Τι μας διδάσκει το οικονομικό θαύμα της Ισλανδίας
Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Η Ισλανδία η μικρή αυτή χώρα του βορρά με όπλο το εθνικό της νόμισμα, την κρατικοποίηση των τραπεζών και την κήρυξη χρεοκοπίας, κατάφερε να πετύχει το θάυμα της εξόδου από την κρίση. Με χρέος 900% του ΑΕΠ, η Ισλανδία πέταξε έξω τους δανειστές, έβαλε στη φυλακή τους τραπεζίτες και τώρα με συνετή οικονομική πολιτική και με το δικό της νόμισμα αναπτύσσεται εντυπωσιακά.
Βασικές συνιστώσες για το Ισλανδικό θαύμα ήταν η συσπείρωση του λαού υπό την ηγεσία μιας εμπνευμένης προοδευτικής κυβέρνησης και η επιμονή για να σπάσουν τα δεσμά με τους δανειστές και να οδηγηθούν στη φυλακή οι υπεύθυνοι για την οικονομική καταστροφή. Σήμερα η Ισλανδία, με την κορόνα το εθνικό της νόμισμα,έχει ανακάμψει πλήρως, παρουσιάζοντας ανάπτυξη της τάξης του 2,5% ετησίως, ανεργία κάτω του 5%, ελεγχόμενο πληθωρισμό και σταδιακή ένταξή στις αγορές.
Με πληθυσμό μόλις 350 χιλιάδες κατοίκους, η Ισλανδία ήταν ήταν μια αρκετά πλούσια χώρα, αλλά υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Η κατάσταση της τότε, ήταν χειρότερη και από αυτήν της Ελλάδας.
Το 2003, το νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό καθεστώς ιδιωτικοποίησε όλες τις τράπεζες, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι τράπεζες αυτές , δείχνοντας μεγάλα ποσοστά κερδών, μέσω των λογαριασμών IceSave, προσέλκυσαν πολλούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές.
Παράλληλα όμως, με την αύξηση των επενδύσεων, αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.Το 2003, το χρέος της Ισλανδίας έφθασε το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 σκαρφάλωσε στο ασύλληπτο 900%. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας, Landbanki, Kapthing και η Glitnir πτώχευσαν. Η κορόνα έχασε το 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ και στο τέλος του ίδιου χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.
Οι διεθνείς οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία να πάρει δραστικά μέτρα, φορτώνοντας τα βάρη στην πλάτη του λαού. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν «αγοράσουν» το χρέος, με το επιχείρημα, ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.Ο Ισλανδικός λαός αντέδρασε σκληρά , με αποτέλεσμα να παραιτηθεί η τότε κυβέρνηση και να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, το 2009.
Η νέα κυβέρνηση δημιουργήθηκε από έναν αριστερό συνασπισμό, υπό τον εμπνευμένο ηγέτη Όλαφ Γκρίμσον, ο οποίος αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο που υποχρέωνε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και προώθησε τη διενέργεια δημοψηφίσματος.
Στο δημοψήφισμα, τον Μάρτιο του 2010, το 93% των Ισλανδών ψήφισε κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως, αλλά ο λαός δεν πτοήθηκε.
Έτσι ξεκίνησαν μια σειρά έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες, κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί και αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απάλλασσε την χώρα από την κυριαρχία των ξένων κέντρων οικονομίας.
Το κατεστημένο της δύσης φυσικά δεν το άφησε να περάσει έτσι. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή, η οποία θα οδηγούσε τη χώρα σε απομόνωση. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Το ΔΝΤ απειλούσε να στερήσει στη χώρα οποιαδήποτε βοήθεια, λίγο πριν διενεργηθεί το δημοψήφισμα.
Αναφέρει χαρακτηριστικά στην Deutsche Velle, ο πρόεδρος της χώρας : «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».
Τι έκανε λοιπόν η Ισλανδία; Όταν διέγνωσαν, ότι η κρίση πέρα από οικονομική ήταν και βαθιά πολιτική και κοινωνική, αποφάσισαν να κάνουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, να στηρίξουν το κράτος πρόνοιας και να αφήσουν τις τράπεζες, οι οποίες είχαν προκαλέσει την κρίση, να χρεοκοπήσουν και έτσι οι φορολογούμενοι δεν επιβαρύνθηκαν με τα χρέη των τραπεζών. Γιατί δεν γίνεται, όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν τεράστια κέρδη, που διανέμονται σε ιδιώτες και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος λαός να πληρώσει τον λογαριασμό.
Ο Όλαφ Γκρίμσον, αρνήθηκε δύο φορές να υπογράψει νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία, η χώρα του θα επέστρεφε στη Βρετανία τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ, που της οφείλει, μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008, αναγκάζοντας τη βρετανική κυβέρνηση να αποζημιώσει τους Βρετανούς καταθέτες που είχαν λογαριασμούς σε ισλανδικές τράπεζες και αναγνώρισε μόνο τους Ισλανδούς καταθέτες δηλώνοντας «Η οικονομία δεν είναι απλώς η ηχώ των τραπεζών. Είναι μια κοινωνία ανθρώπων. Αν δεν νιώθουν δυνατοί, δεν έχει σημασία τι φορολογικά μέτρα θα πάρεις. Αυτό φάνηκε μέσω δημοψηφίσματος.»
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπήκε στη δικαστική διαμάχη εναντίον της Ισλανδίας, υποστηρίζοντας ότι η χώρα είχε παραβιάσει την ευρωπαϊκή οδηγία για την εγγύηση των καταθέσεων και τους κανόνες μη διάκρισης καταθετών.
Το δικαστήριο δικαίωσε την Ισλανδία και επεσήμανε, ότι το ρυθμιστικό πλαίσιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα πρέπει να αναθεωρηθεί, στη βάση της ενίσχυσης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Αυτή η απόφαση συνέθλιψε τις περίφημες πολιτικές διάσωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες ανάγκαζε την κάθε χώρα με χρέος, να υιοθετήσει, βουλιάζοντάς την ακόμη περισσότερο στο δανεισμό και εκτινάσσοντας το χρέος της σε απίστευτα ύψη.
Η Ισλανδία δε θα κατάφερνε φυσικά να βγει απο την κρίση αν δεν είχε το δικό της νόμισμα, δεν υπήρχε ρευστότητα στην οικονομία και ήταν υποχρεωμένη να αποπληρώνει δυσθεώρατα χρέη που οφείλονταν σε σχεδιασμό των ξένων δανειστών. Αν συμμετείχε στο ευρώ, καμιά απο τις ενέργειες που έκανε η προοδευτική κυβέρνηση του Όλαφ Γκριμσον, με την στήριξη του λαού, δε μπορούσε να επιτύχει.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πως γίνεται η Ισλανδία, αυτή η νησίδα των καλών ψαράδων και αγροτών, να καταφέρνει να ορθοποδήσει έχοντας ένα τεράστιο χρέος και δεν μπορεί να κάνει το ίδιο η Ελλάδα, μια χώρα με τεράστιο φυσικό και ανθρώνο πλούτο ;
Το διδακτικό παράδειγμα της Ισλανδίας είναι ελάχιστα γνωστό εδώ, αφού η δημοσιοποίησή του φυσικά και δεν συμφέρει στις δυνάμεις κατοχής που ελέγχουν τις τράπεζες και το αισχρό μιντιακό καθεστώς που ψεκάζει ανελέητα τους Έλληνες πολίτες με ασύστολα ψέματα και εμπόριο φόβου. Η «συμμορία του ευρώ» ξέρει τι κάνει. γεγονός είναι ότι, αυτή η μικρή πανέμορφη χώρα στο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, έβαλε τα γυαλιά σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα σε εμάς εδώ στην υποτίθεται προικισμένη από τη φύση Ελλάδα με την τεράστια ιστορική της κληρονομιά.
Κύριε Κατσανέβα έχω γράψει τόσες φορές ότι δεν έχετε δίκιο.
Λέτε ότι η Ισλανδία είναι διαφορετική περίπτωση, αφού η Ισλανδία δεν είναι στο Ευρώ, επειδή εκεί το χρέος ήταν τραπεζικό ενώ σε εμάς είναι κρατικό και έτσι η Ελλάδα δε θα μπορούσε να κάνει τα ίδια.
Ας σκεφτούμε λοιπόν:
Έχει σημασία ποιο είναι το νόμισμά μας; Αναφέρομαι σε διαγραφή του χρέους από διεθνή δικαστήρια, όποιο και αν είναι το νόμισμά μας.
Εξάλλου, πριν κάποιοι προδότες (οι πράξεις τους υπόκεινται στην εθνική προδοσία και άρα στην εσχάτη προδοσία κατά της Ελλάδας) μετατρέψουν το χρέος μας σε κρατικό, δηλαδή προς τα κράτη της ΕΕ, μήπως χρωστούσαμε σε τράπεζες;
Και μήπως τα χρήματα που τάχα χρειάστηκαν οι τράπεζες μας για …ανακεφαλαιοποίηση, πήγαν για να διασώσουν γαλλικές και γερμανικές τράπεζες; Το είπε πρόσφατα ο Βαρουφάκης (μόνο που δεν το έλεγε όταν ήταν υπουργός οικονομικών) και πιο πριν το είχε πει ο Ιταλός Ντ Αλέμα.
https://www.youtube.com/watch?v=bKrbdxI83g8
Ο Ντ Αλέμα νόμιζε ότι δώσαμε αυτά τα χρήματα για τόκους ξένων τραπεζών. Εάν όμως ήταν τόκοι θα έπρεπε να χρωστάμε …μερικά τρις. Ακόμα και εάν δεν ήταν …τόκοι, αλλά κεφάλαιο, πότε μας δάνεισαν γαλλικές και γερμανικές τράπεζες τόσο χρήμα;
Εμείς νομίζουμε ότι κάναμε ανακεφαλαιοποιήσεις των δικών μας τραπεζών. Τις τράπεζες όμως τις χρηματοδοτεί (ανακεφαλαιοποιήσεις και κρατικές εγγυήσεις) ανέκαθεν μόνο όποιος εκδίδει το χρήμα. Επειδή ακριβώς εκδίδει το χρήμα.
Μάλιστα τώρα τελευταία τις ισπανικές τράπεζες τις ανακεφαλαιοποιεί η ΕΚΤ.
Θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου, ενημερώνοντας για την εσχάτη προδοσία.
Αυτό που επιβάλλεται να γίνει, είναι να κατηγορηθούν και να καταδικαστούν άμεσα όλοι οι προδότες που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια, για εθνική προδοσία, για εσχάτη προδοσία κατά της Ελλάδας.
Όταν αυτοί που τα έκαναν κλειστούν φυλακή για εσχάτη προδοσία, όλα τα ξεπουλήματα που τα μηδαμινά τους έσοδα πήγαν για το δήθεν χρέος μας (λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, κλπ κλπ), θα επιστραφούν στο δημόσιο.
Αφού μόλις κάποιος καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία, οι πράξεις που έκανε και για τις οποίες καταδικάστηκε, αίρονται.
Η ποινή για την εσχάτη προδοσία είναι ισόβια φυλάκιση, μιας και έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και η εσχάτη προδοσία ισχύει για πάντα, ποτέ δεν παραγράφεται, ούτε με το νόμο περί …μη ευθύνης υπουργών του Βαγγέλη Τούρκογλου (νυν Ευάγγελου Βενιζέλου).
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο λοιπόν, μόλις κάποιος καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία οι πράξεις που έκανε και για τις οποίες καταδικάστηκε, απλά δε θα ισχύουν άλλο.
Μιας και θα επρόκειτο για κάποιον που η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη τον καταδίκασε ως προδότη.
Και οι προδοτικές πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε, αίρονται.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, επαναλαμβάνω.
Μάλιστα έχει κατατεθεί επίσημα μήνυση για εσχάτη προδοσία προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και αφορά τους πρωθυπουργούς και υπουργούς οικονομικών, από ΓΑΠ μέχρι τις ημέρες μας.
Με αυτήν ακριβώς τη λογική, ότι όλα τα ξεπουλήματα (λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, κλπ κλπ) να επιστραφούν στο δημόσιο, μόλις αυτοί που τα έκαναν καταδικαστούν για αυτές τους τις πράξεις, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Αφού όμως δεν γίνεται ούτε καν αναφορά της μήνυσης, ούτε βέβαια διερεύνηση ή ακόμα και φυλάκιση (όπως έγινε με τον Μπαρμπαρούση και χωρίς καν άρση βουλευτικής ασυλίας), είναι φυσικό ότι με κάποια επόμενη κυβέρνηση θα φυλακιστούν όλοι οι προδότες.
Με την επόμενη πατριωτική κυβέρνηση, μιας και …εικάζεται ότι οι πράξεις της ανεξάρτητης “Δικαιοσύνης”, εξαρτώνται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Και κάτι ακόμα κύριε Κατσανέβα, για να επανέλθω στην Ισλανδία.
Εάν εμείς ως Ελλάδα χρειαζόμασταν πράγματι τόσο χρήμα για τις τράπεζές μας (αποκλείεται αλλά …λέμε) και εάν ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε από μόνοι μας τις “χρηματοδοτήσεις” των ιδιωτικών μας τραπεζών (και όχι η ΕΚΤ όπως σίγουρα ισχύει αλλά λέμε …εάν) θα μπορούσαμε να διαγράψουμε το χρέος αυτό, με παράδειγμα την Ισλανδία.
Τα δικαστήρια θα μας δικαίωναν και όσοι μας έδωσαν χρήματα μπορούν να ξεχάσουν τα χρήματα αυτά εφόσον πήγαν για τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών.
Ή θα πρέπει να τους τα δώσει η ΕΚΤ, καθώς και αποζημίωση σε εμάς για αυτά που μας προξένησε.
Η ΕΚΤ, που εκδίδει το Ευρώ κατά το δοκούν, χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε.
Αφού φημολογείται ότι η ΕΚΤ πληρώνει τα πρόστιμα στην Αμερική για τις Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες…
Φημολογείται επίσης, ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχει και η Ισλανδία τεράστιο ορυκτό πλούτο στην τεράστια ΑΟΖ της. Όπως έχει και η Ελλάδα.
Άρα λοιπόν, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αιτία του Ελληνικού προβλήματος αποτελούν οι …υδρογονάνθρακες.
Εμάς όμως μας έπεισαν ότι το δήθεν χρέος μας δημιουργήθηκε επειδή πληρώναμε μισθούς και συντάξεις ή επειδή είχαμε πάρα πολλούς δημοσίους υπαλλήλους.
Και ένα τελευταίο κύριε Κατσανέβα. Το οποίο γράφω συνέχεια αλλά δεν του δίνετε και πολύ σημασία.
Η εκάστοτε κυβέρνηση γιατί δεν αντιδράει σε όλα αυτά που γίνονται; Γιατί αποδέχονται ότι πούνε οι Γερμανοί;
Μπορείτε να μας πείτε γιατί δεν κάνει η Ελλάδα έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους, για να δούμε πόσο είναι αυτό;
Θα σας ξαναπώ εγώ λοιπόν, τι ακριβώς ειπώθηκε ότι γίνεται:
Ο Jörg Michael Kutschenreuter, αυτός που κρατούσε τα μαύρα ταμεία της Siemens, κατέθεσε ενόρκως το 2005 στην Εισαγγελία του Μονάχου, στην γερμανική Δικαιοσύση, ότι η Siemens Ελλάς δίνει μίζες στα τρία μεγαλύτερα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, το 25% του ετήσιου τζίρου της.
Με την αναλογία 3/2/1. Τα 3/6 το μισό δηλαδή του 25% το παίρνει η κυβέρνηση, τα 2/6 το ένα τρίτο του 25% το παίρνει η αξιωματική αντιπολίτευση και το 1/6 του 25% ένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Κατατέθηκε ενόρκως στη γερμανική Δικαιοσύνη και δεν το ξέρει κανείς;
Η Siemens Ελλάς δεν έχει εισαγωγέα (αποκλειστικό αντιπρόσωπο) στην Ελλάδα, αλλά μόνο ελληνικό υποκατάστημα και δίνει αυτό το 25% μόνο στα πολιτικά κόμματα. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες γερμανικές εταιρίες, που δίνουν και στα πολιτικά κόμματα και στους εισαγωγείς.
Και μη νομίζει κανείς ότι η Siemens …χαρίζει το 25% του τζίρου της. Αφού πωλεί στην Ελλάδα πολύ πιο ακριβά από ότι πωλεί αλλού και άρα αυτό το 25% το παίρνει από τον ίδιο τον αγοραστή.
Όπως λοιπόν κάνουν όλες οι γερμανικές εταιρίες. Πουλάνε στην Ελλάδα κατά 25% πιο ακριβά από ότι πουλάνε στις άλλες δυτικές χώρες.
Και αυτό το 25% υπάρχει η …φήμη ότι το καταθέτουν σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, αλλά και των Ελλήνων εισαγωγέων.
Άρα αυτές τις μίζες (εάν υπάρχουν) τις πληρώνουμε εμείς. Αφού ο εισαγωγέας το αγοράζει πιο ακριβά, το δίνει στα σούπερ μάρκετ πιο ακριβά και το αγοράζουμε εμείς πιο ακριβά.
Τις κατηγορίες μου μπορεί να τις ελέγξει εύκολα όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα τιμολόγια αγοράς, εάν συγκρίνει τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας, με τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα.
Θα κάνω και μια ερώτηση. Τα …αδιάβλητα ΜΜΕ μας, μας ενημέρωσαν για την κατάθεση Kutschenreuter; 14 χρόνια πέρασαν.
Και για όσους δεν το γνωρίζουν, η Siemens πήγε τον Kutschenreuter στα γερμανικά Δικαστήρια, επειδή διακινούσε μεν το “μαύρο” χρήμα, αλλά απουσίαζαν δε και πολλά άλλα χρήματα από τα ταμεία της Siemens.
Μόλις όμως αυτός έμπλεξε τα χρήματα που έλειπαν με τις μίζες που έδινε και ανέφερε για την Ελλάδα, η Siemens απέσυρε τις κατηγορίες.
Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα (Πασόκ, ΝΔ και Σύριζα), δε θα έπρεπε όμως να τον μηνύσουν;
Εάν αυτός έλεγε ψέμματα…