«Και το Κουκούτσι…Πικραμύγδαλο», από ιούς, της TUI & της «Επιτροπής Ανταγωνισμού»! (σκέτο Υδροκυάνιο, λέμε!)-Μέρος 3ο

Του οικονομολόγου Παναγιώτη Κ. Μυλωνά

Με όσα ήδη αναπτύξαμε προηγουμένως, γίνεται αποδεκτό, πως: οι δραματικές εξελίξεις στον τουριστικό κλάδο, με την επιβάρυνση του κορωνοϊού, αφορούν εκείνη την παρτίδα παιχνιδιού, πια, στην οποία παίζεται -ταυτόχρονα- και η πατρίδα.

Κι αυτά συμβαίνουν, με πλήρη απάθεια, αλλά και τεράστια τη συνευθύνη -στην μη εκτέλεση της αναλογούσας υποχρέωσης και αποστολής- της Ανεξάρτητης Αρχής, της «Επιτροπής Ανταγωνισμού»! Μια ευθύνη, που συνίσταται στην παραχώρηση άνετου κλίματος, στην TUI, για άσκηση των ανάρμοστων, αθέμιτων κι εξοντωτικά ζημιογόνων, «αντιανταγωνιστικών πρακτικών» της. Όπως εκείνων που -ασταμάτητα και συστηματικά- εφαρμόζει, σε βάρος του ελληνικού τουρισμού και της χώρας. Με τις ανάρμοστες, παράτυπες και τελικά, παράνομες πρακτικές της, που εντείνονται ολοένα και μέσα στην κρίση της πανδημίας. Και την στιγμή, που η «Επιτροπή Ανταγωνισμού», εξακολουθεί να αδυνατεί να δώσει κάποια πειστήρια ζωής, έμβιου όντος, στον τομέα των αρμοδιοτήτων της, ενώ συντελούνται γιγάντια οικονομικά εγκλήματα, σε βάρος μας, που μετατρέπουν και τη λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» μας, σε μεγάλο βαρίδι και βραχνά, για την οικονομία και τη χώρα όλη!

Αναφερόμενοι δε στις επιπτώσεις της πανδημίας, επαναλαμβάνουμε ότι: Η τραγικά αποπνικτική επίπτωση στην βιωσιμότητα του ελληνικού τουρισμού, αλλά και της οικονομίας μας, από το «μοντέλο TUI», δεν ήταν τυχαία, αλλά σκοπούμενη. «Δεν έτυχε. Πέτυχε!», όπως λέει και κάποια διαφήμιση ζυμαρικών. Και «Πέτυχε!», με αναπάντητο το ερωτηματικό, των λόγων της συνέχιση του «Αθέμιτου Ανταγωνισμού», που ασκεί η TUI, με τη συνέργεια ανοχής -αν όχι και τη συμπαιγνία- της ίδιας της «Επιτροπής Ανταγωνισμού».

TUI & LUFTHANSA: Δυο Εταιρίες, στον ίδιο γερμανικό Αχυρώνα…

Ωστόσο, υπάρχουν νέα ευρήματα, μα και τεκμήρια, για το ότι: το σκάνδαλο του «αθέμιτου ανταγωνισμού» της TUI και το έγκλημα, της ληστρικής εκμετάλλευσης και λεηλασίας τ’ ελληνικού τουρισμού, σε βάρος της οικονομίας του τόπου, θα συνεχιστεί, με συνέργεια του επίσημου γερμανικού προϋπολογισμού, που αφορά τη στήριξη των επιχειρήσεων στην κρίση του κορωνοϊού και με συστηματικό κι εντεινόμενο βαθμό, μέσα στην πανδημία!

Ειδικότερα. Όπως, στο άρθρο μας, στις 14-4-2020, με τίτλο: «Το Αμάρτημα των Διεθνών Θεσμών στη δίνη του Κορωνοϊού» -που αναφερόταν σε προβληματισμούς μας, για την κατανομή της στήριξης των οικονομιών, των χωρών της Ε.Ε., απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού- σημειώναμε και λέγαμε, πως: «σε όσους θεωρούν ότι: είναι γερμανικοί -δικοί της, της Γερμανίας- οι πόροι χρηματοδότησης και στήριξης της οικονομίας της, η αλήθεια είναι: Δεν είναι ούτε υποχρεωτικά, μήτε μόνο δικοί της, οι χρηματοδοτικοί αυτοί πόροι στήριξης. Αφού, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, όσο ποτέ άλλοτε, είναι διεθνοποιημένο (παγκοσμιοποιημένο). Και οι πόροι της Γερμανίας, προέρχονται από τη δεσπόζουσα θέση της στην Κοινότητα, η οποία, υφίσταται κι αποδίδει, επειδή μας εμπεριέχει. Συνεπώς, η πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας, δεν είναι αυτοτελής, αλλά οφείλεται στη δεσπόζουσα θέση της, στην Ε.Ε., μέσω της οποίας, εμπεδώνει και διευρύνει, μονομερώς, ένα καθεστώς «άνισης ανάπτυξης», με άνισες ανταλλαγές και πολύπλοκες άλλες ρυθμίσεις, που εξυπηρετούν ιδίως την ίδια».

Και στη συγκυρία της κρίσης πανδημίας, όλες οι χώρες της Ε.Ε., θα τύχουν της ευεργετικής ομπρέλας, στη χρηματοπιστωτική τους υποστήριξη, με τα 750 δισ. ευρώ. Η δυνατότητα όμως της εξασφάλισης αυτής, θα είναι -αναλογικά- σημαντικά μεγαλύτερη, για τις οικονομικά ισχυρότερες χώρες της Ένωσης. Όπως η Γερμανία, που θα ενισχυθεί κι από πρόσθετους άλλους εθνικούς πόρους. Επομένως, συνιστά σοβαρή διαταραχή, στην ισοτιμία των χωρών μελών της Ε.Ε, η νέα αυτή ανισομέρεια. Ωστόσο, η Γερμανία, ως σοβαρό κράτος, σε περιπτώσεις τόσο μεγάλης ανάγκης, οφείλει να παρεμβαίνει δυναμικά, προς διάσωση του συστήματος και των επιχειρήσεών της. Όχι όμως και με τα ποσά που, ενώ αφθονούν για την ίδια, υπολογίζει να συμπληρωθούν -επεκτεινόμενα- στις κρυφές υπεξαιρέσεις και στις «άνισες ανταλλαγές», που σχεδιάστηκαν ήδη και συμπεριλαμβάνονται στην πρόταση της TUI, για μείωση τιμών -40%, από τις περσινές τιμές, αγοράς του τουριστικού μας προϊόντος.

Στα πλαίσια αυτά. Από στοιχεία της Κορωνοϊκής υποστήριξης της Γερμανίας, με τα θηριώδη πακέτα κρατικών ενισχύσεων, για Covid-19, που γνωστοποιήθηκαν -τόσο για τη TUI, όσο και την Lufthansa- που ήδη παρουσιάσαμε και στο «μέρος 1ο» του παρόντος, καθώς και με νεότερη επεξεργασία άλλων στοιχείων, που είδαν το φως της δημοσιότητας, διαφαίνεται μια σοβαρή μετάθεση, σημαντικού μέρους του κόστους της κορωνοενίσχυσης στην TUI και της ανάληψής του, από στους -ήδη πληγέντες- Έλληνες ξενοδόχους. Κι αυτό, γίνεται δυνατό, με το συνδυασμό: της -σχετικά- υστερούσας ενίσχυσης της TUI, από το γερμανικό προϋπολογισμό, έναντι της αντίστοιχης για την Lufthansa. Και της αναπλήρωσης των απωλειών της TUI, από την πρόταση της, στους Έλληνες Ξενοδόχους, για μείωση τιμών τους -40%. Διαφαίνεται εδώ κι η ευστοχία των θέσεών μας, για την ισχύ, τη λειτουργία και κυρίως, για την επεκτατικότητα του ανομολόγητου καθεστώτος, του «Αθέμιτου Ανταγωνισμού της TUI», που συνιστά τη συγκεκριμενοποίηση κι εκείνου της «Γερμανικής Ευρώπης»…

Συγκεκριμένα. Απ’ την επεξεργασία των στοιχείων αυτών, αντιληφθήκαμε πως: με την πρότασή της, για την εξωφρενική αυτή μείωση τιμών -στα λείψανα της φετινής μας τουριστικής σεζόν- κατά -40%, προς στους Έλληνες ξενοδόχους, η TUI, δεν παίζει, μήτε και μπαρτσολετάρει. Το εννοεί! Και Ιδού γιατί:

Έχουμε και λέμε (με στοιχεία που βρήκαμε στο διαδίκτυο):

(1ο) Η Lufthansa, με 138.000 προσωπικό και έσοδα 36 δισ. ευρώ, το 2019, θα λάβει ενίσχυση: 9 δισ. ευρώ, για την πανδημία, το 2020 (αφού απολύσει 22.000 υπαλλήλους).

(2ο) Η TUI, με 74.000 προσωπικό και έσοδα 18,9 δισ. ευρώ, το 2019, θα λάβει ενίσχυση -μισό δάνειο και μισό επιχορήγηση- σύνολο: 3,5 δισ. ευρώ, για την πανδημία, το 2020 (χωρίς απολύσεις προσωπικού, αφού, προβλέφθηκε ότι θα απορροφήσει και σημαντικό μέρος του τζίρου της χρεοκοπημένης Thomas Cook).

Συνεπώς, σε εξομοίωση της αναλογίας στήριξής της, προς την Lufthansa, η TUI, θα έπρεπε να λάβει στήριξη, ίση με: 4,8 δισ. ευρώ, με βάση το προσωπικό της. Ή ίση με: 4,73 δισ. ευρώ, με βάση τα έσοδά της. Αντί όμως αυτής, υπολείπεται και θα λάβει, μόλις, 3,5 δισ. ευρώ. Ή περί το: 1,3 δισ/ ευρώ, λιγότερα από την -σταθμικά αναλογούσα- στήριξη προς τη Lufthansa! Παρ’ ότι, η TUI, θα χρειάζονταν ακόμη μεγαλύτερη αναλογία στήριξης, ένεκα και της αφομοίωσης μεγάλου μέρους της κίνησης, της πρώην Thomas Cook, που χρεοκόπησε και η οποία, το 2018, είχε 13 δισ. ευρώ έσοδα…

Εδώ -ακριβώς- είναι που έχουμε το: «έξ όνυχος τον αγγλογερμανικό λέοντα», της TUI, απορροφώντας, πλέον και την πρώην Thomas Cook. Κι αντί του: «Ο κλέψας του Κλέψαντος», μεταπέσαμε στο: «Ο Ρίξας του Ρίξαντος». Ή και στο: «Των φρόνιμων Γερμανών τα παιδιά, πριν πεινάσουν, στέλνουν άλλους στην πείνα…»!

Η πρόταση -λοιπόν- της TUI, στους Έλληνες ξενοδόχους, για την εξοντωτική μείωση τιμών, κατά -40%, έναντι των περσινών, αυτή την υστέρηση της αναλογούσας ενίσχυσης της, έναντι της Lufthansa, έρχεται να καλύψει. Ενώ, την ίδια στιγμή, ο Υπουργός επί του Τουρισμού, υπογράφει -πανηγυρικά κι αφελώς- μια συμφωνία, μαζί της, για επικοινωνιακούς λόγους. Και μάλιστα, χωρίς καμιά εγγύηση τιμών, αλλά, με άσκοπη προβολή της αδύναμης διαπραγματευτικής μας θέσης. Με μείωση: -50%, των αφίξεων μέσα στην πανδημία, που επιβαρύνει, κυρίως, τη χώρα υποδοχής, με τα υγειονομικά πρωτόκολλα, αγνοώντας -αφελώς- στην συμφωνία αυτή και την αναλογία της Thomas Cook, την οποία, εφέτος, «καπελώνει» η TUI…

(Ας λάβουν υπόψη τους, οι Έλληνες ξενοδόχοι, πως, ενδεχόμενη ενδοτικότητα κι υποχωρητικότητα τους, στις απαράδεκτες κι εξοργιστικές προτάσεις της γερμανικής TUI, δεν θα είναι μια βαρύτατη, αλλά εφ’ άπαξ, μόνο, ζημία τους. Μα, η ταφόπλακα, με τη χαμηλή βάση εκκίνησης, για διαπραγμάτευση τιμών & για τη σεζόν του 2021. Έπειτα, αυτή η οικονομική δυσπραγία, με τις χαμηλές τιμές της TUI, στον τουρισμό, είναι το καλύτερο έδαφος, διολίσθησης τους στη χαμηλή ποιότητα, που ρίχνει κι άλλο τις τιμές και για καλλιέργεια παραοικονομίας και παραβατικότητας, που υπονομεύουν τον κλάδο. Όπως και με άρθρα μας: (α) «Ξεκαθάρισμα Λογαριασμών, για τα Μάτια της TUI» & (β) «Η TUI κατασπαράσσει τον ελληνικό τουρισμό», καταδείξαμε).

Η διαφορετική κατανομή στήριξης, λοιπόν, της Γερμανίας, για αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, στις γερμανικές εταιρίες, Lufthansa & TUI, δεν είναι αθώα και αναδεικνύει το στοιχείο της «άνισης ανταλλαγής» και «άνισης ανάπτυξης», που ήδη προαναφέραμε, καθώς και τις αντίστοιχες πολιτικές που ασκούνται με διάφορους τρόπους. Αυτά όμως, δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης -ισότιμα ενταγμένοι κι εμείς, υποτίθεται- αλλά συνιστούν στοιχείο που πιστοποιεί κι αποκαλύπτει, την ανομολόγητη κι απεχθή «Γερμανική Ευρώπη», που δρα, υπογείως, ιδιοτελώς κι ανισότιμα, ακόμα και μέσα στην κρίση της πανδημίας…

Τεράστιες οι επιπτώσεις, απ’ τον «Αθέμιτο Ανταγωνισμό» της TUI

Με τον «Αθέμιτο Ανταγωνισμό» που εφαρμόζει εξακολουθητικά, τουλάχιστον δυο δεκαετίες τώρα, στη χώρα μας, το «τουριστικό μοντέλο της TUI», κατέστησε τη λειτουργία του τουρισμού μας, «βαρίδι της οικονομίας»! Αφού, το «τουριστικό μοντέλο της TUI», που το στιγματίζουν οι στρεβλώσεις, οι μονομέρειες και η δυστοπική τουριστική ελεφαντίαση, που του προκάλεσε, το οδηγεί, πλέον, ως και στα αδιέξοδα του «υπερτουρισμού», σε ορισμένες περιοχές και περιφέρειες της χώρας μας, όπως κι αυτά που αναδείξαμε με το άρθρο μας, «Ορατότης Μηδέν και καμπανάκι από Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Κυρίως όμως, η ανισομερής αυτή ανάπτυξή του, εκτός από την κατακρήμνιση των τιμών του τουρισμού και την επιδείνωση της αρνητικής αποδοτικότητάς του, με την περαιτέρω επαύξηση της εξάρτησής του απ’ τις εισαγωγές, στρεβλώνει και το συνολικό μας «παραγωγικό μοντέλο», καθιστώντας το πλήρως αποτυχημένο. Ενώ μας προσφέρει το κλαδί, για απαγχονισμό μας, στο άκαρπο δένδρο της δυσπραγίας και της καταισχύνης, ένεκα και της ανικανότητάς μας για επιβίωση!

Αναφερόμαστε σε εκείνο το τουριστικό μοντέλο, που διαμόρφωσε κι επισφράγισε η TUI, με τη διακεκριμένη δράση της στην Ελλάδα. Και το οποίο, διέσυρε, εξαπάτησε κι εξακολουθεί να βιάζει τη χώρα μας, ανάλγητα κι ασυγκράτητα, από οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο στοιχειώδους προφύλαξης και προστασίας μας! Υπό συνθήκες, μάλιστα, βαρύτερες κι αφελέστερες, από τον «ιό ανοσίας της αγέλης», με τον οποίο -άξια πλέον- μπορεί να αναμετρηθεί, ως ένας άλλος νικηφόρος ιός. Αυτός του «Αθέμιτου Ανταγωνισμού», που μας ασκεί, σε βάρος μας -προκειμένου να μας εξοντώσει- η πολύφρενη και ληστρική γερμανική TUI!

Εύλογα, πάντως, διερωτάται κανείς, έχοντας απορίες: Πώς μπορεί -ο κλάδος τουρισμού- να ζητάει ενίσχυση απ’ το κράτος, τέτοια ώστε, να είναι πολλαπλάσια του 9%, των εσόδων συμμετοχής του στο ΑΕΠ. Και γιατί δεν απευθύνεται, στην TUI, που τον έσυρε στη θέση μιας τόσο αδήριτης ανάγκης κι αδυναμίας του; Και πώς -η ενίσχυσή του αυτή- μπορεί να είναι 15πλάσια του ποσοστού της συνεισφοράς του στα φορολογικά μας έσοδα, εξ αιτίας της δυσπραγίας που του προκάλεσε η TUI; Είναι υγιές -άραγε- αυτό το 9% του ΑΕΠ, των άμεσων εσόδων του τουρισμού, να απορροφά το 40% των -ανεπαρκών συνολικά- επενδύσεων της χώρας; Οι οποίες, μάλιστα, υστερούν, τόσο πολύ, στους άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας μας, ώστε αυτές, να χρειάζεται να τριπλασιαστούν, ώστε, το ποσοστό αύξησης του «Ακαθάριστου Σχηματισμού Παγίου Κεφαλαίου» (ΑΣΠΚ), να φτάσει το ποσοστό του μ.ο. των άλλων χωρών της Ε.Ε.;

Για ποιο λόγο, συνεχίζεται ακόμα, η επιδότηση της εξάπλωσης της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού, ιδίως στις νησιωτικές περιφέρειες της χώρες, όταν, οι μόνες επενδύσεις που σχεδιάζονται, είναι και πάλι τουριστικές, όπως εκείνες του Ελληνικού ή της Κασσιόπης (στις οποίες παραστάθηκε κι ο Πρωθυπουργός, δίνοντας «σήμα» σε λαθεμένη κατεύθυνση);

Κι αφού επιμένουμε στον τουριστικό κλάδο, γιατί δεν προωθείται η στροφή του, σε θεματικές ενότητες, που αμβλύνουν την εποχικότητα του;

Να στραφούμε, δηλαδή, σε θεματικές ενότητες, όπως: στον Ιατρικό τουρισμό (Ευγονίας, Γηριατρικό, Χρονίως Πασχόντων, Ιαματικό), στον Συνεδριακό ή του Πολιτισμού, Παιδείας, Αθλητισμού, Φυσιολατρικό, Αγροτουριστικό, Περιπατητικό κ.α., με βάση, την υψηλή στάθμη του και με προσανατολισμό, κάλυψης των εισροών του, κυρίως, απ’ την εγχώρια παραγωγή, την οποία απεμπολούμε επιδειχτικά σήμερα; (Θεματικές ενότητες στις οποίες, η Τουρκία, έχει ήδη σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο. Φιλοξενώντας, ως και τα πληρώματα του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο, όταν, σε ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς, ιδίως μετά από αναστολή λειτουργίας των ελληνικών ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, πλέον, δεξαμενίζονται σε δημιουργούμενες τουρκικές ναυπηγοεπισκευαστικές επιχειρήσεις της.)

Όμως, με τις τόσο χαμηλές τιμές, απ’ τον αθέμιτο ανταγωνισμό που μας ασκεί η TUI κι οι οποίες αντιστοιχούν, μόλις, στα 2/3 του κόστους παραγωγής του τουριστικού μας προϊόντος, πώς να μπορέσει, ποτέ, ο τουριστικός κλάδος, να ανακάμψει οικονομικά και να αντιστρέψει το ποσοστό του 80% των εισροών, των συντελεστών παραγωγής του, που σήμερα, προέρχονται από το εξωτερικό…

Καθώς, κάθε επί πλέον νέα μονάδα, θα υποχρεωθεί να εισάγει το 100% των νέων εισροών της, για χτίσιμο του προσφερόμενου τουριστικού της προϊόντος. Με εισροές, μόνο από εξωτερικό, επιβαρύνοντας, δραματικά, το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας κι επιφέροντας βαριές δημοσιονομικές συνέπειες.

Σε διεθνές πλαίσιο, είναι γνωστό, πως: τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα των χωρών, συγκροτούν, πάντα, ένα μηδενικό άθροισμα. Η δε επαύξηση των ελλειμμάτων των μεν, αντικρίζεται κι ισοδυναμεί με τα πλεονάσματα των δε. Κι αν -όπως προείπαμε- η οικονομική ζημιά που προκαλεί στη χώρα μας, ο «Αθέμιτος Ανταγωνισμός» της TUI, εγγίζει τα 10 δισ. ερώ, σε τιμές 2019, είναι ακόμα μεγαλύτερες οι ωφέλειες και τα πλεονάσματα, των βόρειων χωρών της Ε.Ε. -ιδίως της Γερμανίας- όταν, χάρις στις χαμηλές τουριστικές τιμές της Ελλάδας, νοθεύεται κι ο ανταγωνισμός της διεθνούς αγοράς, επειδή τίθεται η χώρα μας, ως χώρα αναφοράς, των -σχετικά- χαμηλότερων τιμών, για την μείωση ή και συγκράτηση της ανόδου των τιμών, στις άλλες χώρες, της βόρειας όχθης της Μεσογειακής λεκάνης…

Αλλά, με τις τιμές που διαμόρφωσε -διαχρονικά- το μονοψώνιο της TUI, μας υποχρέωσε να στριμώξουμε κι άλλο, τα σχέδια μας, στην «ανοησία αγέλης» και την κατάδυση τους, στα «λιγδοσπήλαια της λαδόκολλας» και στις άχαρες ξαπλώστρες της αρπακτής, με τις «μπόμπες» νοθευμένων ποτών κι ανάλογης έμπνευσης άλλων επιτηδειοτήτων…

Το δε «Ταμείο Ανάκαμψης», της ΚΟΜΙΣΙΟΝ, χωρίς την εφαρμογή κάποιου άλλου, εύστοχα λειτουργικού σχεδίου και νέου Μοντέλου: Παραγωγής, Ιδεών και Μάνατζμεντ, για τη χώρα, προβλέπεται -βάσιμα- ότι θα απολήξει, σε: «Ταμείο Νέας Κάμψης» κι της απόλυτης καταστροφής μας…

Ως και γεωστρατηγικές, οι επιπτώσεις απ’ τον «Αθέμιτο Ανταγωνισμό» της TUI

Δεν θα αποτελούσε κάποια υπερβολή ή μεγαλοστομία, η διατύπωση της άποψης, πως: οι επιπτώσεις του «Αθέμιτου Ανταγωνισμού» της TUI, που ασκούνται, ιδίως τις δυο τελευταίες δεκαετίες, σε βάρος του ελληνικού τουρισμού και της χώρας, με την προκλητική ανοχή κι απόλυτη τη συνευθύνη της «Επιτροπής Ανταγωνισμού», είναι τόσο κολοσσιαίες, ώστε, εκτός από τις γεωοικονομικές παραμέτρους που συγκροτούν, να διαμορφώνουν, καθοριστικά, τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές συντεταγμένες που επηρεάζονται, στα -ανησυχητικά- τεκταινόμενα των εξελίξεων, στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά κι ευρύτερα.

Από μια γενικότερη θεώρηση, παρατηρήσει κανείς πως: η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, που συνόδευσε την μακρόχρονη θητεία του Ερντογάν, στη ηγεσία της χώρας του -και παρακολούθησε την μνημονιακή μας αποδυνάμωση, διαταράσσοντας και την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο- οφείλεται, κυρίως, στις ξένες επενδύσεις στη χώρα του. Και στις επενδύσεις αυτές, τις πρώτες θέσεις, κατέχουν: η Γερμανία κι η Ολλανδία. Χρηματοδοτώντας τες, από τα εμπορικά πλεονάσματα που αποσπούσαν, διαχρονικά, από τις χώρες του Νότου της Ευρώπης, στην Ε.Ε..

Στην πρόσφατη αρθρογραφία του, 6-7-2020, στο SLpress.gr, με τίτλο: «Η Γερμανία συσσωρεύει πλεόνασμα και εξάγει ύφεση», ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής, Διεθνών Οικονομικών, κ. Κώστας Μελάς, αφού αναλύει το διεθνές οικονομικό πλαίσιο, σε γενικές γραμμές, που επιδείνωσε κι η πανδημία, μεταξύ άλλων, μας λέει πως: «η Γερμανία, με την εμποριοκρατική αντίληψή της, μαζί και με άλλες χώρες (Ολλανδία, Αυστρία κ.α.), να απορροφά ζήτηση και να εξάγει ύφεση, επιβραδύνοντας την μεγέθυνση της παγκόσμιας οικονομίας, με πολιτικές λιτότητας και στασιμότητα μισθών και εντός της, με τα γνωστά επακόλουθα προβλήματα, σε όλη την Ευρωζώνη».

Στη χώρα μας, παράλληλα, που η δημοσιονομική κρίση, τα Μνημόνια και η υπερχρέωση που αυξανόταν ολοένα, δημιουργούσε πρόσθετες οικονομικές στρεβλώσεις και αύξηση φαινομένων «Αθέμιτου Ανταγωνισμού» (Ντάμπινγκ), σε πολλούς κλάδους της οικονομίας και ιδίως στην τουριστική μας αγορά. Γεγονός που προκαλεί μεταφορά προβλημάτων στην ευρύτερη οικονομία, όπως, στον τραπεζικό τομέα, στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, στο μεγάλο βαθμό της εποχικής απασχόλησης, με περαιτέρω επιβάρυνση των δαπανών κοινωνικής πολιτικής και της ικανότητας εξυπηρέτησής τους, με την ραγδαία επιδείνωση των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Ταυτόχρονα, ο συνδυασμός της αποεπένδυσης της ελληνικής οικονομίας, με την ταυτόχρονη υπερεπένδυση του τουριστικού κλάδου, εκτός από την υπεραύξηση των κλινών, που ρίχνει τις τιμές του τουριστικού προϊόντος, δεσμεύει και σημαντικούς πόρους, στερώντας -την ίδια στιγμή- άλλους κλάδους και τομείς, την εξυγίανσή τους και παρεμποδίζοντας τη διαμόρφωση μιας υγιούς αναπτυξιακής πολιτικής, με εξισορροπημένο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας μας.

Δεν ήταν -άλλωστε- κρυφό, ότι: ιδίως στον τουρισμό, δουλεύαμε, για τη Γερμανία! Και συγκεκριμένα. Οι χαμηλές τιμές του τουρισμού μας, δεν είναι μόνο σε ωφέλεια της γερμανικής TUI, αλλά, ιδίως, υπέρ του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της Γερμανίας! Στα πλαίσια της ασκούμενης πολιτικής -εκ μέρους της- της «άνισης ανάπτυξης». Μιας πολιτικής, δηλαδή, που δεν εξαντλείται, απλώς στο γεγονός ότι: ενώ διαθέτει το 38% των εξαγωγών της, στις χώρες του Νότου της Ε.Ε., οι ίδιες, πάντα αυτές χώρες, της εξασφαλίζουν -δυσανάλογα και καθόλου τυχαία- το 61% των εμπορικών της πλεονασμάτων. (Με τις ανισότιμες συναλλαγές και με τις μεθοδεύσεις που συστηματικά ασκεί, η Γερμανία, σε αυτές. Πουλώντας τους ακριβά κι αγοράζοντας, ακόμα φτηνότερα. Όπως αυτό συμβαίνει και με τις χαμηλές τιμές που αποσπά η TUI, απ’ τη χώρα μας.)

Τα πλεονάσματα αυτά, ακριβώς, της Γερμανίας, Ολλανδίας κ.λπ., μετατρέπονται -στη συνέχεια- σε επενδύσεις: στη Γερμανία, αλλά κι αλλού στον κόσμο. Και με ευμενή την προτίμησή τους, σε χώρες όπως, η Τουρκία, του Ερντογάν!

Κι οι επενδύσεις της αυτές, πραγματοποιούνται -επίμονα και κατ’ εξακολούθηση- εκτός του Νότου της Ευρώπης, παρ’ ότι εκεί οφείλει τα υψηλά εξαγωγικά της πλεονάσματα.

Ιδιαίτερα δε, η Γερμανία -πλην ορισμένων εξαγορών στη χώρα μας- δεν πραγματοποιεί τις -αναλογούσες, απ’ το μεταξύ μας εμπορικό ισοζύγιο- εξωτερικές επενδύσεις της, σε εμάς. Επειδή θεωρεί -κι όχι άδικα- ότι: στη χώρα μας, οι επενδύσεις της θα ήταν ασύμφορες, μιας κι όταν γίνονται, είναι μνημονιακά επιβαρυμένες, από υπερφορολόγηση!

Μια ασύγκριτα μεγάλη φορολογία, αναλογικά με το επίπεδο της οικονομικής μας ανάπτυξης. Μια φορολογία, που επέβαλαν, άλλωστε: τόσο τα ελλείμματά μας (και των εξωτερικών συναλλαγών, στα οποία συνέβαλε -δραστικά- η γερμανική TUI, η οποία, διόγκωσε υπέρμετρα την αρνητικότητα του Ισοζυγίου των Συναλλαγών μας, με τη βαριά υποτίμηση της εμπορικής αξίας του τουριστικού μας προϊόντος), όσο και τα Μνημόνια, που μας επιβλήθηκαν, με την υπόδειξη κι αξίωση της Γερμανίας και πάλι, των κ.κ. Σόϊμπλε & Μέρκελ, τιμωρώντας μας!

Την ίδια στιγμή που και τα Μνημόνια, μέσω της φορολογίας μας, είχαν σκοπό, τη διασφάλιση της αποπληρωμής του μη βιώσιμου Δημόσιου Χρέους μας. Μέσω της παγίδας του και μέσω των αιματηρών πρωτογενών πλεονασμάτων του επέβαλαν στον προϋπολογισμό μας. Ώστε, να είναι αυτά, ισόποσα των τόκων αποπληρωμής του Δημόσιου Χρέους μας. Έτσι όμως, κατέστησαν απαγορευτικές, όχι μόνο τις Δημόσιες Επενδύσεις, μα ακόμα και τις ιδιωτικές, αλλά και τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ), ένεκα -κυρίως- της υψηλής εγχώριας εταιρικής φορολογίας. Ενώ, στον ίδιο χρόνο των Μνημονίων, διόγκωσαν υπέρμετρα -τι ειρωνεία;- και το Δημόσιο Χρέος μας, ως ποσοστό του ΑΕΠ. Παραδόξως, πάντως, πλην και κατ’ εξαίρεση, του τουριστικού κλάδου, που απολάμβανε ένα ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς, ακόμα και στον ΕΝΦΙΑ, ενώ διεκδικούσε διαρκώς, ακόμα ευρύτερες μειώσεις, στο Φ.Π.Α. ή και άλλες απαλλαγές κ.α., αυξάνοντας -υπέρμετρα όμως έτσι- την προσφορά του τουριστικού προϊόντος, που συνέβαλε στην ακόμα μεγαλύτερη και δραματική, μείωση στις τιμές του.

Με άλλα λόγια, τα πλεονάσματα αυτά της Γερμανίας, θα μπορούσε να ήταν σαφώς μικρότερα, γι’ αυτή κι ευνοϊκότερα για εμάς, ιδίως εάν, κατέβαλε -προς την Ελλάδα- τις δίκαιες και πάντως, μη κατώτερες του κόστους παραγωγής τους, τιμές αγοράς, στο τουριστικό προϊόν που καταναλώνει η Γερμανία, μέσω της TUI. Έχοντας, ταυτόχρονα, στην κατοχή της και τη στρόφιγγα του ελέγχου της ροής της τουριστικής κίνησης, στα 14 ελληνικά αεροδρόμια…

Μια τουριστική ροή, παραδομένη κι αυτή, στη Γερμανική, επίσης, Fraport. Από μια εταιρία, δηλαδή, που μας επέβαλαν, με το 3ο Μνημόνιο! Και το οποίο, υποχρέωσε τις χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες, να δώσουν -στην FRAPORT- τα αναγκαία δάνεια, για χρηματοδότηση της οικονομικής και λειτουργικής της υπόστασης. Στηρίζοντας πλήρως, τη λειτουργία μιας -μόνης- σελίδας χαρτιού, της σύστασής της. Του ιδρυτικού κειμένου, ακριβώς, που την ιδρύει και τη συγκροτεί, για να ανήκει στη Γερμανία, αλλά, με ξένα κόλλυβα!!! Της κοινοπραξίας, δηλαδή, του Δήμου Φρανγκφούρτης, της Lufthansa και του Γερμανικού Δημοσίου…

Κι ο έμμεσος αυτός έλεγχος, απ’ τη Γερμανική TUI, στις ροές των τουριστικών ρευμάτων, με την κατοχή της Γερμανίας και της στρόφιγγας διακίνησής τους, στην Ελλάδα, κατέστη δυνατός μέσω της Fraport. Όταν, μέσω τεχνητού στρεσαρίσματος, του προγράμματος διακίνησης -π.χ.- των τουριστικών ροών, είναι δυνατόν να επηρεάσουν, με απλούς κι απτούς τρόπους και να προκαλέσουν, πρόσθετες βαριές επιπτώσεις, στον προγραμματισμό, κάθε πλευράς, στην τουριστική αγορά. Στον πρόγραμμα, ακριβώς, από τις προκρατήσεις, μέχρι και τις πληρότητες, οι οποίες «εκβάλλουν», από κοινού, στις πολύ χαμηλές τιμές πώλησης του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, που επηρεάζουν, πλέον, σχεδόν αποκλειστικά, τα εδώ, εγκαθιδρυμένα, γερμανικά επιτελικά συμφέροντα…

Να πως και οι «εναρμονισμένες πρακτικές», νόθευσης του «υγιούς ανταγωνισμού» στην ελληνική τουριστική αγορά, δικτυώνονται και διαπλέκονται με τις πολιτικές ηγεσίες χωρών και Κυβερνήσεων που τις εκπροσωπούν, τις διακυβερνούν και τις ελέγχουν…

Εφαρμόζοντας τις εξωφρενικές αυτές πολιτικές, της «άνισης ανταλλαγής» και της «αποικιακής εξάρτησης χρέους» κι από μια χώρα της Ε.Ε., προς μια άλλη!

Οι θριαμβολογίες των κυβερνώντων, λοιπόν, για τα -συνεχώς- νέα Success Story και τα συνεχή ρεκόρ αυξήσεων των αφίξεων τουριστών, ήταν μόνο κούφια λόγια, για αφελείς, όταν, ταυτόχρονα, αυτές, οι ιαχές τους, συνοδεύονταν από τη συνεχή πτώση της «μέσης τουριστικής δαπάνης». Ήταν Κυβερνητικές θριαμβολογίες οι οποίες, υλοποιούσαν τις υποτελείς, καταχρηστικές κι αποικιακά εξαρτημένες πολιτικές, που τις υφιστάμεθα -στην πραγματικότητα- ως ένα τεράστιο «αυτογλόλ»!!!

Μια αυτοϋπονόμευση μας, δηλαδή, στην οικονομική βιωσιμότητα, όχι μόνο του τουρισμού, αλλά -με το ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος της ζημίας, που μας προκάλεσαν οι αντιανταγωνιστικές αυτές πολιτικές της TUI, στη νόθευση του υγιούς ανταγωνισμού, που επέφερε στην τουριστική αγορά, να φτάνει να παρασέρνει και τη χώρα μας -με ασθμαίνουσα την επιβίωσή της- στο βέβαιο επερχόμενο πνιγμό της…

Αφού, τα υποτιθέμενα αυτά ρεκόρ, σήμαιναν -αυτονόητα- ότι ήταν το αποτέλεσμα μιας υπερβολικής αύξησης της προσφοράς του τουριστικού μας προϊόντος, στο «Νόμο, Ζήτησης και προσφοράς», που θα έπρεπε να εξισορροπηθούν οι τιμές. Και που, αντίθετα και μοιραία, η σκοπούμενη αυτή παραβίαση των νόμων της αγοράς, επέφερε και την -επίσης επιδιωχθείσα- μεγάλη πτώση των τιμών του τουριστικού μας προϊόντος, με την περαιτέρω μείωση της «μέσης κατά κεφαλή τουριστικής δαπάνης».

Μια πτώση που, στην πραγματικότητα, ήταν και μεγαλύτερη απ’ αυτή που κατέγραψε -στην ειδική μελετημένη έρευνα του- ο ΙΝΣΕΤΕ, με καταγεγραμμένη την πιστοποιημένη μείωση των τιμών του τουριστικού μας προϊόντος,, κατά –30,5%, πτώση του, σε απόλυτες τιμές, στη δωδεκαετία που έκλεινε το 2017…

Ενώ κι αυτή, η «Μέση Δαπάνη, ανά ταξίδι», με στοιχεία της Τράπεζα Ελλάδος, κατρακύλησε, όπως φαίνεται παρακάτω:

2009 <=> 697 €

2011 <=> 640 €

2015 <=> 594 €

2016 <=> 536 €

2017 <=> 485 €

ΕΠΙΜΎΘΙΟ, για το ΚΟΥΚΟΎΤΣΙ του ελληνικού τουρισμού…

• Σφάζοντας, σαν τον λιγδωμένο πεχλιβάνη του παλιού καιρού, ανατέμνω, με μια σύγχρονη οθωμανική χαντζάρα, τον καρπό του ελληνικού παραγωγικού μας μοντέλου, που μοιάζει με παραγεμιστό κολοκύθι, από το μεγάλο και πολυχρηστικό τουριστικό μας κουκούτσι.

• Σκέτο πικραμύγδαλο, παρασιτισμού και Μυκονιάτικης κόκκας -λέμε- που, το ηδύποτό του, «Αμαρέτο», φτιάχνεται απ’ το υδροκυάνιο που εμπεριέχει.
• Κι ανατέμνοντας -καθιστικά και στο γόνατο- τραβώ κι εγώ, με τη σειρά μου, στον κύκλο μιας μάγκας, μια τελευταία ρουφηξιά, απ’ το τσιγαριλίκι του ύστερου ηφαιστειακού χαμού σου, Ελλάδα…

Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ.

Διαβάστε το δεύτερο μέρος εδώ.