ως προσπάθεια εξουδετέρωσης της τουρκικής κίνησης .
Αν δούμε μάλιστα την σκακιέρα από κάποια μεγαλύτερη απόσταση χωρίς το πάθος και το συναισθηματικό φορτίο του εμπλεκόμενου , τι θα βλέπαμε ;
Ακόμη και μόλις δυο μήνες πριν, θα βλέπαμε μια Ελλάδα που δεν είχε οριοθετήσει ΑΟΖ με καμιά χώρα, από τις 6 που συνορεύει. Πολύ εύκολα επομένως θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετος να ισχυριστεί ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν κάνει ούτε εκατοστό πίσω από τους μαξιμαλισμούς της και μάλιστα θα μπορούσε να γίνει πιστευτός σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης στο εξωτερικό , πόσο μάλιστα όταν υπήρχε ήδη μια μικρή μερίδα στο εσωτερικό που θα ασπαζόταν τις απόψεις του.
Αυτό έπρεπε επειγόντως να το αλλάξουμε αν δεν θέλαμε να βρεθούμε σύντομα με την πλάτη στον τοίχο απέναντι στη διεθνή κοινότητα , που ας μην γελιόμαστε όταν δεν έχει συμφέροντα , έχει την τάση να κάνει πιστευτό και αποδεκτό αυτό που την βολεύει .
Το αλλάξαμε οριοθετώντας πριν δύο μήνες ΑΟΖ με την Ιταλία , μια πολύ σημαντική κίνηση, δίνοντας και το μήνυμα ταυτόχρονα ότι δεν είμαστε εμείς το πρόβλημα και ότι ο «μαξιμαλισμός» μας , είναι απλά κακόβουλες φήμες .
Ασφαλώς ως «Επισπεύδων» ή «αναγκεμένος» κατά το λαϊκότερο, δώσαμε κάτι τις παραπάνω για να κλείσει η συμφωνία κι απ’ ότι φαίνεται καλώς κάναμε .
Έπρεπε όμως να εξουδετερώσουμε και την απειλή «Σαχ» των Τούρκων με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ώστε να μην εξελιχθεί σε ντε φάκτο «σαχ-ματ» και χαθεί η παρτίδα.
Αυτό το κατορθώσαμε με την χθεσινή συμφωνία της μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο . Και εδώ απ’ ότι ακούγεται δώσαμε κάτι τις παραπάνω , αλλά δεν έχουμε ακόμα επίσημα τις λεπτομέρειες της συμφωνίας ανά χείρας, ώστε να το αξιολογήσουμε .
Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό , όχι μόνον εξουδετερώνει ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ το τουρκολιβυκό μνημόνιο αλλά μας δίνει και την πρωτοβουλία των κινήσεων .
Τώρα είναι η Τουρκία που βρίσκεται στη θέση του αμυνόμενου και μάλιστα αντιδρά με μεγάλη νευρικότητα και αν κρίνουμε από τις πρώτες δηλώσεις είναι έτοιμη να κάνει μεγάλα λάθη , όπως για παράδειγμα να προκαλέσει θερμό επεισόδιο εκεί που έχουμε εμείς το στρατιωτικό πλεονέκτημα και όχι αυτή .
Από σήμερα κιόλας οι επαγγελματίες καταστροφολόγοι και θιασώτες της ηττοπάθειας θα πιάσουν δουλειά . Αυτοί όμως δεν έχουν ιδέα από σκάκι . Δεν ξέρουν ότι τα καλύτερα «ματ» τα κάνει κανείς ενώ έχει θυσιάσει πριν κάποια πιόνια του.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΑΟΖ
Και κάτι ακόμα : Έχει γίνει πολύς λόγος για την οριοθέτηση Ελλάδας –Κύπρου που ακόμη δεν έγινε και η οποία βέβαια προϋποθέτει αποδοχή πλήρης επήρειας ΑΟΖ για το Καστελόριζο . Πολύ σωστά δεν έγινε . Όχι από φοβικό σύνδρομο όπως πολλοί βιάστηκαν να πουν, αλλά επειδή η Ελλάδα θα διάλεγε από μόνη της ένα πεδίο μάχης στο οποίο θα είχε στρατηγικό μειονέκτημα . Διότι ένα ήταν το σίγουρο : Ο τουρκικός στόλος θα ήταν την επόμενη μέρα εκεί και θα κατέλυε την συμφωνία δια των όπλων . Και εμείς θα ήμασταν υποχρεωμένοι να τους χτυπήσουμε εκεί που θα είχαν αυτοί το στρατηγικό πλεονέκτημα. Και όχι μόνον το στρατηγικό αλλά και το ηθικό , μιας και θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και επιθετική πράξη από μέρους μας, μιας και οι οριοθετήσεις γίνονται με την σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκομένων μερών. Καλό θα ήταν να συμφωνούσε και η Αίγυπτος σε μια τριμερή οριοθέτηση , αλλά όπως ξέρουμε δεν συμφωνεί.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Εν κατακλείδι για μια ακόμα φορά το ΥΠΕΞ εξέπληξε ευχάριστα . Τόσο πολύ μάλιστα που μας δυσκολεύει να πιστέψουμε ότι αυτοί οι τόσο προσεκτικοί –σκακιστικού τύπου- σχεδιασμοί είναι εντελώς δικοί μας . Και δεν μας χαλάει καθόλου το γεγονός αν δεν είναι. Διότι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι ο πιο δυνατός παίχτης , έχει κάνει ήδη την επιλογή του στην περιοχή , και αυτή είναι υπέρ ημων.