Για πιο λόγο η Γερμανία θέλει στο «άρμα» της την Ιταλία;

Του Θεόδωρου Σεμερτζίδη

Τα τύμπανα του οικονομικού πολέμου έχουν αρχίσει να ηχούν στα διεθνή χρηματιστήρια, με την συνέχεια να προβλέπεται ιδιαίτερα ανησυχητική για την παγκόσμια οικονομία. Η δαμόκλειος σπάθη ενός εμπορικού πολέμου, απειλή να οδηγήσει στην εσωστρέφεια τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, κι όχι μόνο.

Απέναντι στα νέα δεδομένα που έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται ήδη στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα, έρχεται να προστεθεί τις τελευταίες μέρες και η πολιτική κρίση στην Ιταλία, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ευρωζώνη. Η άρνηση του Ιταλού Προέδρου Ματταρέλλα να ορκίσει ως Υπουργό Οικονομικών τον ευρωσκεπτικιστή Πάολο Σαβόνα, βύθισε σε πολιτική κρίση την γείτονα χώρα. Η κίνηση αυτή του Ιταλού Προέδρου, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως υποκινούμενη από τις Βρυξέλλες, και κυρίως από την Γερμανία.

Για πιο λόγο όμως η Γερμανία θέλει την Ιταλία, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου οι οποίες πλήττονται από την λιτότητα, στην ζώνη του ευρώ;

Το ευρωπαϊκό ΑΕΠ

Εάν παρατηρήσει κανείς το ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα διαπιστώσει πως το 21,1% αυτού προέρχεται από την Γερμανία, το 16% από την Μεγάλη Βρετανία, το 15% από την Γαλλία, το 11,3% από την Ιταλία, και το 7,5%, από την Ισπανία. Δηλαδή, το 71% σχεδόν του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέρχεται από πέντε χώρες. Εάν εξαιρέσουμε την Μεγάλη Βρετανία η οποία βρίσκεται ήδη σε κατάσταση εξόδου από την Ε.Ε, τότε το 54,9% του ΑΕΠ θα αποτελούν τέσσερις χώρες (πηγή:http://www.europarl.europa.eu/external/html/budgetataglance/default_en.html#spain).

Πηγή γραφήματος:Eurostat

Η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές από τα αντισυστημικά κόμματα των Πέντε Αστέρων και Λέγκα του Βορρά, απειλή σοβαρά την συνοχή όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια αποχώρηση από την ευρωπαϊκή κοινή αγορά της Ιταλίας και της Ισπανίας, θα οδηγήσει αυτόματα σε αύξηση της συμμετοχής της Γερμανίας στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, αλλά και σε μεταφορά των ελλειμμάτων από τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες σε αυτές του Βορρά.

Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι από μια διάλυση της Ε.Ε

Όπως είναι γνωστό, η κρίση του 2008 οδήγησε σταδιακά σε μείωση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών του Νότου, καθώς και σε μεταφορά των πλεονασμάτων αυτών σε αυτές του Βορρά, αυξάνοντας σταδιακά το χρέος τους μέσω των πολιτικών λιτότητας που εφάρμοσαν οι Βρυξέλλες.

Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι παρά τα όσα προβλήματα υπάρχουν στην οικονομική πολιτική των Βρυξελλών, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επωφελούνται και από τα κονδύλια που λαμβάνουν από αυτήν. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, Ιταλία και Ισπανία δεν έχουν να χάσουν και πολλά, καθώς όπως διαπιστώνουμε από το παρακάτω γράφημα, η μεν πρώτη λαμβάνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση 11,5 δισ. ευρώ ετησίως, και πληρώνει 13,9 δισ. ευρώ, δηλαδή έχει παθητικό περίπου 2,5 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ η Ισπανία λαμβάνει 11,59 δισ. ευρώ και πληρώνει 9,56 δισ., ευρώ, κερδίζοντας περίπου δύο δισ. ετησίως από την Ε. Ε.

Πηγή:House of Commons Library, Brifieng paper number 06455 8/5/2018, A guide to the EU budget

Συμπέρασμα

Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από τα παραπάνω, μία αποχώρηση της Ιταλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα γλύτωνε την χώρα από τις ετήσιες εισφορές της, αλλά και θα της έδινε την νομισματική της ανεξαρτησία ώστε η ιταλική οικονομία να κερδίσει και πάλι την ανταγωνιστικότητα της, τερματίζοντας τα προγράμματα λιτότητας και εφαρμόζοντας ένα αξιόπιστο πρόγραμμα ανάπτυξης, όπως αυτό που παρουσίασε πριν από μερικές μέρες το Κίνημα των Πέντε Αστέρων.