Η λήξη των μνημονίων και που αυτή οδηγεί

Του Νικόλαου Μπαγιαρτάκη

Η γραμμή της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που ‘χει ορίσει η ηγεσία του Κυριάκου με τον Άδωνι, ή και τούμπαλιν ορθότερα (μαζί με τον επικοινωνιολόγο της τον Θεοδωρικάκο, πρώην Κομμουνιστή, συν τοις άλλοις), σε γενικές γραμμές ξεκινάει με τον εξής τρόπο· ότι η νυν συγκυβέρνηση μέσω της περιόδου Βαρουφάκη καθυστέρησε να φέρει μία συμφωνία η οποία κόστισε ιδιαιτέρως βαρέως στους Έλληνες φορολογουμένους.

Η συνέχεια αυτής της ρητορείας είναι· ότι η Νέα Δημοκρατία θα έβγαζε την Ελλάδα νωρίτερα από τα Μνημόνια από την νυν συγκυβέρνηση, καθώς είχε το e-mail (ηλεκτρονικό μήνυμα) Χαρδούβελη και είχε πραγματοποιήσει δύο εξόδους στις Αγορές, επίσης. Τέλος, αναφέρει η γραμμή της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ότι δεν τελείωσαν τα Μνημόνια, καθώς πλέον μεταβαίνουμε σε μία νέα φάση όπου τα μέτρα λιτότητας θα συνεχίσουν αλλά με την μόνη διαφορά, ότι δεν θα υπάρξουν οι δόσεις των δανείων, ήτοι μέτρα άνευ δανεικών χρημάτων.

Το e-mail Χαρδούβελη

Εάν θεωρήσουμε ότι η ρητορική αυτή βασίζεται στη πλήρη αλήθεια, τότε θα βρούμε την εξής αντίφαση σ’ αυτήν, καθώς δεν γίνεται το e-mail Χαρδούβελη όπου κατά τα λεγόμενα τους θα μας οδηγούσε νωρίτερα από την έξοδο των Μνημονίων να λογίζεται ως μία παρολίγον επιτυχία, η οποία δεν επετεύχθη, και από την δε άλλη αφού κατά την Νέα Δημοκρατία ήρθε η καθυστερημένη έξοδος της Ελλάδος μέσω της σημερινής συγκυβερνήσεως στις Αγορές, πλέον να ‘ναι αποτυχία καθώς εκλείπει η χρηματοδότηση των δανείων μέσω των Μνημονίων. Είτε το ένα είναι δυνατόν να συμβαίνει είτε το άλλο, και τα δύο μαζί είναι φύσει αδύνατον καθώς συγκρούονται μεταξύ τους ως φάση αντίφαση.

Όσο για το e-mail Χαρδούβελη ήταν ένα e-mail κι όχι συμφωνία (εξ ου κι η ονομασία του ως τέτοιο), καθώς είχε απορριφθεί εκ μέρους των δανειστών. Ο τότε πρωθυπουργός ο Σαμαράς προσπάθησε να οδηγηθεί σε μία συμφωνία κάνοντας συναντήσεις αρχικώς στην Γερμανία μαζί με την Μέρκελ (παρεμπιπτόντως, στην εκεί συνάντηση άκουσε την Μέρκελ να αναφέρει ως Μακεδονία τα Σκόπια αλλά ποίησε την νήσσαν, ο τότε πρωθυπουργός) όπου ‘χε φάει πόρτα (κατά το κοινώς λεγόμενο), όπως το ίδιο αποτέλεσμα εισέπραξε από την προσπάθεια του να κλείσει συμφωνία όταν ταξίδεψε στις Η.Π.Α. στην έδρα του Δ.Ν.Τ. από την Λαγκάρντ κι από την συνάντηση του στο Παρίσι με τους δανειστές.

Η έξοδος στις αγορές

Όσο για τις δύο προσπάθειες για τις εξόδους στις Αγορές η πρώτη στέφθηκε με επιτυχία και η δεύτερη με πλήρη αποτυχία, καθώς δεν αντλήθηκαν όλα τα ομόλογα που ‘τανε αξίας στα 3 δις ευρώ, αλλά μονάχα τα ομόλογα αξίας των 1,5 δις ευρώ και κυρίως από τις ελληνικές τράπεζες.

Επίσης να σημειωθεί, ότι η συγκυβέρνηση του Σαμαρά με τον Βενιζέλο επί ένα χρόνο είχαν κατεβάσει τα στυλά τους, ήτοι δεν πραγματοποιούσαν “μεταρρυθμίσεις” κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Ευρωβουλευτή της Ν.Δ. του Γιώργου Κύρτσου, όπερ δεν ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα ως εκ τούτου, και οι δανειστές δεν αποδέχτηκαν το e-mail Χαρδούβελη, και δεν προχώρησαν σε ουδεμία συμφωνία.

Ο βρώμικος ρόλος των δανειστών

Οι δανειστές έσκαψαν κατά την διάρκεια της κρίσεως στην Ελλάδα τον λάκκο της, αλλά στο τέλος οδηγήθηκαν οι ίδιοι σ’ αυτόν μέσα, καθώς στην αρχή της οικονομικής κρίσεως το χρέος της Ελλάδος ήταν ιδιωτικό και δη τραπεζικό, κάτι το οποίο σήμαινε ότι η Ελλάδα είχε κάθε δικαίωμα να το κουρέψει μονομερώς μέσω του Ο.Η.Ε. το όλο χρέος ως “μη βιώσιμο“. Δεν είναι άγνωστο εξ άλλου ότι το Δ.Ν.Τ. αναγνώριζε ότι το ελληνικό χρέος είναι “εξαιρετικά μη βιώσιμο“, ήτοι το χρέος είχε ξεπεράσει την βαθμίδα του “μη βιώσιμου” κι ήταν “εξαιρετικά μη βιώσιμο“.

Στην αρχή της κρίσεως οι δανειστές προστάτευσαν τις τράπεζες τους όπως της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας όπου κατείχαν τότε περίπου το 60% ελληνικών ομολόγων κι αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε τότε θα ‘χαν οδηγηθεί ταυτόχρονα κι αυτές σε καταρρεύσεις των τραπεζών τους (αυτό πραγματοποιήθηκε κυρίως επί του P.S.I.) . Πλέον το ελληνικό χρέος έχει μετατραπεί από ιδιωτικό σε ξένο δημόσιο περίπου κατά το 82% όπου ανήκει σε ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως κατά πλειοψηφία του στον ESM (Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως).

Συμπέρασμα

Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να υπάρχει ένα άλλο κλίμα, αντίθετο με τα προηγούμενα χρόνια από τους δανειστές, κι αυτό οφείλεται στην ανησυχία τους ότι εάν η Ελλάδα καταρρεύσει τότε θα καταρρεύσουν κι οι δικές τους χώρες, των δανειστών μας. Εξ ου κι η έξοδος της Ελλάδος στις Αγορές συνοδεύεται μετ’ επαίνων των Ευρωπαίων αξιωματούχων, αντί των ύβρεων των παρελθόντων ετών προς εμάς.

Τέλος, η Ελλάδα εφόσον δεν αποδέχεται δόσεις από κάποιο Μνημόνιο αλλά δανειοδοτείται μέσω των Αγορών, τότε δεν είναι υποχρεωμένη να λάβει δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας ή “μεταρρυθμίσεις” (όπως συνηθίζουν να τις ονομάζουν), κατά τα όσα αντιθέτως συνέβαιναν στην Μνημονιακή περίοδο. Κι αν οι δανειστές δεν θέλουν να μην καταρρεύσουν οι δικές τους δημόσιες οικονομίες, ταυτοχρόνως από μία αποτυχημένη έξοδο της Ελλάδος στις Αγορές, τότε συνετό εκ μέρους τους θα ‘ναι να μην υπάρξει τέτοια, αλλά να την στηρίξουν έως τέλους, ώστε να στεφθεί ως μία πλήρως επιτυχημένη η έξοδο της χώρας μας.