Η Ελλάδα ξεπερνάει σε ανάπτυξη τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης το 2018-2019
Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Eurostat τον Φεβρουάριο για την ανάπτυξη στις χώρες της Ευρωζώνης προκύπτει μια εικόνα που θα θεωρούνταν εξωπραγματική σε οποιονδήποτε Ευρωπαίο από το 2010 έως το 2017. Η αύξηση του ΑΕΠ έχει ως ακολούθως.
Ελλάδα: 1,9%
Γαλλία: 1,6%
Γερμανία: 1,5%
Ιταλία: 1%
Ας δούμε τώρα τις προβλέψεις της Κομισιόν για την ανάπτυξη του 2019, που δημοσιεύθηκαν τον Φεβρουάριο.
Ελλάδα: 2,2%
Γαλλία: 1,3%
Γερμανία: 1,1%
Ιταλία: 0,2%
Σταθερά λοιπόν η Ελλάδα μπροστά στην αναπτυξη από τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης. Με τη διαφορά μάλιστα να αυξάνεται υπέρ της το 2019.
Προχωράω σε μερικά σχόλια που προκύπτουν από αυτές τις συγκρίσεις.
α) Αν η Ελλάδα δεν είχε την υποχρέωση των υψηλών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5%, η ανάπτυξη το 2018 και το 2019 θα ξεπερνούσε το 3%, ίσως και το 3,5%. Δυστυχώς χωρίς την υποχρέωση των υψηλών πλεονασμάτων (που τέθηκαν σαν εγγύηση για την αποπληρωμή αρκετών δίς χρέους κάθε χρονιά) η Ελλάδα δεν θα είχε βγει από τα μνημόνια, δεν θα της είχε δωθεί ελάφρυνση χρέους ισοδύναμη με 50 δις και δεν θα σημείωναν απανωτά ρεκόρ χαμηλών αποδόσεων τα ελληνικά ομόλογα σήμερα. Θέλουμε να αισιοδοξούμε πως μετά το 2022, που θα υπάρξει μεγάλη μείωση της υποχρέωσης για πλεονάσματα, η οικονομία θα περπατήσει ακόμη καλύτερα.
β) Η Ευρωζώνη μπαίνει σε καθοδικό σπιράλ ανάπτυξης και αυτό φαίνεται στις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της. Στη Γερμανία που για το 2019 αναμένεται 1,1% έναντι 1,5% το 2018. Στην Γαλλία που αναμένεται 1,3% έναντι 1,6%. Και στην Ιταλία που οδεύει για 0,2% έναντι 1%. Από ότι φαίνεται η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ευρωζώνη και αυτό το επισημαίνει ο Jack Allen, κορυφαίος οικονομολόγος της Capital Economics στην Ευρώπη, προειδοποιόντας πως το ιταλικό ΑΕΠ θα παραμείνει στάσιμο για την επόμενη δεκαετία. Αν μάλιστα αυξηθεί περισσότερο ο λόγος χρέους προς το (στάσιμο) ΑΕΠ της χώρας, τότε θα δημιουργηθεί συστημικός κίνδυνος όχι μόνο για την Ιταλία αλλά και για το μέλλον του ευρώ.
γ) Πέρα από το οφθαλμοφανές πρόβλημα της Ιταλίας καραδοκεί ωστόσο και το σοβαρότατο πρόβλημα της Γερμανίας. Δεν είναι μόνο η μεγάλη επιβράδυνση στη γερμανική οικονομία που αναμένεται το 2019. Είναι και οι συστημικοί κίνδυνοι στις δύο μεγαλύτερες τράπεζες, την Ντόιτσεμπανκ και την Κομέρτζμπανκ. Είναι τέλος η μεγάλη πτώση των γερμανικών εξαγωγών και ο φόβος μήπως ο Τραμπ προχωρήσει σε δασμό 25% στα γερμανικά (και ευρωπαικά) αυτοκίνητα. Προσοχή λοιπόν γιατί οι καιροί είναι πονηροί.
Κώστας Παπαδόπουλος, Δημοσιογράφος
new-economy.gr
* ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΕΠΙΣΚΌΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ,, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΜΑΤΙΑ:
Όπως διαφαίνεται απ’ την διαχρονική επισκόπηση, 2009 – 2019, όλων των στοιχείων που συγκροτούν τις οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους της 9ετίας των Μνημονίων στη χώρα μας, αλλά και της σημειωθείσας ανασύνθεσης της «Συνάρτησης, Εισοδήματος – Παραγωγής», το μακροβούτι μας, με το πέρασμά μας απ’ τη «ζώνη του λυκόφωτος των Μνημόνιων» -αντί της «διάσωσής μας, με την κοινωνία όρθια»- διαστρέβλωσε, ακόμα πιο πολύ, το «κοινωνικό και παραγωγικό μας υπόδειγμα», εκείνο που μας οδήγησε στην κρίση, και μας παροχέτευσε ήδη προς το σιφόνι μιας «μαύρης τρύπας». Αυτής, της υπαρξιακής μας εξόντωσης… Μέσα στη δεκαετία, 2010 – 2019, των Μνημονίων, αντί μιας στασιμότητας -έστω- της οικονομικής μας μεγέθυνσης, όταν και η παγκόσμια οικονομία σημείωνε μεσοσταθμική αύξηση γύρω στο [+22%], εμείς είχαμε μια αντίστοιχη, χρονικά, καταβύθιση, με μια οικονομική συρρίκνωσή μας, κατά [-25%] του Α.Ε.Π.. Κι ενώ μόλις το 2009, είμαστε ανάμεσα στις πλουσιότερες -εισοδηματικά- χώρες του κόσμου, κατέχοντας την 23 θέση, από άποψη βιοτικού επιπέδου (ΟΟΣΑ), σήμερα θα πρέπει να μας ξεπερνούν, ήδη, 50 χώρες και με τάσεις περαιτέρω κατακρύμνισής μας. {Ακριβώς επειδή, ενώ η παγκόσμια μεσοσταθμική μεγέθυνση κινείται στο [3,7%] -για το 2017, που υπάρχουν πλέον οριστικά στοιχεία- κι αντί της δικής μας -επί πλέον της διεθνούς αυτής εύνοιας- εκτίναξης -λόγω του «ελατηρίου συμπίεσης», απ’ την προηγηθείσα απώλεια του [-25%] του ΑΕΠ- εμείς καταγράψαμε ανάπτυξη, μόλις στο, [1,36%] του Α.Ε.Π., για το 2017 πάντα. Έτσι που και οι αποστάσεις μας να μεγαλώνουν, απ’ όσους προπορεύονται οικονομικά και να μας υπερβαίνουν κι άλλοι, όσο εμείς θα συνεχίζουμε να πηγαίνουμε προς τα πίσω, συγκριτικά… Άλλωστε, και το «κατά κεφαλήν Α.Ε.Π.» στη χώρα μας, το οποίο, το 2009, ήταν έως και τριπλάσιο, του «μέσου κατά κεφαλήν παγκόσμιου Α.Ε.Π.», τώρα, έχει μειωθεί κι αυτό, σημαντικά κάτω κι από το διπλάσιο, του «παγκόσμιου κατά κεφαλή Α.Ε.Π.». Με ένα Α.Ε.Π., δηλαδή, όπου, το 2009 αποτελούσε το 0,0045% του «παγκόσμιου Α.Ε.Π.», όταν ο πληθυσμός μας ήταν στο 0,0015% του παγκόσμιου. Το σημερινό μας, πια, Α.Ε.Π., αντιπροσωπεύει περί το 0,0026%, του «παγκόσμιου Α.ΕΠ.», υποχωρώντας κατά [-42%], τουλάχιστον, στην εκτίμηση της μεταβολής της συγκριτικής του θέσης, παγκόσμια. Με προοπτική ακόμα μεγαλύτερης συρρίκνωσής του, όταν και μόνο το σημερινό -μη βιώσιμο- «κατά κεφαλή Δημόσιο Χρέος» του Έλληνα, είναι έως και 11 φορές μεγαλύτερο, του «μέσου κατά κεφαλήν Δ.Χ.», παγκόσμια.}.! Αλλά και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), συγκρινόμενοι, ενώ το 2009, το «κατά κεφαλή Α.Ε.Π.» μας, προσέγγιζε το 90%, του αντίστοιχου «μέσου κατά κεφαλή Κοινοτικού Α.Ε.Π.», σήμερα έχει υποχωρήσει σε προενταξιακά επίπεδα και σε μια στάθμη και βρίσκεται κοντά στο 65% αυτού, του «μέσου κατά κεφαλή κοινοτικού Α.Ε.Π.»…
Pingback:Ας δούμε τώρα τις προβλέψεις της Κομισιόν για την ανάπτυξη του 2019, που δημοσιεύθηκαν τον Φεβρουάριο. | Πολιτική Αυτονομία
Pingback:Η Ελλάδα ξεπερνάει σε ανάπτυξη τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης το 2018-2019 - PieriaPlus